2019.03.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.62.2019.1.MP
z 21 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2019 r. (data wpływu 30 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi napraw pojazdów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi napraw pojazdów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Spółka jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych [dalej: CIT] i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm. [dalej: ustawa o CIT], leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący de facto odrębnym rodzajem leasingu - leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Zawierane przez Spółkę umowy spełniają warunki przewidziane w ww. przepisach.

Spółka wraz z jednym z importerów samochodów osobowych opracowali produkt leasingowy pod nazwą „..................”, który oferowany jest klientom przez Spółkę jako leasingodawcę. Produkt ten charakteryzuje się wysoką wartością rezydualną oferowanego samochodu, zbliżoną do oczekiwanych wartości rynkowych, tj. po okresie używania samochodu przez klienta (leasingobiorcę) będzie on miał możliwość nabycia przedmiotu umowy po relatywnie wysokiej wartości, zbliżonej do bieżącej wartości rynkowej samochodu. W efekcie produkt ten odznacza się również istotnym ryzykiem, że klient (leasingobiorca) nie zdecyduje się nabyć samochodu po upływie okresu leasingu. Umowy leasingu są bowiem zawierane przez Spółkę z jej klientami (korzystającymi) w ramach tego produktu na okresy 2-3 lat, a więc ta wysoka wartość rezydualna (potencjalna cena wykupu samochodu przez leasingobiorcę) również jest ustalana z wyprzedzeniem 2-3 lat. Fakt ten dodatkowo podnosi ryzyko Spółki związane z tym produktem leasingowym, jednak jest on przez Spółkę oferowany, gdyż jego konstrukcja z góry zakłada, że klient zamiast wykupu pojazdu skorzysta z leasingu kolejnego, nowego samochodu marki …..... Ryzyko to ponosi Spółka, który w razie realizacji tego ryzyka (tj. braku nabycia samochodu przez korzystającego po okresie leasingu), zobowiązała się do odbioru samochodu od klienta. Z tego tytułu, tj. w związku z ponoszeniem przedmiotowego ryzyka, Spółka otrzymuje od importera samochodów stosowne wynagrodzenie. Ponadto, w zamian za to wynagrodzenie Spółka zobowiązała się wobec importera samochodów do szeregu innych działań, w tym przede wszystkim aktywnego wsparcia sprzedaży produktów leasingowych Wnioskodawcy, a tym samym wsparcia dystrybucji samochodów …..., wśród klientów sieci dealerskiej …..., jak i wśród swoich klientów. Kwalifikacja czynności dokonywanych przez Spółkę na rzecz importera jako świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT potwierdzona została w drodze interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 30 maja 2016 r., nr IPPP2/4512-208/16-3/JO.

W ramach opisanych powyżej usług leasingu świadczonych na rzecz korzystającego, ale także w związku z wynagrodzeniem otrzymywanym od importera samochodów, a także faktem, iż Spółka będzie najczęściej zobowiązana do zagospodarowania samochodu po okresie jego używania przez leasingobiorcę, Spółka postanowiła poszerzyć swoją ofertę o element związany z tzw. likwidacją szkód. Aktualnie, w przypadku kolizji lub innego uszkodzenia pojazdu korzystający sam dokonuje likwidacji szkody, tzn. zamawia naprawę w serwisie samochodowym (dalej: Dostawca) i ubiega się o wypłatę odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej. W celu uatrakcyjnienia produktu Spółka postanowiła podjąć się wykonywania tych czynności bez dodatkowej odpłatności, tj. czynności te Spółka wykonywać będzie w ramach wynagrodzenia należnego jej w związku z dotychczasowym zakresem świadczeń.

W ramach przedmiotowych usług Spółka będzie wykonywać czynności typowe dla podmiotów świadczących usługi zarządzania flotą, tj. kontaktować się z serwisami samochodowymi i zamawiać usługi związane z naprawą pojazdów. Jednocześnie Spółka będzie się ubiegać o wypłatę odszkodowania od firm ubezpieczeniowych. Spółka (lub ubezpieczyciel na jej zlecenie) dokona zapłaty za naprawę szkody na rachunek stosownego Dostawcy. W tej konfiguracji to na Spółkę będą wystawione faktury z tytułu wykonanych usług naprawczych jako na podmiot faktycznie zamawiający przedmiotowe usługi, właściciela naprawianych pojazdów, jak i podmiot wykonujący usługi zarządzania naprawami tych pojazdów.

W przypadku umów z nowymi klientami, umowy te będą przewidywać obowiązek zarządzania procesem likwidacji szkody przez Spółkę, w tym poprzez zgłoszenie szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń, monitorowanie przebiegu likwidacji szkody w zakładzie naprawczym oraz odbiór odszkodowania od zakładu ubezpieczeń i dokonanie jego rozliczenia oraz wynagrodzenia zakładu naprawczego. Natomiast, jeśli chodzi o dotychczas zawarte z leasingobiorcami umowy — stanowią one, że to korzystający zobowiązany jest do utrzymania przedmiotu leasingu z należytą starannością, w tym do przeprowadzania wymaganych napraw na swój koszt. Z tego względu, w stosunku do tych klientów Spółka do zlikwidowania szkody będzie się zobowiązywać na podstawie odrębnego porozumienia zawieranego z korzystającym, stosowanie do potrzeb (tzn. w razie zaistnienia szkody).

W trakcie trwania umowy leasingu samochody oddane do używania leasingobiorcom nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez Spółkę, oczywiście z zastrzeżeniem czerpania pożytków finansowych w ramach umowy leasingu. Ponadto, tak jak dotychczas Spółka uzyskiwać będzie wynagrodzenie ze strony importera z tytułu czynności polegających na wsparciu dystrybucji samochodów …... na rynku oraz z tytułu zwiększonego ryzyka ich wartości rezydualnej.

Należy też zaznaczyć, że przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a następnie — po zakończeniu okresu leasingu — do sprzedaży bądź oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu, w zależności od woli nowego klienta. Podkreślić należy, że Spółka posiada stosowne procedury na okoliczność wykluczenia możliwości użycia samochodów do innych celów niż cele wymienione w art. 86a ust. 5 pkt 1) ustawy o VAT, przy czym zgodnie z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wydanym w sprawie Spółki 30 września 2015 r., sygn. III SA/Wa 9/15, wykładnia językowa będącego przedmiotem sporu przepisu art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT potwierdza, że wskazane w tym przepisie trzy sytuacje prawne określone w pkt a, b, c) mogą wystąpić zarówno łącznie jak i rozłącznie (alternatywa nierozłączna).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur od Dostawców dokumentujących usługi napraw pojazdów ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawców w związku z wykonaniem usług napraw pojazdów.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikom, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. ”

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT „Kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub czyści zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi; (...)”.

Art. 86a ustawy o VAT reguluje dodatkowo przypadek nabycia towarów i usług związanych z samochodami osobowymi, wskazując, że w odniesieniu do samochodów wykorzystywanych wyłącznie do celów oddania ich w odpłatne używanie na podstawie m.in. umów najmu i leasingu, podatnik jest uprawniony do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Katalog przesłanek negatywnych prawa do odliczenia został określony w art. 88 ustawy o VAT. Jak wynika z tego przepisu, prawo do odliczenia nie przysługuje w przypadku:

"(….)

usług noclegowych i gastronomicznych (...)

1a. (...) wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3. (...)

3a. (...) gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący, (...)
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku; (...)
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane — w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przypisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przypisami nie zostały zaakceptowane pryz sprzedającego; (...)
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze — w części dotyczącej tych czynności. ”

Dodatkowo, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, prawa do odliczenia podatku naliczonego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z powyższych przepisów, przesłanki realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego z danej faktury są następujące:

nabyte towary lub usługi mają związek z działalnością gospodarczą podatnika,
podatnik posiada fakturę,
u dostawcy towaru lub usługi powstał obowiązek podatkowy,
podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
nie zachodzą przesłanki negatywne odliczenia podatku, określone w art. 88 ustawy o VAT.

Szerszego komentarza nie wymagają przesłanki określone powyżej w punktach b - e. Na moment dokonania odliczenia podatku Spółka będzie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, będzie posiadać fakturę, u dostawcy powstał już obowiązek podatkowy (tj. faktura będzie wystawiona przez Dostawcę już po wykonaniu usługi naprawczej, dla której przepisy ustawy o VAT przewidują ogólne zasady powstawania obowiązku podatkowego), a nabyte towary lub usługi będą bezpośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę (tj. zarówno z umową leasingu, traktowaną na gruncie VAT jako świadczenie usług, jak i z usługami wykonywanymi przez Spółkę odpłatnie na rzecz importera leasingowanych samochodów). Nie zajdą też przesłanki negatywne realizacji prawa do odliczenia, opisane w art. 88 ustawy.

Odniesienia się wymaga jednak przesłanka opisana w punkcie a powyżej.

Trzeba zauważyć, że Spółka jest właścicielem leasingowanych towarów. Leasing operacyjny na gruncie VAT (jak i CIT) traktowany jest w sposób analogiczny do najmu. To, że przedmiot umowy jest faktycznie użytkowany przez korzystającego, nie oznacza, że właściciel nie może być uprawniony lub zobowiązany do ponoszenia nakładów na ten przedmiot. Przykładowo, w przypadku umów najmu lokalu to właśnie wynajmujący jest tym podmiotem, który jest zasadniczo zobowiązany do dokonywania głównych napraw w lokalu (por. art. 681 Kodeksu cywilnego).

W przypadku opisanej likwidacji szkód trudno jednak mówić o czynieniu dodatkowych nakładów na przedmiot leasingu przez Spółkę, tym bardziej, że Spółka powinna otrzymać zwrot poniesionych wydatków od ubezpieczyciela (będąc podmiotem uprawnionym z umowy ubezpieczenia samochodu). Spółka nie zaangażuje własnych środków finansowych, a jedynie aktywa w postaci kapitału ludzkiego (pracy własnych pracowników). Same wydatki na naprawdę pojazdów są dla Spółki neutralne finansowo. Niemniej, z uwagi na fakt, że to Spółka rozlicza naprawę z ubezpieczycielem i kontaktuje się Dostawcami, a ponadto naprawiany pojazd jest jej własnością, nie ma wątpliwości, że to Spółka jest faktycznym nabywcą usług serwisowych. Niewątpliwie Spółka w pewnej części jest też faktycznym beneficjentem tych usług. Dopóki pojazd jest własnością Spółki, jest w jej interesie, aby samochód utrzymywany był w dobrym stanie technicznym, tym bardziej, że ze specyfiki opisanego produktu leasingowego wynika, że większość pojazdów po okresie najmu zostanie Spółce zwrócona i Spółka będzie pojazd odprzedawać podmiotowi innemu niż korzystający. Z tej perspektywy, dobry stan techniczny pojazdu jest dla Spółki kluczowy.

Ponadto, niezależnie od usług leasingu świadczonych na rzecz leasingobiorcy, a więc użytkownika pojazdu, Spółka świadczy również usługi na rzecz importera leasingowanych samochodów, przy czym jednym z elementów tych świadczeń jest - oprócz szerokich działań aktywnie wspierających dystrybucję samochodów na rynku - przyjęcie na siebie ryzyka tzw. wartości rezydualnej. Z tytułu przedmiotowych usług Spółka jest wynagradzana, zaś wykonywane w ramach nich czynności i przyjęte zobowiązania podlegają opodatkowaniu VAT. Skoro zaś ryzyko wysokiej wartości rezydualnej samochodu ciąży na Spółce, w jej bezpośrednim interesie leży zachowanie jak najlepszego stanu technicznego pojazdu — w przypadku, gdy stan ten będzie w jakikolwiek sposób pogorszony, korzystający zwróci samochód Spółce zaś ona nie będzie w stanie uzyskać odpowiedniej ceny przy jego sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego. Brak zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego pojazdu mógłby więc kreować po stronie Spółki ryzyko poniesienia straty na sprzedaży takiego samochodu po okresie jego używania przez korzystającego, zaś w ujęciu podatku VAT — osiągnięcia niższej wartości sprzedaży (traktowanej łącznie jako sprzedaż usług leasingu i późniejsza sprzedaż samochodu) niż uiszczona przez Spółkę cena zakupu.

Tak więc, przejęcie przez Spółkę czynności związanych z zarządzaniem naprawami leasingowanych pojazdów leży bezpośrednio w jej interesie, sprzyjając utrzymaniu oczekiwanej ceny sprzedaży samochodu po okresie jego leasingu. Z drugiej natomiast strony, Spółka przejmując te czynności nie podwyższy wynagrodzenia należnego czy to od korzystającego, czy od importera. Jednak poszerzenie oferty usług bez jednoczesnego podwyższenia wynagrodzenia jest obecnie standardową praktyką biznesową. Typowym przykładem takiego działania są usługi bankowe. Przykładowo, w przeszłości banki zaczęły powszechnie udostępniać swoim klientom usługi bankowości elektronicznej, bez pobierania opłat z tego tytułu. Banki dynamicznie zmieniają swoją ofertę, rezygnując z pobierania opłat za prowadzenie rachunku, za wypłaty z bankomatów czy za przelewy. Innym przykładem takiej praktyki jest poszerzenie oferty biura rachunkowego o składanie plików JPK w ramach usług związanych z rozliczaniem VAT.

Wzbogacenie oferty bez zmiany wynagrodzenia jest więc standardową praktyką biznesową, która ma na celu utrzymanie dotychczasowych lub pozyskanie nowych klientów i skuteczne konkurowanie z innymi podmiotami na rynku. Koszty poniesione w tym celu niewątpliwie mają związek z czynnościami opodatkowanymi VAT, tzn. podstawową usługą leasingu, której elementem staje się nowe, wbudowane w nią świadczenie, jak i zakresem usług świadczonych przez Spółkę na rzecz importera - poszerzenie oferty przez Spółkę będzie bowiem sprzyjać zwiększeniu ilości leasingowanych samochodów. Wreszcie, jak wskazano powyżej, w związku z ponoszeniem przez Spółkę podwyższonego ryzyka wartości rezydualnej, poszerzenie oferty usług o czynności związane z zarządzaniem naprawami pojazdów, sprzyjać będzie bezpośrednio utrzymaniu pożądanego stanu technicznego pojazdu, a tym samym uzyskaniu przez Spółkę zadowalającej ceny przy jego sprzedaży.

Trzeba podkreślić, że z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika szerokie podejście do prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo w wyroku z 14 września 2017 w sprawie C-132/16 Iberdrola Inmobiliańa Real Estate Inrestments Trybunał uznał, że spółka, która dokonuje nabycia towarów i usług dla celów przebudowy infrastruktury, z której korzysta, ale której właścicielem jest gmina, ma prawo do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie tych towarów i usług. Z kolei w wyroku z 18 lipca 2013 r. w sprawie C-124/12 AES-3C Mantra East 1 EOOD wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w związku z zakupem towarów i usług, które są wykorzystywane przez podmiot trzeci, ale w ramach świadczenia usług na rzecz podatnika. Natomiast w wyroku z 22 października 2015 r. w sprawie w sprawie C-126/14 „Sveda” UAB Trybunał uznał, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dla celów nieodpłatnego świadczenia usług, jeżeli takie nieodpłatne świadczenie jest dokonywane w celu biznesowym, np. zachęcenia klientów do nabywania innych usług podatnika.

Jak wynika z powyższych orzeczeń, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków, takich jak np. posiadanie prawa własności do nabywanych rzeczy, wykorzystania ich w sposób bezpośredni do odpłatnego świadczenia usług czy bezpośredniego użytku przez podatnika. Ważne jest jedynie to, aby zakupione towary lub usługi zostały zużyte do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Nie ulega wątpliwości, że usługi Dostawców nabywane będą przez Spółkę do celów jej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazano, po pierwsze, element likwidacji szkód zostanie trwale zawarty w ofercie Spółki w ramach leasingu . Po drugie zaś, po okresie użytkowania w ramach umów leasingu większość samochodów powróci do Spółki, po czym Spółka dokona ich zbycia. A zatem Spółka jest też beneficjentem świadczonych usług z tego względu, że tylko samochód sprawny, o określonym standardzie technicznym, może być leasingowany, a następnie sprzedany po okresie leasingu.

Stanowisko analogiczne do Wnioskodawcy zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 3 lutego 2015 r. (sygn. ILPP1/443-998/14-5/AS) uznając, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego m.in. od wydatków na naprawy samochodu, które przekazany jest innej osobie do używania w ramach umowy najmu.

W związku z powyższym Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur od Dostawców.

W świetle powyższego Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86 ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Tym samym, dokonując analizy powyższej regulacji należy stwierdzić, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych, nabytych i przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu znajdzie zastosowanie art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych , leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący de facto odrębnym rodzajem leasingu - leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT.

W ramach usług leasingu świadczonych na rzecz korzystającego, a także faktem, iż Spółka będzie najczęściej zobowiązana do zagospodarowania samochodu po okresie jego używania przez leasingobiorcę, Spółka postanowiła poszerzyć swoją ofertę o element związany z tzw. likwidacją szkód. Aktualnie, w przypadku kolizji lub innego uszkodzenia pojazdu korzystający sam dokonuje likwidacji szkody, tzn. zamawia naprawę w serwisie samochodowym (dalej: Dostawca) i ubiega się o wypłatę odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej. W celu uatrakcyjnienia produktu Spółka postanowiła podjąć się wykonywania tych czynności bez dodatkowej odpłatności, tj. czynności te Spółka wykonywać będzie w ramach wynagrodzenia należnego jej w związku z dotychczasowym zakresem świadczeń.

W trakcie trwania umowy leasingu samochody oddane do używania leasingobiorcom nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez Spółkę, oczywiście z zastrzeżeniem czerpania pożytków finansowych w ramach umowy leasingu. Przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a następnie — po zakończeniu okresu leasingu — do sprzedaży bądź oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu, w zależności od woli nowego klienta. Podkreślić należy, że Spółka posiada stosowne procedury na okoliczność wykluczenia możliwości użycia samochodów do innych celów niż cele wymienione w art. 86a ust. 5 pkt 1) ustawy o VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z naprawami pojazdów oddanych do używania na podstawie leasingu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy m.in. usługi leasingu operacyjnego i finansowego. Przedmiotowe pojazdy, których dotyczy wniosek, będą przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingowej – czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy z tytułu wydatków dotyczących napraw pojazdów będących przedmiotem zawartych umów leasingowych przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami na podstawie art. art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym należy uznać, że w ww. zakresie Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin