Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-60/13-4/AW
z 7 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi naprawy maszyny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi naprawy maszyny.

Pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. wniosek został uzupełniony poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej głównie w zakresie produkcji parapetów okiennych, blatów kuchennych, stopni schodowych i elementów kominków z płyt kamiennych. Opodatkowany jest na zasadach ogólnych prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów Jest czynnym podatnikiem VAT, zgłoszonym jednocześnie do transakcji wewnątrzwspólnotowych. W sierpniu 2012 roku zakupił nową maszynę – piłę do cięcia płyt kamiennych od kontrahenta z Włoch w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia. Maszyna została postawiona na dwóch murkach jednakowej wysokości. Przy uruchomieniu maszyny Wnioskodawca zetknął się z problemem jej właściwej pracy. Wspólnie z kontrahentem włoskim próbował go zdiagnozować. Jednomyślnie stwierdzili usterkę maszyny z tytułu wad ukrytych. Niezbędnymi okazały się: wymiana uszczelek i łożysk, przefrezowanie prowadnic na moście, wymiana prowadnic i łożysk jezdnych, modyfikacja stołu, wymiana wiązki przewodów od szafy elektrycznej do urządzenia wraz z prowadnicami, wymiana bariery ochronnej. Wspólnie ustalono i zaakceptowano wartość kosztów całkowitej naprawy maszyny oraz dodatkowo kwotę za opóźnienia w pracy maszyny spowodowanej awarią przez okres 30 dni. Obopólnie zawarto porozumienie, że naprawy maszyny nie będzie wykonywał Sprzedawca w ramach gwarancji, ale Wnioskodawca – Kupujący we własnym zakresie oczywiście za uzgodnioną wcześniej kwotę, a następnie wystawi fakturę na rzecz kontrahenta włoskiego obejmującą koszty naprawy i związanych z nią opóźnień.

Ponadto w piśmie z dnia 15 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż kontrahent włoski ma VAT – unijny zgłoszony do tego podatku we Włoszech.

Kontrahent włoski dbając o dobrą współpracę i imię swojej firmy, w związku z krótkim odstępem czasu od zakupu maszyny postanowił usunąć usterkę i skorzystał z usługi Wnioskodawcy, ponieważ koszty dojazdu, zakwaterowania i naprawy po stronie Włochów były wyższe niż te, które wykonał polski kontrahent, czyli Wnioskodawca we własnym zakresie. Czas oczekiwania naprawy z Włoch był dłuższy niż w Polsce. Na zakupioną maszynę była karta gwarancyjna na 1 rok od daty zakupu, obejmowała 100% usterek do jej sprawnego działania poza uszkodzeniami zewnętrznymi typu otarcia i obicia lakieru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługa naprawy maszyny podlega opodatkowaniu we Włoszech, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa naprawy maszyny nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Nabywcą usługi jest podatnik VAT, (posiada nr VAT – UE). W ocenie Zainteresowanego, wykonując przepis zawarty w art. 28b ustawy o podatku VAT trzeba uznać, że w przypadku kiedy nabywcą usługi jest podatnik VAT, usługa ta podlega opodatkowaniu w kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę, ewentualnie stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego świadczona jest ww. usługa. Nie ma w tym przypadku znaczenia, gdzie usługa jest faktycznie wykonywana. Siedziba Sprzedającego znajduje się we Włoszech, nie posiada on siedziby ani miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Ww. usługa jest jednak wykazywana przez świadczącego usługę w Polsce w deklaracji VAT-7 w pozycji 21 oraz 22. W porozumieniu ze Sprzedawcą Wnioskodawca został poinformowany, że kontrahent w całości nabytą usługę potraktował jako – usługa na majątku ruchomym i opodatkował we Włoszech. Stanowisko Wnioskodawcy również zostało potwierdzone w rozmowie telefonicznej z konsultantką Krajowej Informacji Podatkowej w dniu 11.01.2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, to jednak z cywilistycznej istoty pojęcia „świadczenia” wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia.

Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności. Zdarzenie nie może być również uznane za świadczenie usług dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w przypadku niemożliwości ustalenia konsumenta usługi, czyli podmiotu będącego jej beneficjentem.

W celu określenia, czy konkretna usługa, podlega opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W tym miejscu wskazać należy, że dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług funkcjonuje autonomiczna definicja podatnika. Stosownie bowiem do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 działu V ustawy:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W pierwszej kolejności należy jednak ustalić, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji parapetów okiennych, blatów kuchennych, stopni schodowych i elementów kominków z płyt kamiennych. Jest czynnym podatnikiem VAT, zgłoszonym jednocześnie do transakcji wewnątrzwspólnotowych. W sierpniu 2012 roku zakupił nową maszynę – piłę do cięcia płyt kamiennych od kontrahenta z Włoch w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia. Kontrahent włoski ma VAT – unijny zgłoszony do tego podatku we Włoszech. Przy uruchomieniu maszyny Wnioskodawca zetknął się z problemem jej właściwej pracy. Wspólnie z kontrahentem włoskim próbował go zdiagnozować. Jednomyślnie stwierdzili usterkę maszyny z tytułu wad ukrytych. Niezbędnymi okazały się m.in. wymiana uszczelek i łożysk, wymiana prowadnic i łożysk jezdnych, wymiana wiązki przewodów od szafy elektrycznej do urządzenia wraz z prowadnicami, wymiana bariery ochronnej. Wspólnie ustalono i zaakceptowano wartość kosztów całkowitej naprawy maszyny oraz dodatkowo kwotę za opóźnienia w pracy maszyny spowodowanej awarią przez okres 30 dni. Obopólnie zawarto porozumienie, że naprawy maszyny nie będzie wykonywał Sprzedawca w ramach gwarancji, ale Wnioskodawca – Kupujący we własnym zakresie oczywiście za uzgodnioną wcześniej kwotę, a następnie wystawi fakturę na rzecz kontrahenta włoskiego obejmującą koszty naprawy i związanych z nią opóźnień. Koszty dojazdu, zakwaterowania i naprawy po stronie Włochów były wyższe niż te, które wykonał polski kontrahent, czyli Wnioskodawca we własnym zakresie. Czas oczekiwania naprawy z Włoch był dłuższy niż w Polsce. Na zakupioną maszynę była karta gwarancyjna na 1 rok od daty zakupu, obejmowała 100% usterek do jej sprawnego działania poza uszkodzeniami zewnętrznymi typu otarcia i obicia lakieru.

Celem określenia zasadniczych cech stosunku gwarancyjnego, który co do zasady jest elementem cywilistycznie rozumianej umowy sprzedaży, należy przytoczyć w niezbędnym zakresie przepisy odrębne regulujące to zagadnienie.

Stosownie do art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Ponadto zgodnie z art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, iż dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy wykonaną czynnością (dostawą towarów lub świadczeniem usług) a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług w ramach stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dostawa towarów lub świadczona jest usługa (musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dostawcy towarów lub świadczącego usługę).

W sytuacji więc, gdy którakolwiek z ww. przesłanek nie jest spełniona, określone zdarzenie nie może być traktowane jako dostawa towarów bądź świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w rezultacie nie może ono podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Podatek VAT jest z założenia podatkiem nakładanym na konsumpcję towarów i usług, co oznacza, iż zakresem jego opodatkowania mogą być objęte tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów i usług. Tym samym, nie można uznać za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, czynności, w ramach których jedna ze stron nie uzyskuje świadczenia wzajemnego.

Zatem w przypadku gdy Sprzedawca maszyny jest tylko podmiotem zobowiązanym do pokrycia kosztów związanych z naprawą wadliwego towaru, objętego umową gwarancyjną, który z przyczyn kosztowych i logistycznych został naprawiony przez Wnioskodawcę, nie dochodzi do zapłaty za wykonaną na jego rzecz usługę. Nie zachodzi bowiem stosunek zobowiązaniowy pomiędzy kupującym (Wnioskodawcą) a sprzedającym (kontrahentem włoskim) w zakresie naprawy usterek wynikających z wad ukrytych maszyny, ponieważ beneficjentem usługi naprawy maszyny nie jest jej Sprzedawca a Wnioskodawca jedynie odzyskuje na zasadach odszkodowawczych koszty poniesione w związku z wadliwością towaru kupionego od ich Sprzedawcy – gwaranta.

Reasumując, w związku z otrzymaniem zwrotu kosztów z tytułu naprawy maszyny oraz z tytułu opóźnień z nią związanych w oparciu o zawarte z kontrahentem włoskim porozumienie, Wnioskodawca nie dokonuje odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu przepisów ustawy. Nie występuje w tym przypadku wzajemność świadczenia, bowiem płatności tych nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż skoro w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług, to bezzasadne jest ustalanie miejsca świadczenia usług w oparciu o art. 28b ustawy.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznać je należy za nieprawidłowe.

Jednocześnie stwierdza się, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o okoliczności wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego i tut. Organ nie jest uprawniony do potwierdzania bądź negowania stanowiska przedstawionego Zainteresowanemu w rozmowie telefonicznej przez konsultantkę Krajowej Informacji Podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.