Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.18.2019.2.AP
z 14 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2019 r. (data wpływu 11 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
• zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej (pytanie oznaczonego we wniosku nr 2)

− jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Począwszy od 2 stycznia 2019 roku podatnik rozpoczął działalność gospodarczą, polegającą na wsparciu zainteresowanych podmiotów (cudzoziemców oraz ich potencjalnych pracodawców) w zakresie legalizacji pobytu i uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.

W szczególności działalność ta obejmuje:

1. Informowanie obcokrajowców na temat obowiązujących procedur w zakresie legalizacji pobytu oraz uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej (w tym: wskazywanie dokumentów do zgromadzenia oraz formularzy do wypełnienia, wyliczenie kosztów do poniesienia oraz przedstawienie procedur dokonywania wpłat, a także informowanie o obowiązujących terminach rozpatrywania wniosków).
2. Informowanie potencjalnych pracodawców w zakresie przepisów dotyczących zatrudnienia obcokrajowców (w tym: wyjaśnienie procedur, wyszczególnienie zakresu wymaganej dokumentacji, wyjaśnienie prawidłowego sposobu jej przygotowania oraz wskazanie miejsc składania wniosków), a także przedstawianie zagrożeń oraz sankcji karnych wynikających z nieprzestrzegania lub błędnego stosowania prawa.
3. Pomoc w wypełnianiu dokumentów wymaganych do legalizacji pobytu oraz uzyskania prawa pracy przez obcokrajowców na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
4. Wsparcie klientów przy wypełnianiu formularzy, dołączaniu załączników, a następnie złożeniu drogą elektroniczną niżej wymienionych dokumentów:
   • oświadczenie o powierzeniu pracy cudzoziemców,
   • zezwolenia na pracę typu A,
   • wniosek o przedłużenie zezwolenia na pracę dla cudzoziemca na terenie Rzeczpospolitej Polskiej,
   • powiadomienie o zakończeniu pracy przez cudzoziemca.
5. Uzyskiwanie zaświadczenia od starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych.
6. Uiszczanie opłat skarbowych wymaganych przy rozpatrywaniu wniosków.
7. Pomoc w przygotowaniu dokumentacji według formy wymaganej przez urzędy uczestniczące w procedurze legalizacji pobytu oraz uzyskania prawa pracy przez cudzoziemców.
8. Tłumaczenie korespondencji urzędowej z języka polskiego na język ojczysty cudzoziemca (i na odwrót).
9. Kontrola dokumentów posiadanych przez cudzoziemców lub składanych przez nich w urzędach na potrzeby legalizacji pobytu i uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej pod kątem ich kompletności, aktualności i zgodności formalnej.
10. Pomoc w sporządzaniu odwołań dotyczących negatywnych decyzji urzędowych oraz wydanych zakazów wjazdu na teren Rzeczpospolitej Polskiej.
11. Wsparcie klientów w składaniu monitów, skarg i wniosków dot. postępowań urzędowych.
12. Redagowanie teksów oświadczeń oraz odpowiedzi na pytania urzędowe.
13. Pomoc w rezerwacji terminów na złożenie wniosków o zezwolenie na pobyt czasowy.
14. Zapewnienie tłumaczeń przysięgłych dotyczących dokumentacji składanej przez obcokrajowców, na potrzeby uzyskania wymaganych zezwoleń na pobyt oraz pracę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
    
    

Ze względu na ograniczony zakres kodów PKD, podatnik zarejestrował działalność gospodarczą sklasyfikowaną jako:

• 69.10.Z – Działalność prawnicza,
• 63.99.Z – Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana,
• 70.22.Z – Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
• 74.30.Z – Działalność związana z tłumaczeniami,
• 82.11.Z – Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura.
  
  

Należy jednak podkreślić, że:

• podatnik nie ma wykształcenia prawniczego,
• nie reprezentuje klientów,
• nie uczestniczy w postępowaniach sądowo-administracyjnych jako strona,
• nie analizuje możliwości prawnych czego skutkiem byłoby doradzanie klientom w zakresie najlepszego sposobu postępowania, gdyż przepisy jasno określają procedury postępowań i brak jest alternatywnych ścieżek działania.
  
  

Opisywana działalność ma zatem charakter typowo informacyjny, poszerzony o techniczne wsparcie w zakresie przygotowania dokumentacji i realizacji procedury administracyjnej.

Planowana wartość sprzedaży od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do końca roku podatkowego nie przekroczy kwoty 199 452 PLN, która jest wartością graniczną dla podmiotowego zwolnienia z VAT osób fizycznych rozpoczynających działalność gospodarczą od 2 stycznia.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Świadczenie usług odbywa się na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, a także na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz osób prawnych, jednak każdorazowo zapłata za wykonaną czynność dokonywana jest za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej czynności dotyczyła dana wpłata (na dowodzie wpłaty podany jest numer faktury, którą Wnioskodawca wystawia każdemu klientowi). W związku z powyższym, podatnik nie prowadzi ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 lutego 2019 r. w odpowiedzi na pytanie:

1. Czy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)? Jeśli tak, to proszę wskazać te czynności – Wnioskodawca wskazał, że: „W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuję czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)”.
2. Czy czynności wykonywane przez Zainteresowanego w ramach prowadzenia działalności gospodarczej polegają na udzielaniu fachowych »zaleceń, porad, opinii i wyjaśnień« charakterystycznych dla usług doradztwa? – Wnioskodawca wskazał, że: „Prowadzone przeze mnie działania nie polegają na udzielaniu fachowych zaleceń, porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa”.
3. Czy Wnioskodawca w ramach świadczonych usług udziela porad prawnych, sporządza opinie prawne, występuje przed sądami i urzędami? – Wnioskodawca wskazał, że: „Nie udzielam porad prawnych, nie sporządzam opinii prawniczych oraz nie występuję przed sądami i urzędami”.
4. Czy usługi, które są świadczone przez Wnioskodawcę zostały wymienione w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519)? – Wnioskodawca wskazał, że: „Nie wykonuję usług wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących” (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519)”.
5. Czy zapłata za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę dokonywana jest w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła? – Wnioskodawca wskazał, że: „Zapłata za wykonywanie usługi jest w całości wpłacana przez klientów na mój osobisty rachunek bankowy, za pośrednictwem poczty lub banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę wynika jakiej czynności dotyczyła dana zapłata”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wobec zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje:

1. Zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy pomocy kasy rejestrującej na podstawie poz. 37 Załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów w Sprawie Zwolnień z Obowiązku Prowadzenia Ewidencji Przy Zastosowaniu Kas Rejestrujących?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przysługuje mu zwolnienie podmiotowe z podatku VAT z zastrzeżeniami ust. 1 i 9 art. 133 Ustawy o Podatku od Towarów i Usług ponieważ:

Podatnik nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R w myśl art. 113 ust. 4 Ustawy o VAT. Ponadto nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej na terenie Polski, co oznacza, że nie utracił prawa do zwolnienia z podatku VAT ani nie zrezygnował ze zwolnienia z VAT w myśl art. 113 ust. 11 oraz ust. 11a ww. ustawy.

Podatnik rozpoczął działalność w trakcie roku podatkowego (02/01/2019) i planowana wartość sprzedaży w okresie aktywności gospodarczej przypadającej na rok 2019 nie przekroczy 199 452 PLN, co oznacza, że spełniony zostaje warunek określony w art. 113 ust. 9 Ustawy o Podatku od Towarów i Usług dla podmiotowego zwolnienia z VAT.

Podatnik nie świadczy usług dla członków rodziny (w myśl art. 32. ust. 3) lub osób przysposobionych oraz nie współpracuje z kontrahentami, z którymi ma powiązania kapitałowe (w myśl art. 32 ust. 4), majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy (z wszystkimi zastrzeżeniami art. 32 ust. 2), co oznacza, że w tym przypadku art. 113 ust. 12 nie ma zastosowania.

Wnioskodawca nie prowadzi dostawy towarów oraz nie świadczy usług wymienionych w art. 113 ust. 13 – a w szczególności nie wykonuje usług prawniczych oraz nie prowadzi działalności doradczej, mimo, że kody PKD, podane w trakcie rejestracji podatnika w CEIDG przywołują pojęcia „działalność prawna” oraz „doradztwo”. Wynika to jednak z ograniczonego zakresu klasyfikacji działalności gospodarczej oraz braku innych kodów PKD, które byłyby lepiej dopasowane do specyficznej aktywności podatnika. Należy również podkreślić, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „doradztwo”, dlatego w rozpatrywanym przypadku zasadne jest odwołanie się do wykładni językowej i przytoczenie definicji ze Słownika Języka Polskiego PWN, gdzie termin „doradzić – doradzać” znaczy udzielać porady, wskazywać sposób postępowania w jakiejś sprawie, natomiast pojęcie „doradca” to ten kto udziela porad.

W związku z powyższym, określenie „usługi w zakresie doradztwa” użyte w Ustawie o Podatku od Towarów i Usług należy rozumieć szeroko, z położeniem nacisku na czynności udzielania porad, wskazywania rozwiązań i sugerowania sposobów postępowania w danej sprawie, natomiast w rozpatrywanym przypadku nie występuje kluczowy aspekt wyboru spośród dostępnego zakresu istniejących możliwości oraz sugerowania kontrahentowi najlepszego rozwiązania. Działalność Wnioskodawcy sprowadza się bowiem do informowania klienta o określonej procedurze postępowania przewidzianej dla danego przypadku (brak jest alternatywnych ścieżek postępowania). Ustawa o VAT nie definiuje również pojęcia „usługi prawnicze” dlatego w tym przypadku pomocne jest odwołanie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, gdzie w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się czynności w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, handlowego, pracy i cywilnego, a także usługi prawne dotyczące patentów, praw autorskich i pozostałych praw własności intelektualnej, usługi notarialne, arbitrażowe i polubowne oraz związane z aukcjami. Zważywszy, że Wnioskodawca nie ma wykształcenia prawniczego, nie prowadzi analiz prawnych, których skutkiem byłoby doradztwo w zakresie wyboru najlepszej strategii postępowania, nie reprezentuje swoich klientów i nie uczestniczy jako strona w postępowaniach administracyjno-sądowych, należy stwierdzić, że żaden z aspektów rzeczywistej działalności podatnika nie wyczerpuje znamion świadczenia usług prawniczych, a jego związek z prawem sprowadza się do wsparcia swoich klientów w zakresie zapewnienia dostępu do obowiązujących przepisów prawnych i administracyjnych oraz pomocy technicznej w zakresie ich stosowania (np. udostępnienie formularzy wniosków, pomoc w ich wypełnieniu, kompletacji i złożeniu w odpowiednim miejscu oraz trybie, wsparcie w tłumaczeniach językowych i czynnościach kancelaryjno-biurowych).

Pozostałe ograniczenia art. 133 Ustawy o Podatku od Towarów i Usług nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ad. 2

Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących.

Mimo, iż podatnik świadczy usługi m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (co zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy o Podatku od Towarów i Usług wskazuje na obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących), niemniej jednak – w wyniku porozumienia z klientami – każda sprzedaż dokumentowana jest wystawieniem faktury za wykonaną usługę i każda zapłata regulowana jest (w całości) za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-rozliczeniowej, na rachunek bankowy podatnika, z jednoznacznym wskazaniem (w tytule wpłaty) za jakie czynności (usługi) wykonywana jest dana wpłata – a więc:

• nie występują przypadki, w których klient wymaga udokumentowania sprzedaży za pomocą paragonu pochodzącego z kasy rejestrującej;
• każda sprzedaż dokumentowana jest wystawieniem faktury dla klienta;
• każda zapłata za zrealizowaną usługę regulowana jest poprzez wpłatę całej należności na rachunek bankowy podatnika poprzez pocztę, bank lub kasę oszczędnościowo -rozliczeniową, z jednoznacznym wskazaniem za jakie czynności dokonywana jest konkretna wpłata;
• istnieje ewidencja (w postaci wystawionych faktur oraz wyciągów z rachunku bankowego podatnika), która identyfikuje powiązania podatnika, klienta, wykonanej usługi oraz zapłaty należności za wykonaną usługę. Ponadto, przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest dostawa towarów i świadczenie usług wymienione w § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w Sprawie Zwolnień z Prowadzenia Ewidencji Przy Pomocy Kas Rejestrujących – a w szczególności nie są to usługi prawne – co wykazano w stanowisku Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, podatnikowi przysługuje zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, gdyż zgodnie z art. 111 ust. 8 Ustawy o Podatku od Towarów i Usług oraz na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów w Sprawie Zwolnień z Prowadzenia Ewidencji Przy Pomocy Kas Rejestrujących, które w § 2 ust. 2 odwołuje się do załącznika ww. rozporządzenia, gdzie w pozycji 37 zwalnia się (do 31 grudnia 2021 roku) z obowiązku ewidencjonowania czynności świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   ‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, przy czym podatnik ma prawo do powrotu do zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego, o ile zostaną spełnione pozostałe – wynikające z treści przepisu art. 113 ustawy – przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Z opisu sprawy wynika, że począwszy od 2 stycznia 2019 roku Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, polegającą na wsparciu zainteresowanych podmiotów (cudzoziemców oraz ich potencjalnych pracodawców) w zakresie legalizacji pobytu i uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.

W szczególności działalność ta obejmuje:

1. Informowanie obcokrajowców na temat obowiązujących procedur w zakresie legalizacji pobytu oraz uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej (w tym: wskazywanie dokumentów do zgromadzenia oraz formularzy do wypełnienia, wyliczenie kosztów do poniesienia oraz przedstawienie procedur dokonywania wpłat, a także informowanie o obowiązujących terminach rozpatrywania wniosków).
2. Informowanie potencjalnych pracodawców w zakresie przepisów dotyczących zatrudnienia obcokrajowców (w tym: wyjaśnienie procedur, wyszczególnienie zakresu wymaganej dokumentacji, wyjaśnienie prawidłowego sposobu jej przygotowania oraz wskazanie miejsc składania wniosków), a także przedstawianie zagrożeń oraz sankcji karnych wynikających z nieprzestrzegania lub błędnego stosowania prawa.
3. Pomoc w wypełnianiu dokumentów wymaganych do legalizacji pobytu oraz uzyskania prawa pracy przez obcokrajowców na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
4. Wsparcie klientów przy wypełnianiu formularzy, dołączaniu załączników, a następnie złożeniu drogą elektroniczną niżej wymienionych dokumentów:
   • oświadczenie o powierzeniu pracy cudzoziemców,
   • zezwolenia na pracę typu A,
   • wniosek o przedłużenie zezwolenia na pracę dla cudzoziemca na terenie Rzeczpospolitej Polskiej,
   • powiadomienie o zakończeniu pracy przez cudzoziemca.
5. Uzyskiwanie zaświadczenia od starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych.
6. Uiszczanie opłat skarbowych wymaganych przy rozpatrywaniu wniosków.
7. Pomoc w przygotowaniu dokumentacji według formy wymaganej przez urzędy uczestniczące w procedurze legalizacji pobytu oraz uzyskania prawa pracy przez cudzoziemców.
8. Tłumaczenie korespondencji urzędowej z języka polskiego na język ojczysty cudzoziemca (i na odwrót).
9. Kontrola dokumentów posiadanych przez cudzoziemców lub składanych przez nich w urzędach na potrzeby legalizacji pobytu i uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej pod kątem ich kompletności, aktualności i zgodności formalnej.
10. Pomoc w sporządzaniu odwołań dotyczących negatywnych decyzji urzędowych oraz wydanych zakazów wjazdu na teren Rzeczpospolitej Polskiej.
11. Wsparcie klientów w składaniu monitów, skarg i wniosków dot. postępowań urzędowych.
12. Redagowanie teksów oświadczeń oraz odpowiedzi na pytania urzędowe.
13. Pomoc w rezerwacji terminów na złożenie wniosków o zezwolenie na pobyt czasowy.
14. Zapewnienie tłumaczeń przysięgłych dotyczących dokumentacji składanej przez obcokrajowców, na potrzeby uzyskania wymaganych zezwoleń na pobyt oraz pracę na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
    
    

Ze względu na ograniczony zakres kodów PKD, podatnik zarejestrował działalność gospodarczą sklasyfikowaną jako:

• 69.10.Z – Działalność prawnicza,
• 63.99.Z – Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana,
• 70.22.Z – Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
• 74.30.Z – Działalność związana z tłumaczeniami,
• 82.11.Z – Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura.
  
  

Należy jednak podkreślić, że:

• podatnik nie ma wykształcenia prawniczego,
• nie reprezentuje klientów,
• nie uczestniczy w postępowaniach sądowo-administracyjnych jako strona,
• nie analizuje możliwości prawnych czego skutkiem byłoby doradzanie klientom w zakresie najlepszego sposobu postępowania, gdyż przepisy jasno określają procedury postępowań i brak jest alternatywnych ścieżek działania.
  
  

Opisywana działalność ma zatem charakter typowo informacyjny, poszerzony o techniczne wsparcie w zakresie przygotowania dokumentacji i realizacji procedury administracyjnej.

Planowana wartość sprzedaży od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej do końca roku podatkowego nie przekroczy kwoty 199 452 PLN, która jest wartością graniczną dla podmiotowego zwolnienia z VAT osób fizycznych rozpoczynających działalność gospodarczą od 2 stycznia. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Prowadzone przez Zainteresowanego działania nie polegają na udzielaniu fachowych zaleceń, porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług nie udziela porad prawnych, nie sporządza opinii prawniczych oraz nie występuje przed sądami i urzędami.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy i według zasad określonych w art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak stanowi przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a) i b) ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu, termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa, należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 2019 r. prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na wsparciu zainteresowanych podmiotów (cudzoziemców oraz ich potencjalnych pracodawców) w zakresie legalizacji pobytu i uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie w ramach tej działalności – jak wskazano w opisie sprawy – nie świadczy usług prawniczych oraz doradztwa, a przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, to Wnioskodawca spełnia wskazane wyżej warunki i zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy ma prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznano za prawidłowe.

Podkreślić jednak należy, że w sytuacji, gdy faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy przekroczy określony limit, bądź też Wnioskodawca w ramach działalności będzie wykonywał którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to utraci on prawo do zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc się z kolei do kwestii zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej należy mieć na uwadze poniższe regulacje prawne.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydanych rozporządzeń w tym zakresie.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu.

Z kolei, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

I tak, w załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 37 świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
   • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
   • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
11. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
12. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.
    
    

W myśl § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f-h, jeżeli świadczenie tych usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 37 załącznika do rozporządzenia ma miejsce wyłącznie przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, lub których rezultat jest przekazywany wyłącznie przy wykorzystaniu tych środków.

Tym samym § 4 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej.

Aby zatem podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem;
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła oraz
• przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia, chyba że zachodzą przesłanki z § 4 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Jak już wcześniej wspomniano – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3 rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z opisu sprawy wynika, że począwszy od 2 stycznia 2019 roku podatnik rozpoczął działalność gospodarczą, polegającą na wsparciu zainteresowanych podmiotów (cudzoziemców oraz ich potencjalnych pracodawców) w zakresie legalizacji pobytu i uzyskania prawa pracy na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Świadczenie usług odbywa się na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, a także na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz osób prawnych, jednak każdorazowo zapłata za wykonane usługi wpłacana jest w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej czynności dotyczyła dana wpłata. Zainteresowany nie wykonuje usług wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz przytoczone przepisy wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki umożliwiające zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży przez Wnioskodawcę usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do rozporządzenia. W analizowanej sytuacji – jak wskazał Zainteresowany – zapłata za wykonane usługi wpłacana jest w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej czynności dotyczyła dana wpłata. Przy czym, co istotne, usługi które są świadczone przez Wnioskodawcę nie zostały wymienione w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług (innych niż wymienione w § 4 rozporządzenia) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w sytuacji gdy zapłata za te usługi dokonywana jest w całości na rachunek bankowy podatnika, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, w tym w szczególności na informacji, że Wnioskodawca nie świadczy usług prawniczych i doradczych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.