2019.03.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.686.2018.3.IP
z 8 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), uzupełnionego pismem z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r. ), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu. Wniosek uzupełniono w dniu 13 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest głównie świadczenie kompleksowych usług w zakresie turystyki górskiej.

Spółka planowała debiut na Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: „GPW”). Wprowadzenie akcji Spółki do obrotu giełdowego miało odbyć się w formie pierwotnej oferty publicznej, której przedmiotem były jedynie już istniejące akcje Spółki.

Upublicznienie akcji Spółki na rynku giełdowym nie miało się wiązać z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tzn. nie była planowana emisja nowych akcji Spółki. Nie planowano również podwyższenia wartości nominalnej akcji już istniejących. Akcje wprowadzane do obrotu miały pochodzić od obecnych akcjonariuszy Spółki. W związku z planowanym debiutem giełdowym Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej.

Wśród takich wydatków można wyróżnić m.in. następujące pozycje:

koszty usług prawnych (np. opracowanie harmonogramu oferty publicznej, sporządzenie prawnej i biznesowej części prospektu emisyjnego, reprezentowanie Spółki w postępowaniach przed Komisją Nadzoru Finansowego, przeprowadzenie due diligence do celów wprowadzenia akcji na giełdę, przygotowanie projektów uchwał, umów i innych dokumentów niezbędnych w toku oferty publicznej, pozostałe doradztwo prawne związane z wprowadzeniem akcji do obrotu giełdowego w formie pierwotnej oferty publicznej);
koszty usług audytorskich (np. wsparcie w sporządzeniu części finansowej prospektu emisyjnego, badanie sprawozdań finansowych na potrzeby oferty publicznej, wydanie listów poświadczających, usługi doradcze w zakresie sporządzania informacji finansowych na potrzeby debiutu giełdowego, weryfikacja różnego typu informacji finansowych komunikowanych w ramach oferty publicznej, udział w spotkaniach z Komisją Nadzoru Finansowego);
koszty promocji oferty publicznej (np. doradztwo marketingowe i PR, opracowanie strategii reklamowej i przeprowadzenie kampanii promocyjnej w celu przyciągnięcia potencjalnych inwestorów);
inne (np. koszty notarialne, koszty tzw. usług Virtual Data Room, opłaty za wypisy z ewidencji gruntów).

Ponoszenie przez Spółkę wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej wynikało z faktu, że wprowadzenie akcji do obrotu giełdowego jest procesem niezwykle skomplikowanym zarówno z perspektywy formalno-prawnej jak i organizacyjnej. W związku z tym, w celu sprawnego i efektywnego przygotowania i przeprowadzenia debiutu giełdowego Spółka zaangażowała podmioty posiadające specjalistyczną wiedzę i doświadczenie w tym zakresie, które sprawnie przeprowadzą ją przez cały proces przygotowawczy wejścia na GPW. Ponadto, część z ponoszonych przez Spółkę wydatków wiąże się wprost z wykonaniem obowiązków, które zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego obrotu oraz o spółkach publicznych, spoczywają na Spółce jako emitencie.

W trakcie procesu wchodzenia na GPW pojawiło się sporne zagadnienie prawne dotyczące możliwości wprowadzenia do obrotu publicznego akcji Spółki. Otóż aktualny stan prawny, tj. przepisy ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1405, z późn. zm.) przyznają Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa (KOWR) prawo pierwokupu akcji tych spółek, które są właścicielami nieruchomości rolnych. Ponieważ Spółka posiada nieruchomości rolne, ze względu na charakter prowadzonej przez Spółkę, to zdaniem Komisji Nadzoru Finansowego, wskazane przepisy uniemożliwiają przeprowadzenie oferty publicznej akcji Spółki na GPW bez naruszenia prawa pierwokupu KOWR. Spółka i jej doradcy prawni byli odmiennego zdania w tym zakresie i prowadzone były działania wyjaśniające te wątpliwości prawne poprzez wymianę licznych pism z KNF.

W związku z przedłużaniem się tego procesu (proces trwał już ponad rok czasu), podjęto decyzję o zarzuceniu tej koncepcji dalszego działania Spółki – złożyły się na to dwie przyczyny. Uznano też, że sam proces przygotowawczy pozwolił osiągnąć znaczną część celów, jakie Spółka miała osiągnąć poprzez wejście na GPW. Z kolei spór prawny z KNF i nieustępliwe stanowisko KNF spowodowały, że uznano, że nie ma obecnie możliwości skutecznego przeprowadzenia oferty publicznej akcji Spółki na GPW. W związku z tym, na wniosek Spółki, Komisja Nadzoru Finansowego wydała decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie zatwierdzenia prospektu emisyjnego.

Spółka uzyskała interpretację, że wydatki poniesione w związku z planowanym wejściem na GPW stanowią koszty uzyskania przychodu – numer sygnatury 0111-KDIB2-1.4010.6.2017.1.BKD. Jednak na moment składania wniosku w 2017 r. nie zakładano, że proces wejścia na GPW zostanie zarzucony i w związku z tą okolicznością postanowiono zadać dwa pytania do zaistniałego stanu faktycznego.

W piśmie z dnia 5 lutego 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – na pytanie tutejszego organu o treści: „czy Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca wskazał, że: „Tak – jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług”.

Na pytanie tutejszego organu o treści: „czy działalność gospodarcza jaką prowadzi Wnioskodawca jest działalnością wyłącznie opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, czy oprócz ww. działalności prowadzi on również działalność gospodarczą zwolnioną od VAT lub niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem?” Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: „Tak – podstawowa działalność Spółki jest działalnością opodatkowaną, mogą jednak występować sporadyczne czynności podlegające zwolnieniu z VAT lub niepodlegające opodatkowaniu – jednak jest ułamek procenta sprzedaży Spółki”.

Na pytanie tutejszego organu o treści: „w czym miał przejawiać się związek wydatków poniesionych na przygotowanie i przeprowadzenie oferty publicznej akcji Spółki na GPW ze sprzedażą opodatkowaną VAT Spółki? – należy opisać” Wnioskodawca wskazał, że: Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wprowadzenie akcji Spółki do obrotu na GPW miałoby bezsprzeczny wpływ na wzrost osiąganych obrotów opodatkowanych VAT.

Notowanie akcji na GPW zapewnia m.in. stabilność i prestiż w oczach klientów oraz większą przejrzystość funkcjonowania Spółki. Wejście na giełdę wpływa na rozpoznawalność Spółki i jej działalności, co pozwala na osiągnięcie lepszych efektów marketingowych, przekładających się na łatwiejsze pozyskanie nowych klientów, co z kolei powoduje wyższą sprzedaż opodatkowaną VAT.

Poza tym, obecność na giełdzie na ogół umożliwia łatwiejsze pozyskanie kapitałów, m.in. poprzez obniżenie kosztów zaciągania kredytów bankowych. Uzyskanie finansowania od podmiotu zewnętrznego przez taką spółkę jest łatwiejsze niż w przypadku spółki nienotowanej na giełdzie. Tym samym, notowanie na giełdzie umożliwia łatwiejsze uzyskanie środków finansowych do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, a więc wpływa na wzrost sprzedaży opodatkowanej VAT.

Ponadto, w ramach procesu wejścia na giełdę, przygotowania do oferty publicznej, następuje szereg działań o charakterze poprawy organizacji wewnętrznej, niejako wymuszonej koniecznością dostosowania się do standardów działania i zarządzania wymaganych od spółki publicznej, takich jak np. przestrzeganie zasad ładu korporacyjnego, etc. Spółka wprowadzając takie zasady liczy, że poprawią one efektywność działania, a zatem także możliwość generowania obrotu opodatkowanego, na zasadzie lepszego wykorzystania posiadanych aktywów czy możliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu.

Uzasadnienie.

W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z wprowadzeniem akcji Spółki do obrotu na GPW, w ocenie Spółki, prawo to nie ulega zmianie również w momencie wycofania z tego procesu.

W momencie ponoszenia wydatków Spółka zakładała, że wejście na GPW wpłynie pośrednio na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej VAT. Wpływ na zwiększenie osiąganych przez Spółkę przychodów zakładano m.in. na podstawie następujących przesłanek:

Wskutek wydania i dystrybucji prospektu emisyjnego, a także kampanii marketingowych towarzyszących ofercie publicznej wzrośnie rozpoznawalność Spółki w społeczeństwie. Ponadto, nazwa Spółki wraz z aktualnym kursem akcji zamieszczana będzie w prasie codziennej i mediach elektronicznych. Pozwoli to na spopularyzowanie wśród obecnych i potencjalnych klientów wiedzy o Spółce, jej marce i świadczonych przez nią usługach, zwiększy zaufanie do Spółki oraz ułatwi pozyskanie nowych klientów i tym samym na zwiększenie generowanych przez Spółkę przychodów.
Wraz z wprowadzeniem akcji do obrotu na GPW Spółka zobowiązana będzie przestrzegać wysoce sformalizowanych procedur giełdowych w zakresie przekazywania informacji o jej sytuacji finansowej. Obowiązek bieżącego publikowania informacji o działalności Spółki mogłaby przełożyć się na wzrost jej transparentności, a tym samym również na wzrost wiarygodności w oczach klientów i kontrahentów, co pozwoli na polepszenie relacji handlowych oraz ułatwiłoby Spółce dostęp do źródeł finansowania, zarówno kapitałowego jak i dłużnego, a także obniży jego koszty. Oznaczałoby to dla Spółki zwiększenie możliwości inwestycyjnych, a z kolei zrealizowane inwestycje z wysokim prawdopodobieństwem przyczynią się do wygenerowania wyższych przychodów.
Uzyskanie statusu spółki publicznej pozwoli na wzrost prestiżu i renomy Spółki, które niewątpliwie będą stanowiły jej atut podczas współpracy z klientami, bądź negocjacji z kontrahentami. Dobrze wynegocjowane warunki współpracy niewątpliwie mogą wpłynąć na wykazywanie przez Spółkę w przyszłości wyższych przychodów.

Zatem wydatki związane z wprowadzeniem akcji Spółki do obrotu na GPW, choć pośrednio – mają bezsprzeczny wpływ na raportowaną przez Spółkę sprzedaż opodatkowaną VAT.

Podobnie jak w przypadku ustawy o PDOP, również ustawa o VAT nie zawiera żadnych przepisów które wskazywały, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z planowanym wejście na GPW GP ulega zmianie w momencie wycofania z tego procesu.

W ocenie Spółki, w analizowanej sytuacji można powołać się na wniosek jaki płynie z najnowszego wyroku TSUE w sprawie C-249/17 Ryanair Ltd.

TSUE w powołanym orzeczeniu przypomniał, że prawo do odliczenia przysługuje także, np. w przypadku inwestycji, które nie doszły do skutku, w odniesieniu do kosztów, które zostały poniesione na etapie przygotowania działalności gospodarczej (przykładowo wyrok TSUE z 14 lutego 1985 r., C-268/83, Rompelman).

Analiza m.in. powołanego orzeczenia z 1985 r. doprowadziła TSUE do konkluzji, że Ryanair, w chwili ponoszenia wydatków na usługi doradcze, działał jako podatnik VAT, a tym samym może korzystać z prawa do bezpośredniego odliczenia VAT naliczonego od tych usług. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że działalność gospodarcza polegająca na świadczeniu usług zarządczych opodatkowanych VAT nie została ostatecznie zrealizowana.

TSUE podkreślił, że „Ryanair działał jako podatnik w chwili ponoszenia wydatków związanych ze świadczeniem spornych usług. Tym samym Ryanair korzysta co do zasady z prawa do bezpośredniego odliczenia VAT naliczonego od tych usług, nawet jeśli ostatecznie ta działalność gospodarcza, która miała doprowadzić do opodatkowanych transakcji, nie została wykonana, a zatem nie doprowadziła do takich transakcji. Dodatkowo, w odniesieniu do przesłanek wykonywania prawa do odliczenia, a konkretniej – zakresu tego prawa, wydatki poniesione w celu nabycia akcji w przejmowanej spółce należy analizować jako przypadające na wykonywanie tej działalności gospodarczej, która polegała na realizacji transakcji uprawniających do odliczenia. Z tego względu wydatki te zachowują bezpośredni i ścisły związek z całością tej działalności gospodarczej, a w konsekwencji należą do jej kosztów ogólnych. Wynika z tego, że dotyczący ich VAT uprawnia do pełnego odliczenia”. Powyższe orzeczenie, zdaniem Spółki, potwierdza jej stanowisko w sprawie, tj. ponieważ Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie poniesienia tych wydatków, to fakt zarzucenia procesu wejścia na GPW pozostaje bez wpływu na to prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W tym miejscu należy nadmienić, że związek ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary (ponoszone wydatki) służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku ponoszonych wydatków z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy wydatki te wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zaznaczenia wymaga, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki jest głównie świadczenie kompleksowych usług w zakresie turystyki górskiej. Podstawowa działalność Spółki jest działalnością opodatkowaną, mogą jednak występować sporadyczne czynności podlegające zwolnieniu z VAT lub niepodlegające opodatkowaniu – jednak jest ułamek procenta sprzedaży Spółki. Spółka planowała debiut na Giełdzie Papierów Wartościowych. Wprowadzenie akcji Spółki do obrotu giełdowego miało odbyć się w formie pierwotnej oferty publicznej, której przedmiotem były jedynie już istniejące akcje Spółki. Upublicznienie akcji Spółki na rynku giełdowym nie miało się wiązać z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tzn. nie była planowana emisja nowych akcji Spółki. Nie planowano również podwyższenia wartości nominalnej akcji już istniejących. Akcje wprowadzane do obrotu miały pochodzić od obecnych akcjonariuszy Spółki. W związku z planowanym debiutem giełdowym Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej. Wśród takich wydatków można wyróżnić m.in. następujące pozycje: koszty usług prawnych (np. opracowanie harmonogramu oferty publicznej, sporządzenie prawnej i biznesowej części prospektu emisyjnego, reprezentowanie Spółki w postępowaniach przed Komisją Nadzoru Finansowego, przeprowadzenie due diligence do celów wprowadzenia akcji na giełdę, przygotowanie projektów uchwał, umów i innych dokumentów niezbędnych w toku oferty publicznej, pozostałe doradztwo prawne związane z wprowadzeniem akcji do obrotu giełdowego w formie pierwotnej oferty publicznej); koszty usług audytorskich (np. wsparcie w sporządzeniu części finansowej prospektu emisyjnego, badanie sprawozdań finansowych na potrzeby oferty publicznej, wydanie listów poświadczających, usługi doradcze w zakresie sporządzania informacji finansowych na potrzeby debiutu giełdowego, weryfikacja różnego typu informacji finansowych komunikowanych w ramach oferty publicznej, udział w spotkaniach z Komisją Nadzoru Finansowego); koszty promocji oferty publicznej (np. doradztwo marketingowe i PR, opracowanie strategii reklamowej i przeprowadzenie kampanii promocyjnej w celu przyciągnięcia potencjalnych inwestorów); inne (np. koszty notarialne, koszty tzw. usług Virtual Data Room, opłaty za wypisy z ewidencji gruntów). Ponoszenie przez Spółkę wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej wynikało z faktu, że wprowadzenie akcji do obrotu giełdowego jest procesem niezwykle skomplikowanym zarówno z perspektywy formalno-prawnej jak i organizacyjnej. W związku z tym, w celu sprawnego i efektywnego przygotowania i przeprowadzenia debiutu giełdowego Spółka zaangażowała podmioty posiadające specjalistyczną wiedzę i doświadczenie w tym zakresie, które sprawnie przeprowadzą ją przez cały proces przygotowawczy wejścia na GPW. Ponadto, część z ponoszonych przez Spółkę wydatków wiąże się wprost z wykonaniem obowiązków, które zgodnie z przepisami ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego obrotu oraz o spółkach publicznych, spoczywają na Spółce jako emitencie. W trakcie procesu wchodzenia na GPW pojawiło się sporne zagadnienie prawne dotyczące możliwości wprowadzenia do obrotu publicznego akcji Spółki. Spółka i jej doradcy prawni byli odmiennego zdania w zakresie dotyczącym spornych kwestii i prowadzone były działania wyjaśniające te wątpliwości prawne poprzez wymianę licznych pism z KNF. W związku z przedłużaniem się tego procesu (proces trwał już ponad rok czasu), podjęto decyzję o zarzuceniu tej koncepcji dalszego działania Spółki – złożyły się na to dwie przyczyny. Uznano też, że sam proces przygotowawczy pozwolił osiągnąć znaczną część celów, jakie Spółka miała osiągnąć poprzez wejście na GPW. Z kolei spór prawny z KNF i nieustępliwe stanowisko KNF spowodowały, że uznano, że nie ma obecnie możliwości skutecznego przeprowadzenia oferty publicznej akcji Spółki na GPW. W związku z tym, na wniosek Spółki, Komisja Nadzoru Finansowego wydała decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie zatwierdzenia prospektu emisyjnego. Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wprowadzenie akcji Spółki do obrotu na GPW miałoby bezsprzeczny wpływ na wzrost osiąganych obrotów opodatkowanych VAT. Notowanie akcji na GPW zapewnia m.in. stabilność i prestiż w oczach klientów oraz większą przejrzystość funkcjonowania Spółki. Wejście na giełdę wpływa na rozpoznawalność Spółki i jej działalności, co pozwala na osiągnięcie lepszych efektów marketingowych, przekładających się na łatwiejsze pozyskanie nowych klientów, co z kolei powoduje wyższą sprzedaż opodatkowaną VAT. Poza tym, obecność na giełdzie na ogół umożliwia łatwiejsze pozyskanie kapitałów, m.in. poprzez obniżenie kosztów zaciągania kredytów bankowych. Uzyskanie finansowania od podmiotu zewnętrznego przez taką spółkę jest łatwiejsze niż w przypadku spółki nienotowanej na giełdzie. Tym samym notowanie na giełdzie umożliwia łatwiejsze uzyskanie środków finansowych do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, a więc wpływa na wzrost sprzedaży opodatkowanej VAT. Ponadto, w ramach procesu wejścia na giełdę, przygotowania do oferty publicznej, następuje szereg działań o charakterze poprawy organizacji wewnętrznej, niejako wymuszonej koniecznością dostosowania się do standardów działania i zarządzania wymaganych od spółki publicznej, takich jak np. przestrzeganie zasad ładu korporacyjnego, etc. Spółka wprowadzając takie zasady liczy, że poprawią one efektywność działania, a zatem także możliwość generowania obrotu opodatkowanego, na zasadzie lepszego wykorzystania posiadanych aktywów czy możliwości.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie sprowadzają się do stwierdzenia, czy zachowa on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania tego projektu.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W tym miejscu należy podkreślić, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy, z którego wynika prawo do odliczenia podatku naliczonego, stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisów wspólnotowych.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwana dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1, z późn. zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w art. 1 ust. 2 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2, prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy. Z tego powodu należy uznać, że przepisy tego Tytułu należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej, nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku, są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT, jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;
VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;
VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powyższe stwierdzenie obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wskazane wyżej przepisy ustawy oraz orzeczenia, umożliwiają podatnikowi, w ramach działalności opodatkowanej, odliczenie podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług stanowiących inwestycje z przeznaczeniem na działalność opodatkowaną. Ponadto, z obecnie obowiązujących przepisów wynika, że prawo to przysługuje także w przypadku, gdy z powodów niezależnych od podatnika, nabyte towary i usługi nigdy nie zostaną wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej. Prawo to bowiem nie może być uzależnione od okoliczności niezależnych od woli podatnika. W przypadku zatem nabycia towarów i usług związanych z podejmowaną inwestycją, w związku z którą podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a która następnie zostanie zaniechana, z uwagi na okoliczności pozostające poza kontrolą podatnika, nie traci on raz nabytego prawa odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Spółka realizowała projekt, którego efektem miał być debiut Spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych. W związku z powyższym, Spółka poniosła szereg wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej, tj.:

koszty usług prawnych;
koszty usług audytorskich;
koszty promocji oferty publicznej;
inne (np. koszty notarialne, koszty tzw. usług Virtual Data Room, opłaty za wypisy z ewidencji gruntów).

Wydatki te zostały poniesione w celu wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT, gdyż – jak oświadczył Wnioskodawca – wprowadzenie akcji Spółki do obrotu na GPW miałoby bezsprzeczny wpływ na wzrost osiąganych obrotów opodatkowanych VAT. Jak wskazano w opisie sprawy, obecność na giełdzie na ogół umożliwia łatwiejsze pozyskanie kapitałów, m.in. poprzez obniżenie kosztów zaciągania kredytów bankowych. Uzyskanie finansowania od podmiotu zewnętrznego przez taką spółkę jest łatwiejsze niż w przypadku spółki nienotowanej na giełdzie. Tym samym, notowanie na giełdzie umożliwia łatwiejsze uzyskanie środków finansowych do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, a więc wpływa na wzrost sprzedaży opodatkowanej VAT. Ponadto, w ramach procesu wejścia na giełdę, przygotowania do oferty publicznej, następuje szereg działań o charakterze poprawy organizacji wewnętrznej, niejako wymuszonej koniecznością dostosowania się do standardów działania i zarządzania wymaganych od spółki publicznej, takich jak np. przestrzeganie zasad ładu korporacyjnego, etc. Spółka wprowadzając takie zasady liczy, że poprawią one efektywność działania, a zatem także możliwość generowania obrotu opodatkowanego, na zasadzie lepszego wykorzystania posiadanych aktywów czy możliwości.

Wnioskodawca nie zrealizował planowanego projektu upublicznienia akcji Spółki, tj. zaniechał przeprowadzenia oferty publicznej akcji Spółki na GPW z uwagi na przedłużające się działania wyjaśniające w toku przygotowań oraz wątpliwości prawne i nieustępliwe stanowisko Komisji Nadzoru Finansowego, zgodnie z którym na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów dotyczących pierwokupu nieruchomości rolnych, przeprowadzenie emisji akcji Spółki, która takie nieruchomości posiada, naruszyłoby prawo pierwokupu tychże nieruchomości przez podmiot wskazany w przepisach.

Ostatecznie zatem związek poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków z czynnościami opodatkowanymi nie wystąpił nie dlatego, że doprowadziły do tego świadome działania Spółki, lecz wskutek obiektywnie niezależnych od niej czynników. Wnioskodawca zauważył jednocześnie, że sam proces przygotowawczy pozwolił osiągnąć znaczną część celów, jakie Spółka zamierzała osiągnąć poprzez wejście na GPW.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji Spółki na GPW w sytuacji zaniechania przedmiotowego projektu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii związanej z zakresem prawa do odliczenia. W tej kwestii nie sformułowano bowiem pytania oraz nie przedstawiono własnego stanowiska.

Tutejszy organ wskazuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych został załatwiony w dniu 5 marca 2019 r. odrębnym rozstrzygnięciem.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin