Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.33.2019.1.AK
z 22 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu usług agroturystycznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu usług agroturystycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem budynku letniskowego, położonego na terenie wiejskim, na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Grunty gospodarstwa są położone na terenie dwóch sąsiadujących gmin: A (przeważająca część) oraz B (pozostałość). W rejestrze gruntów, prowadzonym przez starostę B grunt ten jest oznaczony jako Br-Rv („grunty rolne zabudowane”). Całość gruntów gospodarstwa (na terenie obydwu gmin) jest zgłaszana w ARiMR dla celów dopłat bezpośrednich. Znajdujący się na działce budynek w kartotece budynków prowadzonej przez starostę B figuruje jako „pozostałe budynki niemieszkalne”, rok budowy 1980, kondygnacji 2. Natomiast naczelnik urzędu skarbowego w B, w piśmie skierowanym w 2017 roku do poprzedniego właściciela określił go jako „dom letniskowy”. W budynku, który jest domem letniskowym o możliwości zamieszkania całorocznego, znajduje się 5 pokoi (salon plus cztery pokoje) - jest to 6 miejsc noclegowych. Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę, nie prowadzi działalności gospodarczej, dodatkowo osiąga przychody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego (jest to tak zwany „najem prywatny”, opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, wg. stawki 8,5%). Budynek letniskowy, który został nabyty prywatnie, z własnych środków, jest położony w atrakcyjnym turystycznie miejscu, Wnioskodawca chciałby więc wynajmować pokoje gościnne osobom przebywającym na wypoczynku. Wszystkie czynności związane z najmem przedmiotowego budynku będzie wykonywać osobiście lub z pomocą członków najbliższej rodziny (mąż, dzieci). Potencjalnych najemców będzie poszukiwał „pocztą pantoflową”, wśród znajomych oraz poprzez zamieszczanie ogłoszeń na portalach internetowych. Wynajem pokoi będzie dokonywany na krótkie terminy, w sposób nieregularny, zależny od zainteresowania potencjalnych gości. Poza okresami najmu budynek będzie wykorzystywany na cele prywatne (weekendowe wypady nad jezioro, spotkania rodzinne i towarzyskie itp).

W związku z powyższym opisem zadano m. in. następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych powyżej ustaleń, świadcząc usługi w zakresie krótkoterminowego najmu pokoi gościnnych, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynikającego z zapisu art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy. Spełnia wszystkie warunki wymienione w tym przepisie: - wynajmowane będą pokoje gościnne, - wynajem będzie prowadzony na rzecz osób przebywających na wypoczynku, - pokoje znajdują się w domu letniskowym, położonym na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym, - liczba pokoi nie przekracza 5. Błędne, zdaniem Wnioskodawcy jest określenie przez starostę B budynku jako „pozostały budynek niemieszkalny”. Gdy tymczasem budynek ten jest domem letnim z możliwością pobytu całorocznego (co zauważył naczelnik US w B w piśmie skierowanym w roku 2017 do poprzedniego właściciela). Budynki takie w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych są klasyfikowane w dziale 11 „budynki mieszkalne” grupowaniu 1110 „budynki mieszkalne jednorodzinne” i absolutnie nie wiadomo jakimi kryteriami kierował się organ samorządowy dokonując przywołanego wpisu w prowadzonej przez siebie kartotece budynków bez znaczenia jest w tym przypadku także fakt, iż Wnioskodawca czerpie dodatkowo przychody z „prywatnego najmu” lokalu mieszkalnego opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

W art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zawarł zwolnienie przedmiotowe, z treści którego wynika, iż wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Z przytoczonego uprzednio przepisu wynika, że podatnik uzyskujący dochody z tytułu wynajmu pokoi gościnnych może skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• najem musi dotyczyć pokoi gościnnych znajdujących się w budynkach spełniających warunki uznania za budynki mieszkalne,
• budynki, w których pokoje przeznaczone są na wynajem, muszą być położone na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym, co oznacza, że istotne w tym względzie jest wybudowanie budynku mieszkalnego na terenie gospodarstwa rolnego, a nie samo posiadanie przez podatnika statusu podmiotu prowadzącego gospodarstwo rolne,
• przedmiotem usług musi być najem pokoi gościnnych wyłącznie osobom przebywającym na wypoczynku,
• liczba wynajmowanych pokoi nie może przekroczyć 5, we wszystkich stanowiących przedmiot najmu budynkach, w jednym gospodarstwie rolnym.

Ponadto ww. przepis stanowi, że jeżeli spełnione są powyższe warunki, również dochody uzyskane z tytułu wyżywienia osób, którym wynajęto pokoje, nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do treści art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1892) za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem budynku letniskowego, położonego na terenie wiejskim, na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. W budynku, który jest domem letniskowym o możliwości zamieszkania całorocznego, znajduje się 5 pokoi (salon plus cztery pokoje) – jest to 6 miejsc noclegowych. Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę, nie prowadzi działalności gospodarczej, dodatkowo osiąga przychody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego (jest to tak zwany „najem prywatny”, opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, wg. stawki 8,5%).

Mając na względzie powołane wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z powołanego przepisu, aby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie, najem musi dotyczyć pokoi gościnnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych. Natomiast w sprawie będącej przedmiotem wniosku, przesłanka ta nie zostanie spełniona, bowiem Wnioskodawca nie przeznaczy pod wynajem pokoi gościnnych, znajdujących się w budynku mieszkalnym, lecz przeznaczy pod wynajem domek letniskowy. Przedmiotem najmu nie będą zatem pokoje w budynkach mieszkalnych lecz domek letniskowy.

Wobec tego dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu wynajmu ww. budynku letniskowego – nie będą mogły podlegać zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powtórzyć bowiem należy, że zwolnienie od podatku dotyczy dochodów uzyskanych z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych w gospodarstwie rolnym, zaś w realiach badanej sprawy Wnioskodawca zamierza wynająć cały domek letniskowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.