Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.101.2019.1.JN
z 11 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 11 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP i art. 2 ustawy z dnia 8 marca o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.) zwaną dalej u.s.g. W myśl art. 1 u.s.g. mieszkańcy Gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową, ilekroć w ustawie jest mowa o gminie należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium. Zadania własne Gminy określone są w art. 7 u.s.g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u.s.g. zaspokajanie potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych Gminy. Zadania te obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, gminnych placów, kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej, promocji gminy, współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych. Przypomnienia wymaga też fakt, iż Gmina oprócz zadań własnych realizuje wiele zadań zleconych – co wynika z art. 162 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, iż jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, z późn. zm.) sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki samorządu terytorialnego i ich związki.

Gmina jest właścicielem nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działki nr 4, 12, 48, 53, 15/12, dla których prowadzone są księgi wieczyste. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Oś priorytetowa VIII, Infrastruktura Dla Usług Użyteczności Publicznej, Działania 8.3. Ochrona dziedzictwa Kulturowego. Wniosek dotyczył planu realizacji projektu, zwanego dalej „Projektem”. Inwestycja została zakończona 30 września 2018 r. Okres trwałości Projektu obejmuje 5 lat.

Celem Projektu jest wzrost wykorzystania lokalnych zasobów dziedzictwa kulturowego na terenie Gminy. Projekt obejmuje prace polegające na odrestaurowaniu, modernizacji, wizualizacji i ekspozycji zabytków w formie Parku kulturowego wyposażonego w multimedialne środki przekazu. Park został zbudowany na bazie następujących zabytków:

1. X-wiecznego grodziska w A,
2. wiatraka przeniesionego z miejscowości A i posadowionego na terenie Parku,
3. obiektów starego folwarku w A.
   
   

Stan techniczny ww. zabytków pierwotnie nie pozwalał na ich udostępnianie. W wyniku realizacji Projektu zabytki zostały odrestaurowane i ponownie mogą być udostępnione zwiedzającym. Gmina będąca właścicielem obiektu i ponosząca wydatki nie będzie czerpać obrotów (dochodów) z działalności merytorycznej, z uwagi na fakt, iż opisywany obiekt położony jest na terenie Parku do którego wstęp jest i pozostanie bezpłatny (nie przewiduje się żadnej odpłatności w tym zakresie).

Przedmiotem nabywanych usług w ramach projektu były głównie roboty budowlane związane z rewaloryzacją obiektu, w zakres których wchodziły następujące grupy:

1. roboty przygotowawcze, roboty ziemne zasadnicze i wykończeniowe,
2. wzmocnienie istniejących warstw konstrukcyjnych podbudowy,
3. wykonanie utwardzenia części nawierzchni Parku,
4. roboty sanitarne,
5. roboty elektryczne.
   
   

W ramach Projektu nabyte zostały ponadto usługi archeologiczne, konserwatorskie, dotyczące instalacji multimedialnych form przekazu oraz usługi utrzymania zieleni i zadrzewień.

Inwestycja opisana powyżej służy do wypełniania zadań publiczno-prawnych Gminy nałożonych przepisami art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 1, 9, 10 i 17 u.s.g. Gmina dokonując nabycia towarów i usług związanych z realizacją Projektu zamierza wykorzystać będące jej efektem mienie do celów niepodlegających opodatkowaniu. W związku z realizacją Projektu Gmina poniosła wszelkie koszty związane z przygotowaniem dokumentacji, zakupem usług i dostaw sprzętu, materiałów oraz wykonaniem robót budowlanych. Wydatki te zostały udokumentowane wystawianymi przez wykonawcę fakturami VAT.

Obecnie Park kulturowy jest udostępniany nieodpłatnie. Gmina ma zamiar ogłosić otwarty konkurs ofert na realizację zadania publicznego w przedmiocie promowania osiągnięć w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury, dziedzictwa narodowego i upowszechniania wiedzy o zabytkach. Organizacja pozarządowa, która przystąpiłaby do realizacji tego zadania miałaby prawo dodatkowo udostępniać odpłatnie obiekty Parku kulturowego , zajmować się oprowadzaniem zgłoszonych grup zorganizowanych, udzielać informacji na temat historii miejsca, monitorować stronę internetową Projektu oraz dbać o czystość na terenie tego Parku. Zadania mogą być realizowane w różnych formach, w szczególności poprzez organizowanie festiwali, przeglądów, konkursów, konferencji, seminariów, szkoleń, spotkań, plenerów, warsztatów, kursów, wystaw na terenie Parku; wydawanie niskonakładowych, niekomercyjnych publikacji (także z wykorzystaniem innych technik zapisu niż druk) – periodyków, katalogów, druków ulotnych, książek o historii regionu.

Stowarzyszenie – jako dobrowolne, trwałe i samorządne zrzeszenia o celach niezarobkowych – może prowadzić działalność pożytku publicznego uregulowaną w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r., poz. 450, z późn. zm.). Zdaniem Wnioskodawcy, ww. działalność należy zakwalifikować jako działalność pożytku publicznego w zakresie kultury. Zgodnie z definicją działalności pożytku publicznego zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie „Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie”. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie, sfera zadań publicznych obejmuje zadania w zakresie „kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego”.

Analiza przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że działalność pożytku publicznego stanowi działalność gospodarczą na gruncie ustawy o VAT. Przepisy o podatku od towarów i usług przewidują własną definicję działalności gospodarczej. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przytoczonej wcześniej definicji działalności gospodarczej w ustawie o VAT wynika, że za taką należy uznać wszelką działalność usługodawców. Jednocześnie podatnikiem jest każdy podmiot, który wykonuje tego rodzaju działalność, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. A zatem na gruncie VAT nie ma znaczenia, że działalność nie jest nakierowana na osiągnięcie zysku, istotny jest sam fakt prowadzenia określonego rodzaju działalności. Tym samym stowarzyszenie prowadzące odpłatną działalność pożytku publicznego jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dochodzi więc do sytuacji, że działalność nieuznawana za działalność gospodarczą na gruncie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Powyższe nie oznacza, iż bezwarunkowo uznać należy, że stowarzyszenie jest zobowiązane do rozliczania VAT. Możliwe jest bowiem skorzystanie z tzw. zwolnienia podmiotowego. W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Jeżeli zatem stowarzyszenie spełni ww. warunki, to będzie mogło korzystać ze zwolnienia z VAT. W takim przypadku, na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy o VAT stowarzyszenie nie jest zobowiązane do składania zgłoszenia rejestracyjnego (przy czym może złożyć takie zgłoszenia w celu zarejestrowania się jako podatnik VAT zwolniony).

Z uwagi na istniejącą na gruncie ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej ewentualne opodatkowanie VAT czynności wykonywanych przez stowarzyszenie należy rozważać wyłącznie w obrębie przepisów ustawy o VAT.

Dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli spełnione są przesłanki o charakterze przedmiotowo-podmiotowym. Opodatkowaniu VAT podlegają przede wszystkim odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Jeżeli zatem podmiot dokonuje ww. czynności, przesłanka o charakterze przedmiotowym jest spełniona. Stowarzyszenia prowadzą działalność pożytku publicznego jako działalność nieodpłatną lub jako działalność odpłatną. W przypadku, gdy stowarzyszenie wykonuje wyłącznie działalność nieodpłatną, to takie czynności nie stanowią zasadniczo przedmiotu opodatkowania VAT. Nie są to bowiem czynności odpłatne.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000, 00 zł (bez podatku VAT). Natomiast stowarzyszenie, które utraciło zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, po tej dacie miało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących dokonywane nabycia towarów i usług.

Warunkiem zaliczenia w Projekcie podatku VAT do kosztów kwalifikowanych jest uzyskanie interpretacji indywidualnej w sprawie możliwości prawnej odzyskania podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie sprawdzające ani czynności kontrolne.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, iż jest czynnym podatnikiem VAT, nie ma on możliwości odliczenia podatku z tytułu realizacji projektu, ponieważ osiągnięte przedsięwzięcie nie będzie generowało dochodu. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikom VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie, w jakim nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Realizowany Projekt nie będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych, w związku z tym Gminie nie będzie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupu towarów i usług. Gmina nie będzie miała możliwości dokonywania odliczenia i odzyskania podatku VAT.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Przepisy rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656, z późn. zm.), normuje przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 ww. rozporządzenia.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniony, o ile – na co wskazuje treść wniosku – poniesione wydatki w ramach projektu nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Usługi nabywane w ramach projektu nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych, nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie będzie przysługiwało również prawo do zwrotu podatku naliczonego, bowiem dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

• ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (pkt 1);
• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (pkt 9);
• kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (pkt 10);
• wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (pkt 17).
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działki nr 4, 12, 48, 53, 15/12. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Oś priorytetowa VIII, Infrastruktura Dla Usług Użyteczności Publicznej, Działania 8.3. Ochrona dziedzictwa Kulturowego. Wniosek dotyczył planu realizacji projektu. Inwestycja została zakończona 30 września 2018 r. Okres trwałości Projektu obejmuje 5 lat.

Celem projektu jest wzrost wykorzystania lokalnych zasobów dziedzictwa kulturowego na terenie Gminy. Projekt obejmuje prace polegające na odrestaurowaniu, modernizacji, wizualizacji i ekspozycji zabytków w formie Parku kulturowego wyposażonego w multimedialne środki przekazu. Park został zbudowany na bazie następujących zabytków:

1. X-wiecznego grodziska w A,
2. wiatraka przeniesionego z miejscowości A i posadowionego na terenie Parku,
3. obiektów starego folwarku w A.
   
   

Stan techniczny ww. zabytków pierwotnie nie pozwalał na ich udostępnianie. W wyniku realizacji Projektu zabytki zostały odrestaurowane i ponownie mogą być udostępnione zwiedzającym. Gmina będąca właścicielem obiektu i ponosząca wydatki nie będzie czerpać dochodów z działalności merytorycznej, z uwagi na fakt, że opisywany obiekt położony jest na terenie Parku do którego wstęp jest i pozostanie bezpłatny (nie przewiduje się żadnej odpłatności w tym zakresie).

Inwestycja opisana powyżej służy do wypełniana zadań publiczno-prawnych Gminy nałożonych przepisami art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 1, 9, 10 i 17 ustawy o samorządzie gminnym. Gmina dokonując nabycia towarów i usług związanych z realizacją projektu zamierza wykorzystać będące jej efektem mienie do celów niepodlegających opodatkowaniu. W związku z realizacją projektu Gmina poniosła wszelkie koszty związane z przygotowaniem dokumentacji, zakupem usług i dostaw sprzętu, materiałów oraz wykonaniem robót budowlanych. Wydatki te zostały udokumentowane wystawianymi przez wykonawcę fakturami VAT.

W związku z powyższym opisem zdarzenia przyszłego, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Realizacja przedmiotowego projektu odbywała się w ramach władztwa publicznego i Gmina realizując ten projekt działała jako organ administracji publicznej i mogła skorzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizowała ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina zrealizowała opisany projekt w ramach zadań własnych i obiekt powstały w wyniku realizacji tego projektu nie będzie miał związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (odrestaurowany Park kulturowy udostępniany jest i pozostanie nieodpłatnie). Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków poniesionych na realizację projektu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuje się jednocześnie, że w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu, gdy Gmina udostępni obiekty powstałe w ramach ww. projektu organizacji pożytku publicznego dla realizacji zleconego jej zadania publicznego zostało wydane postanowienie z dnia 11 marca 2019 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.20.2019.2.JN.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.