Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.15.2019.1.ZD
z 12 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2019 r. (data wpływu 11 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest emerytem, była rolnikiem. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nigdy nie była podatnikiem VAT, nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym. Zainteresowana jest w wieku emerytalnym (67 lat) i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Posiada ona w swoim majątku osobistym od lat nieruchomości wykorzystywane do dnia dzisiejszego rolniczo – zakupione na podstawie umowy kupna-sprzedaży przed 1999 r. z majątku własnego o następujących numerach:

1. 53/1, 49/4, 49/6, 49/8, 170/62 położone w B, (…);
2. 165, 163, 164, 138/4, 133/2, 134, 142, 136/6, 136/7, 120/16, 120/27, 136/1, 138/2, 137/1, 137/2, 138/3, 148/10, 129/1 położone w M, (…);
3. 631, 45/5, 6/20, 6/21, 6/22, 6/24, 44/2, 45/6, 45/7, 632, 636/1, 538 położone w P, (…);
4. 359/1, 360, 305/1, 325/4, 309/1, 362/3 położone w S, (…);
5. 17 położoną w W, (…);
6. 154/12, 159/2, 160/2, 161, 162, 157/2, 160/3, 79/3, 79/4, 155/13 położone w R, (…);
7. 288, 289/2, 290, 292 położone w J, (…);
8. 2/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 2217. 42/10, 42/9, 42/11 położone w P, (…).
   
   

Grunty powyżej wymienione Wnioskodawczyni oddała nieodpłatnie do rolniczego użytkowania osobom obcym i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych.

Powyżej wymienione działki są ujęte w planach zagospodarowania wymienionych gmin jako działki przemysłowe. Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotowała tych gruntów, nie uzbrajała).

W swoim majątku osobistym Wnioskodawczyni posiada również 2 działki budowlane z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne położone w P., o numerach:

• nr 166 (wielkość ok. 1000 m²),
• nr 149/2 (wielkość ok. 400 m²).
  
  

Przedmiotowe działki Zainteresowana nabyła ok. 20 lat temu i traktowała je jako lokatę kapitału i majątek własny, i te 2 działki nie są użytkowane (leżą odłogiem).

W momencie zakupu przez Wnioskodawczynię powyższe działki były ujęte w planie zagospodarowania miasta jako działki budowlane ale w 2004 r. Miasto uchyliło ten plan. Mąż Zainteresowanej (z którym ma ona rozdzielność majątkową) wystąpił w 2017 r. o warunki zabudowy i obecnie dla powyższych działek zostały wydane warunki zabudowy.

W grudniu 2017 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę na sprzedaż części działki nr 129/1 położonej w M (dokładnie ok. 2000 m²) z firmą, która wpłaciła zadatek wraz z podatkiem VAT, gdyż firma kupująca zażądała od Zainteresowanej, aby sprzedała z podatkiem VAT. W związku z powyższym, jako osoba fizyczna, Wnioskodawczyni zgłosiła się do tej jednorazowej transakcji jako płatnik podatku VAT wypełniając zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, po to, by móc wypełnić obowiązek odprowadzenia podatku VAT i wpłacony przez tą firmę podatek VAT odprowadziła ona do właściwego urzędu skarbowego. W urzędzie skarbowym powiedziano Zainteresowanej, że teraz przez cały 2018 r. musi ona funkcjonować jako podatnik VAT, mimo że sprzedaż jest jednorazowa. Wnioskodawczyni rozumie, że gdyby chciała sprzedać jeszcze w tym roku kolejną działkę pochodzącą z mojego majątku osobistego, to jako zarejestrowany podatnik VAT musi ją sprzedać również odprowadzając podatek VAT.

Umowa podpisana przez firmę, dzięki której Zainteresowana zarejestrowała się jako podatnik VAT nie została sfinalizowana do dnia dzisiejszego – została zerwana, ale Wnioskodawczyni nadal figuruje w rejestrze podatników VAT.

W skład majątku osobistego Zainteresowanej wchodzą również dwa domy mieszkalne położone w P (…).

W domu przy ul. 1 Wnioskodawczyni zamieszkuje ze swoim mężem, natomiast dom przy ul. 2 stoi pusty i nigdy nie był wynajmowany żadnym najemcom, a był i jest nadal przeznaczony dla synów Zainteresowanej i jej męża, którzy mieszkają za granicą i podczas pobytu w Polsce w tym domu zamieszkują.

5 lat temu Wnioskodawczyni sprzedała 3 działki, a w 2016 r. sprzedała 3 działki (155/12 i 155/14 położone w R i 129/2 położona w M), pochodzące z jej majątku osobistego i pieniądze przeznaczyła na konsumpcję osobistą.

Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku wchodzą w skład majątku osobistego Zainteresowanej.

Wnioskodawczyni nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej (nie prowadzi handlu nieruchomościami), a sprzedaż powyżej wymienionych działek stanowi wyprzedaż jej majątku osobistego zakupionego przed 20-stu laty, a uzyskane pieniądze Zainteresowana przeznacza na konsumpcję.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w powyżej przedstawionym zdarzeniu przyszłym, jeśli Wnioskodawczyni będzie chciała sprzedać dom, w którym zamieszkuje oraz dom, z którego korzystają jej synowie podczas pobytu w Polsce, będzie musiała od transakcji odprowadzić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w tym przypadku nie będzie ona zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest emerytem, była rolnikiem. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nigdy nie była podatnikiem VAT, nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym. Zainteresowana jest w wieku emerytalnym (67 lat) i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Posiada ona w swoim majątku osobistym od lat nieruchomości wykorzystywane do dnia dzisiejszego rolniczo – zakupione na podstawie umowy kupna -sprzedaży przed 1999 r. z majątku własnego. Ww. grunty Wnioskodawczyni oddała nieodpłatnie do rolniczego użytkowania osobom obcym i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych. Powyżej wymienione działki są ujęte w planach zagospodarowania wymienionych gmin jako działki przemysłowe. Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotowała tych gruntów, nie uzbrajała). W swoim majątku osobistym Wnioskodawczyni posiada również 2 działki budowlane z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Przedmiotowe działki Zainteresowana nabyła ok. 20 lat temu i traktowała je jako lokatę kapitału i majątek własny, i te 2 działki nie są użytkowane (leżą odłogiem). W momencie zakupu przez Wnioskodawczynię powyższe działki były ujęte w planie zagospodarowania Miasta jako działki budowlane, ale w 2004 r. Miasto uchyliło ten plan. Mąż Zainteresowanej (z którym ma ona rozdzielność majątkową) wystąpił w 2017 r. o warunki zabudowy i obecnie dla powyższych działek zostały wydane warunki zabudowy. W grudniu 2017 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę na sprzedaż części działki nr 129/1 (dokładnie ok. 2000 m²) z firmą, która wpłaciła zadatek wraz z podatkiem VAT, gdyż firma kupująca zażądała od Zainteresowanej, aby sprzedała z podatkiem VAT. Wnioskodawczyni nadal figuruje w rejestrze podatników VAT. W skład majątku osobistego Zainteresowanej wchodzą również dwa domy mieszkalne. W pierwszym z ww. domów Wnioskodawczyni zamieszkuje ze swoim mężem, natomiast drugi dom stoi pusty i nigdy nie był wynajmowany żadnym najemcom, a był i jest nadal przeznaczony dla synów Zainteresowanej i jej męża, którzy mieszkają za granicą i podczas pobytu w Polsce w tym domu zamieszkują. 5 lat temu Wnioskodawczyni sprzedała 3 działki, a w 2016 r. sprzedała 3 działki (155/12, 155/14 i 129/2), pochodzące z jej majątku osobistego i pieniądze przeznaczyła na konsumpcję osobistą. Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku wchodzą w skład majątku osobistego Zainteresowanej. Wnioskodawczyni nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej (nie prowadzi handlu nieruchomościami), a sprzedaż powyżej wymienionych działek stanowi wyprzedaż jej majątku osobistego zakupionego przed 20-stu laty, a uzyskane pieniądze Zainteresowana przeznacza na konsumpcję.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą stwierdzenia, czy w związku ze sprzedażą domów będzie ona zobowiązana odprowadzić podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży opisanych w wniosku nieruchomości zabudowanych domami, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazuje na to okoliczność, że przedmiotowe domy wykorzystywane były/są dla potrzeb prywatnych Wnioskodawczyni, w jednym z domów Wnioskodawczyni zamieszkuje ze swoim mężem, natomiast drugi dom stoi pusty i nigdy nie był wynajmowany żadnym najemcom, a był i jest nadal przeznaczony dla synów Zainteresowanej i jej męża, którzy mieszkają za granicą i podczas pobytu w Polsce w tym domu zamieszkują.

Jak wyjaśniono wyżej przywołując orzeczenie TSUE w sprawie C-291/92, „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że aby uznać, że mamy do czynienia z „majątkiem prywatnym”, podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykorzystywać ją lub chociażby wykazać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie ma miejsce, gdyż Zainteresowana przeznaczyła i wykorzystywała opisane nieruchomości zabudowane domami do celów osobistych. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest to, że Wnioskodawczyni figuruje w rejestrze podatników VAT, ponieważ nie wykorzystywała/nie zamierza wykorzystywać przedmiotowych nieruchomości zabudowanych domami dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej, lecz na cele osobiste w ramach majątku prywatnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej domem, w którym mieszka Wnioskodawczyni wraz z mężem oraz nieruchomości zabudowanej domem, w którym mieszkają jej synowie podczas pobytu w Polsce – może być uznana za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym Zainteresowanej i nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji z tytułu tej transakcji Zainteresowana nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania ewentualnego zbycia innych wymienionych we wniosku nieruchomości.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.