Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.8.2019.2.JN
z 20 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 1),
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 2).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 1) oraz w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 2). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest spółką jawną. Czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz firmy amerykańskiej, która jest zarejestrowana w Polsce dla celów VAT. Jako nabywcę Wnioskodawca wskazuje firmę amerykańską, ale polski NIP. Usługi opodatkowuje stawką 23%. Wnioskodawca świadczy na rzecz odbiorcy dwa rodzaje usług.

W pierwszym przypadku Wnioskodawca otrzymuje od swojego nabywcy wszelkie części niezbędne do zbudowania jednostki o nazwie „a”. Wszelkie części są cały czas własnością nabywcy. Wnioskodawca otrzymuje również dokumentację, na podstawie której wykonuje prace. Wnioskodawca wystawia na rzecz swojego odbiorcy fakturę na A.

W drugim przypadku Wnioskodawca otrzymuje od swojego kontrahenta dokumentację techniczną oraz pompę „b”. Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich wszelkie pozostałe części składowe jednostki o nazwie „a”. W tym przypadku Wnioskodawca wystawia na rzecz swojego odbiorcy fakturę na B.

Odbiorca Wnioskodawcy jest zdania, że na przedmiotowe usługi stawka VAT powinna wynosić 0% argumentując to tym, że co prawda ma polski numer NIP, ale nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Odbiorca Wnioskodawcy powołuje się na swoją interpretację indywidualną.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• firma amerykańska spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm),
• firma amerykańska ma siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych.
  
  

W stanie faktycznym w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 2) poinformował, że:

• materiały powierzone Wnioskodawcy przez firmę amerykańską do wykonania towaru („a”) stanowią w ujęciu wartościowym mniej niż 50% w stosunku do materiałów własnych Wnioskodawcy,
• dokumentacja techniczna i pompa „b” pozostaje własnością firmy amerykańskiej,
• powstały towar, po wykonaniu czynności jest przekazywany odbiorcy na terytorium Polski,
• w związku z niewywożeniem przez Wnioskodawcę towaru poza terytorium Polski nie otrzymuje on dokumentów potwierdzających wywóz towaru z terytorium kraju.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Z jaką stawką VAT Wnioskodawca powinien wystawić faktury w przedmiotowych stanach faktycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest wystawianie faktur ze stawką VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 1),
• prawidłowe – w zakresie stawki podatku dla czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz firmy amerykańskiej (przypadek 2).
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wykonuje on czynności na rzecz firmy amerykańskiej, która jest zarejestrowana w Polsce dla celów VAT. Jako nabywcę Wnioskodawca wskazuje firmę amerykańską, ale polski NIP. Firma amerykańska spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy i ma siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych. Wnioskodawca świadczy na rzecz odbiorcy dwa rodzaje czynności, które opodatkowuje stawką 23%.

W przypadku 1 Wnioskodawca otrzymuje od swojego nabywcy wszelkie części niezbędne do zbudowania jednostki o nazwie „a”. Wszelkie części są cały czas własnością nabywcy. Wnioskodawca otrzymuje również dokumentację, na podstawie której wykonuje prace. Fakturę na rzecz swojego odbiorcy Wnioskodawca wystawia na A.

W przypadku 2 Wnioskodawca otrzymuje od swojego kontrahenta dokumentację techniczną oraz pompę „b”. Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich wszelkie pozostałe części składowe jednostki o nazwie „a”. Fakturę na rzecz swojego odbiorcy Wnioskodawca wystawia na B. Materiały powierzone Wnioskodawcy przez firmę amerykańską do wykonania towaru („a”) stanowią w ujęciu wartościowym mniej niż 50% w stosunku do materiałów własnych Wnioskodawcy. Dokumentacja techniczna i pompa „b” pozostaje własnością firmy amerykańskiej. Powstały towar, po wykonaniu czynności jest przekazywany odbiorcy na terytorium Polski. W związku z niewywożeniem przez Wnioskodawcę towaru poza terytorium Polski nie otrzymuje on dokumentów potwierdzających wywóz towaru z terytorium kraju.

Należy wskazać, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O przedmiocie świadczenia przesądza zakres i specyfika wykonywanych czynności oraz użytych materiałów. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia pozwoli określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów.

Pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.

Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, że w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia z usługami na majątku rzeczowym. W sytuacji, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu, zdaniem tutejszego organu należy przyjąć, że jeśli stanowią one przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, w ujęciu wartościowym, świadczenie również stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym.

Nie ulega wątpliwości, że wytworzenie towaru z materiałów powierzonych nie stanowi dostawy towarów. Taka sytuacja nie wiąże się bowiem z posiadaniem władztwa ekonomicznego nad powierzonymi materiałami służącymi wykonaniu umowy. Materiały zostają powierzone w ściśle określonym celu, a usługodawca nie uzyskuje swobody w dysponowaniu nimi, nie uzyskuje z nich pożytków na własną rzecz.

W przypadku 1 – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca otrzymuje od swojego nabywcy wszelkie części niezbędne do zbudowania jednostki o nazwie „a” oraz dokumentację, na podstawie której wykonuje prace. Części są cały czas własnością nabywcy. Zatem Wnioskodawca wykonuje na rzecz firmy amerykańskiej usługę na powierzonym materiale, czyli na ruchomym majątku rzeczowym.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ważne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W przedmiotowej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – firma amerykańska spełnia definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Należy wskazać, że do wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi na powierzonym materiale na rzecz firmy amerykańskiej wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, tj. art. 28b ust. 2-4, art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, miejsce świadczenia wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi polegającej na zbudowaniu „a” na rzecz firmy amerykańskiej ustalane jest zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu, w którym ww. firma posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu sprawy, firma amerykańska posiada siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych. W konsekwencji, miejsce opodatkowania przedmiotowej usługi znajduje się na terytorium Stanów Zjednoczonych, a w związku z tym nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Tym samym ww. usługa nie podlega opodatkowaniu wg stawki podatku od towarów i usług obowiązującej na terytorium Polski.

Zaznaczyć należy, że na określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) przedmiotowej usługi nie ma wpływu to, że firma amerykańska ma nadany polski numer identyfikacji podatkowej. Powołany przepis nie uzależnia bowiem określenia miejsca świadczenia usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę od powyższej kwestii.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
    – wyrazy „metoda kasowa”
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie” (…).
    
    

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy – faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w przypadku 1 powinien wystawić za świadczoną usługę polegającą na zbudowaniu „a” z powierzonego materiału na rzecz firmy amerykańskiej fakturę zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy, tzn. m.in. bez stawki i kwoty podatku od towarów i usług, ponieważ usługa ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przypadku 1 jest nieprawidłowe.

O sposobie rozliczania ewentualnego podatku, jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia w przedmiotowej sprawie decydują przepisy obowiązujące w Stanach Zjednoczonych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w przypadku 2 otrzymuje od swojego kontrahenta dokumentację techniczną oraz pompę „b”. Wszelkie pozostałe części składowe jednostki o nazwie „a” Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich. Materiały powierzone Wnioskodawcy przez firmę amerykańską do wykonania towaru („a”) stanowią w ujęciu wartościowym mniej niż 50% w stosunku do materiałów własnych Wnioskodawcy.

Jak już wcześniej wskazano o przedmiocie świadczenia przesądza zakres i specyfika wykonywanych czynności oraz użytych materiałów. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia pozwoli określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów.

Wobec powyższego w przypadku 2, gdy materiały powierzone Wnioskodawcy przez firmę amerykańską do wykonania towaru („a”) stanowią w ujęciu wartościowym mniej niż 50% w stosunku do materiałów własnych Wnioskodawcy, to takie świadczenie Wnioskodawcy na rzecz firmy amerykańskiej, należy uznać za dostawę towarów.

Jak wskazał Wnioskodawca, powstały towar („a”) po wykonaniu czynności jest przekazywany odbiorcy na terytorium Polski.

Mając na uwadze powyższe transakcję tą należy zakwalifikować jako odpłatną dostawę towaru dokonaną przez Wnioskodawcę na terytorium kraju i opodatkować według właściwej stawki podatku dla dostawy tego towaru.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie na mocy art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z uwagi na to, że sprzedaż towaru („a”) nie została objęta stawką obniżoną, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując – w przypadku 2 – dostawa towaru („a”) stanowi dostawę na terytorium kraju, którą należy opodatkować z zastosowaniem właściwej dla dostarczanego towaru („a”) stawki podatku od towarów i usług, tj. stawki podatku w wysokości 23%.

Zatem Wnioskodawca w przypadku 2 winien wystawić fakturę dokumentującą dostawę towaru („a”) ze stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przypadku 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.