Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.91.2019.1.DJ
z 7 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych dla Nierezydenta (pytanie nr 1) oraz w zakresie obowiązków płatnika (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stany faktyczne.

Spółka A (zwana dalej Wnioskodawca) jest osobą prawną podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynym Udziałowcem Spółki jest Spółka B z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki nieposiadająca w Polsce miejsca prowadzenia działalności poprzez m.in. zakład, przedstawicielstwo, filię lub też oddział, zwana dalej Spółką Matką.

Spółka Matka powołała do Rady Nadzorczej Spółki swojego pracownika (dalej Nierezydent, Członek Rady Nadzorczej), rezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, któremu zamierza z tego tytułu wypłacać wynagrodzenie.

Nierezydent przebywa w Rzeczypospolitej Polskiej jedynie tymczasowo, nie przewiduje się, że jego pobyt przekroczy 183 dni w ciągu dwunastu miesięcy roku podatkowego. Przez okres przekraczający 183 dni Członek Rady Nadzorczej zamierza przebywać w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W czasie pobytu w Polsce pracodawcą Nierezydenta pozostaje Spółka Matka, z którą wiąże go stosunek pracy i która wypłaca mu z tego tytułu wynagrodzenie.

Członek Rady Nadzorczej nie jest związany z Wnioskodawcą jakąkolwiek umową, która przewidywałaby wypłatę wynagrodzenia z tytułu pełnionych funkcji i Wnioskodawca nie uczestniczy bezpośrednio w wypłacie wynagrodzenia na żadnym etapie procesu.

Spółka A nie realizuje na rzecz Nierezydenta wypłat świadczeń pieniężnych, a także nie stawia do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Nierezydent z racji pełnienia funkcji Członka Rady Nadzorczej na rzecz Spółki A, będąc zatrudnionym przez Spółkę Matkę ma obowiązki na terenie Rzeczypospolitej Polskiej związane z zapłatą podatku lub też składania deklaracji lub informacji wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.)?
2. Czy w związku z wykonywaniem przez Nierezydenta funkcji Członka Rady Nadzorczej Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma obowiązek występowania w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) z tytułu wynagrodzenia wypłacanego Nierezydentowi przez Spółkę Matkę?
   
   

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie nr 2), natomiast w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych dla Nierezydenta (pytanie nr 1) w dniu 7 marca 2019 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie nr 0112-KDIL3-2.4011.64.2019.1.DJ.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym ekonomiczne koszty wynagrodzenia wypłacanego bezpośrednio na rzecz Nierezydenta ponosi Spółka Matka, która nie posiada w Polsce zakładu ani stałej placówki. Podstawą do wypłaty wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji Członka Rady Nadzorczej stanowi umowa zawarta pomiędzy Nierezydentem a Spółką Matką.

W związku z tym, iż Nierezydent przebywa w Polsce przez okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku kalendarzowym, spełnia wymogi zwolnienia określone w art. 15 ust. 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Artykuł ten mówi, iż wynagrodzenie jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowane przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Państwie przez okres lub okresy sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Dodatkowo, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawcę nie łączy z Nierezydentem stosunek pracy, ani inna umowa, a wszelkie decyzje dotyczące rozwoju zawodowego Członka Rady Nadzorczej, jego wynagrodzenia i pozostałych warunków pozostają w wyłącznej gestii Spółki Matki, Wnioskodawca w świetle art. 41 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) nie występuje w roli płatnika i nie jest zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 2354 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Konkretyzację obowiązków płatników w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zawierają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Przepis ten nie ma w tym przypadku zastosowania, ponieważ dotyczy wypłat na rzecz osób mających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Stosownie z kolei do treści art. 41 ust. 4 płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, że Wnioskodawca nie wypłaca Nierezydentowi należności pieniężnych wymienionych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21, ust. 1 przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy również nie ma zastosowania.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w związku z wykonywaniem przez Nierezydenta funkcji Członka Rady Nadzorczej Wnioskodawcy nie miał on obowiązku pełnienia funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 41 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnośnie wynagrodzenia wypłacanego Nierezydentowi przez Spółkę Matkę, a także z tytułu świadczeń pieniężnych lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21. A co za tym idzie, na Wnioskodawcy nie ciążą także obowiązki określone w art. z art. 42 ust. 1, ust. 1a, ust. 2; art. 42 ust. 2 pkt 2; art. 42a, a także innych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – w odniesieniu do pytania nr 2 – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo tut. organ zauważa, że w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania nr 2 Wnioskodawca nawiązał do przepisu art. 15 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. W tym miejscu należy doprecyzować, że Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu została podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178). W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo. Natomiast, art. 15 ust. 2 tejże ustawy stanowi, że dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Ponadto, Wnioskodawca przywołując art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wskazał na Dz. U. z 2018 r., poz. 2354, z późn. zm., tymczasem poinformować należy, że obowiązujące przepisy ustawy Ordynacja podatkowa znajdują uregulowanie w Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.

Powyższe uwagi nie mają jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.