2019.03.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.21.2019.1.ICZ
z 15 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 17 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione koszty eksploatacyjne dotyczące pojazdu specjalnego pomocy drogowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione koszty eksploatacyjne dotyczące pojazdu specjalnego pomocy drogowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą w przeważającej części na świadczeniu usług pomocy drogowej czyli przewozu uszkodzonych pojazdów. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Na potrzeby prowadzonej działalności zakupił w 2017 roku samochód ciężarowy Citroen Jumper o dopuszczalnej masie całkowitej 3300 kg i ładownością 1500 kg z kabiną z dwoma rzędami foteli, przystosowaną do przewozu 6 osób, który następnie został poddany modyfikacjom (zmiany konstrukcyjne) w celu przystosowania do pracy na drodze i przewozu uszkodzonych pojazdów aby mógł być wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej czyli do przewozu samochodów oraz prowadzenia innych prac na drodze. W dniu 17 listopada 2017 r. w karcie pojazdu został dokonany wpis dotyczący zmiany konstrukcyjnych i parametrów technicznych pojazdu z samochodu ciężarowego uniwersalnego na samochód specjalny o przeznaczeniu pomoc drogowa. Tym samym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu widnieje wpis w rubrykach: „Rodzaj pojazdu: samochód specjalny” oraz „Przeznaczenie: pomoc drogowa” o dopuszczalnej masie całkowitej 3300 kg, ładowność 1500 kg z kabiną przystosowaną do przewozu 6 osób. Przewóz osób ma miejsce wyłącznie w sytuacjach kiedy istnieje konieczność zabrania osób podróżujących uszkodzonym samochodem z miejsca zdarzenia (awarii samochodu bądź stłuczki) do warsztatu samochodowego. Opisany samochód jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT na potrzeby prowadzonej przeze mnie działalności gospodarczej i nie jest wykorzystywany do celów prywatnych.

W związku z wykorzystywaniem w/w samochodu Wnioskodawca ponosi koszty paliwa oraz inne związane z bieżącą eksploatacją oraz naprawami czy przeglądem. Dla powyższego samochodu pomocy drogowej nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z § 2 rozporządzenia w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca zaznacza, że jest to w pełni pojazd specjalny pomoc drogowa, spełniający wszelkie wymogi stawiane przez przepisy prawa o ruchu drogowym, na co Wnioskodawca posiada stosowną dokumentację. Jest wyposażony w zabudowę umożliwiającą prowadzenie prac na drodze, związanych z holowaniem, naprawą, wyciąganiem z rowów uszkodzonych pojazdów, czyli posiada wyciągarkę linową, platformę załadowczo-transportową, podjazdy, haki i zaczepy do holowania oraz do zbloczy, jest odpowiednio oświetlony (koguty o barwie żółtej) i opisany (odblaskowe pasy, napis pomoc drogowa).

Pojazd ten ma 7,5 metra długości, co praktycznie wyklucza go z użytku prywatnego.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy ma prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o 100% podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione koszty eksploatacji dotyczących pojazdu specjalnego pomocy drogowej mimo, że ma więcej niż jeden rząd siedzeń?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W związku z tym, że samochód pomocy drogowej wykorzystuję wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i jednocześnie zgodnie z § 2 rozporządzenia w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, w stosunku do samochodu specjalnego pomocy drogowej z zabudową przystosowaną wyłącznie do tego typu pracy nie mam obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu uważam, że sklasyfikowanie pojazdu jako pojazd specjalny o przeznaczeniu pomoc drogowa uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione koszty eksploatacyjne samochodu specjalnego pomocy drogowej mimo, że posiada więcej niż jeden rząd siedzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Według art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 2 pkt 34 cyt. ustawy, przez pojazdy samochodowe, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Zgodnie z art. 2 pkt 36 ww. ustawy, przez pojazd specjalny rozumiemy pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

W myśl art. 86a ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez te stacje, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednia adnotacje o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 86a ust. 11 ustawy, w przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, ze pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:

od dnia wprowadzenia zmian,
jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian:
1. od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b,
2. od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla którego podatnik wykaże, ze pojazd samochodowy spełniał wymagania, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2
- chyba ze zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak wynika z art. 86a ust. 17 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarcza.

Stosownie do § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r., poz. 709) , warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tych przeznaczeń.

Z opisu sprawy wynika, ze Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności zakupił w 2017 roku samochód ciężarowy Citroen Jumper o dopuszczalnej masie całkowitej 3300 kg i ładownością 1500 kg z kabiną z dwoma rzędami foteli, przystosowaną do przewozu 6 osób, który następnie został poddany modyfikacjom (zmiany konstrukcyjne) w celu przystosowania do pracy na drodze i przewozu uszkodzonych pojazdów W dniu 17 listopada 2017 r. w karcie pojazdu został dokonany wpis dotyczący zmian konstrukcyjnych i parametrów technicznych pojazdu z samochodu ciężarowego uniwersalnego na samochód specjalny o przeznaczeniu pomoc drogowa. Tym samym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu widnieje wpis w rubrykach: „Rodzaj pojazdu: samochód specjalny” oraz „Przeznaczenie: pomoc drogowa” o dopuszczalnej masie całkowitej 3300 kg, ładowność 1500 kg z kabiną przystosowaną do przewozu 6 osób. Opisany samochód jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie jest wykorzystywany do celów prywatnych.

Wnioskodawca zaznacza, że jest to w pełni pojazd specjalny pomoc drogowa, spełniający wszelkie wymogi stawiane przez przepisy prawa o ruchu drogowym, na co posiadam stosowną dokumentację. Jest wyposażony w zabudowę umożliwiającą prowadzenie prac na drodze, związanych z holowaniem, naprawą, wyciąganiem z rowów uszkodzonych pojazdów, czyli posiada wyciągarkę linową, platformę załadowczo-transportową, podjazdy, haki i zaczepy do holowania oraz do zbloczy, jest odpowiednio oświetlony (koguty o barwie żółtej) i opisany (odblaskowe pasy, napis pomoc drogowa).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania czy ma on prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o 100% podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione koszty eksploatacji dotyczących pojazdu specjalnego pomocy drogowej mimo, że ma więcej niż jeden rząd siedzeń.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków i pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby dokonać odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym jest, aby pojazdy te posiadały zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, przy czym powyższe winno wynikać również z dowodu rejestracyjnego zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Wykonanie dodatkowego badania technicznego potwierdzonego zaświadczeniem okręgowej stacji kontroli pojazdów oraz posiadanie stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym pojazdu staje się obowiązkiem podatnika, w sytuacji, gdy podatnik chce dokonać obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego od nabywanych przez podatnika wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy. Dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tytułu poniesienia takich wydatków jest prawem podatnika, z którego to prawa podatnik może lecz nie musi skorzystać. Zatem jeżeli Wnioskodawca chce z powyższego prawa skorzystać powinien być w posiadaniu stosownych dokumentów (zaświadczenia i adnotacji w dowodzie rejestracyjnym), które by to prawo do odliczenia potwierdzały.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że pojazd, o którym mowa we wniosku, nie będzie samochodem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy (wpis w dowodzie rejestracyjnym o przeznaczeniu pojazdu – pomoc drogowa), gdyż pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt l i pkt 2 ustawy są pojazdy, które mają jeden rząd siedzeń. Pojazd będący przedmiotem wniosku posiada dwa rzędy siedzeń i 6 miejsc do przewozu osób, zatem nie jest pojazdem, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy. Również w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy, nie wymieniono pojazdu specjalnego – pomoc drogowa. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowy pojazd nie będzie pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy.

Jednakże stosowanie do przepisu § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu bowiem z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że samochód, jest pojazdem specjalnym – pomoc drogowa i są spełnione warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, a pojazd ten ma nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów, to należy uznać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika w myśl art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione koszty eksploatacji pojazdu specjalnego – pomocy drogowej, na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na podstawie § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin