Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.531.2018.1.BG
z 18 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez Spółkę od wypłaty wynagrodzenia na rzecz spółki niemieckiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez Spółkę od wypłaty wynagrodzenia na rzecz spółki niemieckiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

„Spółka” (dalej również: „Wnioskodawca”) jest spółką prawa polskiego i rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i dystrybucji gaśnic. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji gaśnic na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 2016 r.

Od 2006 r. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie produkcji gaśnic na rzecz X GmbH. X GmbH jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”). W pierwotnie obowiązującym modelu współpracy pomiędzy tymi podmiotami, Spółka pełniła funkcje producenta kontraktowego (produkcja na zlecenie, ang. contract manufacturing) wobec X GmbH, która prowadziła działalność dystrybucyjną oraz pełniła strategiczne funkcje wspierające proces produkcyjny.

Począwszy od 2010 r. Spółka prowadzi bardzo ograniczoną działalność w zakresie dystrybucji produkowanych przez nią wyrobów do podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą (w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT; dalej jako: „Podmioty powiązane”) zlokalizowanych poza granicami Niemiec, Szwajcarii i Austrii (obszar tych trzech krajów dalej jako: „Rynek A”), ograniczającą się do wystawienia faktur sprzedażowych na rzecz finalnych kontrahentów.

W 2013 r. X GmbH i Spółka zawarły umowę o współpracy (dalej jako: „Umowa”), na mocy której Wnioskodawca rozszerzył swoją ograniczoną działalność dystrybucyjną o sprzedaż wyrobów także do podmiotów niepowiązanych (w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT; dalej jako: „Podmioty niepowiązane”) zlokalizowanych poza Rynkiem A. Jednocześnie, X GmbH wciąż posiadała wyłączne prawo do dystrybucji wyrobów Spółki na obszarze Rynku A.

Ponadto, na podstawie Umowy X GmbH pełniła od 2013 r. strategiczne funkcje w zakresie m.in.: rozwoju produktu, dbania o kontakty z klientami, wyceny produktów, marketingu i sprzedaży produktów. Na mocy Umowy, X GmbH przysługiwało wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług w wysokości nadwyżki zysku osiągniętego przez Spółkę z rutynowych funkcji w zakresie produkcji i dystrybucji wyrobów oraz świadczenia usług inżynieryjnych ponad umownie ustalony poziom marży, który powinna osiągać (tzw. zysk rezydualny, ang. residual profit). W rezultacie, rentowność Spółki ograniczona była do stałej marży zysku z uwagi na ograniczone funkcje, aktywa i ryzyka angażowane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Obecnie planowana jest zmiana modelu współpracy pomiędzy X GmbH a Spółką tak, aby:

• Spółka pełniła funkcje w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, produkcji i dystrybucji (w pełnym zakresie) wyrobów do:
  
(i) podmiotów zlokalizowanych poza obszarem Rynku A oraz
(ii) do Podmiotów powiązanych na Rynku A, natomiast

• X GmbH będzie pełniła rutynowe funkcje dystrybucyjne do Podmiotów niepowiązanych z Wnioskodawcą na Rynku A.
  
  

Według założeń nowego modelu, z tytułu świadczonych przez X GmbH ograniczonych funkcji dystrybucyjnych zagwarantowany zostanie jej określony poziom rentowności, podczas gdy nadwyżka zysku ponad stałą marżę będzie transferowana do Spółki. Dodatkowo, X GmbH będzie świadczyła na rzecz Spółki usługi inżynieryjne (wyłącznie w odniesieniu do już produkowanych wyrobów) oraz ograniczone funkcje w zakresie zarządzania produkcją oraz obsługi prawnej znaków towarowych „X”, za które wynagrodzenie będzie ustalane odrębnie.

Powyżej zaprezentowana zmiana modelu współpracy obowiązującego pomiędzy X GmbH a Spółką poprzedzona zostanie zawarciem przez te podmioty umowy odpłatnego przeniesienia z X GmbH do Spółki zestawu aktywów niematerialnych (dalej jako: „Pakiet biznesowy”), który obejmie:

1. know-how oraz aktywności w obszarze badań i rozwoju,
2. funkcje w zakresie zarządzania produkcją i strategii (w tym m.in. ustalanie strategii produktowej),
3. funkcje w zakresie sprzedaży i marketingu (w tym m.in. ustalanie cen wyrobów w transakcjach z Podmiotami niepowiązanymi oraz dbanie o relacje z klientami),
4. bazę danych klientów i kontraktów,
5. bazę danych dostawców,
6. odpowiedzialność za rynek.
   
   

Wnioskodawca nie wyklucza, że wraz z Pakietem biznesowym przeniesione zostaną także zobowiązania istniejące na dzień transferu, które będą funkcjonalnie związane z przenoszonymi aktywami i funkcjami wskazanymi powyżej.

Pakiet biznesowy nie będzie natomiast obejmował:

• prawa własności znaków towarowych,
• środków pieniężnych,
• nieruchomości,
• pracowników/osób zarządzających (Spółka planuje zatrudnienie dodatkowego personelu do działu sprzedażowego i / lub marketingowego),
• aktywów związanych z działalnością dystrybucyjną X GmbH prowadzoną w stosunku do Podmiotów niepowiązanych na Rynku A,
• innych aktywów trwałych (tj. mebli biurowych oraz innego wyposażenia, samochodów, sprzętu komputerowego itp.),
• certyfikacji produktów, które są niezbędne celem kontynuowania produkcji i dystrybucji gaśnic (Wnioskodawca zobowiązany jest wystąpić o takie certyfikacje we własnym zakresie).
  
  

W związku z przejęciem Pakietu biznesowego, Spółka zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz X GmbH stosownego wynagrodzenia (dalej jako: „Wynagrodzenie”). Wynagrodzenie pokryje także opłatę z tytułu transferu potencjału zysku wynikającego z przejęcia przez Wnioskodawcę funkcji w zakresie działalności dystrybucyjnej, rozpoczętego w 2010 r. Wysokość Wynagrodzenia ustalona zostanie przy zastosowaniu metody zdyskontowanych zysków za okres kolejnych 20 lat (metoda wskazana we wniosku o dwustronne porozumienie w sprawie ustalenia ceny transakcyjnej, o którym mowa poniżej).

Wnioskodawca wskazuje, że prawidłowość wyboru metody ustalenia wysokości Wynagrodzenia jest przedmiotem toczącego się postępowania w kwestii zawarcia dwustronnego porozumienia w sprawie ustalenia ceny transakcyjnej (dalej jako: „APA”), o którym mowa w art. 20b Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) - wniosek został złożony 21 lipca 2014 r. W związku z tym, że faktyczny transfer Pakietu biznesowego ma odbyć się jeszcze w 2018 r., Spółka najprawdopodobniej uiści Wynagrodzenie jeszcze w tym roku kalendarzowym (2018 r.), tj. przed formalnym potwierdzeniem jego wysokości w ramach APA, którego wydanie szacowane jest na 2019 r.

Spółka podkreśla, że aktywa i funkcje przenoszone w ramach Pakietu biznesowego (wskazane w punktach a-f opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) zostały wskazane także we wniosku o wydanie APA. W złożonym wniosku o wydanie APA wskazane zostało także, że na Spółkę przejdzie własność znaków towarowych związanych z Pakietem biznesowym. Niemniej jednak, w ramach negocjacji z X GmbH ostatecznie uzgodniono, że prawo własności znaków towarowych „X” pozostanie w spółce niemieckiej, która będzie go odpłatnie udostępniać do Spółki. Jednocześnie, ekonomicznym właścicielem znaków towarowych związanych z Pakietem biznesowym pozostanie Spółka, tj. zysk wygenerowany z tytułu ich użytkowania będzie przypadał Spółce, a X GmbH odpowiedzialna i wynagradzana będzie wyłącznie za obsługę i ochronę prawną tychże wartości niematerialnych i prawnych. Zarówno Spółka, jak i X GmbH podejmą wszelkie niezbędne kroki celem aktualizacji wniosku o wydanie APA w tym zakresie.

Spółka nie wyklucza, że dla celów rachunkowych Wynagrodzenie będzie rozpoznawane jako koszt księgowy w czasie, np. w okresie, za który kalkulowana była wysokość Wynagrodzenia metodą zdyskontowanych zysków (20 lat). Przyjęcie takiego sposobu rozliczenia Wynagrodzenia wynika z obowiązku przestrzegania przez Spółkę przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych zasady współmierności przychodów i kosztów.

Wnioskodawca zakłada, że na moment dokonania wypłaty Wynagrodzenia będzie posiadał certyfikat rezydencji X GmbH. Ponadto, Spółka przyjmuje, że na moment dokonania transakcji X GmbH nie będzie prowadziła na terytorium Polski działalności gospodarczej, w tym także przy pomocy zakładu zagranicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zapłatą Wynagrodzenia na rzecz X GmbH, Spółka będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zapłatą Wynagrodzenia na rzecz X GmbH, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Ogólne przesłanki poboru podatku u źródła.

Co do zasady, osoby prawne które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nieposiadających siedziby lub zarządu na terytorium Polski, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
  
• z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
  
  • ustala się w wysokości 20% przychodów;
• z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
  
• uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
  
  • ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
  
  
  
  

W świetle art. 21 ust. 2 ustawy o CIT powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że dany podmiot zobowiązany jest do obliczenia, pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• należności wypłacane przez spółkę będącą polskim rezydentem podatkowym stanowią dochód podatnika, który nie posiada na terytorium Polski siedziby lub zarządu (nierezydenta podatkowego w Polsce),
• płatność dokonywana jest tytułem należności wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,
• umowa w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania zawarta z krajem rezydencji podmiotu, na rzecz którego dokonywana jest płatność, nie wyłącza tego dochodu z opodatkowania na terytorium Polski.
  
  

Regulacje zawarte we właściwej umowie przeciwko unikaniu opodatkowania.

Na podstawie art. 12 ust. 1 umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „Umowa”), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie należności licencyjne mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 tej umowy).

Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Mając na uwadze informacje zawarte w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w świetle których transfer Pakietu biznesowego będzie polegał na przeniesieniu określonych aktywów niematerialnych i funkcji, w dalszej części uzasadnienia Wnioskodawca odniesie się do możliwości uznania opłaty za przeniesienie określonych praw i funkcji za należność licencyjną, o której mowa w art. 12 Umowy.

Znaczenie pojęcia opłaty za „użytkowanie lub prawo do użytkowania”.

Na wstępie należy podkreślić, że ani Umowa ani ustawa o CIT nie definiują pojęcia opłaty za „użytkowanie lub prawo do użytkowania” wartości niematerialnych i prawnych wskazanych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 Konwencji wiedeńskiej, traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście oraz w świetle jego przedmiotu i celu.

Wnioskodawca podkreśla, że przeniesienie praw jest pojęciem odrębnym od oddania ich do użytkowania. W przypadku oddania prawa do użytkowania nie dochodzi do zmiany podmiotu będącego właścicielem danego prawa. Właściciel udostępnia prawo nabywcy do czasowego z niego korzystania na określonych warunkach. Z kolei w sytuacji przeniesienia danego prawa dochodzi do zmiany jego właściciela. Ponadto, należy podkreślić, że zakres uprawnień właściciela jest znacznie szerszy niż użytkownika - właściciel może bowiem nie tylko korzystać z danego prawa, ale również swobodnie nim dysponować np. przez jego zbycie lub udzielenie praw do jego użytkowania innym podmiotom. Tym samym, w ocenie Spółki pojęcie opłaty „za użytkowanie lub prawo do użytkowania’’ określonych wartości niematerialnych i prawnych nie będzie obejmować opłaty za przeniesienie tych praw.

W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy opłata z tytułu przeniesienia określonych praw majątkowych, wskazanych w art. 12 ust. 3 Umowy, nie będzie stanowiła należności licencyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 1 Umowy.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane punkcie 8.2. Komentarza do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD (Model Tax Convention on Income and on Capital, Condensed Version November 2017, OECD; dalej jako: „Komentarz”), który wskazuje, że opłata dokonana z tytułu przeniesienia prawa własności któregokolwiek ze składników mienia, do których odnosi się definicja należności licencyjnych, nie może być uznana za opłatę „za użytkowanie lub prawo do użytkowania” tego mienia i w związku z powyższym nie może zostać uznana za należność licencyjną w rozumieniu tego przepisu.

Tym samym świadczenia te powinny podlegać opodatkowaniu według zasad wskazanych w art. 7 Umowy. Zgodnie z tym przepisem, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. W rezultacie, takie świadczenia są opodatkowane wyłącznie na terenie państwa, którego odbiorca płatności jest rezydentem. W efekcie, po stronie podmiotu wypłacającego daną należność nie powstaje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce.

Mając na uwadze, że transfer Pakietu biznesowego będzie polegał na przeniesieniu praw własności określonych aktywów niematerialnych, zdaniem Wnioskodawcy Wynagrodzenie nie może zostać uznane za należność licencyjną w rozumieniu Umowy. W rezultacie, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, Spółka podkreśla, że zgodnie z informacjami zaprezentowanymi w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wynagrodzenie pokryje także opłatę z tytułu transferu potencjału zysku wynikającego z przejęcia przez Wnioskodawcę funkcji w zakresie działalności dystrybucyjnej. W tym zakresie Spółka pragnie wskazać, że opłaty z tytułu przeniesienia funkcji danego przedsiębiorstwa oraz związanego z nim transferu potencjału zysku nie zostały wskazane w Umowie w definicji należności licencyjnych.

Ponadto, w punkcie 10.1 Komentarza do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD wprost wskazano, że płatności dokonane jedynie w zamian za uzyskanie wyłącznych praw do dystrybucji jakiegoś produktu lub usługi na danym terytorium nie stanowią należności licencyjnych, ponieważ nie są dokonane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo użytkowania mienia objętego definicją należności licencyjnych. Tym samym, świadczenia takie powinny podlegać opodatkowaniu jako zyski przedsiębiorstw na podstawie art. 7 Umowy.

Dodatkowo, należy wskazać, że nawet w przypadku zastosowania art. 13 Umowy w niniejszej sprawie, dot. opodatkowania zysku z przeniesienia własności określonych składników majątku, zastosowanie znalazłby art. 13 ust. 5 Umowy, zgodnie z którym „zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.” W konsekwencji, zysk z przedmiotowej transakcji podlegałby opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy zapłacone przez niego Wynagrodzenie w części pokrywającej opłatę za przeniesienie potencjału zysku nie będzie stanowić świadczenia podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 21 ustawy o CIT.

Tym samym mając na uwadze że:

• transfer Pakietu biznesowego obejmuje przeniesienie określonych aktywów niematerialnych, funkcji oraz potencjału zysku,
• przeniesienie praw majątkowych, funkcji oraz potencjału zysku nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu art. 12 Umowy,
• na mocy Umowy zysk z przeniesienia innych niż nieruchome składników majątkowych należących do niemieckiego rezydenta podatkowego może być, co do zasady, opodatkowany wyłącznie w Niemczech,
• Wynagrodzenie powinno stanowić zyski przedsiębiorstwa prowadzonego przez X GmbH w rozumieniu art. 7 Umowy, co oznacza, że będą one opodatkowane wyłącznie w Niemczech,

należy stwierdzić, że w związku z zapłatą Wynagrodzenia na rzecz X GmbH, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez organy podatkowe m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lipca 2018 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.199.2018.2.IZ, w której w całości potwierdzono stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) za należność licencyjną nie mogą zostać uznane w szczególności zapłaty dokonane w zamian za udzielenie wyłącznego prawa w ramach pewnej strefy geograficznej/biznesowej. (. ..) Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w związku z dokonywanymi płatnościami Exit Fee na rzecz Niemieckich podmiotów Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobierania i odprowadzania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, zgodnie z art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.”
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 maja 2015 r. o sygn. IPTPB3/4510-52/15-8/IR, w której wskazano, że: „Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego tutejszy Organ stoi na stanowisku, że wypłata przez Spółkę na rzecz kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Niemiec wynagrodzenia z tytułu nabycia Biznesu, tj. wstąpienia w prawa i obowiązki wynikające z kontraktów na dostawę wyrobów dla klienta nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu nabycia know-how. Tak więc. płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego nie będą stanowić należności licencyjnych. Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 12 ust 3 ww. Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.”
  
  

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, w związku z zapłatą Wynagrodzenia na rzecz X GmbH Spółka nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.