2019.03.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.576.2018.2.KK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.576.2018.2.KK
z 6 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 29 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2019 r. (data wpływu 26 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego:

wypłaty na prywatny rachunek bankowy środków zgromadzonych w funduszu emerytalnym organizacji na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,

wypłaty na prywatny rachunek bankowy środków zgromadzonych w funduszu emerytalnym organizacji na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe,

wypłaty środków pieniężnych byłym pracownikom organizacji z tytułu bezzwrotnej pomocy do momentu znalezienia pracy w ramach Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczeń przez organizację międzynarodową.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 18 stycznia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.576.2018.1.KK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 18 stycznia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 stycznia 2019 r.). W dniu 26 stycznia 2019 r. (nadano w dniu 26 stycznia 2019 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 25 stycznia 2019 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (osoba fizyczna) wrócił do Polski po kilkuletnim pobycie w kraju UE i przebywa On dłużej niż 183 dni w roku podatkowym w Polsce. W związku z tym, w Polsce jest Jego główny ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca, przed powrotem do Polski, ostatnie pięć lat pracował w międzynarodowej organizacji, a jego miejscem zamieszkania była Francja. Wnioskodawca pracował na podstawie pięcioletniego kontraktu managerskiego, który bezpośrednio definiował prawa i obowiązki stron. Kontrakt ten miał również z góry zdefiniowany zakres przywilejów, jak również określał on datę początkową oraz datę końcową powiazania z organizacją.

Rzeczpospolita Polska jest członkiem organizacją międzynarodowej od dnia 1 lipca 1991 r. Zgodnie ze statusem organizacji, wszyscy jej pracownicy są zwolnieni z podatków. W trakcie wykonywania obowiązków na rzecz organizacji, każdego miesiąca Wnioskodawca odprowadzał składki na rzecz funduszu emerytalnego stworzonego wewnątrz organizacji. Zgodnie ze statutem wewnętrznego funduszu emerytalnego, tylko osoby powiązane umową z organizacją mogą w nim uczestniczyć. Po zakończeniu pracy na rzecz organizacji, osobom w niej zatrudnionym z tytułu kontraktu menedżerskiego, przysługuje możliwość przelania zgromadzonych środków na koncie emerytalnym funduszu emerytalnego wewnątrz organizacji, na prywatne konto bankowe. Przelew sumy zgromadzonej na funduszu emerytalnym stworzonym przez organizację odbywa się po zakończeniu kontraktu z organizacją międzynarodową. Oznacza to, że składki emerytalne odprowadzane na pracowniczy program emerytalny w wewnętrznym funduszu emerytalnym organizacji międzynarodowej, były przekazywane kiedy osoba pełniła obowiązki funkcjonariusza organizacji międzynarodowej, natomiast w momencie transferu sumy z pracowniczego programu emerytalnego na prywatne konto bankowe, osoba nie posiadała statusu funkcjonariusza organizacji międzynarodowej. Osoba, która zdecydowała się na wypłatę zgromadzonej sumy z wewnętrznego pracowniczego programu emerytalnego prowadzonego przez wewnętrzny fundusz emerytalny organizacji międzynarodowej, będzie posiadała niezbędną dokumentacje stwierdzającą status funkcjonariusza organizacji międzynarodowej w latach kiedy pełniła ona obowiązki w tej organizacji. Wewnętrzny fundusz emerytalny organizacji jest uznawany przez Szwajcarską Administrację Podatkową za pracowniczy program emerytalny (szwajcarski II filar).

Wewnętrzny fundusz emerytalny organizacji międzynarodowej działa zgodnie ze swoim statutem. Składki przekazywane na pracowniczy program emerytalny do wewnętrznego funduszu emerytalnego organizacji składają się z środków pieniężnych finansowanych przez pracodawcę (organizację) oraz pracownika. Zgromadzona kwota na koncie emerytalnym jest sumą składek wynikającą z comiesięcznych wpłat pracodawcy (organizacji międzynarodowej) oraz pracownika. Stanowi o tym statut wewnętrzny funduszu emerytalnego. Zgromadzone kontrybucje pracodawcy oraz pracownika w wewnętrznym funduszu emerytalnym organizacji międzynarodowej podlegają transferowi, zgodnie ze statutem. Raport za pierwszy kwartał 2018 roku dokładnie wskazuje w jaki sposób wewnętrzny fundusz emerytalny organizacji międzynarodowej lokuje środki pieniężne. Fundusz emerytalny wewnątrz organizacji prowadzony jest w ramach pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Wszystkie świadczenia wypłacane organizację wchodzą w skład uposażenia funkcjonariusza organizacji w trakcie trwania kontraktu pomiędzy pracownikiem, a tą organizacją. Zalicza się do nich między innymi wynagrodzenia, podwyżki, nagrody, jednorazowe świadczenia oraz benefity.

Osobom zatrudnionym przez organizację z tytułu pięcioletniego kontraktu menedżerskiego przysługuje możliwość korzystania z programu bezzwrotnej pomocy finansowej do momentu znalezienia stałego zatrudnienia. Istotnym jest zaznaczenie, że program stworzony wewnątrz organizacji, ma na celu niesienie pomocy finansowej osobom, które pracowały dla organizacji międzynarodowej na stanowiskach menedżerskich i po zakończeniu pełnienia funkcji w tej organizacji pozostają niezatrudnieni. Najbardziej adekwatnym tłumaczeniem nazwy programu biorąc pod uwagę jego meritum oraz charakter jest: Program zabezpieczenia na wypadek bezrobocia. Oznacza to, że byłym funkcjonariuszom organizacji przysługuje comiesięczna bezzwrotna pomoc finansowa do momentu znalezienia stałego zatrudnienia. Taka bezzwrotna pomoc może maksymalnie być uwzględniana do 60 tygodni i jest wypłacana przez organizację. Program zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji nie jest ubezpieczeniem w rozumieniu zawarcia umowy ubezpieczeniowej/polisy na zdarzenie przyszłe. Organizacja nie prowadzi działalności ubezpieczeniowej. Żadne przedsiębiorstwo bądź inna organizacja nie są w sposób bezpośredni lub pośredni powiązane z Programem zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji. Program ten jest programem wewnętrznym organizacji, który jest bezpośrednio i wyłącznie finansowany z budżetu organizacji międzynarodowej i też przez tę organizację środki z tego programu są dystrybuowane. Pracownicy organizacji nie odprowadzają żadnych składek na Program zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji. Uczestnictwo w tym Programie jest ściśle określone w regulaminie tego programu i nie wynika ono bezpośrednio z warunków zatrudnienia. Tylko byłym pracownikom zatrudnionym przez organizację z tytułu kontraktu menedżerskiego nieprzerwanie przez okres minimum sześciu miesięcy, przysługuje możliwość uczestnictwa w tym wewnętrznym programie organizacji. Warunkiem koniecznym jest nieposiadanie pracy oraz aktywne poszukiwanie zatrudnienia, które każdego miesiąca udowadnia się przed przedstawicielami organizacji odpowiedzialnymi za Program zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji. Program zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji jest to nazwa programu stworzonego wewnątrz organizacji.

Wnioskodawca wskazał, że wszelkie środki pozyskane z pracowniczego programu emerytalnego jak również z Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji będą rozliczane w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy mając na uwadze wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 1816/11) oraz art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b), jak również art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, były pracownik organizacji jest zwolniony w Polsce z podatku dochodowego od środków, które gromadził jako funkcjonariusz organizacji międzynarodowej w pracowniczym programie emerytalnym, a następnie wystąpił z prośbą o transfer całej sumy na prywatne konto bankowe po zakończeniu służby w tej organizacji?
Czy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) oraz lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, były pracownik organizacji jest zwolniony w Polsce z podatku dochodowego od bezzwrotnej pomocy wypłacanej przez organizację, przy założeniu, że były pracownik organizacji bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy oraz nie zleca żadnych czynności innym podmiotom prawnym?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w odniesieniu do pytania nr 1, środki pieniężne zgromadzone w pracowniczym programie emerytalnym w wewnętrznym funduszu emerytalnym organizacji były gromadzone w trakcie pełnienia obowiązków funkcjonariusza organizacji międzynarodowej. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 24 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 1816/11) oraz art. 21 ust. 1 pkt 58 podpunkt b), jak również art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki te wolne są od podatku dochodowego. Oznacza to, że były pracownik organizacji jest zwolniony w Polsce z podatku dochodowego od zgromadzonych środków w pracowniczym programie emerytalnym w momencie ich transferu na prywatne konto bankowe.

Wnioskodawca podnosi, że w interpretacji podatkowej Nr 0111-KDIB2-3.4011.101.2017.2.AB z dnia 8 września 2017 r. stwierdzono, że dochody uzyskane z organizacji są zwolnione z podatku dochodowego, przy założeniu ze osoba będzie posiadała dokumenty stwierdzające, że jest/była funkcjonariuszem organizacji, której na podstawie statutu tej organizacji przysługiwało zwolnienie dochodów z podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), w odniesieniu do pytania nr 2, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 podpunkt a) oraz b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane z instytucji międzynarodowych ze środków bezzwrotnej pomocy, gdy bezpośrednio realizowany jest cel programu finansowanego z tej pomocy. Oznacza to, że były pracownik organizacji jest zwolniony w Polsce z podatku dochodowego od bezzwrotnej pomocy wypłacanej przez organizację, przy założeniu, że były pracownik organizacji bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy oraz nie zleca żadnych czynności innym podmiotom prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku:

wypłaty na prywatny rachunek bankowy środków zgromadzonych na funduszu emerytalnym organizacji na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,

wypłaty na prywatny rachunek bankowy środków zgromadzonych na funduszu emerytalnym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe,

wypłaty środków pieniężnych byłym pracownikom z tytułu bezzwrotnej pomocy organizacji do momentu znalezienia pracy w ramach Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości,
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna) wrócił do Polski po kilkuletnim pobycie w kraju UE i przebywa On dłużej niż 183 dni w roku podatkowym w Polsce. W związku z tym, w Polsce jest Jego główny ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca, przed powrotem do Polski, ostatnie pięć lat pracował w międzynarodowej organizacji, a jego miejscem zamieszkania była Francja. Wnioskodawca pracował na podstawie pięcioletniego kontraktu managerskiego, który bezpośrednio definiował prawa i obowiązki stron. Kontrakt ten miał również z góry zdefiniowany zakres przywilejów, jak również określał on datę początkową oraz datę końcową powiazania z organizacją.

Wnioskodawca wskazał, że wszelkie środki pozyskane z pracowniczego programu emerytalnego jak również z Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji będą rozliczane w Polsce.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca świadczył pracę dla organizacji międzynarodowej, w przedmiotowej sprawie należy odwołać się do przepisów Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5) oraz Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
jeśli sytuacji tej osoby nie można uregulować zgodnie z postanowieniami liter a), b) i c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. Umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.

Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Natomiast art. 15 ust. 2 ww. Umowy stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

odbiorca przebywa w drugim Państwie podczas jednego lub kilku okresów, nie przekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,
wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,
wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 ww. Umowy, dotyczący innych niewymienionych przychodów, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, bez względu na to skąd pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Stosownie do treści art. 21 ust. 2 ww. Umowy, postanowień ustępu 1 nie stosuje się, gdy osoba osiągająca zysk, posiadając miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie bądź działalność przemysłową lub handlową za pomocą zakładu położonego w tym Państwie, bądź wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie i gdy prawa lub dobra, z tytułu posiadania, których osiągany jest zysk, są rzeczywiście związane z działalnością zakładu lub wykonywaniem wolnego zawodu.

W tym przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Natomiast, art. 15 ust. 1 ww. Konwencji stanowi, że z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, oraz
wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, dotyczący innych dochodów, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Stosownie do treści art. 21 ust. 2 ww. Konwencji, postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, której głównym celem jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Przesłanki wynikające z tego przepisu są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w przywołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wrócił do Polski po kilkuletnim pobycie w kraju UE w ramach, którego pracował w organizacji i przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni roku podatkowym, a w związku z tym, w Polsce jest główny ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy.

Zatem, uwzględniając zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Określając skutki podatkowe wypłaty na prywatny rachunek bankowy środków zgromadzonych w funduszu emerytalnym organizacji, należy wskazać, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 58 ustawy, wolne od podatku dochodowego są wypłaty:

transferowe środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu emerytalnego do innego pracowniczego programu emerytalnego lub na indywidualne konto emerytalne w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych,
środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika,
środków zgromadzonych w grupowej formie ubezpieczenia na życie związanej z funduszem inwestycyjnym lub w innej formie grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne dla pracowników – do pracowniczego programu emerytalnego, zgodnie z przepisami o pracowniczych programach emerytalnych

- z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są uposażenia funkcjonariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji wyspecjalizowanych oraz innych międzynarodowych instytucji i organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem i których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez nie uposażeń, pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów stwierdzających, że jest funkcjonariuszem takiej organizacji lub instytucji. Jak powyższy przepis wskazuje, ze zwolnienia podatkowego korzystają uposażenia funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych.

Zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 82 ww. ustawy wymaga spełnienia wszystkich uwarunkowań, wynikających z ww. przepisu, a mianowicie:

Polska winna być członkiem danej organizacji międzynarodowej,

statut danej organizacji winien przewidywać zwolnienie od podatków wypłacanych przez tę organizację uposażeń,

osoba uzyskująca dochody od organizacji, instytucji, o których mowa w omawianym przepisie winna posiadać dokumenty stwierdzające, że jest funkcjonariuszem takiej organizacji lub instytucji.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 82 ww. ustawy, wskazał, że zwolnienie dotyczy uposażeń funkcjonariuszy wymienionych organizacji i instytucji, których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez te organizacje/instytucje uposażeń. Termin „uposażenie” według Słownika Języka Polskiego oznacza stałe wynagrodzenie za pracę (sjp.pwn.pl). Jak wskazuje Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym, składki emerytalne do funduszu emerytalnego organizacji, jako pracowniczego programu emerytalnego, były przekazywane w okresie zatrudnienia, natomiast otrzymana przez Wnioskodawcę wypłata środków z funduszu emerytalnego organizacji nie stanowi uposażenia, a Wnioskodawca nie otrzymuje jej jako funkcjonariusz, gdyż wypłata następuje po zakończeniu kontraktu.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ww. ustawy dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom. Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że fundusz emerytalny wewnątrz organizacji prowadzony jest w ramach pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Wewnętrzny fundusz emerytalny organizacji jest uznawany przez Szwajcarską Administrację Podatkową za pracowniczy program emerytalny.

Zatem, wypłata Wnioskodawcy środków z funduszu emerytalnego organizacji podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia ww. świadczeń pieniężnych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zwolnienia od podatku dochodu z tytułu wypłaty środków pieniężnych byłemu pracownikowi organizacji z tytułu bezzwrotnej pomocy organizacji do momentu znalezienia pracy w ramach Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia, należy wskazać, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika jeżeli:

pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy oraz
podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

Zastosowanie zwolnienia jest możliwe po spełnieniu łącznie wymienionych powyżej przesłanek. Pierwsza z nich dotyczy źródła pochodzenia dochodów i jest spełniona wówczas, gdy środki pochodzą m.in. od organizacji międzynarodowej i przyznano je na podstawie jednostronnej deklaracji lub umowy zawartej z tą organizacją przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, także wówczas gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy.

Druga z przesłanek natomiast określa warunek dotyczący bezpośredniej realizacji przez osobę fizyczną celów programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy i nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podmiot bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ww. ustawy wynika, że warunkiem koniecznym zastosowania ww. zwolnienia od podatku jest, aby wypłacane środki przyznano na podstawie jednostronnej deklaracji lub umowy zawartej z organizacją międzynarodową przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencję rządową lub agencję wykonawczą.

Natomiast w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, że Wnioskodawca był zatrudniony w międzynarodowej organizacji, która utworzyła dla pracowników Program zabezpieczenia na wypadek bezrobocia uprawniający osoby, które pracowały dla międzynarodowej organizacji na stanowiskach menedżerskich i po zakończeniu pełnienia funkcji w tej organizacji pozostają niezatrudnieni, do comiesięcznej bezzwrotnej pomocy finansowej wypłacanej przez organizację do momentu znalezienia zatrudnienia, nie dłużej niż 60 tygodni. Powyższy Program utworzył pracodawca – organizacja międzynarodowa i jest on finansowany z budżetu tej organizacji. Program ten nie realizuje zatem celów i zadań organizacji prowadzącej ośrodek naukowo-badawczy. Program ten zapewnia wsparcie tymczasowo bezrobotnym byłym pracownikom organizacji, która nie została utworzona do wspierania aktywności społecznej w pozyskiwani zatrudnienia. Program ten nie powstał oraz nie został wprowadzony przy udziale podmiotów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ww. ustawy, tj.: Rady Ministrów, właściwego ministra, agencji rządowej lub agencji wykonawczej.

W związku z powyższym, wypłata środków pieniężnych Wnioskodawcy z Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia nie spełnia wymogów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i lit. b) ww. ustawy i przedmiotowe wypłaty nie podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego.

Reasumując, stwierdzić należy, że wypłata Wnioskodawcy na prywatny rachunek bankowy środków pieniężnych zgromadzonych na funduszu emerytalnym organizacji, podlega zwolnieniu z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie wypłata Wnioskodawcy środków zgromadzonych na funduszu emerytalnym organizacji nie korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 82 ww. ustawy.

Natomiast wypłata Wnioskodawcy środków pieniężnych z Programu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia organizacji, nie podlega zwolnieniu z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, uprawnień do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin