2019.03.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.828.2018.5.AW
z 5 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 27 lutego 2019 r.) oraz z dnia 28 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 25 lutego 2019 r. oraz z dnia 28 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan prowadzący działalność pod firmą X, zwany dalej Podatnikiem, Stroną, Przedsiębiorcą lub Wnioskodawcą, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych, wykonywanych na terenie całego kraju. Podatnik jest także wspólnikiem spółki komandytowej, zwanej dalej w skrócie spółką komandytową lub Spółką, której to Spółki wspólnikami są dwie osoby fizyczne, tj. Pan oraz jego żona oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Pomiędzy małżonkami nie jest zniesiona lub ograniczona majątkowa wspólność ustawowa.

Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej Podatnik spodziewa się uzyskać dochód za rok 2018 przekraczający kwotę w wysokości … zł. Strona spodziewa się uzyskać w następnych latach podatkowych z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej dochód przekraczający kwotę … zł. Głównym przedmiotem działalności spółki komandytowej jest wynajem lokali użytkowych.

Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Podatnik jako przedsiębiorca jest zobowiązany w roku 2018 do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Strona przewiduje, że dla ww. działalności będzie także prowadzić księgi rachunkowe także w następnych latach podatkowych. Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej oraz z tytułu udziału w dochodach spółki komandytowej Podatnik opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych podatnik opłaca miesięcznie.

W dniu 27 listopada 2018 r. Podatnik zawarł ze Spółką Akcyjną, podatnika VAT czynnego, zwaną dalej w skrócie finansującym, umowę leasingu samochodu osobowego, zwanego dalej w skrócie samochodem osobowym, który to pojazd Strona użytkuje przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej od dnia 27 listopada 2018 r. Strony umowy ustaliły wartość ww. samochodu samochodowego w dniu zawarcia umowy na kwotę 1.143.374,80 zł oraz ustaliły, że Podatnik będzie zobowiązany do zapłaty opłaty wstępnej w kwocie netto 285.843,70 zł wraz podatkiem naliczonym w kwocie 65,744,05 zł do dnia 29 listopada 2018 r., która to kwota została udokumentowana przez finansującego fakturą, doręczoną Podatnikowi w dniu 7 grudnia 2018 r. Ww. kwota opłaty wstępnej została przez Podatnika finansującemu w całości zapłacona w dniu 29 listopada 2018 r. Następnie strony w umowie ustaliły, że Podatnik zapłaci od dnia 1 grudnia 2018 r. finansującemu 47 rat miesięcznych w wysokości netto 11.433,75 zł wraz z należnym podatkiem od towarów i usług według stawki 23% w wysokości miesięcznej 2.632.06 zł.

Otrzymując ww. samochód osobowy do użytkowania, Podatnik po dniu 27 listopada 2018 r. nie złożył w Urzędzie Skarbowym informacji na druku (VAT-26), o której to informacji mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r., poz. 371) oraz nie zamierza ww. informacji złożyć w przyszłości. Strona od dnia 27 listopada 2018 r. nie prowadzi dla ww. samochodu osobowego ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 2174) i nie zamierza prowadzić ww. ewidencji w przyszłości.

Podatnik postanowił, że od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy będzie odliczał 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, w tym z ww. faktury z dnia 29 listopada 2018 r., dokumentującej wstępną opłatę leasingową oraz z faktur dokumentujących nabywanie przez strona paliwa do ww. samochodu osobowego i z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją, naprawami i remontami niniejszego samochodu osobowego. Jednocześnie Strona postanowiła, że zalicza do kosztów uzyskania w listopadzie 2018 r. opłatę wstępną w kwocie 285.843,70 zł, zwaną dalej opłatą wstępną leasingową, natomiast nieodliczony w przyszłości od podatku należnego za grudzień 2018 r. podatek naliczony kwocie 32.872,02 zł, zwany dalej w skrócie nieodliczonym podatkiem naliczonym od opłaty wstępnej, wynikający z powyżej opisanej faktury z dnia 29 listopada 2018 r., dokumentującej wstępną opłatę leasingową, Strona zaliczy w miesiącu grudniu 2018 r. do kosztów uzyskania przychodów.

Od miesiąca grudnia 2018 r. przez okres 47 miesięcy Strona zamierza zaliczać do kosztów uzyskania danego miesiąca podatkowego przychodu raty leasingowe w kwocie netto 11.433,75 zł wraz z 50% podatku naliczonego nieodliczonego od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowego, wynikającego z faktury dokumentującej daną ratę leasingową w wysokości 1.314,88 zł.

W uzupełnieniach do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Samochód, o którym mowa we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. jest pojazdem samochodowym zgodnie z definicją ww. pojazdu zawartą w art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.
Nabyty w dniu 27 listopada 2018 r. samochód osobowy na potrzeby prowadzenia przez Wnioskodawcę samodzielnej działalności gospodarczej będzie służył czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 3).

Czy podatnikowi będzie przysługiwało w przyszłości przez okres 47 (czterdzieści siedem) kolejnych miesięcy kalendarzowych, licząc od miesiąc grudnia 2018 r., prawo do odliczania od podatku należnego za dany miesiąc 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe użytkowanego przez Wnioskodawcę przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej opisanego powyżej samochodu osobowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że samochód osobowy będzie wykorzystywany przez Podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w tym przypadku będzie wykorzystywany przy działalności w zakresie wykonywania posadzek przemysłowych na terenie kraju – zdaniem Wnioskodawcy – stosowanie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz mając na względzie, że Strona nie będzie prowadzić ewidencji przejazdów dla ww. samochodu osobowego, będzie przysługiwało prawo do odliczenia od podatku należnego za dany miesiąc 50% podatku naliczonego, wyszczególnionego w fakturze dokumentującej daną ratę leasingową.

Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało w przyszłości przez okres 47 (czterdzieści siedem) kolejnych miesięcy kalendarzowych, licząc od miesiąc grudnia 2018 r., prawo do odliczenia od podatku należnego za dany miesiąc kalendarzowy 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe użytkowanego przez Wnioskodawcę przy prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej opisanego powyżej samochodu osobowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Ponadto należy wskazać, że art. 2 pkt 34 ustawy stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 ustawy występują jednakże wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności – art. 86a ust. 6 ustawy.

W powołanych przepisach art. 86a ustawy, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupów związanych z pojazdami samochodowymi.

Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy. Tym samym przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Przy czym, przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Z kolei w art. 86 ust. 2 ustawy podano katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Są to wydatki związane m.in. z używaniem tych pojazdów w ramach umowy leasingu oraz innej umowy podobnym charakterze związane z tą umową (raty lub inne płatności wynikające z takiej umowy). Aby dany wydatek mógł być uznany za związany z pojazdem samochodowym, musi dotyczyć pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej podatnika.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych, wykonywanych na terenie całego kraju.

W dniu 27 listopada 2018 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką Akcyjną umowę leasingu samochodu osobowego. Przedmiotowy samochód jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy. Wnioskodawca wykorzystuje go na potrzeby prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z zawartą umową leasingu, Wnioskodawca zapłaci od dnia 1 grudnia 2018 r. finansującemu (Spółce Akcyjnej) 47 rat miesięcznych wraz z należnym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Otrzymując ww. samochód osobowy do użytkowania, Wnioskodawca po dniu 27 listopada 2018 r. nie złożył w Urzędzie Skarbowym informacji na druku (VAT-26) oraz nie zamierza ww. informacji złożyć w przyszłości. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić dla ww. samochodu osobowego ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 ustawy.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia – przez okres 47 miesięcy, licząc od miesiąca grudnia 2018 r. – 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe użytkowanego przez Wnioskodawcę samochodu osobowego.

Jak wskazano powyżej podstawową zasadą – wyrażoną w art. 86a ust. 1 ustawy – jest ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku związanego z nabyciem i użytkowaniem pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Po spełnieniu dodatkowych warunków istnieje jednak możliwość odliczenia podatku w pełnej wysokości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić w przyszłości ewidencji przebiegu pojazdu, a także nie złożył oraz nie zamierza złożyć w Urzędzie Skarbowym informacji na druku VAT-26, to przedmiotowy samochód nie może być uznany za pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało – na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy – prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki związane z nabyciem samochodu osobowego, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca jest on wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podsumowując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia – przez okres 47 miesięcy, tj. w deklaracji za miesiąc grudzień 2018 r. i następnych – 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe użytkowanego samochodu osobowego, pod warunkiem niezaistnienia ograniczeń zawartych w art. 88 ustawy.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszeniem innych wydatków związanych z samochodem osobowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności zmiany czynności wykorzystywania samochodu osobowego), udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek został rozpatrzony w oddzielnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin