2019.03.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP3-3.4011.509.2018.4.MS2

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.509.2018.4.MS2
z 11 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30października 2018 r. (data wpływu 30października 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data nadania 9 stycznia 2019 r., data wpływu 15 stycznia 2019 r.) oraz pismem z dnia 10 stycznia 2019 r. (data nadania 10 stycznia 2019 r., data wpływu 16 stycznia 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.509.2018.1.MS2 z dnia 20 grudnia 2018 r. (data nadania 20grudnia 2018 r., data doręczenia 3 stycznia 2019 r.) oraz uzupełnione pismem z dnia 21 lutego 2019 r. (data nadania 21 lutego 2019 r., data wpływu 21 lutego 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.509.2019.3.MS2 z dnia 5 lutego 2019 r. (data nadania 5 lutego 2019 r., data doręczenia 20 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest:

prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w Działce Zabudowanej z uwagi na upływ 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Budynek został wycofany z działalności gospodarczej,

prawidłowe – w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży Działki Niezabudowanej,

nieprawidłowe– w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.509.2018.1.MS2 (data nadania 20 grudnia 2018 r., data doręczenia 3 stycznia 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 lutego 2019 r. Nr 0114.KDIP3-3.4011.509.2018.3.MS2 (data nadania 5 lutego 2019 r., data doręczenia 20 lutego 2019 r.)wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. (data nadania 9stycznia 2019 r., data wpływu 15stycznia 2019 r.), pismem z dnia 10 stycznia 2019 r. (data nadania 10 stycznia 2019 r., data wpływu 16 stycznia 2019 r.) oraz pismem z dnia 21 lutego 2019 r. (data nadania 21 lutego 2019 r., data wpływu 21 lutego 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem (w 3/4) dwóch działek, tj.:

zabudowanej działki gruntu nr 3/2 o powierzchni 6.641 m2, księga wieczysta nr X (dalej Działka Zabudowana);
niezabudowanej działki gruntu nr 3/4 o powierzchni 10.236 m2 księga wieczysta nr Y (dalej Działka Niezabudowana).

Drugim współwłaścicielem ww. działek (w 1/4) jest inna osoba fizyczna (Drugi Współwłaściciel).

Na działce zabudowanej znajduje się budynek biurowy o pow. 818,47 m2 i drugi budynek o powierzchni 86m2 (przy czym de facto jest to sztuczny podział, bowiem ww. budynek przylega do budynku biurowego, jest to de facto garaż o powierzchni 86 m).

Wnioskodawca oraz Drugi Współwłaściciel zamierzają sprzedać swoje udziały w Działce Zabudowanej i w Działce Niezabudowanej Inwestorowi w celu budowy budynków w zakresie usług sportu i gastronomii. Do chwili złożenia niniejszego wniosku, umowa przedwstępna nie została zawarta - zawarto jedynie list intencyjny. Jeśli dojdzie do zawarcia umowy przedwstępnej, to po jej podpisaniu zostanie złożony wniosek zmierzający do wykreślenia Budynku z gminnej ewidencji zabytków, gdyż jednym z warunków zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży jest, aby żaden z Budynków posadowionych na Nieruchomości 1, nie był wpisany do rejestru zabytków lub gminnej ewidencji zabytków. Ponadto po podpisaniu umowy przedwstępnej, Wnioskodawca oraz Drugi Współwłaściciel zezwolą Inwestorowi na korzystanie z ww. Działek wyłącznie w zakresie niezbędnym do uzyskania Pozwolenia na Budowę i pozwolenia na rozbiórkę Budynków, a Inwestor zobowiąże się korzystać z nich wyłącznie w zakresie niezbędnym do uzyskania Pozwolenia na Budowę i pozwolenia na rozbiórkę Budynków. Ponadto Wnioskodawca złożył wniosek o wycinkę drzew na ww. Działkach, gdyż są one chore. Obecnie postępowanie jest zawieszone do czasu podpisania przedwstępnej umowy sprzedaży. Pełnomocnikiem Wnioskodawcy w tym postępowaniu jest osoba wskazana przez Inwestora.

Okoliczności nabycia udziałów w obydwu Działkach przez Wnioskodawcę:

Wnioskodawca wraz z Drugim Współwłaścicielem starali się o odzyskanie ww. Działek po swoich poprzednikach prawnych, którzy byli właścicielami Działek jeszcze przed wybuchem II Wojny Światowej, a którym ww. Działki zostały odebrane na mocy dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta(zw. Dekret Bieruta).Na Działce Zabudowanej znajdował się budynek mieszkalny (Budynek),w którym mieszkała rodzina poprzednika prawnego Wnioskodawcy, budynki warsztatów, w których przed II Wojną Światową była prowadzona działalność rzemieślnicza i wytwórcza, mieszkania dla pracowników (w tym służących poprzedników prawnych Wnioskodawcy).

Nieruchomość, w skład której wchodzą obie Działki, objęta została działaniem tego Dekretu, gdyż na mocy art. 1 Dekretu, wszelkie grunty położone na obszarze Warszawy przeszły z dniem wejścia w życie Dekretu na własność gminy Miasta. Zaznaczyć należy, że przejście własności nie obejmowało budynków położonych na gruncie przechodzącym na własność skarbu państwa. Dotychczasowym właścicielom (tj. poprzednikom prawnym) odmówiono przyznania prawa własności czasowej, wydając decyzję odmowną, jednak Pani J. T.(żona właściciela) mieszkała w Budynku, aż do chwili swojej śmierci, tj. do dnia 25 marca 1953 r. i dopiero od tego momentu Miasto zaczęło władać „swoją” (tj. przejętą w wyniku Dekretu Bieruta i wskutek wydania decyzji odmawiającej przyznania prawa własności czasowej) nieruchomością. „Nowy właściciel”, czyli Miasto, po przejęciu Budynku, dokonało zmiany jego kwalifikacji na budynek inny niż mieszkalny i Budynek ten nie był wykorzystywany na cele mieszkalne, lecz na cele związane z pomieszczeniami fabrycznymi znajdującymi się na Nieruchomościach (pomieszczenia magazynowo - biurowe). Ponadto Budynek został wpisany (nie przez Wnioskodawcę, ani przez poprzedników prawnych Wnioskodawcy, lecz przez Miasto, jako „właściciela”) do gminnego rejestru zabytków - również jako obiekt niemieszkalny. Następnie prawo własności budynków zostało przejęte bezprawnie przez Wojewodę decyzją z dnia 13 marca 1997r. na podstawie (Dz.U Nr 32 , poz. 191, z późn. zm.),tj. Wojewoda stwierdził nieodpłatne nabycie przez Dzielnicę-Gminę z mocy prawa w dniu 27 maja 1990 r. prawa własności przedmiotowej nieruchomości. W związku z tym, że decyzją z dnia 21 grudnia 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność decyzji odmawiającej spadkodawcom Wnioskodawcy i Drugiego Współwłaściciela przyznania prawa własności czasowej, w świetle decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji prawo własności budynku położonego na Działce 1, nigdy nie przeszło na własność Skarbu Państwa, ani nigdy nie wygasło. Tym samym oznacza to, że prawo to zachowali z mocy art. 5 dekretu dawni właściciele, względnie ich następcy prawni, którymi są obecnie Wnioskodawca i Drugi Współwłaściciel.

W dniu 19 grudnia 2008 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustanowieniu użytkowania wieczystego Działki Zabudowanej na rzecz Wnioskodawcy (3/4) oraz Drugiego Współwłaściciela (1/4) oraz ustanowieniu na rzecz tych osób prawa własności posadowionych na niej budynków, (czyli Budynku z przylegającym do niego garażem, formalnie stanowiącym drugi, odrębny budynek) - choć formalnie Działka Zabudowana nie została wydana ani Wnioskodawcy, ani drugiej osobie, mimo ustanowienia użytkowania wieczystego na ich rzecz.

Następnie, decyzją z dnia 18 czerwca 2009 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził nieważność decyzji Wojewody z dnia 13 marca 1997 roku, stwierdzającej nabycie przez dzielnicę-Gminę z mocy prawa w dniu 27 maja 1990 roku nieodpłatnie własność nieruchomości, położonej w W. w części dotyczącej Budynku znajdującego się na działce 3/2.

Dopiero w dniu 30 lipca 2009 r., Zakład Gospodarowania Nieruchomościami przekazał z dniem 31 lipca 2009 r. Budynek znajdujący się na Działce 1 o powierzchni 818,47 m2. W chwili przekazania budynku jego część o powierzchni 588,43 m2 zajmowana była bez tytułu prawnego. W pozostałej części przejmujący Wnioskodawca (za zgodą Drugiego Współwłaściciela) podpisał nowe umowy z najemcami uprzednio rozliczającymi się z Z..

Natomiast w dniu 19 stycznia 2012 r. na rzecz Wnioskodawcy i Drugiego Współwłaściciela zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego Działki Niezabudowanej i została ona wydana Wnioskodawcy i Drugiemu Współwłaścicielowi w maju 2012 r.

Podsumowując, poprzednikom prawnym Wnioskodawcy odebrano Nieruchomość, na której znajdował się Budynek wykorzystywany jako mieszkalny przez rodzinę Wnioskodawcy przed Wojną i kilka lat po Wojnie oraz budynki warsztatowo - fabryczne, przy czym przez okres władania nimi przez Skarb Państwa/Miasto budynki warsztatowo - fabryczne uległy zniszczeniu, wobec czego Wnioskodawca odzyskał Nieruchomość (tj. Działkę Zabudowaną i Działkę Niezabudowaną), na której w momencie odzyskania znajdował się już tylko Budynek z przylegającym do niego garażem, który wcześniej, tj. przed odzyskaniem Nieruchomości przez Wnioskodawcę, został przekwalifikowany na budynek niemieszkalny (i tak też był wcześniej wykorzystywany przez Skarb Państwa / Miasto), a także został wpisany do gminnego rejestru zabytków.

Stan Prawny Działek

W dniu 22 grudnia 2011 r. prawo użytkowania wieczystego Działki Zabudowanej zostało przekształcone w prawo własności, a Działki Niezabudowanej - w dniu 28 maja 2012 r.

Na terenie nieruchomości, w skład której wchodzą obie Działki, obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego wydany Uchwałą Rady Miasta z dnia 9 listopada 2010 r. Obecne przeznaczenie to w 60% parki i 40% usługi gastronomii, sportu i kultury, a na obydwu Działkach można wybudować obiekty o charakterze usług sportu, gastronomii i kultury (takie zapisy są w planie przestrzennego zagospodarowania) i taki zamiar ma Inwestor, który zamierza nabyć obie Działki od Wnioskodawcy i Drugiego Współwłaściciela. Inwestor zamierza wystąpić o pozwolenie na budowę omawianego obiektu.

Zanim jednak Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego przybrał ostateczny kształt, Wnioskodawca zaskarżał projekt tego Planu, tocząc wieloletnie spory przed sądami administracyjnymi w kierunku jego zmiany, gdyż jego pierwotna wersja była skrajnie niekorzystna dla Wnioskodawcy, jako współwłaściciela i wręcz w praktyce pozbawiała Współwłaściciela możliwości gospodarczego korzystania z Działek, nakładając równocześnie obowiązki. Początkowo bowiem projekt Planu Zagospodarowania Przestrzennego przewidywał lokalizację na tych Działkach przestrzeni publicznej w postaci ogólnodostępnego parku miejskiego, publicznie dostępnego - w tym celu wprowadzono zakaz ogrodzenia tych Działek przez właścicieli (czyli przez Wnioskodawcę i Drugiego Współwłaściciela); bez możliwości budowy na Działkach jakichkolwiek budynków (ograniczono się jedynie do pozostawienia już istniejącego, opisanego wyżej, budynku na Działce 1 - dodatkowo ograniczając jego przeznaczenie i funkcje), co sprawiało, że Wnioskodawca, ani Drugi Współwłaściciel nie mogliby korzystać ze swego prawa własności do tych działek, ani czerpać pożytków, ponosząc ciężary ich utrzymania, tj. podatki, obowiązek utrzymania czystości, dbania o zieleń (dzielnica W. wysyłała Wnioskodawcy pisma domagające się dbania o zieleń na terenie Działek jako „parku publicznie dostępnego” - równocześnie odmawiając ich wynajmu od Wnioskodawcy, skoro mają to być tereny parku publicznie dostępnego), odśnieżania, odpowiedzialność za ewentualne naruszenie porządku publicznego na tych Działkach; za szkody, w tym te, które doznają osoby znajdujące się na tych Działkach, które nie mogły być ogrodzone, etc.

Ostatecznie, po latach sporów sądowych (sprawa kilkukrotnie była rozpatrywana przez Sąd Wojewódzki i Naczelny Sąd Administracyjny), kolejnymi wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego utrzymywanymi w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny sądy uchyliły niekorzystne i naruszające prawo własności punkty z Planu Przestrzennego Zagospodarowania eliminując tym samym ograniczenia we władaniu działką na korzyść Wnioskodawcy.

W dniu 1 sierpnia 2009 roku Wnioskodawca zgłosił rozpoczęcie działalności gospodarczej pod firmą A. Adres prowadzonej działalności ul. B.

Budynek znajdujący się na Działce Zabudowanej został przyjęty do użytkowania 30 lipca 2009 r., poprzez wpis do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a jego wartość początkowa dla potrzeb amortyzacji wynosiła 1.609,000 zł - co uwzględniało także nakłady budowlane poniesione w celu umożliwienia prawidłowego korzystania z budynku zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym np. remont zdewastowanego doszczętnie piętra, wymianę dachu, gdyż dotychczasowy dach nie spełniał już swej funkcji, przeciekał powodując szkody w budynku, itd., choć nakłady te nie przekroczyły 30% wartości budynku. Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodu w ramach ww. działalności gospodarczej wszelkie wydatki, w tym odpisy amortyzacyjne od ww. budynku znajdującego się na Działce Zabudowanej.

Z dniem 31 maja 2012 r. Wnioskodawca zakończył dokonywania odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodu amortyzacyjnych od Budynku. Z dniem 1 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wykreślił z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie w pełni zamortyzowany podatkowo Budynek, który z tym dniem przestał być środkiem trwałym Wnioskodawcy ujętym w ewidencji działalności gospodarczej. W maju 2012 r. Wnioskodawca po raz ostatni dokonał zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisu amortyzacyjnego - na podstawie tzw. dowodu wewnętrznego, po raz ostatni wpisując w maju 2012 r. kwotę odpisu amortyzacyjnego w Kolumnie 13 Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów. Okoliczności te zostały opisane w Protokole Przekazania Środka Trwałego do Majątku Prywatnego, sporządzonym przez Wnioskodawcę. W konsekwencji powyższego od czerwca 2012 r. Wnioskodawca rozpoczął najem lokali biurowych znajdujących się w budynku na Działce Zabudowanej, jako osoba fizyczna płacąc podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, wg stawki 8,5%od przychodu, a nie od dochodu(tzw. wynajem prywatny).

Dodatkowo od tego momentu Wnioskodawca ubezpieczał Budynek na Działce Zabudowanej nie jako prowadzący działalność gospodarczą pod firmą A, lecz jako prywatny właściciel nie prowadzący działalności gospodarczej - tj. jako budynek wykorzystywany na potrzeby tzw. wynajmu prywatnego, nie objętego działalnością gospodarczą - co Wnioskodawca zgłosił firmie ubezpieczeniowej w sierpniu 2012 r., w związku z wykreśleniem budynku z ewidencji środków trwałych i przekazania budynku do majątku prywatnego.

Równocześnie Wnioskodawca kontynuował indywidualną działalność gospodarczą w zakresie działalności artystycznej i literackiej A., pod nowym adresem prowadzenia działalności gospodarczej, tj. przy ul. B.

W dniu 17 września 2014 r. Wnioskodawca zgłosił organowi gminy zawieszenie ww. indywidualnej działalności gospodarczej. W dniu 26 września 2016 r. wpis w CEIDG został wykreślony z urzędu, tj. bez składania przez Wnioskodawcę wniosku o wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej.

W trakcie trwania okresu zawieszenia indywidualnej działalności gospodarczej we wrześniu 2014 r. Wnioskodawca kontynuował rozpoczęty w czerwcu 2012 r. najem lokali biurowych znajdujących się w budynku na Działce Zabudowanej, w ramach wynajmu prywatnego, płacąc podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, wg stawki 8,5% od przychodu, a nie od dochodu.

Wnioskodawca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, wystawiając najemcom faktury VAT.

W okresie od dnia 14 czerwca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. Miasto na podstawie umów dzierżawy, wydzierżawiało od Wnioskodawcy i Drugiego Współwłaściciela proporcjonalnie do ich części udziału na terenie Działki Zabudowanej powierzchnię 2906 m2, na którym to terenie znajdował się plac zabaw (wybudowany przez dzielnicę W. na parę dni przed zwrotem nieruchomości - pomimo protestów składanych przez Wnioskodawcę jeszcze przed rozpoczęciem budowy, gdyż Wnioskodawca wskazywał, że toczy się spór o odzyskanie prawne tej działki przez Wnioskodawcę i Drugiego Współwłaściciela, jednak mimo to dzielnica W. rozpoczęła budowę placu zabaw). Wobec tego po odzyskaniu Działki Zabudowanej - ze znajdującym się na niej placem zabaw, wybudowanym wbrew protestom Wnioskodawcy i Drugiego Współwłaściciela - została zawarta umowa dzierżawy z dzielnicą W. Wnioskodawca dzierżawił swój udział w Działce Zabudowanej jako podatnik VAT, a dochód z tego tytułu opodatkowywał podatkiem ryczałtowym od przychodu ewidencjonowanego (wg stawki 8,5%), natomiast Drugi Współwłaściciel dzierżawił swój udział jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, rozliczająca PIT na zasadach ogólnych (wg skali podatkowej), nie będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Umowa dzierżawy przewidywała także wynagrodzenie należne Wnioskodawcy i Drugiemu Współwłaścicielowi za bezumowne korzystanie z terenu - tj. od dnia odzyskania Działki przez obydwu współwłaścicieli do dnia zawarcia ww. umowy dzierżawy.

Wnioskodawca opłaca podatek od nieruchomości z tytułu Budynku na Działce zabudowanej oraz terenu z tym budynkiem związanego (w tym terenu z płyt chodnikowych i asfaltu, wykorzystywanego na parking przez najemców - łącznie 1809 m2, uwzględniając teren pod Budynkiem) wg stawek właściwych dla gruntów i budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej; od pozostałej części gruntu wchodzącego w skład Działki Zabudowanej oraz od Działki Niezabudowanej Wnioskodawca opłaca podatek od gruntów wg stawek dla gruntów nie przeznaczonych na działalność gospodarczą. Oprócz tego, niewielkie części Działki Zabudowanej były sporadycznie wynajmowane „ad hoc” na bardzo krótki czas - przykładowo - wynajem powierzchni 20 m2 na jeden miesiąc pod budkę z lodami, czy pod tzw. F., za symboliczne kwoty - rzędu ok 100 zł netto do kilkuset zł netto(w jednym przypadku 1000 zł). Dochód z tego tytułu Wnioskodawca opodatkowywał 8,5% ryczałtu. 8,5%podatkiem od przychodów ewidencjonowanych.

Działka Niezabudowana w ogóle nie była ujęta w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, była raz wynajęta w ten sposób, że w okresie 10 maja - 13 września 2014 r. Działka Niezabudowana była wynajmowana w każdą niedzielę na „targ śniadaniowy” za kwotę od 1180 zł plus VAT do kwoty 2.950 zł plus VAT miesięcznie.

Jak już wspomniano, Wnioskodawca oraz Drugi Współwłaściciel zamierzają sprzedać swoje udziały w Działce Zabudowanej i w Działce Niezabudowanej Inwestorowi w celu budowy budynków w zakresie usług sportu i gastronomii.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał o następujące informacje:

Przed II Wojną Światową właścicielem Nieruchomości, obejmującej także będące przedmiotem wniosku nieruchomości przy ul. A był p. R. T.

Jak wynika z zaświadczeń znajdujących się w dawnych księgach wieczystych tytuł własności nieruchomości na rzecz R. T. w odniesieniu do działki- N 159/67 (obecnie działka 3/2 na której znajdują się budynki) został wpisany do księgi wieczystej w dacie 28 marca 1928 roku. Natomiast tytuł własności na rzecz R. T. w odniesieniu do działki N 158/66 (obecnie działki ewidencyjnej 3/4) ww. nabył na mocy umowy kupna- sprzedaży z dnia1 marca 1939 r.

R. T. (zmarł 16 lutego 1950 r.), po którym spadek, w dniu 7 sierpnia 1950 r., nabyła w całości jego żona, p. J. S. T. (data śmierci - 25 marca 1953 r.),po której spadek, postanowieniem Sądu z dnia 12 lipca 2004 r., na podstawie testamentu, nabyła siostra G. R. i siostrzenica J. S. S., H. W. S. oraz bratanica A. O. (wszyscy po 1/4 spadku). Spadek po p. G. R. (zmarłej w dniu 2 grudnia 1971 r.) nabyły w dniu 14 kwietnia 2003 r. córki: H. W. S. oraz J. S. S. - obie po 1/2. Następnie spadek po p. J. S. S. (zmarłej w dniu 6 kwietnia 1990 r.)w dniu 25 kwietnia 2003 r. nabyła w całości jej siostra p. H. W. S.

Pani H. W. S. (zmarła w dniu 14 stycznia 1993 r.) i w drodze testamentu spadek po zmarłej w całości nabyła (w dniu 17 marca 1993 r.) p. T. P. N. Następnie w dniu 26 maja 2008 r. p. T. P. N. aktem notarialnym dokonała darowizny swojemu synowi M. N. – T. (jedynemu spadkobiercy) należący do niej udział w prawach i roszczeniach do nieruchomości położonej w W. przy ul. A. W ten sposób Wnioskodawca nabył 3/4 udziału w nieruchomości. Pozostałą 1/4 udziału w roszczeniu do nieruchomości nabył Drugi Współwłaściciel w ten sposób, że na mocy testamentu A. O. (zmarłej w dniu 18 kwietnia 1995 r.) w dniu 10 września 1997 r. Sąd Rejonowy orzekł nabycie spadku po wymienionej na rzecz A. K. w całości.

Tak więc Wnioskodawca nie jest bezpośrednim spadkobiercą osoby, której odebrano Nieruchomość na podstawie tzw. Dekretu Bieruta, gdyż wówczas właścicielem Nieruchomości (w tym obejmujących opisane we wniosku działki przy ul. A.) był p. R. T., po którym kolejne osoby nabywały spadek w drodze dziedziczenia w sposób opisany wyżej.

Obydwa Budynki nie stanowiły własności lub współwłasności poprzednika prawnego, po którym Wnioskodawca nabył roszczenie, gdyż grunty wskutek Dekretu Bieruta stały się własnością Skarbu Państwa już w 1945 r., a Budynki - w 1953 r., po śmierci p. J. T., co opisano wyżej. Od tego momentu kolejni następcy prawni (opisani wyżej) też nie władali Budynkiem. Dodatkowo pragniemy przypomnieć, że opisany we wniosku Budynek, w pytaniu 2e) określony jako „budynek biurowy”, zbudowany w 1935 r., był wykorzystywany przez p. J. T. (żona właściciela) jako budynek mieszkalny aż do chwili swojej śmierci, tj. do dnia 25 marca 1953 r.). Dopiero od tego momentu Miasto zaczęło władać „swoją” (tj. przejętą w wyniku Dekretu Bieruta i wskutek wydania decyzji odmawiającej przyznania prawa własności czasowej) nieruchomością. „Nowy właściciel”, czyli Miasto, po przejęciu Budynku, dokonało zmiany jego kwalifikacji na budynek inny niż mieszkalny i Budynek ten był wykorzystywany - ale nie przez poprzedników prawnych Wnioskodawcy, lecz przez Miasto - na cele niemieszkalne, lecz na cele związane z pomieszczeniami fabrycznymi znajdującymi się na Nieruchomościach (pomieszczenia magazynowo - biurowe).

Tak jak wyżej wspomniano P. T. P. N. przekazała aktem darowizny roszczenie do przedmiotowej nieruchomości swojemu jedynemu spadkobiercy synowi (Wnioskodawcy). Przekazanie roszczenia w tej formie nastąpiło m.in. dlatego, że w 2008 r. była już w podeszłym wieku, miała 77 lat i była poważnie chora na nowotwór i nie była w stanie samodzielnie zajmować się toczącym postępowaniem, ani w przyszłości zajmować się odzyskanymi nieruchomościami. Decyzje o zwrocie nieruchomości sporządzone przez Prezydenta Warszawy i akty notarialne przekazujące nieruchomości Wnioskodawcy i Drugiemu Współwłaścicielowi były dokonane bezpośrednio na w/wym.

Z wnioskiem o roszczenia do odzyskania prawa użytkowania wieczystego do gruntów położonych w W. przy ul. A. wystąpiła pismem z dnia 10 marca2003 r. P. T. P.N. Prawo to uzyskał jej syn (Wnioskodawca) i Drugi Współwłaściciel.

Dla działki 3/2 - w dniu 19 styczniu 2012 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o ustanowieniu użytkowania wieczystego Działki Zabudowanej na rzecz Wnioskodawcy (3/4) oraz Drugiego Współwłaściciela (1/4) oraz ustanowieniu na rzecz tych osób prawa własności posadowionych na niej budynków (czyli Budynku z przylegającym do niego garażem, formalnie stanowiącym drugi, odrębny budynek), choć formalnie Działka Zabudowana nie została wydana ani Wnioskodawcy ani drugiej osobie mimo ustanowienia użytkowania wieczystego na ich rzecz.

Działkę 3/4 - Prawo użytkowania wieczystego Działki Niezabudowanej ustanowiono na rzecz Wnioskodawcy (3/4) oraz Drugiego Współwłaściciela (1/4) - decyzja Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 19 grudnia 2008 r.

Prawo użytkowania wieczystego do gruntu nabyli w formie aktu notarialnego Wnioskodawca w udziale 3/4 i Drugi Właściciel w udziale 1/4 do działki nr 3/4 w dniu 19 stycznia 2012 r.

Prawo użytkowania wieczystego do gruntów nabyli aktami notarialnymi Wnioskodawca w udziale 3/4 i Drugi Wnioskodawca w udziale 1/4 do działki nr 3/2 w dniach 29 czerwca 2011 r. i 29 września 2011 r.

Wnioskodawca i Drugi Współwłaściciel wystąpili z wnioskami o przekształcenie działki o nr 3/2 i 3/4 z użytkowania wieczystego w własność.

W dniu 22 grudnia 2011 r. decyzją nr 26/2011 Zarządu Dzielnicy Miasta Stołecznego Warszawy przekształcono nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego działki 3/2 w prawo własności.

W dniu 28 maja 2012 r. decyzją nr 15/2012 Zarządu Dzielnicy Miasta Stołecznego Warszawy przekształcono nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego działki 3/4 w prawo własności.

Sprzedaż obydwu działek w okolicznościach opisanych wyżej, nie powinna być kwalifikowana jako sprzedaż w ramach działalności gospodarczej - w tym zwłaszcza, o której mowa w art. 5a) pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczą o tym następujące fakty:

W dniu 26 września 2016 r. Wnioskodawca został wykreślony z CEDG z urzędu, tj. bez składania przez Wnioskodawcę wniosku o wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej - właśnie ze względu na jej nie prowadzenie. Dwa lata wcześniej, tj. 17 września 2014 r., Wnioskodawca zawiesił indywidualną działalność gospodarczą, zatem de facto nie prowadził jej już od września 2014 r.

Co więcej, jeszcze wcześniej, z dniem 1 czerwca 2012 r., Wnioskodawca w ogóle wykreślił z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie w pełni zamortyzowany podatkowo Budynek, który z tym dniem przestał być środkiem trwałym Wnioskodawcy ujętym w ewidencji działalności gospodarczej. W maju 2012 r. Wnioskodawca po raz ostatni dokonał zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisu amortyzacyjnego.

Natomiast działka niezabudowana (tj. 3/4) nigdy nie była środkiem trwałym Wnioskodawcy, ale też obecnie nie jest wynajmowana - w przeciwieństwie do działki zabudowanej, na której znajdujący się Budynek jest cały czas wynajmowany.

W końcu też Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie nabywa ich w tym celu, etc., lecz zamierza sprzedać udział w działkach odziedziczony po poprzednikach prawnych.

W tych okolicznościach nie można byłoby uznać, że ewentualna sprzedaż udziału w obydwu działkach w 2020 r. lub później (czyli 8 lub więcej lat po wykreśleniu środka trwałego z ewidencji środków trwałych i zaprzestania zaliczania do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nie w pełni zamortyzowanego budynku) nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, co szerzej opisano we Wniosku o wydanie interpretacji oraz jego uzasadnieniu.

Powierzchnia niemieszkalna Budynku wynosi 100%. Budynek ten, w chwili przejęcia przez Wnioskodawcę, nie był zamieszkany, lecz wykorzystywany przez Miasto na cele niemieszkalne. Budynek był ujęty w ewidencji środków trwałych jako budynek niemieszkalny, przy czym z końcem maja 2012 r. został wykreślony z ewidencji środków trwałych - mimo że do tego momentu nie został w pełni zamortyzowany podatkowo. Po wykreśleniu budynku z ewidencji środków trwałych Wnioskodawca nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodu podatkowych odpisów amortyzacyjnych od tego budynku, ani jakichkolwiek wydatków z tym związanych - mimo, że budynek był wciąż przedmiotem wynajmu (który Wnioskodawca kwalifikował jako czerpanie pożytków z majątku prywatnego, ze względu na to, że budynek nie został kupiony w celu komercyjnym, lecz stanowił element majątku odzyskanego po bezprawnym skonfiskowaniu jego spadkobiercom przez władze PRL). Budynek był wynajmowany - przy czym jak wskazano wyżej - Wnioskodawca przez pewien okres (od 30 lipca 2009 do maja 2012) traktował budynek jako składnik majątku wynajmowanego w ramach działalności gospodarczej, ujęty w ewidencji środków trwałych, a następnie Wnioskodawca wykreślił nie w pełni zamortyzowany podatkowo budynek z tej ewidencji, nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, gdyż Wnioskodawca doszedł do wniosku, że mienie odzyskane po spadkobiercach nie powinno być traktowane tak samo jak mienie kupione w celach komercyjnych. Ponadto Wnioskodawca, po wykreśleniu budynku z ewidencji środków trwałych, zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, a następnie, po 2 latach, został z urzędu wykreślony z rejestru przedsiębiorców, ze względu na niewykonywanie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego - a także mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku –Wnioskodawca uważa, że przychód ze sprzedaży zarówno Działki Zabudowanej, jaki Niezabudowanej, powinien być zakwalifikowany jako przychód nie z działalności gospodarczej, lecz jako przychód ze sprzedaży potocznie rozumianego „majątku prywatnego”, a ponieważ sprzedaż nastąpi po upływie więcej, niż 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło odzyskanie obydwu działek przez Wnioskodawcę od Miasta (a w przypadku działki zabudowanej budynkiem - po upływie ponad 7 lat od wykreślenia budynku z ewidencji środków trwałych), więc dochód z tego tytułu powinien być zwolniony z podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż obecnie udziału Wnioskodawcy w Działce Niezabudowanej będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Czy sprzedaż obecnie udziału Wnioskodawcy w Działce Zabudowanej będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie 2 - czy sprzedaż udziału Wnioskodawcy w Działce Zabudowanej w lipcu 2018 r. lub później będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie sprzedaż udziału Wnioskodawcy obydwu Działkach nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym, gdyż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z obydwu tytułów nie będzie przychodem z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ewentualnie sprzedaż udziału w Działce Zabudowanej nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym, jeśli nastąpi w lipcu 2018 r. - czyli po upływie 6 lat od wycofania środka trwałego z działalności gospodarczej z dniem 1 czerwca 2012 r.

UZASADNIENIE

Działka Niezabudowana

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT), źródłami przychodów są m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca r. kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Warto też wskazać, że zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż nieruchomości lub udziału w nich, aby była opodatkowana, musi spełniać jeden warunek, tj. musi być sprzedawana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wówczas nie będzie miało znaczenia, po jakim czasie jest sprzedawana. Jeśli zaś nieruchomość lub udział w niej jest sprzedawany nie w ramach działalności gospodarczej, to wówczas sprzedaż po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, będzie zwolniona z podatku.

W analizowanej sytuacji nabycie - a właściwie odzyskanie obydwu Działek wskutek uchylenia skutków prawnych Dekretu Bieruta - nastąpiło w 2008 - 2011, zatem obecnie okres 5 lat liczony w powyższy sposób już upłynął - nawet, gdyby jako miarodajne przyjąć lata 2008 - 2011. Pozostaje zatem ustalić, czy sprzedaż nastąpi w okolicznościach, o które należy ocenić jako sprzedaż w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Na powyższe pytanie należy odpowiedzieć negatywnie, tj. sprzedaż udziału w obydwu Działkach nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Przychodem z działalności gospodarczej jest m.in. przychód z działalności handlowej, zatem przychód ze sprzedaży może być traktowany jako przychód z działalności gospodarczej, jeśli jest to działalność handlowa.

Ustawa o PIT nie zawiera definicji „działalności handlowej” jednak nie ulega wątpliwości, że warunkiem koniecznym - choć nie wystarczającym, o czym niżej - uznania danej działalności za handlową jest przede wszystkim nabywanie - kupowanie - towarów, które następnie będą odsprzedawane. W analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie kupił udziałów w Działce Niezabudowanej ani w Działce Zabudowanej, lecz odziedziczył po poprzednikach prawnych uprawnienie do żądania stwierdzenia nieważności decyzji, na mocy których jego poprzednicy prawni stracili prawo własności Działek oraz Budynku na Działce Zabudowanej. Wobec tego obecnie sprzedaż tych działek nie będzie efektem działalności handlowej Wnioskodawcy (ani z produkcyjnej, wydobywczej, etc.), a zatem uzyskana kwota nie będzie przychodem z działalności gospodarczej, w konsekwencji, ze względu na upływ 5 letniego terminu od ich nabycia, przychód ani ewentualny dochód z ich sprzedaży nie będzie podlegał podatkowi dochodowemu.

Również w orzecznictwie od lat ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym działalnością handlową na potrzeby uznania danego źródła przychodów jako przychodu z działalności gospodarczej jest odsprzedaż rzeczy kupionych wcześniej w tym celu i z tą myślą. Przykładem może być choćby wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 1998 r., SA/Sz 1187/97, w którym NSA stwierdził: „Czynności skarżącego polegające na wielokrotnym zakupie i sprowadzeniu z zagranicy, a w jednym przypadku w kraju, samochodów oraz części samochodowych, a następnie ich sprzedaży z zyskiem, stanowiły (...) działalność gospodarczą (...). Działalność taka stanowi wyodrębnione źródło przychodu (...), do którego nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w pkt 8 lit. d, dotyczące źródła przychodu ze sprzedaży innych rzeczy po upływie 6 miesięcy od ich nabycia. Okoliczność, że nabywcami samochodów i części byli koledzy i znajomi skarżącego, jest bez znaczenia prawnego, nie ma bowiem przepisu, który by takie przypadki wyłączał spod opodatkowania”.

Potwierdza to inny wyrok, w którym to nie ilość kupowanych w celu odsprzedaży rzeczy zdecydowała o zakwalifikowaniu przychodów do przychodu z działalności gospodarczej, ale to, że sprzedawca kupował towary w celu odsprzedaży - mimo, że okoliczność tą ustalono już w początkowej fazie działalności handlowej podatnika, bo po sprzedaży raptem dwóch pojazdów:

„Sprowadzone przez skarżącego z zagranicy dwa samochody uznać należy za towary handlowe zakupione w celu odsprzedaży, o czym świadczy fakt zamieszczenia w prasie ogłoszenia o ich sprzedaży. W konsekwencji - kwoty należne ze sprzedaży przedmiotowych samochodów są przychodem, jaki skarżący uzyskał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - wyrok NSA z dnia 13 listopada 1998 r., I SA/Lu 1122/97).

Jak zatem wynika z powyższego, nawet sprzedaż rzeczy wcześniej nabytej nie oznacza automatycznie dochodu z działalności gospodarczej, jeśli nie okaże się, że towary zostały nabyte w celu ich odsprzedaży. Sprzedaż towarów nabytych nie w tym celu też nie będzie skutkowała powstaniem przychodu z działalności handlowej, a w konsekwencji gospodarczej. Przykładem tego jest wyrok z dnia 10 lipca 2014 r. (I SA/Bk 250/14), zgodnie z którym: „Sukcesywna sprzedaż przedmiotów składających się na prywatną kolekcję antyków, które nie zostały nabyte w celu ich odsprzedaży, związana z zamiarem zbycia całej kolekcji, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy (...). Błędne jest natomiast automatyczne wiązanie z działalnością gospodarczą takich działań podatnika, jak jednostkowe zlecenie sprzedaży rzeczy profesjonalnej agencji, czy też poszukiwanie przezeń nabywcy za pomocą Internetu. Takie zachowania, w szczególności w XXI w., nie wykraczają poza normalny zarząd własnymi sprawami majątkowymi.”

Powyższy wyrok jest przykładem również ugruntowanego stanowiska, wg którego sprzedaż, czy wyprzedaż majątku prywatnego bądź jego elementów nie oznacza prowadzenia działalności handlowej, a w konsekwencji uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej.

Skoro więc nawet sprzedaż rzeczy kupionych nie oznacza automatycznie prowadzenia działalności handlowej, a w konsekwencji uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, to tym bardziej nie można twierdzić, że jest nią sprzedaż rzeczy nie kupionych, lecz odzyskanych po przeprowadzeniu postępowań administracyjnych i sądowych mających na celu zniwelowanie bezprawnych działań organów władzy przed laty wobec poprzedników prawnych Wnioskodawcy. Gdyby bowiem nie te działania (zwłaszcza Dekret Bieruta), to Wnioskodawca i Drugi Współwłaściciel nie musieliby podejmować żadnych działań w celu odzyskania tych Działek od Skarbu Państwa / Miasta, lecz by je odziedziczyli i korzystali z nich.

Powyższego nie zmienia fakt, że na przestrzeni wielu lat Wnioskodawca okazjonalnie wynajmował Działkę Niezabudowaną na 1 dzień w tygodniu (niedziela), w okresie maj - wrzesień 2014 r. uzyskując z tego tytułu niewielkie (zwłaszcza w porównaniu do powierzchni działki ponad 1 hektar) kwoty wynagrodzenia. Niewątpliwie nie jest to działalność gospodarcza z zakresu wynajmu nieruchomości, lecz jedynie czerpanie - na tyle, na ile to możliwe - pożytków ze swojej rzeczy i ta okoliczność nie zmienia tego, że przedmiotem sprzedaży będzie majątek prywatny (udział w Działce Niezabudowanej), nie przeznaczony do działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Tak więc nie każdy wynajem skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, lecz tylko wynajem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Udział Wnioskodawcy w Działce Niezabudowanej nigdy nie był składnikiem majątku wykorzystywanym do działalności gospodarczej, wobec tego tym bardziej taka kwalifikacja nie może być efektem sporadycznych wynajmów za nie wielkie kwoty. Co więcej, w analizowanej sytuacji jest to, że to najemca (tj. organizator targów śniadaniowych) zgłosił się do Wnioskodawcy z inicjatywą wynajmu raz w tygodniu przez okres kilku miesięcy pod swój biznes, a nie Wnioskodawca do niego. Jest to zatem nic innego, jak czerpanie korzyści ze swego prywatnego majątku, a nie prowadzenie działalności gospodarczej.

Pogląd, wg którego nie każdy najem jest działalnością gospodarczą, jest od lat ugruntowany w orzecznictwie. Przykładowo w wyroku z dnia 25 października 1995 r. (II SA 1059/94) NSA stwierdził, że „wynajmowanie pomieszczeń we własnym domu jednorodzinnym, stanowiące czerpanie pożytków cywilnych z rzeczy (art. 53 § 2 k.c.), nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej”. Analogicznie w omawianym przypadku należy przyjąć, że Wnioskodawca jedynie czerpał cywilne pożytki z rzeczy udostępniając sporadycznie podmiotowi zainteresowanemu - z jego inicjatywy -raz w tygodniu Działkę Niezabudowaną.

Z pewnością też fakt, że Wnioskodawca zgłaszał zastrzeżenia do projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, a następnie wdał się w wieloletnie spory sądowe z Miastem nie może oznaczać, że Działka Niezabudowana była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Wnioskodawca czynił to przede wszystkim, aby ochronić swój majątek i zapobiec radykalnemu zmniejszeniu jego wartości. W istocie bowiem projekt MPZP - co opisano w Stanie Faktycznym - sprawiał, że Wnioskodawca i Drugi Współwłaściciel, gdyby nie podjęli kroków prawnych, znaleźliby się w sytuacji gorszej niż ich poprzednicy prawni, którzy zostali wywłaszczeni, przez co wprawdzie stracili prawo własności gruntów i Budynku mieszkalnego, który został zbudowany jeszcze przed II Wojną Światową, ale też w związku z tym przestały na nich ciążyć obowiązki właściciela. Tymczasem projekt MPZP stawiał Wnioskodawcę i Drugiego Współwłaściciela w sytuacji jeszcze gorszej, gdyż pozbawiał ich możliwości jakiegokolwiek rozporządzania swoją rzeczą (gdyż na tych terenach miał być park ogólnodostępny, bez możliwości zbudowania na tych działkach jakichkolwiek budynków, bez prawa ich ogrodzenia celem zapobiegnięcia wchodzeniu przez osoby inne niż właściciel, etc), a równocześnie przez to, że wciąż pozostawali współwłaścicielami ww. Działek, ciążyły na nich wszelkie obowiązki . właścicieli, obowiązek płacenia podatków gruntowych, utrzymania porządku, odpowiedzialności za zdarzenia na tych Działkach, itd. Wobec tego podejmowanie działań zapobiegających usankcjonowaniu stanu prawnego, wg którego na Współwłaścicielach Działek ciążyłyby jedynie obowiązki i koszty ich wykonania, bez jakichkolwiek praw do rozporządzania Działkami, nie może być i traktowane jako wykorzystywanie Działki Niezabudowanej na cele działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, skoro sprzedaż udziałów w Działce Niezabudowanej nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawca odzyskał je po zniwelowaniu skutków bezprawnych działań I władz wobec jego poprzedników prawnych, to przychód z tego tytułu nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym, gdyż nie będzie to przychód z działalności gospodarczej - a w szczególności handlowej czy też przychód ze zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, skoro Działka Niezabudowana nie była do takowej wykorzystywana.

Działka Zabudowana

Co do zasady analogiczne uwagi odnoszą się do Działki Zabudowanej, która również będzie sprzedawana po upływie ponad 5 lad od jej odzyskania. Działka ta jest zabudowana budynkiem, który był zbudowany oraz wykorzystywany przez pierwotnych właścicieli (tj. przed pozbawieniem ich prawa własności tzw. Dekretem Bieruta) na cele mieszkalne rodziny, do której ten budynek należał. Wobec i tego oprócz uwag przedstawionych wyżej należy sięgnąć nie tylko do wspomnianego już art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, zgodnie z którym zbycie nieruchomości po upływ e ponad 5 lat nie jest przychodem, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, ale też ust. ust. 3 oraz art. 14 ust. 2 i 2c ustawy o PIT. Wg art. 10 ust. 3 ustawy o PIT przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z kolei jak już wspomniano wyżej, zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są również:

przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednak w tym miejscu należy też przywołać ust. 2c, wg którego do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż budynku mieszkalnego może być dochodem z działalności gospodarczej, jeśli sprzedawca zajmuje się obrotem nieruchomościami, nabywa takie budynki w tym celu, w sposób zorganizowany i ciągły, czyli, jeśli nabywane budynki mieszkalne czy lokale mieszkalne, obiektywnie oceniając, powinny być traktowane, w pewnym uproszczeniu, jako „towary handlowe”. Jeśli natomiast budynek mieszkalny nie został nabyty w celu odsprzedaży, jeśli nabywca nie zajmuje się faktycznie tego rodzaju działalnością, lecz jedynie wykorzystywał nabyty budynek mieszkalny dla celów działalności gospodarczej, to zbycie takiego budynku mieszkalnego lub udziału w nim, zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o PIT, nie będzie przychodem z działalności.

W konsekwencji zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, tj. przychód ze sprzedawanego budynku mieszkalnego/udziału w takim budynku, nie będzie przychodem z działalności gospodarczej, więc ewentualny dochód, o ile wystąpi, będzie opodatkowany, jeśli sprzedaż lokalu mieszkalnego lub udziału w nim nastąpi przed upływem 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie.

W analizowanej sytuacji zbycie udziału w Budynku na Działce Zabudowanej nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawca wraz z Drugim Współwłaścicielem odzyskali Działkę Zabudowaną i posadowiony na niej Budynek. Wobec tego, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, ewentualny dochód z tego tytułu byłby opodatkowany tylko jeśli sprzedaż udziału w tym Budynku (i gruncie, na który jest posadowiony, czyli Działce Zabudowanej) nastąpiłaby w wykonaniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Art. 14 ust. 2c przesądza zaś, że samo wykorzystywanie budynku mieszkalnego do działalności gospodarczej nie oznacza, że sprzedaż tego budynku czy udziału w nim jest przychodem z działalności gospodarczej. Potwierdzają to także stanowiska doktryny, przykładowo: Janiak Barbara, Kosieradzki Tomasz, Piekarz Radosław, w: Opodatkowanie nieruchomości, Rozdział 1, pkt 1.3.1 „Przedsiębiorca będący osobą fizyczną - przychody z tytułu zbycia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej”; czy Adam Bartosiewicz i Ryszard Kubacki w PIT Komentarz, Wydanie V - komentarz do art. 14 oraz np. Szymocha Marcin, w: Doradztwo Podatkowe 2015/4/42-44 „Odpłatne zbycie budynków i lokali mieszkalnych na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych - źródło przychodu”, cz. 2. Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowej - np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 10 kwietnia 2013 r. (nr IPTPB1/415-59/13-2/KO).

Potwierdza to także interpretacja z dnia 8 lutego 2018, nr 0111-KDIB1-1.4011.236.2017.3.BK, dotycząca sytuacji, w której dwoje notariuszy nabyło na współwłasność lokal mieszkalny, poniosło wydatki na przystosowanie go do prowadzenia działalności notarialnej, wydatki te - jako inwestycje w obcych środkach trwałych - były amortyzowane podatkowo (czyli powiększały koszty uzyskania przychodu w PIT), każdy z obydwojga notariuszy odliczył VAT z faktur zakupu towarów i usług nabytych w celu przystosowania lokalu mieszkalnego do swej działalności gospodarczej, a następnie współwłaściciele (notariusze) postanowili znieść współwłasność lokalu w ten sposób, że właścicielem całego lokalu stanie się jeden z notariuszy, za wynagrodzeniem zapłaconym drugiemu z nich. W powyższej interpretacji Minister Finansów potwierdził, że wynagrodzenie otrzymane przez drugiego notariusza od pierwszego - czyli za sprzedaż udziału we współwłasności tego lokalu - nie będzie opodatkowane PIT, gdyż liczy się to, że pierwotnie lokal był mieszkalny - mimo, że lokal mieszkalny od początku został nabyty w celu prowadzenia przez notariuszy działalności gospodarczej, mimo że przez kilkanaście lat był wykorzystywany do działalności gospodarczej notariuszy opodatkowanej VAT (gdyż czynności notarialne podlegają VAT), do czego został specjalnie przystosowany, itd. - skoro zniesienie współwłasności (co jest równoznaczne ze zbyciem udziału we współwłasności lokalu przez jednego ze współwłaścicieli drugiemu) nastąpi po upływie ponad 5 lat od nabycia lokalu przez obydwoje notariuszy, jako współwłaścicieli.

Tym bardziej więc w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności Działki Zabudowanej i położonego na niej Budynku nie powinna podlegać opodatkowaniu, gdyż Wnioskodawca nie kupił Budynku w celu prowadzenia działalności gospodarczej, lecz odzyskał część majątku bezprawnie odebrany jego poprzednikom prawnym. Majątkiem tym był już tylko Budynek, który przez poprzedników prawnych Wnioskodawcy był wykorzystywany jako mieszkalny, gdyż mieszkała w nim rodzina Wnioskodawcy; pozostałe budynki uległy zniszczeniu w czasie władania nimi przez Skarb Państwa/Miasto. Wobec tego fakt, że po II Wojnie Światowej Budynek ten, bezprawnie odebrany właścicielom, był wykorzystywany przez Skarb Państwa nie na potrzeby mieszkalne, czy też to, że Skarb Państwa, jako „nowy właściciel” zmienił formalnie jego przeznaczenie na usługowe, wpisując budynek do rejestru budynków jako przemysłowy, nie zmienia faktu, że przed tymi zdarzeniami był to wciąż budynek mieszkalny, zbudowany i wykorzystywany jako mieszkalny przez poprzedników prawnych Wnioskodawcy. Zmiana przeznaczenia Budynku, sposób jego wykorzystywania, zmiana kwalifikacji w rejestrze budynków na niemieszkalny, działy się wbrew woli dotychczasowych właścicieli, których pozbawiono praw do nieruchomości oraz faktycznego władztwa nad nią (po śmierci p. J.T., która mieszkała w budynku do swej śmierci w 1953 r.). Skoro zatem uchylenie skutków Dekretu Bieruta oznacza przywrócenie stanu prawnego sprzed tego Dekretu, to stan prawny przed tym dekretem był taki, że był to budynek mieszkalny i taki budynek został odebrany przez władze państwowe poprzednikom prawnym Wnioskodawcy, wbrew właścicielom. W konsekwencji należy przyjąć, że niezależnie od sposobu wykorzystywania przez Skarb Państwa w okresie „bezprawnym”, niezależnie od wpisu tego budynku do rejestru budynków jako inny niż mieszkalny (dokonanego przez Skarb Państwa po odebraniu prawowitym właścicielom), Wnioskodawca odzyskał po swych przodkach budynek wykorzystywany przez nich jako mieszkalny.

Konkludując należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji wynagrodzenie, jakie uzyska Wnioskodawca z tytułu sprzedaży udziału w Działce Zabudowanej i posadowionym na nim Budynku nie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym, gdyż nie będzie ono stanowiło przychodu Wnioskodawcy z działalności gospodarczej, czyli będzie podlegało regułom takim samym, jak zbycie budynku mieszkalnego nie wykorzystywanego do działalności gospodarczej - zatem, ponieważ nastąpi ono po upływie 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawca odzyskał współwłasność Budynku na Działce Zabudowanej, przychód Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym.

Z ostrożności, na wypadek uznania, że w analizowanej sytuacji przychód nie może być traktowany jak przychód ze sprzedaży budynku mieszkalnego - z czym się nie zgadzamy - należy zwrócić uwagę na treść art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W analizowanej sytuacji Budynek na Działce Zabudowanej stanowił środek trwały Wnioskodawcy, wprowadzony do ewidencji środków trwałych, w związku z rozpoczęciem wykorzystywania Budynku na potrzeby działalności gospodarczej. Jednak z dniem 31 maja 2012 r. Wnioskodawca dokonał ostatniego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego w ciężar kosztów uzyskania przychodu, a od czerwca 2012 r. już nie dokonuje takich odpisów (ostatni wpis w kolumnie 13 PKPiR, w dniu 31 maja 2014 r.), w związku z wycofaniem środka trwałego z działalności gospodarczej, wykreśleniem go z ewidencji środków trwałych i protokolarnym przekazaniem na potrzeby prywatne środka trwałego wycofanego z ewidencji środków trwałych. Skoro od czerwca 2012 r. Budynek był wynajmowany w ramach tzw. wynajmu prywatnego (i Wnioskodawca w tym czasie prowadził działalność gospodarczą nie związaną z Budynkiem - tj. literacką i artystyczną), to od tego momentu należy liczyć 6 letni termin, o którym mowa w ww. przepisie. Oznacza to, że sprzedaż Działki Zabudowanej Budynkiem będzie zwolniona z podatku dochodowego już od lipca 2018 r.

Na wypadek uznania, że ww. okoliczności (czyli daty 1 czerwca 2012 r.) nie należy brać pod uwagę dla obliczania 6 letniego terminu, po upływie którego sprzedaż będzie zwolniona z podatku dochodowego - z czym Wnioskodawca się nie zgadza, kolejną datą, od której należałoby liczyć ww. termin, jest wrzesień 2014 r., kiedy to Wnioskodawca zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej. Należy przypomnieć, że w tym momencie już od ponad 2 lat działalność gospodarcza Wnioskodawcy (zawieszona we wrześniu 2014 r.) była wykonywana bez jakiegokolwiek związku Wnioskodawcy z Budynkiem (Wnioskodawca zmienił też adres prowadzenia działalności gospodarczej na ul. B, podczas, gdy Budynek położony jest przy ul. A.). Jednak od września 2014 r. Wnioskodawca faktycznie nie prowadził już jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Wobec tego należy przyjąć, że skoro od września 2014 r. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej (co było przyczyną złożenia wniosku o jej zawieszenie w Urzędzie Gminy), że jeśli upływ 6 letniego terminu dla zwolnienia podatkowego miałby nie być liczony od czerwca 2012 r. (z czym Wnioskodawca się nie zgadza z przyczyn opisanych wyżej),to należałoby liczyć ten termin od października 2014 r., wobec czego sprzedaż Działki Zabudowanej w listopadzie 2020 r. lub później byłoby zwolnione z podatku dochodowego. W szczególności natomiast okresu tego nie należałoby liczyć od października 2016 r. (miesiąc następny po miesiącu wykreślenia Wnioskodawcy z ewidencji działalności gospodarczej - z urzędu, a nie na wniosek Wnioskodawcy - gdzie jako przyczynę wykreślenia organ gminy podał „zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej”). Jest oczywiste, że działalności gospodarczej Wnioskodawca nie zaprzestał w dacie wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej, skoro dopiero 2 letni okres nie prowadzenia działalności gospodarczej staje się przyczyną wykreślenia - z urzędu - z ewidencji działalności gospodarczej. Zatem już choćby z tego powodu należy przyjąć, że zaprzestanie jakiejkolwiek działalności gospodarczej Wnioskodawcy nastąpiło najpóźniej we wrześniu 2014 (data zawieszenia działalności gospodarczej w Urzędzie Gminy).

Konkludując należy stwierdzić, że:

Sprzedaż udziału w Działce Niezabudowanej już obecnie nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym, gdyż sprzedaż nastąpi po upływie ponad 5 lat od końca roku, w którym została odzyskana przez Wnioskodawcę po poprzednikach prawnych i nie będzie to sprzedaż w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy,
Sprzedaż udziału w Działce Zabudowanej już obecnie nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym, gdyż również nastąpi po upływie ponad 5 lat od jej odzyskania przez Wnioskodawcę po poprzednikach prawnych i nie będzie to sprzedaż w ramach działalności gospodarczej, gdyż przedmiotem sprzedaży jest grunt zabudowany budynkiem, który w sensie prawnym należy traktować, jako budynek mieszkalny, gdyż jako budynek mieszkalny został bezprawnie odebrany poprzednikom prawnym Wnioskodawcy - niezależnie od sposobu wykorzystywania przez Skarb Państwa w okresie, gdy Skarb Państwa bezprawnie był jego „właścicielem” i bezprawnie nim władał, bezprawnie dokonał wpisu budynku w rejestrze budynków jako inny niż mieszkalny, itd.,
Na wypadek uznania, że sprzedaż Działki Zabudowanej i posadowionego na niej Budynku należy traktować jak sprzedaż gruntu zabudowanego budynkiem innym niż mieszkalny, to i tak jego sprzedaż nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym, skoro nastąpi później niż w lipcu 2018 r. - ze względu na wycofanie ww. budynku, jako środka trwałego, z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w czerwcu 2012 r. i od tego momentu należy liczyć 6 letni termin wskazany w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Ewentualnie termin ten powinien być liczony od października 2014 r. (ze względu na zawieszenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej Wnioskodawcy we wrześniu 2014 r.), a nie od momentu wykreślenia Wnioskodawcy z ewidencji działalności gospodarczej (co nastąpiło z urzędu we wrześniu 2016 r.).

Powyższych konkluzji nie zmieniają zamierzenia biznesowe Inwestora oraz podejmowane przez niego działania w celu realizacji tych zamierzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest:

prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w Działce Zabudowanej z uwagi na upływ 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Budynek został wycofany z działalności gospodarczej,

prawidłowe – w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży Działki Niezabudowanej,

nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 wyżej powoływanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

pozarolnicza działalność gospodarcza,
odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw (po spełnieniu określonych przesłanek), może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw (art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy). Ustalenie z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby sposobu opodatkowania przychodu.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1,z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Dla określenia skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości, w pierwszej kolejności niezbędnym jest określenie formy i daty nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Prawo własności w systemie prawnym jest traktowane jako prawo o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami, jako prawo najsilniejsze w stosunku do rzeczy. Własność jest bezterminowym prawem – trwa tak długo, jak długo istnieje rzecz, która jest przedmiotem własności.

Prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi, co pozwala na potraktowanie ustanowienia użytkowania wieczystego jako swoistej restytucji stosunków własnościowych.

Zgodnie z art. 922 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018, poz. 1025, z późn. zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki przechodzą na jedną lub kilka osób.

Natomiast w myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu skomunalizowanego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów w wypadku spełnienia przesłanek przewidzianych w tym akcie prawnym przez ubiegającego się o to dotychczasowego właściciela tego gruntu lub jego następców prawnych, miało niewątpliwie charakter rekompensacyjny.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. dekretu przewidywał, że:

dotychczasowy właściciel gruntu, prawni następcy właściciela, będący w posiadaniu gruntu, lub osoby prawa jego reprezentujące, mogą w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o przyznanie na tym gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną;

gmina uwzględni wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania, a jeżeli chodzi o osoby prawne – ponadto, gdy użytkowanie gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem w myśl planu zabudowania nie pozostaje w sprzeczności z zadaniami ustawowymi lub statutowymi tej osoby prawnej;

w razie uwzględnienia wniosku gmina ustali, czy przekazanie gruntu nastąpi tytułem wieczystej dzierżawy, czy na prawie zabudowy, oraz określi warunki, pod którymi umowa może być zawarta;

w przypadku nieuwzględnienia wniosku, gmina zaofiaruje uprawnionemu, w miarę posiadania zapasu gruntów - na tych samych warunkach dzierżawę wieczystą gruntu równej wartości użytkowej, bądź prawo zabudowy na takim gruncie;

w razie niezgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1, lub nieprzyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9.

Jak wynika z przytoczonej regulacji, prawodawcy niewątpliwie chodziło o zrekompensowanie dotychczasowym właścicielom (ich następcom prawnym) przejścia na własność miasta gruntów stanowiących dotąd ich własność. W dekrecie od razu uregulowano kwestię stosownych rekompensat. Odzyskanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną (art. 7 ust. 1 dekretu, obecnie prawa wieczystego użytkowania) było ustawowo zagwarantowaną formą rekompensaty.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem (w 3/4) dwóch działek: zabudowanej działki gruntu nr 3/2, niezabudowanej działki gruntu nr 3/4. Drugim współwłaścicielem ww. działek (w 1/4) jest inna osoba fizyczna. Na działce zabudowanej znajduje się budynek biurowy o pow. 818,47 m2i drugi budynek o powierzchni86 m2. Wnioskodawca oraz Drugi Współwłaściciel zamierzają sprzedać swoje udziały w Działce Zabudowanej i w Działce Niezabudowanej Inwestorowi w celu budowy budynków w zakresie usług sportu i gastronomii. Wnioskodawca wraz z Drugim Współwłaścicielem starali się o odzyskanie ww. Działek po swoich poprzednikach prawnych, którzy byli właścicielami Działek jeszcze przed wybuchem II Wojny Światowej, a którym ww. Działki zostały odebrane na mocy dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta(zw. Dekret Bieruta).Przed II Wojną Światową właścicielem Nieruchomości, obejmującej także będące przedmiotem wniosku nieruchomości był p. R.T. R. T. (zmarł 16 lutego 1950 r.).Wnioskodawca nabył udział w prawach i roszczeniach do nieruchomości od swojej matki w drodze darowizny w dniu 26 maja 2008 r. Matka Wnioskodawcy nabyła udziały w prawach i roszczeniach do nieruchomości w spadku jako spadkobierca po spadkobiercy pierwotnego właściciela. W ten sposób Wnioskodawca nabył 3/4 udziału w nieruchomości. Pozostałą 1/4 udziału w roszczeniu do nieruchomości nabył Drugi Współwłaściciel. Prawo użytkowania wieczystego do gruntów nabyli aktami notarialnymi Wnioskodawca w udziale 3/4 i Drugi Wnioskodawca w udziale 1/4do działki nr 3/2 w dniach 29 czerwca 2011 r. i 29 września 2011 r. Wnioskodawca i Drugi Współwłaściciel wystąpili z wnioskami o przekształcenie działki o nr 3/2 i 3/4 z użytkowania wieczystego w własność. W dniu 22 grudnia 2011 r. przekształcono nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego działki 3/2 w prawo własności. W dniu 28 maja 2012 r. przekształcono nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego działki 3/4 w prawo własności.

W świetle powyższego, stwierdza się, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do restytucji wcześniej panujących stosunków prawnorzeczowych. Wnioskodawca nie był w przeszłości właścicielem, ani spadkobiercą właścicieli skomunalizowanej nieruchomości. Wnioskodawca udział w prawach i roszczeniach do części nieruchomości nabył w darowiźnie od swojej matki w dniu 26 maja 2008 r.

Na tej podstawie Wnioskodawca stał się podmiotem uprawnionym, na podstawie przepisów dekretu, do żądania ustanowienia i oddania w użytkowanie wieczyste gruntu. W znaczeniu prawnym dopiero ustanowienie na rzecz Wnioskodawcy użytkowania wieczystego nieruchomości stanowi nabycie prawa użytkowania wieczystego.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego, ustanowienie na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości stanowi jego nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co znajduje odzwierciedlenie, np. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 29 września 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1541/06.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i 237 ustawy Kodeks cywilny, do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności nieruchomości. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 ww. ustawy, wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa – za życia i na wypadek śmierci. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującej osobie fizycznej będącej dotychczasowym użytkownikiem wieczystym, w prawo własności.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że za datę nabycia nieruchomości, od której liczony jest termin, określony w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać datę nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości, tj. datę zawarcia aktu notarialnego ustanowienia na rzecz Wnioskodawcy użytkowania wieczystego opisanej nieruchomości. Moment przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności jest tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości.

Jeżeli chodzi o budynki znajdujące się na gruntach przechodzących na własność gminy miasta, to zgodnie z art. 5 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta, pozostają one własnością dotychczasowych właścicieli, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

Przepis ten obejmował zatem tylko takie budynki, które istniały, a więc były wybudowane na gruncie w chwili, kiedy zgodnie z postanowieniami Dekretu grunt stał się własnością miasta. Z powyższego wynika zatem, że w chwili kiedy zgodnie z postanowieniami dekretu grunt, na którym znajdował się budynek przechodził na własność gminy miasta, to budynek ten pozostawał własnością dotychczasowych właścicieli. Nie przechodził zatem razem z gruntem na własność gminy Miasta. Oznacza to, że w stosunku do takiego budynku nie można mówić o jego zwrocie. Budynek ten bowiem nigdy nie przechodził na własność gminy, aby ta mogła dokonywać ewentualnego zwrotu.

Wnioskodawca wskazał, że prawo użytkowania wieczystego nabył w formie aktu notarialnego w udziale 3/4 do działki niezabudowanej nr 3/4 w dniu 19 stycznia 2012 r. Natomiast prawo użytkowania wieczystego do działki zabudowanej nr 3/2 nabył aktami notarialnymi w udziale 3/4 w dniach 29 czerwca 2011 r. i 29 września 2011 r. Działka niezabudowana (tj. 3/4) nigdy nie była środkiem trwałym Wnioskodawcy, ale też obecnie nie jest wynajmowana -w przeciwieństwie do działki zabudowanej, na której znajdujący się Budynek jest cały czas wynajmowany. Budynek był ujęty w ewidencji środków trwałych jako budynek niemieszkalny, przy czym z końcem maja 2012 r. został wykreślony z ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, nie nabywa ich w tym celu, etc., lecz zamierza sprzedać udział w działkach odziedziczony po poprzednikach prawnych.

Powyższa zasada nie ma zastosowania, w przypadku gdy odpłatne zbycie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, bądź następuje odpłatne zbycie składników majątku w działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy wskazać, że Wnioskodawca nabył udział w Działce Niezabudowanej w dniu 19 stycznia 2012 r., udział w Działce Zabudowanej w dniu 29 czerwca 2011 r. i w dniu 29 września 2011 r., a udział w Budynku – w dniu 26 maja 2008 r.

Odnosząc się do skutków podatkowych sprzedaży Działki Zabudowanej, należy wskazać, co następuje.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego, Budynek znajdujący się na Działce Zabudowanej został przyjęty do użytkowania 30 lipca2009 r., poprzez wpis do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodu w ramach ww. działalności gospodarczej wszelkie wydatki, w tym odpisy amortyzacyjne od ww. budynku znajdującego się na Działce Zabudowanej. Z dniem 31 maja 2012 r. Wnioskodawca zakończył dokonywania odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodu amortyzacyjnych od Budynku. Z dniem 1 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wykreślił z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie w pełni zamortyzowany podatkowo Budynek, który z tym dniem przestał być środkiem trwałym Wnioskodawcy ujętym w ewidencji działalności gospodarczej. W maju 2012 r. Wnioskodawca po raz ostatni dokonał zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisu amortyzacyjnego.

Zatem mając powyższe na uwadze, sprzedaż udziału w Działce Zabudowanej należy rozpatrywać w kontekście przychodu z działalności gospodarczej.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że budynek jest mieszkalny, gdyż na takie cele był wykorzystywany przed objęciem nieruchomości Dekretem. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że budynek w 100% jest budynkiem niemieszkalnym i na takie cele był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej i w trakcie najmu prywatnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, które zgodnie z art. 22 n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określaniu wysokości przychodów ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Skoro jak wskazał Wnioskodawca, powierzchnia niemieszkalna budynku znajdującego się na działce zabudowanej wynosi 100% to, sprzedaż ww. budynku niemieszkalnego (wycofanego z działalności gospodarczej w 2012 r.) będzie skutkować powstaniem przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 14 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast, jak już wcześniej wskazano, nie będzie miał natomiast zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym należy wskazać, że do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem niemieszkalnym, zastosowanie znajdą regulacje zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawne, należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem niemieszkalnym, wycofanej z działalności gospodarczej w czerwcu 2012 r., dokonana przez Wnioskodawcę po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wycofanie z działalności, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż udziału w Działce Zabudowanej nie będzie sprzedażą w ramach działalności gospodarczej, a także stanowisko, zgodnie z którym termin powinien być liczony od października 2014 r. ze względu na zawieszenie działalności gospodarczej, jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych sprzedaży udziału w Działce Niezabudowanej należy wskazać, że okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wskazują, że ww. działka nigdy nie była środkiem trwałym Wnioskodawcy oraz obecnie nie jest wynajmowana.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż ww. działki nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia ww. udziału w nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Należy podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Jak już wcześniej wyjaśniono data nabycia udziału w Działce Niezabudowanej, zwróconej na mocy dekretu, do którego prawa i roszczenia zostały nabyte w drodze darowizny jest data ustanowienia użytkowania wieczystego w formie aktu notarialnego, co miało miejsce w 2012 r.

Zatem, planowana sprzedaż udziału w Działce Niezabudowanej nabytej w 2012 r. w świetle powołanych wyżej przepisów, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w Działce Niezabudowanej jest prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy odnoście daty nabycia udziału w Działce Niezabudowanej jest nieprawidłowe, gdyż jak wyjaśniono datą nabycia jest 2012 r. a nie jak wskazano we własnym stanowisku 2008-2011.

Ponadto należy wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), dlatego też niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Natomiast nie wywołuje ona skutków prawnych dla drugiego współwłaściciela nieruchomości.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Odnosząc się do powołanych interpretacji z dnia 10 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-59/13-2/KO oraz z dnia 8 lutego 2018 r., Nr 0111-KDIB1-1.4011.236.2017.3.BK, wyjaśnić należy, że dotyczą one innego stanu faktycznego, a mianowicie sprzedaży budynku mieszkalnego, natomiast w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą budynku niemieszkalnego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin