Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.830.2018.2.MGO
z 22 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z 1 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług kulturalnych polegających na zapewnieniu oprawy artystyczno-muzycznej imprez, świadczonych przez Wnioskodawcę jako indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę – jest prawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług kulturalnych polegających na zapewnieniu oprawy artystyczno-muzycznej imprez, świadczonych przez Wnioskodawcę jako indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę.

Wniosek został uzupełniony pismem z 1 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.830.2018.1.MGO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, dalej: „podatnik” prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od dnia 1 września 2005. W ramach tej działalności podatnik wykonuje między innymi usługi oprawy artystycznej i muzycznej różnych uroczystości organizowanych przez klientów podatnika. Organizatorem imprezy jest klient podatnika. Zadaniem podatnika jest zapewnienie w trakcie tej imprezy oprawy muzycznej i artystycznej, a zadaniem klienta jest zapłata honorarium za to świadczenie.

Pod pojęciem oprawy muzycznej kryje się przede wszystkim dobieranie utworów muzycznych, ich odtwarzanie i miksowanie. Zadaniem podatnika jest również utrzymanie płynności muzycznej na imprezie, łączenie ze sobą różnych utworów muzycznych, dodawanie efektów dźwiękowych, samplowanie, prowadzenie imprezy w roli wodzireja w celu zapewnienia realizacji scenariusza imprezy, animacji odbiorców. Oprawa artystyczna polega każdorazowo na przygotowaniu indywidualnego scenariusza muzyczno-artystycznego imprezy klienta. Scenariusz ten polega na odpowiednim dobraniu i opracowaniu utworów muzycznych, ustaleniu kolejności wykonywania utworów muzycznych i słownych, skoordynowaniu oprawy artystyczno-muzycznej z innymi działaniami przewidzianymi przez klienta w trakcie imprezy.

Podatnik podczas imprezy występuje również w roli komika/kabareciarza przedstawiającego skecze i żarty, organizuje gry i zabawy dla uczestników imprezy. Podatnik w trakcie imprezy przebiera się w różne stroje, wykonuje różne przedstawienia i skecze, przebiera w stroje również uczestników imprezy i organizuje w ten sposób przedstawienie/skecz z udziałem uczestników imprezy. Scenariusz muzyczno-artystyczny powstaje z uwzględnieniem potrzeb i intencji klienta, ale podatnik ma jednak zasadniczy wkład w ukształtowaniu treści artystycznej scenariusza. Stworzony przez podatnika scenariusz oprawy artystyczno-muzycznej stanowi oryginalną kompozycję. Jego twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych, choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie rozmaitych elementów odzwierciedla zamysł artystyczny i program tworzony indywidualnie dla każdej imprezy. Utwór w postaci scenariusza muzyczno-artystycznego zawiera każdorazowo inne, wymyślone przez podatnika i zestawione w oryginalny sposób elementy. W ramach usług obsługi artystycznej wykonywane są każdorazowo zadania polegające na animowaniu zgromadzonych na imprezie klienta odbiorców i prowadzenie przygotowanego scenariusza imprezy, jego ewentualne modyfikacje, wykonywanie utworów muzycznych i słownych, komunikacja z odbiorcami zgromadzonymi na imprezie klienta. Podatnik jest zatem odpowiedzialny za przygotowanie i sprawne przeprowadzenie programu muzyczno-artystycznego poprzez odtwarzanie z płyt jak również osobiste wykonanie

(śpiewanie) utworów muzycznych, wierszy, skeczy, wprowadzenie elementów choreograficznych mających na celu animowanie odbiorców. Honorarium ustalone z klientem obejmuje ponadto zapewnienie sprzętu muzycznego, nagłośnienia i oświetlenia, które to świadczenia są bezpośrednio związane z oprawą artystyczno-muzyczną imprezy i warunkują wykonanie głównej usługi podatnika.

Umowę o świadczenie tych usług podatnik podpisuje z organizatorem imprezy, a za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium, na które wystawia fakturę lub paragon. Zawierając umowy na świadczenie usług artystycznych podatnik nie przewiduje przekazywania ani udzielania żadnych licencji do praw autorskich.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Usługi będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, usługi kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej – działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie z wykładnią językową pod terminem „usługi kulturalne” kryją się usługi odnoszące się do kultury, natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości i zasad oraz norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości. Kultura to wszystko co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Imprezy kulturalne (np. biesiady, wesela, zabawy okolicznościowe) organizowane przez Wnioskodawcę, mają wiele odniesień do kultury jako dorobku ludzkości z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wykorzystuje tam wiele obrzędów i zwyczajów znanych od wielu pokoleń. Przy świadczeniu usług oprawy muzycznej i artystycznej imprez Wnioskodawca wykorzystuje znane z tradycji dawne zabawy i przyśpiewki, często nawiązuje również do dawnych zwyczajów i przesądów. Podczas imprez Wnioskodawca często opowiada skecze i zabawne historie związane z tradycją, przesądami i zwyczajami ludzkimi. Wnioskodawca jest mieszkańcem Śląska, podczas przygotowywanych i prowadzonych przez Wnioskodawcę imprez, Wnioskodawca posługuje się gwarą, nawiązuje często do historii i obyczajów. Tego typu działanie to nie tylko przypominanie o tradycji i zwyczajach z dawnych czasów ale też przekazywanie tej wiedzy i zwyczajów dla następnych pokoleń, które są uczestnikami takiej imprezy. Wnioskodawca ma też swój udział w tworzeniu kultury o czym świadczy fakt, iż jest jedynym autorem scenariuszy organizowanych imprez oraz ich wykonawcą. Wobec powyższego organizowane przez Wnioskodawcę imprezy mają charakter usług kulturalnych poprzez tworzenie i upowszechnianie kultury.

Świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca oraz artysta wykonawca w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych.

Twórcą, w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i innych prawach pokrewnych, jest osoba fizyczna, która miała twórczy wkład w powstanie oryginalnego utworu np. utworu muzycznego lub sceniczno-muzycznego.

Natomiast za artystyczne wykonanie uważa się w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i innych prawach pokrewnych).

Elementami składowymi wykonywanych usług oprawy muzycznej i artystycznej imprez, są aranżacje wokalne i aktorskie, przygotowanie indywidualnego scenariusza każdej imprezy oraz realizacja tego scenariusza jako osoby prowadzącej imprezę bądź uroczystość.

W przypadku oprawy muzycznej program muzyczny jest tworzony indywidualnie dla każdej imprezy, jest on koordynowany z innymi działaniami przewidzianymi w scenariuszu imprezy. Wszystkie działania podczas świadczonych usług mają charakter indywidualny, wymyślony przez Wnioskodawcę jako twórcę tych scenariuszy, a realizacja tych scenariuszy poprzez wykonywanie utworów muzycznych osobiście przez Wnioskodawcę, miksowanie utworów tanecznych i muzycznych, prowadzenie zabaw, opowiadanie skeczy oraz ogólnie pojętym „prowadzeniem” imprezy – jest działaniem jako artysty wykonawcy. W przypadku usług będących przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji każdorazowo Wnioskodawca bierze udział w imprezach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W zakresie świadczonych usług będących przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca działa samodzielnie i na własny rachunek. Bywają imprezy, gdzie Wnioskodawca zatrudnia osoby na podstawie umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia) w celu zapewnienia obsługi technicznej imprezy (nagłośnienie).

W wyniku zrealizowania usług oprawy artystycznej i muzycznej uroczystości powstaje, zdaniem Wnioskodawcy „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory między innymi muzyczne i muzyczno-słowne, scenariusze, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne, pantomimiczne i audiowizualne.

W wyniku realizacji usługi oprawy muzycznej i artystycznej imprezy powstaje utwór w postaci oryginalnego stworzonego przez Wnioskodawcę indywidualnego scenariusza imprezy.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami są w szczególności działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Przy świadczeniu usług oprawy muzycznej i artystycznej imprez, Wnioskodawca wykorzystuje znane z tradycji dawne zabawy i przyśpiewki, często nawiązuje również do dawnych zwyczajów i przesądów. Podczas imprez Wnioskodawca często opowiada skecze i zabawne historie związane z tradycją, przesądami i zwyczajami ludzkimi, Wnioskodawca kładzie duży nacisk na krzewienie kultury i tradycji. Wnioskodawca posługuje się gwarą, opowiadane przez Wnioskodawcę skecze i historie a także przyśpiewki sięgają historii S. oraz zwyczajów S. Tego typu działanie to nie tylko przypominanie o tradycji i zwyczajach z dawnych czasów, ale też przekazywanie tej wiedzy i zwyczajów dla następnych pokoleń, które są uczestnikami takiej imprezy. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi mają charakter usług kulturalnych, a działania Wnioskodawcy w zakresie usług będących przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji przyczyniają się do upowszechniania kultury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone usługi oprawy artystyczno-muzycznej imprez mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b), wynika bowiem z ustawy, że usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Opisane usługi są zwolnione od podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwolnione od VAT są usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Opisane przez podatnika usługi są zwolnione od VAT ze względu na fakt, iż świadczone są przez niego jako indywidualnego twórcę i artystę – wykonawcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorarium.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 z późn. zm., dalej: „upapp”) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byleby tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących.

Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez podatnika z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Stworzony przez podatnika scenariusz oprawy artystyczno-muzycznej w opisanym w stanie faktycznym jest zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowi on oryginalną i indywidualną kompozycję. Jego twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych, choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez podatnika rozmaitych elementów tj. piosenki, utwory instrumentalne, skecze, wiersze, układy choreograficzne, odzwierciedla zamysł i program artystyczny tworzony przez podatnika indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez podatnik tworzy zatem utwory muzyczne, słowne, choreograficzne oraz podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 upapp, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne. Jest on zatem artystą oraz twórcą i wykonawcą w rozumieniu upapp.

Artyście wykonawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez podatnika jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez niego autorskimi prawami majątkowymi. Jak wykazano powyżej podatnik jest zarówno indywidualnym twórcą jak i wykonawcą utworów w rozumieniu upapp, a z tytułu korzystania z tych praw otrzymuje on honorarium autorskie. Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie można ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. Zgodnie z wykładnią językową pod terminem „usługi kulturalne”, kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z późn. zm.), działalność kulturalna, w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Przyjęcia i imprezy np. weselne w szczególności mają wiele odniesień do dorobku ludzkości, bowiem na podstawie opowiadań starszych osób i dawnych artystów wykonawców oraz opisów obrzędów i obyczajów weselnych z dawnych lat, podatnik stworzył indywidualne i charakterystyczne przedstawienia muzyczno-artystyczne, które jest wykonywane przez podatnika na przykład na przyjęciach weselnych. Inne imprezy również w swych scenariuszach zawierają np. przyśpiewki i zabawy z dawnych lat, przekazywane nam z pokolenia na pokolenie. Scenariusze imprez zawierają takie elementy jak artystyczne wykonanie w większości utworów innych autorów i własnych oraz prowadzenie tradycyjnych zabaw, oczepin, przyśpiewek weselnych i innych.

Podatnik kultywuje (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje itp. Pewne elementy z przedstawienia artystycznego mogą być wykluczane lub dodawane i zależy to od indywidualnych potrzeb klienta. Na tej podstawie podatnik uważa, że świadczone usługi i ich zakres, który przedstawiono powyżej zalicza się do usług kulturalnych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia spełnione są zatem wszystkie warunki zwolnienia z VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, gdyż podatnik wykonuje działalność kulturalną i działa jako twórca i artysta wykonawca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich. Wobec spełnienia warunków zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, podatnik powinien traktować swoje usługi jako zwolnione z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) dalej zwanej ustawą o VAT lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zgodnie z art. 146aa pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Natomiast w myśl, art. 43 ust. 19 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   
   

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług (kulturalnych) wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy w związku z tym ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem, zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności.

Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia „kultura”, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983) działalność kulturalna, w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Jednocześnie wskazuje się, że unormowanie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 pkt 7 i pkt 8 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, są utwory m.in. muzyczne i słowno-muzyczne oraz sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne.

W myśl art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Z treści ww. przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Pod ochroną pozostaje, na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi mają charakter usług kulturalnych, a działania w ich zakresie przyczyniają się do upowszechniania kultury. Świadcząc usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca oraz artysta wykonawca w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim oraz prawach pokrewnych. W przypadku usług będących przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji każdorazowo Wnioskodawca uczestniczy w imprezach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za świadczone usługi oprawy muzycznej i artystycznej otrzymuje wynagrodzenie w postaci honorarium, na które wystawia fakturę lub paragon. Zawierając umowy na świadczenie usług artystycznych Wnioskodawca nie przewiduje przekazywania ani udzielania żadnych licencji do praw autorskich. Z okoliczności sprawy nie wynika, aby świadczone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności usługi należały do kategorii czynności wymienionych w art. 43. ust.19 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwość, czy świadczone usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzany w formie honorariów.

Odnosząc powołane przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro jak wskazał Wnioskodawca świadcząc usługi kulturalne, działa jako indywidualny twórca oraz artysta wykonawca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, otrzymując za to wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego usługi oprawy artystycznej i muzycznej imprez będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii zwolnienia od podatku usług oprawy artystycznej i muzycznej imprez jest prawidłowe.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zadanego pytania tj. usług oprawy artystyczno-muzycznej. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Podkreślić należy, że granice interpretacji nakreśla Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, § 2 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. W konsekwencji interpretacja nie dotyczy czynności zapewnienia sprzętu muzycznego, nagłośnienia i oświetlenia, które Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wymienił jako świadczenia bezpośrednio związane z oprawą artystyczno-muzyczną imprezy i warunkujące wykonanie usługi głównej podatnika, gdyż nie były one przedmiotem wniosku, nie zadano w ich zakresie pytania.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca. Tym samym informację o świadczeniu przez Wnioskodawcę usług kulturalnych przyjęto z przedstawionego opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.