Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.40.2019.1.AS
z 14 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy dopłata otrzymywana przez Bank stanowić będzie element podstawy opodatkowania z tytułu usługi świadczonej na rzecz Klienta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy dopłata otrzymywana przez Bank stanowić będzie element podstawy opodatkowania z tytułu usługi świadczonej na rzecz Klienta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Bank Spółka Akcyjna (dalej „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1876 ze zm.: dalej „Prawo bankowe”). Bank jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT”).

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Banku jest działalność bankowa, prowadzona w oparciu o posiadane odpowiednie upoważnienie do prowadzenia działalności bankowej, na podstawie i zgodnie z wymogami Prawa bankowego oraz regulacji Komisji Nadzoru Finansowego, obejmująca m.in. udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych. Ponadto, Bank prowadzi działalności również w innych obszarach, np. w zakresie factoringu.

Jedną z form sprzedaży produktów Banku są zawierane z osobami trzecimi (dalej „Partnerzy”) umowy pośrednictwa, na podstawie których, w zamian za wynagrodzenie prowizyjne, Partnerzy podejmują czynności zmierzające do zawarcia przez potencjalnych klientów Banku (dalej „Klienci”) umów na produkty Banku.

Jednocześnie, zdarzają się przypadki, w których Partnerzy są zainteresowani uzyskaniem możliwości oferowania określonej grupie Klientów (np. nabywcom towarów lub usług Partnera, pracownikom Partnera, partnerom handlowym Partnera) produktów Banku takich jak pożyczki, kredyty czy faktoring z obniżonym oprocentowaniem lub z obniżoną wysokością prowizji w stosunku do analogicznych produktów Banku dostępnych za pośrednictwem innych kanałów sprzedaży.

Mając to na uwadze, Bank zawiera z Partnerami dodatkowe umowy lub aneksy do umów pośrednictwa, przewidujące możliwość oferowania takich produktów przez Partnerów lub osoby wskazane przez Partnerów ściśle określonej grupie Klientów.

Należy przy tym podkreślić, że z perspektywy interesu Banku, warunki preferencyjnych produktów oferowanych przez Partnerów nie różnią się od warunków analogicznych produktów, które Bank oferuje innymi kanałami sprzedaży. Każdorazowo, obniżone przychody Banku z tytułu niższego wynagrodzenia otrzymywanego bezpośrednio od Klienta są Bankowi rekompensowane poprzez otrzymywaną od Partnera dopłatę (dalej „Dopłata”).

Wysokość Dopłat jest ustalana w wysokości kosztów, jakie Bank poniósł z tytułu zawarcia z Klientem umowy na korzystniejszych dla Klienta warunkach, stanowiących różnicę pomiędzy wysokością wynagrodzenia jakie pobrałby Bank z tytułu danego produktu a wysokością wynagrodzenia należną od Klienta. Co za tym idzie, Bank każdorazowo zawierając taką umowę jest świadomy wysokości Dopłaty od konkretnej umowy na produkt Banku, jaka będzie mu należna od Partnera. Jednocześnie, należy podkreślić, że w przypadku, gdy Klient odstąpi od umowy, Bank jest obowiązany zwrócić Partnerowi odpowiednią część Dopłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”), Dopłata otrzymywana przez Bank od Partnera stanowić będzie element podstawy opodatkowania z tytułu usługi świadczonej na rzecz Klienta, a w konsekwencji, kwota Dopłaty opodatkowana będzie tą samą stawką VAT lub będzie korzystać z tego samego zwolnienia od VAT co ta usługa?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, Dopłata otrzymywana przez Bank od Partnera stanowić będzie element podstawy opodatkowania z tytułu usługi świadczonej na rzecz Klienta, a w konsekwencji, kwota Dopłaty opodatkowana będzie tą samą stawką VAT lub będzie korzystać z tego samego zwolnienia od VAT co ta usługa.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”) w wyroku z 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 Office des produits wallons ASBL, „dla celów art. 11A ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wzajemnego świadczenia za dostawę towarów lub usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy. (podobnie TSUE w wyroku z 15 lipca 2004 r., w sprawie C-381-01 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej).

Należy podkreślić, że powyższe tezy z orzecznictwa TSUE są również akceptowane przez polskie sądy administracyjne. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 stycznia 2015 r. (sygn. akt I FSK 2057/13) uznał, że „cecha wpływu na cenę winna być badana biorąc pod uwagę wpływ otrzymanej dotacji na wysokość należności, jaką ma zapłacić klient spółce świadczącej usługę, na którą otrzymuje ona dotację. I te relacje winny być brane pod uwagę, a nie, jak chce spółka, to, że dotacja obejmuje poniesione wydatki. Kwestia zastosowania art. 29 ust. 1 u.p.t.u. wymaga ustalenia wpływu, bądź jego braku, dotacji na cenę”.

Pomimo, że powyżej przytoczone orzecznictwo dotyczy dotacji pochodzących ze środków publicznych, w ocenie Banku, tezy w nim zawarte powinny być odpowiednio stosowane również w przypadku, gdy podmiotem udzielającym dotacji jest inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. W konsekwencji, aby ocenić, czy dana dotacja wpływa na wysokość podstawy opodatkowania VAT z tytułu świadczonej usługi, należy ocenić czy dotacja ta bezpośrednio wpływa na jej cenę, tj. czy gdyby dotacja ta nie została udzielona, cena danego towaru lub usługi byłaby wyższa.

W przedstawionym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości, że otrzymywane przez Bank Dopłaty bezpośrednio wpływają na koszt jaki Klient ponosi z tytułu świadczonych przez Bank usług. Należy bowiem podkreślić, że możliwość skorzystania przez Klienta z usług Banku na preferencyjnych warunkach nie byłaby możliwa, gdyby Partner nie przekazywał Dopłat wyrównujących poziom wynagrodzenia Banku. Innymi słowy, Bank nie udzieliłby pożyczki / kredytu na takich warunkach danemu klientowi, gdyby nie otrzymał dopłaty od Partnera.

Jednocześnie, co należy podkreślić, każda Dopłata jest związana z konkretną usługą świadczoną przez Bank. Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, Bank jest w stanie ustalić kwotę Dopłaty w odniesieniu do poszczególnej umowy zawartej z Klientem. Ponadto, w przypadku, gdy Klient odstąpi od umowy, Bank jest obowiązany do zwrócenia Partnerowi odpowiedniej części Dopłaty, związanej z tą konkretną umową. Nieuzasadnionym byłoby zatem twierdzenie, że otrzymywana Dopłata jest związana z całokształtem działalności Banku, a w konsekwencji, że jej otrzymanie przez Bank nie powinno wpływać na podstawę opodatkowania z tytułu świadczonych przez niego usług.

Tym samym, mając na uwadze, że otrzymana przez Bank Dopłata każdorazowo wpływa na cenę konkretnej usługi świadczonej przez Bank na rzecz określonego Klienta, w ocenie Wnioskodawcy, kwota Dopłaty powinna być uwzględniana w podstawie opodatkowania z tytułu świadczenia tej usługi na rzecz Klienta, a co za tym idzie, jej kwota powinna podlegać opodatkowaniu VAT tą samą stawką (podlegać zwolnieniu z VAT) co ta usługa świadczona na rzecz Klienta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.