Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.772.2018.3.JN
z 8 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej transakcji nabycia towarów od podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Norwegii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej transakcji nabycia towarów od podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Norwegii. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz stanowisko własne oraz pismem z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.) o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka nabywa od podmiotu z Norwegii – firmy X odzież używaną. Sprzedawcą towaru jest firma X, nabywcą jest Spółka zarejestrowana do VAT-UE na terenie Polski. Towar przewożony do Spółki jest z terenu Dani lub Szwecji.

Podmiot z siedzibą w Norwegii – X (NIP: NO...), od którego towary zostały nabyte, na fakturze wystawionej dla Spółki nie wskazuje nr VAT, za pomocą którego byłby zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej. Na fakturze, jako informację dodatkową, wskazuje jednak miejsce, z którego towary są transportowane, tj. odpowiednio terytorium Danii (VAT DK...) lub terytorium Szwecji (SE...), z jednoczesnym wskazaniem jednego z ww. nr VAT. W załączeniu pismo wyjaśniające z firmy X oraz kopia faktury.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że:

1. X prowadzi działalność gospodarczą, na tą okoliczność firma przedstawiła Spółce załączony dokument – załącznik nr 1. X przyczynia się do poprawy stanu środowiska, w tym ponownego użycia i recyklingu. Jej działalność jest prowadzona zgodnie z wartością armii zbawienia. X to 50 sklepów od (...) na północy do (...) na południu. X posiada również sklep internetowy. Od stycznia 2018 r. X posiada filie, które są obecnie zarządzane przez firmę. X jest własnością armii zbawienia w Norwegii. X sprzedaje przez sieć swojej dystrybucji odzież używaną.
2. X na fakturze wskazuje miejsce z którego towary są transportowane wraz z odpowiednimi numerami NIP: dla towaru transportowanego z terytorium Danii – DK..., natomiast dla towaru transportowanego z terytorium Szwecji – SE.... Numery należą do firmy X.
3. Towary były transportowane z terytorium Danii i Szwecji do Polski:
   1. Towary nabyte od firmy X nie były przedmiotem importu.
   2. Nabyte towary są przemieszczane z Danii i Szwecji do Polski:
      • transport organizowany jest przez Spółkę, w załączeniu przykładowa faktura za transport – załącznik nr 2 oraz dokument CMR – załącznik nr 3,
      • towar jest pozyskiwany i nabywany na terenie Danii, następnie jest dostarczany do magazynu X na terenie Danii,
      • X rozporządza towarem od momentu pozyskania lub nabycia, towar może być dostarczany do magazynu X transportem własnym lub transportem sprzedawcy lub darczyńcy,
      • rozporządzanie towarem przez Spółkę następuje od momentu załadunku na terenie Danii i Szwecji,
      • podmiot trzeci zwykle nie wie i nie interesuje się, co dalej się dzieje z towarem.

W zakresie transportowania towarów z terenu Szwecji do Polski obywa się to analogicznie jak w przypadku transportu towarów z Danii. Okoliczności zakupu, przeniesienia własności, rozporządzania towarem, transportu są takie same. Towary nie są importowane przez X, transport organizuje Spółka, przeniesienie prawa do rozporządzania towarem następuje w momencie załadunku przez firmę transportową na terenie Szwecji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy właściwe jest wykazywanie w deklaracji VAT-7 (wersja 18) odpowiednio wartości netto w poz. 23 i VAT w poz. 24 wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, natomiast nie wykazywanie tych wartości w informacji podsumowującej VAT-UE (z racji tego, że Norwegia nie jest w Unii Europejskiej)?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że firma X jest firmą z Norwegii to nie jest zarejestrowana do VAT-UE. Na fakturze zakupu towarów wykazywany jest także NIP duński Z (DK...) – jako miejsce załadunku towaru w Danii. Zatem Spółka nie powinna wykazywać transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE. Natomiast z uwagi na to, że przemieszczenie towarów jest na terytorium UE (z Danii do Polski), transakcję taką powinno się wykazać w deklaracji VAT-7 w poz. 23 netto i w poz. 24 VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zdaniem Spółki, nie powinna ona wykazywać transakcji w informacji podsumowującej VAT- UE, natomiast w deklaracji VAT-7 należy wykazać transakcję w poz. 23 netto i w poz. 24 VAT wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Taki sposób wykazania transakcji wynika z tego, iż towar transportowany jest z terytorium jednego kraju unijnego – Szwecji do drugiego kraju unijnego – Polski, natomiast sprzedawca X jest firmą z Norwegii niezarejestrowaną do VAT-UE. Faktura zawiera natomiast wskazanie NIPu szwedzkiego – SE....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast art. 2 pkt 3 ustawy stanowi, że przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy).

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

1. po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
2. po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
   

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany do VAT-UE na terytorium Polski. Nabywa on od podmiotu z terytorium Norwegii – firmy X odzież używaną.

Firma X prowadzi działalność gospodarczą – sprzedaje przez sieć swojej dystrybucji odzież używaną (50 sklepów oraz sklep internetowy). Firma ta przyczynia się do poprawy stanu środowiska, w tym ponownego użycia i recyklingu. Jest ona własnością armii zbawienia w Norwegii. Transport nabytych towarów z terytorium Danii i Szwecji do Polski organizowany jest przez Wnioskodawcę. Towar jest pozyskiwany i nabywany przez firmę X na terytorium Danii i Szwecji, a następnie dostarczany transportem własnym lub transportem sprzedawcy lub darczyńcy do jej magazynu na terytorium Danii i Szwecji. Firma X rozporządza towarem od momentu jego pozyskania lub nabycia. Na Wnioskodawcę przeniesienie prawa do rozporządzanie towarem następuje w momencie załadunku na terytorium Danii i Szwecji.

Wskazać należy, że skoro podmiot z Norwegii prowadzi działalność gospodarczą w ramach której nabywa towary na terytorium Danii i Szwecji, a następnie dokonuje ich sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy, działa on w analizowanej sprawie w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy zatem stwierdzić, że transakcje nabycia towaru przez Wnioskodawcę od podmiotu z terytorium Norwegii – które transportowane są z terytorium Danii i Szwecji na terytorium Polski – spełniają przesłanki do uznania ich za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących wykazania dokonanych transakcji w deklaracji VAT-7 wskazać należy, że na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856, z późn. zm.) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7.

W załączniku nr 3 do rozporządzenia zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), z których wynika, że w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy. Kwota będzie porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej (…). Z kolei w poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy.

Jak już wcześniej wskazano, nabycia przez Wnioskodawcę towarów od podmiotu z Norwegii stanowią dla niego wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów. Zatem Wnioskodawca powinien wykazać przedmiotowe wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w deklaracji VAT-7, odpowiednio wartości netto w poz. 23 i podatku należnego VAT w poz. 24.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej (art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy).

W myśl art. 100 ust. 3 ustawy – informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1.

Na podstawie art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy – informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest to, że Norwegia nie jest państwem wchodzącym w skład terytorium Unii Europejskiej. Podmiot z Norwegii prowadząc działalność gospodarczą działa – jak już wcześniej wskazano – na terytorium Danii i Szwecji w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. Z opisu sprawy wynika, że firma X wystawiając faktury na rzecz Wnioskodawcy podaje swoje numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadane przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierające dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej – odpowiednio: dla towaru transportowanego z terytorium Danii DK..., natomiast dla towaru transportowanego z terytorium Szwecji SE....

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów art. 100 ustawy należy wskazać, że Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać przedmiotowe transakcje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów w informacji podsumowującej.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w związku ze stwierdzeniem, że wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów nie powinien wykazywać w informacji podsumowującej (pomimo prawidłowego rozpoznania przedmiotowych transakcji nabycia towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów oraz słusznego wskazania, że należy ww. nabycia wykazać w deklaracji VAT-7), tutejszy organ stwierdza, że jest ono nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku. Zatem tutejszy organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Informuje się jednocześnie, że w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej transakcji nabycia towarów od podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Szwecji została wydana w dniu 13 lutego 2019 r. interpretacja indywidualna nr 0112-KDIL1 -3.4012.795.2018.1.JN.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.