Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.18.2019.1.JC
z 8 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy mogą korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę:

• wszystkie wpłaty (19,5 mln) dokonane na Fundację,
  

• pierwsza wpłata na założenie,
  

• kolejne wpłaty na Fundację począwszy od 2017 roku
  

- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy mogą korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę: wszystkie wpłaty (19,5 mln) dokonane na Fundację, pierwsza wpłata na założenie, kolejne wpłaty na Fundację począwszy od 2017 roku.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Na podstawie aktu notarialnego w 2016 r. spółki Skarbu Państwa, w tym W. ustanowiły fundację, zwana dalej: „Fundacja”. Zgodnie z postanowieniami ww. aktu założycielskiego celem Fundacji jest m.in. promocja i ochrona wizerunku Rzeczypospolitej Polskiej oraz polskiej gospodarki, inspirowanie oraz współtworzenie warunków do budowy wartości i rozwoju spółek z udziałem Skarbu Państwa i polskiej przedsiębiorczości itd.

Majątek Fundacji stanowi Fundusz Założycielski w kwocie 97,5 mln zł, na który składają się środki finansowe wniesione do dnia 30.12.2016 r. przez Fundatorów, tj. spółek z udziałem Skarbu Państwa, w tym W.

Postanowieniami ww. aktu założycielskiego W., jako jedna ze spółek, w ramach Fundacji zobowiązana była do wniesienia środków finansowych w kwocie 3 mln zł, które Spółka wpłaciła w styczniu 2017 roku. Ponadto, każdy z Fundatorów zobowiązał się do dokonywania przez 10 lat począwszy od 2017 r. corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji, w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w następujących wysokościach:

1. w 2017 roku w wysokości określonej dla danego Fundatora (opis zawarty powyżej) - w odniesieniu do W. jest to kwota w wys. 3 mln zł - W. dokonała wpłaty również w styczniu 2017 r.
2. w kolejnych latach, począwszy od 2018 roku, w wysokości stanowiącej połowę kwoty określonej dla danego Fundatora - w odniesieniu do W. jest to kwota w wys. 1,5 mln zł przez dziewięć kolejnych lat począwszy od 2018 roku do 2026 roku.
   
   

Zatem łączna kwota środków finansowych, które Spółka W. zapłaciła w roku 2017 oraz do których zapłaty jest zobowiązana w okresie od 2018 do 2026 roku wynosi 19,5 mln zł.

Uściślając w tym miejscu, Wnioskodawca podniósł to, iż sprawa dotyczy zdarzenia zaistniałego (wpłat już dokonanych na rzecz Fundacji), jak i zdarzenia przyszłego (wpłat na rzecz Fundacji dokonywanych od 2019 roku).

Zgodnie ze statutem Fundacji, celami Fundacji są m.in.:

• promocja i ochrona wizerunku RP oraz polskiej gospodarki;
  

• inspirowanie oraz współtworzenie warunków do budowy wartości i rozwoju spółek z udziałem Skarbu Państwa oraz polskiej przedsiębiorczości;
  

• promocja spółek z udziałem Skarbu Państwa i polskiej przedsiębiorczości;
  

• kształtowanie pozytywnego odbioru społecznego inwestycji prowadzonych przez spółki Skarbu Państwa;
  

• kształtowanie pozytywnego odbioru społecznego inwestycji prowadzonych przez spółki z udziałem Skarbu Państwa;
  

• wspieranie działań budujących dobre praktyki rynkowe;
  

• wspieranie rozwoju i promocji polskiego rynku finansowego szczególnie przez promocję inwestowania na rynku kapitałowym;
  

• wspieranie działalności z dziedziny edukacji, szkolnictwa oraz ochrony zdrowia;
  

• wspieranie działalności z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego;
  

• promocji wiedzy o historii, gospodarce i kulturze polskiej oraz postaw patriotycznych.
  
  
  

Cele te realizowane są jak wskazuje statut poprzez odpłatne i nieodpłatne działalności, m.in.:

• organizowania i finansowania konferencji, w tym gospodarczych, naukowych i badawczych;
  

• inicjowania, organizowania oraz finansowania lub dofinansowania badań naukowych;
  

• prowadzenia lub zlecenia opracowań i analiz w zakresie ekonomicznym, prawnym i społecznym.
  
  
  

Należy dodać, że Fundacja nie posiada statusu organizacji OPP. Natomiast art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga aby darowizny podlegające odliczeniu były przekazywane na rzecz OPP wystarczającą przesłanką jest by były dokonywane na cele określone w ustawie o organizacjach pożytku publicznego i wolontariacie. Wpłaty zaś o jakich mowa we wniosku będą przekazywane na cele o jakim mowa w art. 4 ustawie o organizacjach pożytku publicznego i wolontariacie (Dz.U. 2018 poz. 450).

Zdarzenie przyszłe stanowi dokonywanie dalszych wpłat na działalność statutową Fundacji o czym stanowi par. 4 ust. 2 statutu. Wnioskodawca wskazuję też, że zgodnie z par. 4 ust. 1 statutu pierwsza wpłata w wysokości 3 mln zł stanowi wpłatę na fundusz założycielski Fundacji. Kolejne wpłaty na rzecz Fundacji na podstawie art. 4 ust. 2 statutu nie są wpłatami na fundusz założycielski a są wpłatami „na działalność statutową Fundacji”.

Podsumowując na kwotę 19,5 mln zł składają się wpłaty na Fundusz założycielski w kwocie 3 mln złotych oraz coroczne wpłaty w wysokości 2017 roku - 3 mln zł a w 2018 -2027 po 1,5 mln zł na rzecz statutowej działalności Fundacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wszystkie wpłaty (19,5 mln) dokonane na Fundację mogą korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez W.?
2. Czy pierwsza wpłata na założenie może korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez W.?
3. Czy kolejne wpłaty na Fundację począwszy od 2017 mogą korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez W.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnośnie wszystkich trzech pytań, Wnioskodawca zauważa, iż zgodnie z § 8 aktu notarialnego ustanawiającego Fundację, każdy z Fundatorów zobowiązuje się do dokonywania przez 10 lat, począwszy od roku 2017, corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w wysokości równej wpłacie na fundusz założycielski w 2017 roku, a w latach następnych w wysokości połowy tej kwoty. Powyższe zobowiązanie jest bezwarunkowe - określono termin i wysokość poszczególnych wpłat.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 20 ustawy o rachunkowości oraz pkt 2.1 komunikatu - zobowiązanie to wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki.

Jednocześnie zgodnie z § 4 ust. 2 Statusu Fundacji, każdy z Fundatorów zobowiązuje się do dokonywania przez 10 lat począwszy od 2017 roku corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji, w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w wysokościach wskazanych w pkt 2.1 i 2.2. Zaś § 7 aktu ustanowienia Fundacji - majątek Fundacji stanowi Fundusz Założycielski, na który składają się środki finansowe wniesione przez Fundatorów do dnia 30 grudnia 2016 r. w określonych w § 7 aktu kwotach. Wg § 8 aktu ustanowienia Fundacji - każdy z Fundatorów zobowiązuje się do dokonywania przez 10 lat począwszy od 2017 r. corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji, w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w kwotach określonych w § 8 aktu.

Należy zauważyć, że zobowiązanie do przyszłych wypłat na rzecz Fundacji jest jednak zdarzeniem pewnym, a nie warunkowym. W związku z tym spełnia ono warunki do zakwalifikowania go jako zobowiązania długoterminowego, w myśl przepisów dotyczących rachunkowości.

Doprecyzowując szczegółowo, co do każdego pytania Wnioskodawca wskazał, co następuje.

Pytanie pierwsze, w aspekcie normy art. 18. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu: 1) darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1. Przepisy ustawy nie zawierają warunków na jakie Fundusze mogą być przekazywane te darowizny.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy cała kwota 19,5 mln o jakiej mowa w pkt 3 niniejszego pisma (wpłata na fundusz założycielski) i coroczne wpłaty na działalność statutową nie będące wpłatami na fundusz założycielski podlegają odliczeniu na podstawie ww. przepisu.

Pytanie drugie, w aspekcie normy art. 18. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu: 1) darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1. Przepisy ustawy nie zawierają warunków na jakie Fundusze mogą być przekazywane te darowizny.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy kwota przekazana na fundusz założycielski podlega również odliczeniu o jakim mowa w ww. przepisie. Jak wskazuje jednak w uzasadnieniu sąd w sprawie III SA/Wa 2261/17 - Wyrok WSA w Warszawie z 2018-05-24, cyt. "Sąd dostrzega zatem, że wnioskodawca rozróżnił dwa rodzaje wpłat w zależności od ich przeznaczenia (na fundusz założycielski lub na działalność statutową) i o spornych corocznych wpłatach napisał, że są przeznaczone na działalność statutową, co Sąd rozumie jako przeciwstawienie drugiemu rodzajowi jednorazowej, pierwotnej wpłaty - na Fundusz Założycielski, tj. na majątek Fundacji”.

Tym nie mniej rozpatrywany wyrok nie odnosił się do wpłat na Fundusz Założycielski, ponieważ wnioskodawca nie podnosił kwestii zaliczenia wpłaty pierwszej na ten fundusz, jako podlegającej odliczeniu na podstawie przywołanego art. 18 ustawy.

Pytanie trzecie, w przypadku jednak gdyby wpłata na fundusz założycielski zdaniem organu interpretacyjnego nie podlegałaby odliczeniu to pozostałe wpłaty na cele statutowe Fundacji nie będące wpłatami na Fundusz Założycielski, bądź uzupełnieniem wpłaty na ten fundusz podlegają odliczeniu od dochodu jako darowizny na podstawie ww. przepisów, jako wyraźnie spełniające przesłanki powołanego wyżej przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy mogą korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę:

• wszystkie wpłaty (19,5 mln) dokonane na Fundację,
  

• pierwsza wpłata na założenie,
  

• kolejne wpłaty na Fundację począwszy od 2017 roku
  

- jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, z póź. zm., dalej: „updop”), w brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., w myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Art. 7 ust. 2 updop, z dniem 1 stycznia 2019 r. otrzymał brzmienie: dochodem ze źródła przy-chodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, róż-nica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 updop, w brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r. podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., art. 18 ust. 1 pkt 1 updop, stanowi że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Z kolei od 1 stycznia 2019 r. art. 18 ust. 1 pkt 1 updop otrzymał brzmienie: podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:

• obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450 z późn. zm.), prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych,
  

• być przekazana na cele określone w art. 4 tej ustawy.
  
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Organizacjami pozarządowymi są:

1. niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
   
2. niedziałające w celu osiągnięcia zysku
   
   

- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 tej ustawy).

Sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy została określona w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji darowizny. Instytucja ta została jednak uregulowana na gruncie Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), pod pojęciem darowizny należy rozumieć umowę, na podstawie której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zatem umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) – do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli – i jednostronnej, jako nieprzynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Nie stanowią natomiast darowizny bezpłatne przysporzenia w wypadkach, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu (art. 889 pkt 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślenia wymaga także fakt, że w myśl art. 18 ust. 1a updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym, że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

1. osób fizycznych,
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.
   
   

Natomiast w myśl art. 18 ust. 1a updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1, 7 i 8 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

1. osób fizycznych;
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.
   
   

Art. 18 ust. 1b updop stanowi natomiast, że jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru uwzględniającą należny podatek od towarów i usług. Przy określaniu wartości tych darowizn stosuje się odpowiednio art. 14.

W myśl art. 18 ust. 1c updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 1c updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 18 ust. 1k updop, odliczenia darowizn, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, nie można byłoby zastosować w przypadku, gdyby podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1g updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 1g updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

W brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., zgodnie z art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust, 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem, ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Natomiast w brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., art. 27 ust. 1 updop, wskazuje że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego „Na podstawie aktu notarialnego w 2016 r. spółki Skarbu Państwa, w tym W. ustanowiły fundację, zwana dalej: „Fundacja”. Zgodnie z postanowieniami ww. aktu założycielskiego celem Fundacji jest m.in. promocja i ochrona wizerunku Rzeczypospolitej Polskiej oraz polskiej gospodarki, inspirowanie oraz współtworzenie warunków do budowy wartości i rozwoju spółek z udziałem Skarbu Państwa i polskiej przedsiębiorczości itd. Majątek Fundacji stanowi Fundusz Założycielski w kwocie 97,5 mln zł, na który składają się środki finansowe wniesione do dnia 30.12.2016 r. przez Fundatorów, tj. spółki z udziałem Skarbu Państwa, w tym W. Postanowieniami ww. aktu założycielskiego W., jako jedna ze spółek, w ramach Fundacji zobowiązana była do wniesienia środków finansowych w kwocie 3 mln zł, które Spółka wpłaciła w styczniu 2017 roku. Ponadto, każdy z Fundatorów zobowiązał się do dokonywania przez 10 lat począwszy od 2017 r. corocznych wpłat na działalność statutową Fundacji, w terminie do 30 stycznia każdego roku kalendarzowego w następujących wysokościach:

1. w 2017 roku w wysokości określonej dla danego Fundatora (opis zawarty powyżej) - w odniesieniu do W. jest to kwota w wys. 3 mln zł - W. dokonała wpłaty również w styczniu 2017 r.
2. w kolejnych latach, począwszy od 2018 roku, w wysokości stanowiącej połowę kwoty określonej dla danego Fundatora - w odniesieniu do W. jest to kwota w wys. 1,5 mln zł przez dziewięć kolejnych lat począwszy od 2018 roku do 2026 roku.
   
   

Zatem łączna kwota środków finansowych, które Spółka W. zapłaciła w roku 2017 oraz do których zapłaty jest zobowiązana w okresie od 2018 do 2026 roku wynosi 19,5 mln zł. (…) Podsumowując na kwotę 19,5 mln zł składają się wpłaty na Fundusz założycielski w kwocie 3 mln złotych oraz coroczne wpłaty w wysokości 2017 roku - 3 mln zł a w 2018-2027 po 1,5 mln zł na rzecz statutowej działalności Fundacji”.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz.U. z 2018 r. poz. 1491), fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

Z przepisu art. 3 ustawy o fundacjach wynika, że oświadczenie woli o ustanowieniu fundacji powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Zachowania tej formy nie wymaga się, jeżeli ustanowienie fundacji następuje w testamencie. W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację (art. 3 ust. 2 ww. ustawy). Składnikami majątkowymi, o których mowa w ust. 2, mogą być pieniądze, papiery wartościowe, a także oddane fundacji na własność rzeczy ruchome i nieruchomości (art. 3 ust. 3 ustawy o fundacjach).

W myśl art. 4 ustawy o fundacjach, fundacja działa na podstawie przepisów tej ustawy i statutu. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji (art. 5 ust. 1 ustawy o fundacjach).

W świetle wyżej powołanych przepisów, akt fundacyjny towarzyszący powołaniu każdej fundacji jest jednostronną czynnością prawną o charakterze zobowiązującym. Wskazanie więc w akcie fundacyjnym składników majątkowych rodzi zobowiązanie po stronie fundatora do przeniesienia ich na rzecz fundacji z chwilą zarejestrowania. Z kolei stając się podmiotem majątku określonego w akcie fundacyjnym fundacja uzyskuje roszczenie o jego wydanie.

Powyższe oznacza, że wpłaty Spółki (Fundatora) wynikające z aktu założycielskiego Fundacji oraz z postanowień zawartych w statucie, mają na celu wypełnienie przyjętych przez Spółkę zobowiązań wynikających ze złożonego oświadczenia woli w akcie fundacyjnym oraz ujętego w statucie. Tym samym nie są świadczeniami nieekwiwalentnymi, gdyż mają na celu wykonanie pierwotnego świadczenia.

Należy zaznaczyć, że darowizna uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego ma na celu przysporzenie majątkowe bez ekwiwalentu (nieodpłatnie) i podlega najczęściej na przesunięciu dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu cywilnego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wniesienie przez Fundatora środków pieniężnych, które stanowią fundusz założycielski Fundacji oraz zobowiązanie Fundatora do dokonywania corocznych wpłat nie może być uznane za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 updop.

Podsumowując, środki finansowe przekazane przez Spółkę na fundusz założycielski Fundacji oraz wpłaty na rzecz Fundacji, do których dokonywania zobowiązuje się Fundator, mają na celu wypełnienie przyjętych przez Spółkę zobowiązań wynikających ze złożonego oświadczenia woli w akcie fundacyjnym Fundacji oraz zobowiązania ujętego w statucie. Tym samym wpłaty nie są świadczeniem nieekwiwalentnym, gdyż mają na celu wykonania pierwotnego świadczenia. W konsekwencji nie mogą być uznane za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy mogą korzystać z odliczenia przewidzianego w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do wysokości 10% dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę:

• wszystkie wpłaty (19,5 mln) dokonane na Fundację,
  

• pierwsza wpłata na założenie,
  

• kolejne wpłaty na Fundację począwszy od 2017 roku
  

-jest nieprawidłowe.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. akt II FSK 1767/06, akt fundacyjny towarzyszący powołaniu każdej fundacji jest jednostronną czynnością prawną o charakterze zobowiązującym. Wskazanie w akcie fundacyjnym składników majątkowych rodzi zobowiązanie po stronie fundatora do przeniesienia ich na rzecz fundacji z chwilą zarejestrowania. Z kolei stając się podmiotem majątku określonego w akcie fundacyjnym fundacja uzyskuje roszczenie o jego wydanie. Z tej przyczyny, majątek wniesiony do fundacji nie może być uznany za darowiznę w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

WSA w Opolu w wyroku z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Op 791/13 wskazał z kolei: „dokonany przez Spółkę przelew środków pieniężnych, miał na celu wypełnienie przyjętego przez nią zobowiązania wynikającego ze złożonego oświadczenia woli w akcie fundacyjnym, ujętego w statucie Fundacji. Tym samym nie był świadczeniem nieekwiwalentnym, gdyż miał na celu wykonania pierwotnego świadczenia. Zatem nie może być uznany za darowiznę podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.”.

Powyższe stanowisko ugruntowane jest już w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. wyrok z 19.02.2008 r., II FSK 1767/06, z 12.06.2008 r., I SA/Sz 161/08, z 13.01.1995 r., III SA/422/94, z 18.12.1998 r., III SA 1769/97).

Podkreślenia wymaga fakt, że stanowisko organu podatkowego w powyższej kwestii pozostaje jednolite dla innych spółek, które ustanowiły fundację.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wpływu wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.