2019.03.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4016.4.2018.1.MBD
z 27 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 15 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany w kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, do uwzględnienia wartości aktywów spółki X Sp. z o.o. oraz Banku S.A. Oddział w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany w kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, do uwzględnienia wartości aktywów spółki X Sp. z o.o. oraz Banku S.A. Oddział w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, działającą na podstawie prawa polskiego, utworzoną Aktem założycielskim z 12 września 2018 r.

Wnioskodawca został utworzony w ramach procesu restrukturyzacji grupy A w Polsce, w związku ze zbliżającym się opuszczeniem przez Wielką Brytanię struktur Unii Europejskiej (tzw. Brexit, który odbędzie się 29 marca 2019 r.), w celu zabezpieczenia kontynuacji działalności finansowej na terytorium Polski. Na potrzeby niniejszego wniosku, poprzez grupę A należy rozumieć spółki, których udziały pośrednio lub bezpośrednio posiada GmbH, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Szwajcarii.

Jedynym udziałowcem Spółki jest Bank plc z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, będący instytucją kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2018 r. poz. 2187, dalej: „Prawo bankowe”). Udziały w Bank plc posiada GmbH.

W przyszłości, w związku z procesem Brexitu, udziały w Spółce mogą zostać sprzedane do GmbH. W tym przypadku, jedynym udziałowcem Spółki będzie GmbH.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy będzie świadczenie usług finansowych polegających na finansowaniu zakupu samochodów produkowanych przez grupę A na rzecz konsumentów.

Główną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę będzie udzielanie kredytów konsumenckich.

Wnioskodawca będzie posiadał status instytucji pożyczkowej w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 993, dalej jako: „ustawa o kredycie konsumenckim”).

Tym samym, Wnioskodawca na podstawie art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od instytucji finansowych, będzie podatnikiem tego podatku.

Oprócz Wnioskodawcy w ramach grupy A w Polsce istnieje spółka X Sp. z o.o., której jedynym udziałowcem jest również Bank plc. Przedmiotem działalności tego podmiotu będzie m.in. nabywanie wierzytelności handlowych dealerów i importera samochodów oraz części zamiennych produkowanych przez grupę A (tj. świadczenie usług w zakresie faktoringu) oraz finansowanie działalności dealerów samochodów w ramach grupy A w Polsce. Spółka ta nie posiada i nie będzie posiadała statusu banku ani instytucji pożyczkowej.

W ramach grupy A w Polsce istnieje również Bank S.A. Oddział w Polsce (dalej: „Oddział”), którego działalność prowadzona jest w formie oddziału instytucji kredytowej mającej siedzibę w innym niż Polska Państwie Członkowskim UE.

Bank S.A. Oddział w Polsce jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych na podstawie art. 4 pkt 3 ustawy o podatku od instytucji finansowych. Suma wartości aktywów Oddziału nie przekracza obecnie limitu 4 miliardów złotych, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od instytucji finansowych. W związku z powyższym, Oddział nie jest zobowiązany do zapłaty tego podatku.

Wnioskodawca zakłada, że od momentu rozpoczęcia działalności przez Spółkę, Oddział przestanie wykonywać działalność w zakresie sprzedaży usług finansowych. Wnioskodawca nie będzie jednak uprawniony do przejęcia ogółu praw i obowiązków dotyczących wszystkich umów zawartych z klientami Oddziału, gdyż wymagałoby to uzyskania zgody poszczególnych klientów Oddziału.

W związku z tym, skutkiem restrukturyzacji może być, że przez pewien okres Wnioskodawca oraz Oddział będą funkcjonowały równolegle w ramach Grupy A w Polsce, przy czym Oddział będzie wyłącznie obsługiwał umowy istniejące z dotychczasowymi klientami do momentu ich wygaśnięcia, natomiast Wnioskodawca będzie kontynuował działalność w zakresie udzielania kredytów konsumenckich jako instytucja pożyczkowa.

Wnioskodawca zakłada, że po dacie Brexitu Bank plc w Polsce będzie kontynuował działalność „wygaszając” istniejące umowy z klientami w Polsce jako oddział zagranicznego przedsiębiorcy, który nie spełnia warunków oddziału banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego.

Jednocześnie, Wnioskodawca nie może wykluczyć możliwości, że Komisja Nadzoru Finansowego uzna, że Oddział po dacie Brexitu powinien podlegać regulacjom Prawa bankowego i kontynuować działalność w zakresie „wygaszania” istniejących umów z klientami w Polsce jako oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego.

Przyjęcie jednego z powyższych wariantów może mieć wpływ na zobowiązanie w zakresie podatku od niektórych instytucji finansowych. Oddział banku zagranicznego (w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego) jak i oddziały instytucji kredytowych (w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 Prawa bankowego) podlegają tym samym zasadom w zakresie kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem od instytucji finansowych, tj. kalkulują podstawę opodatkowania jako nadwyżkę sumy aktywów powyżej kwoty 4 mld złotych na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od instytucji finansowych. Z kolei, oddział zagranicznego przedsiębiorcy, niepodlegający regulacjom Prawa bankowego pozostawałby poza zakresem opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych.

W Grupie A w Polsce nie istnieją inne podmioty zajmujące się działalnością finansową ani posiadające status podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych.

Wnioskodawca zauważa, że podział na usługi finansowe w zakresie udzielania kredytów konsumenckich oraz na usługi w zakresie faktoringu istniał w grupie A do 2016 r.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął w wątpliwość w jaki sposób powinna zostać ustalona podstawa opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany w kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, do uwzględnienia wartości aktywów spółki X Sp. z o.o. oraz Banku S.A. Oddział w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany w kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, do uwzględnienia wartości aktywów spółki X Sp. z o.o. ani Banku S.A. Oddział w Polsce.

Zgodnie z art. 4 ustawy o podatku od instytucji finansowych, podatnikami podatku są m.in.:

oddziały instytucji kredytowych (w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 Prawa bankowego),
oddziały banków zagranicznych (w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego),
instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim.

Przedmiotem opodatkowania, zgodnie z art. 3 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku.

Podstawą opodatkowania podatkiem jest natomiast nadwyżka sumy wartości aktywów danego podatnika ponad określoną kwotę, zależną od rodzaju podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, w przypadku m.in. oddziałów instytucji kredytowych oraz oddziałów banków zagranicznych, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald ponad kwotę 4 mld zł.

W przypadku podatników będących instytucjami pożyczkowymi w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim, podstawą opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald ponad kwotę 200 mln zł.

Wartość podstawy opodatkowania oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, opodatkowanie podatkiem od niektórych instytucji finansowych w ramach grupy A w Polsce będzie przedstawiać się następująco:

Zastosowanie art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych

Bank S.A. Oddział w Polsce

Katalog podatników podatku od niektórych instytucji finansowych, wyrażony w art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, jest katalogiem zamkniętym, zatem podmioty które nie zostały w tym katalogu wymienione, nie są uznawane za podatników tego podatku.

Wnioskodawca zakłada, że Bank S.A. Oddział w Polsce nie będzie posiadał statusu oddziału banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego.

W konsekwencji, we wskazanym wariancie, Oddział nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji podatkowych.

Jednocześnie, w przypadku gdy Komisja Nadzoru Finansowego uzna, że rejestracja Bank S.A. Oddział w Polsce jako oddziału banku zagranicznego jest konieczna, Oddział będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych. Podstawą opodatkowania będzie nadwyżka sumy wartości aktywów wynikająca z zestawienia obrotów i sald ponad kwotę 4 mld zł.

X Sp. z o.o.

W konsekwencji, podmioty zajmujące się działalnością faktoringową lub pożyczkową i nieposiadające statusu banku bądź instytucji pożyczkowej, nie są podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych.

Tym samym, w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku X Sp. z o.o. nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych.

Wnioskodawca

Wnioskodawca jako instytucja pożyczkowa w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim, będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych. Podstawą opodatkowania będzie nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald ponad kwotę 200 mln zł.

Podmioty powiązane z Wnioskodawcą

W przypadku instytucji pożyczkowych wartość podstawy opodatkowania oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Powyższe oznacza, że w celu ustalenia podstawy opodatkowania dla instytucji pożyczkowych, należy zsumować wartość aktywów danej instytucji pożyczkowej oraz innych zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą podatników tego podatku. Dopiero tak ustalona nadwyżka zsumowanych aktywów ponad kwotę 200 mln zł będzie stanowić podstawę opodatkowania.

Ustawa nie definiuje pojęć „podatnik zależny”, „podatnik współzależny pośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą”, „podatnik współzależny bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą”.

W tym zakresie istotna jest interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 3 marca 2016 r., nr PK1.8201.1.2016, w której Minister Finansów podjął się wyjaśnienia wskazanych pojęć.

W interpretacji ogólnej Minister Finansów wskazał, że: „Odnośnie zdania drugiego art. 5 ust. 2 ustawy, należy zauważyć, że przedmiotowy przepis obejmuje podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą, bez dolnego progu wielkości posiadanych udziałów, akcji lub głosów. W związku z powyższym należy przyjąć, że każde (w tym pośrednie) powiązanie kapitałowe między podatnikami, o których mowa w art. 4 pkt 5 - 8 ustawy, powinno być uwzględniane przy określaniu powiązań, o których mowa w art. 5 ust. 2 zdanie 2 ustawy.”

Powyższe wyjaśnienia dotyczą ustalania podstawy opodatkowania dla zakładów ubezpieczeń, jednakże z uwagi, że sposób ustalania podstawy opodatkowania dla instytucji pożyczkowych jest zbieżny, w ocenie Wnioskodawcy analogiczną wykładnię należy zastosować w odniesieniu do kalkulacji podstawy opodatkowania dla instytucji pożyczkowych. Jak stwierdził Minister Finansów: „W związku z analogicznym brzmieniem przepisów art. 5 ust. 2 i 3 ustawy, wyjaśnienia przedstawione w zakresie przepisu art. 5 ust. 2 (pkt III) pozostają aktualne w zakresie interpretacji przepisu art. 5 ust. 3 ustawy.”

Podmioty powiązane z Wnioskodawcą - podsumowanie

W ocenie Wnioskodawcy, analogiczne zastosowanie wyjaśnień przedstawionych w zakresie art. 5 ust. 2 (dotyczących zakładów ubezpieczeń) do art. 5 ust. 3 (instytucji pożyczkowych) prowadzi do wniosku, że każde (w tym pośrednie) powiązanie kapitałowe między podatnikami o których mowa w art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, powinno być uwzględnianie przy określaniu powiązań o których mowa w art. 5 ust. 2 zdanie 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych.

X Sp. z o.o.

X Sp. z o.o. nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych, na podstawie art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych. W związku z powyższym, analiza powiązań z Wnioskodawcą jest bezprzedmiotowa.

Bank S.A. Oddział w Polsce

Zgodnie z założeniem Wnioskodawcy, Bank S.A. Oddział w Polsce kontynuujący działalność jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego niepodlegający regulacjom Prawa bankowego, nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych, na podstawie art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych. W związku z powyższym, analiza powiązań z Wnioskodawcą jest bezprzedmiotowa.

Jednocześnie, w przypadku gdy Komisja Nadzoru Finansowego, uzna, że rejestracja Bank S.A. Oddział w Polsce jako oddziału banku zagranicznego jest konieczna, zarówno Bank S.A. Oddział w Polsce jak i Wnioskodawca będą podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych na podstawie art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych. W konsekwencji, ze względu na bezpośrednie powiązania z Bank plc z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz pośrednie powiązania z GmbH mieścić się będą w kategorii „zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą podatników tego podatku”. Sytuacja taka będzie miała miejsce niezależnie od tego, czy udziały w Spółce zostaną w przyszłości sprzedane do GmbH.

Kalkulacja podstawy opodatkowania dla Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania dla instytucji pożyczkowej łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą powinna zostać ustalona według następujących zasad:

1. Sumaryczna wartość aktywów stanowiących podstawę opodatkowania przedmiotowym podatkiem powinna być ustalona tylko w odniesieniu do podatników tego podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe stwierdzenie wynika bezpośrednio z brzmienia art. 5 ust. 3 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, który stanowi, że wartość podstawy opodatkowania oblicza się łącznie dla wszystkich podatników (zależnych lub współzależnych).

Również Minister Finansów w wydanej interpretacji ogólnej wskazuje, że obliczenie łącznej wartości podstawy opodatkowania dotyczy wyłącznie podatników tego podatku.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, do wartości aktywów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, nie zostanie wliczona wartość aktywów innych podmiotów (zależnych czy współzależnych) jeśli podmioty takie nie są podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych. W szczególności:

Bank S.A. Oddział w Polsce kontynuujący prowadzenie działalności, zgodnie z założeniem Wnioskodawcy, w formie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego niepodlegającego regulacjom Prawa bankowego, nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych na podstawie art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych; w konsekwencji, wartość jego aktywów nie będzie podlegała sumowaniu z wartościami aktywów Wnioskodawcy, stanowiącymi podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych;
X Sp. z o.o. nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych na podstawie art. 4 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych; w konsekwencji, wartość jego aktywów nie będzie podlegać sumowaniu z wartościami aktywów Wnioskodawcy, stanowiącymi podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych.

2. Sumaryczna wartość aktywów podatników przedmiotowego podatku powinna zostać ustalona tylko w odniesieniu do danej kategorii podatników

W cytowanej interpretacji ogólnej Minister Finansów uznał, że w przypadku ustalania podstawy opodatkowania dla zakładu ubezpieczeń, łączne obliczanie wartości aktywów dotyczy wyłącznie innych powiązanych podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową lub reasekuracyjną (wskazanych w art. 4 pkt 5-8 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych).

W ocenie Wnioskodawcy, analogicznie zatem, w przypadku obliczania podstawy opodatkowania dla instytucji pożyczkowej, łączna wartość aktywów powinna zostać ustalona jedynie w odniesieniu do danej instytucji pożyczkowej oraz innych zależnych lub współzależnych instytucji pożyczkowych.

W konsekwencji, instytucja pożyczkowa, ustalając wartość podstawy opodatkowania przedmiotowym podatkiem nie powinna brać pod uwagę wartości aktywów innych podatników niebędących instytucjami pożyczkowymi (np. powiązanych zakładów ubezpieczeń, banków itd.).

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe konkluzje wynikają również z wykładni funkcjonalnej wskazanych przepisów.

Wprowadzenie wymogu wspólnego obliczania podstawy opodatkowania dla zakładów ubezpieczeń oraz instytucji pożyczkowych miało na celu zapobieżenie obniżania podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych poprzez rozdrobnienie struktury organizacyjnej na podmioty, w odniesieniu do których wartość aktywów nie przekraczałaby limitów określonych odpowiednio w art. 5 ust. 2 i ust. 3 ustawy, umożliwiając tym samym uniknięcie zapłaty podatku. Nie było natomiast celem ustawodawcy łączne opodatkowanie wartości wszystkich podmiotów należących do jednej grupy kapitałowej bez względu na przedmiot ich działalności.

Dodatkowo, niezasadne byłoby sumowanie wartości aktywów podatników należących do różnych kategorii wymienionych odpowiednio w art. 5 ust. 1, 2 i 3 ustawy, z uwagi na różny próg kalkulacji limitu aktywów. Przyjęcie takiego podejścia uniemożliwiałoby prawidłowe zsumowanie i obliczenie takiego progu. Wnioskodawca również zwraca uwagę, że do podatników podatku wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, ma zastosowanie inny sposób kalkulacji (wartość aktywów nie podlega sumowaniu).

W ocenie Wnioskodawcy, instytucja pożyczkowa, kalkulująca wartość aktywów stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, powinna uwzględniać wartość aktywów innych instytucji pożyczkowych (będących podatnikami tego podatku) zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wartość aktywów instytucji pożyczkowej nie będzie podlegała sumowaniu z wartością aktywów oddziału instytucji kredytowej bądź oddziału banku zagranicznego.

Oznacza to, że nawet jeśli Komisja Nadzoru Finansowego uzna, że Bank S.A. Oddział w Polsce powinien kontynuować działalność w formie oddziału banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako podatnik podatku od niektórych instytucji finansowych do uwzględnienia wartości aktywów Oddziału przy kalkulacji własnej podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Podsumowanie

Przekładając powyższe na zdarzenie przyszłe będące przedmiotem niniejszego zapytania, Wnioskodawca wskazuje, że kalkulując podstawę opodatkowania podatku od niektórych instytucji finansowych, nie powinien uwzględniać wartości aktywów Bank S.A. Oddział w Polsce ani X Sp. z o.o.

W przypadku X Sp. z o.o., brak uwzględnienia wartości jej aktywów podczas kalkulacji podstawy opodatkowania Wnioskodawcy, wynika z faktu, że spółka ta nie będzie w ogóle podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych.

W odniesieniu natomiast do Bank S.A. Oddział w Polsce, kontynuującego działalność, zgodnie z założeniem Wnioskodawcy, jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego niepodlegającego regulacjom Prawa bankowego, brak uwzględnienia wartości aktywów tego podmiotu w kalkulacji podstawy opodatkowania dla Wnioskodawcy wynikać będzie z faktu, że Oddział nie będzie posiadał statusu oddziału banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego, a tym samym nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych.

W przypadku, gdy Komisja Nadzoru Finansowego uzna, że rejestracja Bank S.A. Oddział w Polsce jako oddziału banku zagranicznego jest konieczna, brak uwzględnienia wartości aktywów tego podmiotu w kalkulacji podstawy opodatkowania dla Wnioskodawcy, wynikać będzie z faktu, że Oddział nie będzie instytucją pożyczkową. W konsekwencji, wartość aktywów Wnioskodawcy nie powinna podlegać sumowaniu z wartością aktywów Oddziału, ze względu na fakt, że Wnioskodawca i Oddział przynależą do odrębnych kategorii podatników podatku od niektórych instytucji finansowych.

Wnioskodawca dodatkowo podkreśla, że planowana restrukturyzacja objęta opisem zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku jest dokonana z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych i nie ma na celu uniknięcia lub uchylenia się od opodatkowania. Potencjalna utrata paszportu unijnego spowodowana Brexitem uruchomiła proces rewizji strategii biznesowej Grupy A w Polsce. Wnioskodawca zakłada, że spółki zajmujące się świadczeniem usług finansowych mogą działać w sposób bardziej efektywny niż instytucje kredytowe, pozwalając na zwiększoną efektywność Grupy A na rynku polskim i zwiększoną możliwość reagowania na potrzeby klientów, jak również pozwala na bardziej elastyczną modyfikację modelu biznesowego Grupy A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1410, dalej: „ustawa o ponif”), podatnikami podatku m.in. są:

banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2016 r. poz. 1988, z późn. zm.);
oddziały banków zagranicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe;
oddziały instytucji kredytowych w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe;
instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2016 r. poz. 1528 oraz z 2017 r. poz. 819).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo Bankowe, użyte w ustawie określenie bank krajowy oznacza bank mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy Prawo Bankowe, użyte w ustawie określenie oddział banku zagranicznego oznacza jednostkę organizacyjną banku zagranicznego wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz wszystkie lub niektóre czynności wynikające z zezwolenia udzielonego temu bankowi, przy czym wszystkie jednostki organizacyjne danego banku zagranicznego odpowiadające powyższym cechom, utworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uważa się za jeden oddział.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy Prawo Bankowe, użyte w ustawie określenie oddział instytucji kredytowej oznacza oddział, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia nr 575/2013, niebędący oddziałem banku krajowego ani oddziałem banku zagranicznego.

Natomiast w myśl art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2018 r. poz. 993, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie instytucja pożyczkowa oznacza kredytodawcę innego niż:

bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, instytucja kredytowa lub oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.),
spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,
podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na zakup oferowanych przez niego towarów i usług;

W ustawie tej szczegółowo określono także formę i zasady funkcjonowania instytucji pożyczkowych. Podkreślić należy sformułowany tamże wymóg zachowania odpowiedniej formy prawnej (sp. z o.o., spółka akcyjna - art. 59a ust. 1). Ponadto, istniejące w ustawie o kredycie konsumenckim odwołanie (w art. 5 ust. 2 ww. ustawy) do definicji kredytodawcy, którym jest przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

Zgodnie z art. 1 ustawy o ponif, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem aktywów niektórych instytucji finansowych, zwanym dalej „podatkiem”.

Zgodnie z art. 3 ustawy o ponif, przedmiotem opodatkowania podatkiem są aktywa podmiotów będących podatnikami podatku.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o ponif, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-4, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r. poz. 1047 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 61, 245, 791 i 1089) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o ponif, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 9, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 200 mln zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Wątpliwość interpretacyjną mogą budzić określenia: podatnik zależny, współzależny pośrednio lub bezpośrednio oraz jak określić powiązania między nimi oraz jakie kryterium należy przyjąć by dany podatnik prawidłowo mógł określić podstawę opodatkowania.

Odnośnie do zdania drugiego art. 5 ust. 3 ww. ustawy, należy zauważyć, że przedmiotowy przepis obejmuje podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą, bez dolnego progu wielkości posiadanych udziałów, akcji lub głosów. Sformułowania zawarte w zdaniu drugim ww. przepisu, w szczególności zwroty takie jak: „wszyscy podatnicy”, „zależni”, „współzależni”, „pośrednio lub bezpośrednio” świadczą o bardzo szerokim zakresie podmiotowym powiązanych jednostek i o celu ustawodawcy objęcia wszystkich potencjalnych podmiotów „powiązanych” wskazaną regulacją.

Podstawową kategorią, do której odnosi się ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, w tym definiując poszczególnych członków struktur kapitałowych, jest jednostka. W poszczególnych przepisach z tzw. słowniczka ustawowego (art. 3 ust. 1 pkt 37-44 ustawy o rachunkowości), są więc zdefiniowane m.in. jednostka dominująca, jednostka zależna, jednostka współzależna, jednostki powiązane czy grupa kapitałowa, którą tworzą wyłącznie jednostki.

Przepisy zawarte w ustawie o rachunkowości, skierowane są do tych podmiotów, w stosunku do których obowiązuje jurysdykcja polskiej ustawy. Wyjaśniając natomiast konstrukcję definicji jednostki zależnej (art. 3 ust. 1 pkt 39 ustawy o rachunkowości), która obejmuje również podmioty utworzone i działające zgodnie z przepisami obcego prawa handlowego, należy zauważyć że odnosi się ona wyłącznie do jednostek kontrolowanych przez jednostkę dominującą (w rozumieniu ustawy o rachunkowości) i ma na celu zapewnienie objęcia konsolidacją wszystkich jednostek tworzących grupę kapitałową, w której jednostka dominująca stosuje polskie standardy rachunkowości.

Niezależnie od powyższego, należy wskazać, że ustawa o rachunkowości, ustalając znaczenie pojęcia „strony powiązane”, odsyła w ust. 5 pkt 2 Dodatkowych informacji i objaśnień zawartych w Załączniku nr 1 do tej ustawy wprost do definicji zawartych w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSR/MSSF).

„Strony powiązane” to podmioty powiązane w rozumieniu międzynarodowych standardów rachunkowości przyjętych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (Dz. Urz. WE L 243 z 11.09.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 29, str. 609, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1-3 ustawy podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad wartości wskazane w ustawie dla poszczególnych jednostek.

Jak zostało wskazane w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 3 marca 2016 r., nr PK1.8201.1.2016, zgodnie z art. 18 ustawy o rachunkowości, jednostki prowadzące księgi rachunkowe sporządzają na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej zawierające:

symbole lub nazwy kont;
salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego;
sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego.

W związku z powyższym, przedmiotowe zestawienie będzie zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy).

A zatem, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinny być uwzględnione wartości aktywów ustalone na podstawie sald wszystkich ww. kont.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, przedmiotem działalności Wnioskodawcy będzie świadczenie usług finansowych polegających na finansowaniu zakupu samochodów produkowanych przez grupę A na rzecz konsumentów.

Główną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę będzie udzielanie kredytów konsumenckich. Wnioskodawca będzie posiadał status instytucji pożyczkowej w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim.

Tym samym, Wnioskodawca na podstawie art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od instytucji finansowych, będzie podatnikiem tego podatku.

Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, nie może wykluczyć możliwości, że Komisja Nadzoru Finansowego uzna, że Oddział po dacie Brexitu powinien podlegać regulacjom Prawa bankowego i kontynuować działalność w zakresie „wygaszania” istniejących umów z klientami w Polsce jako oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że X Sp. z o.o. zajmująca się działalnością faktoringową lub pożyczkową i nieposiadająca statusu banku bądź instytucji pożyczkowej, nie jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych. Tym samym, Wnioskodawca kalkulując podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, nie powinien uwzględniać wartości aktywów X Sp. z o.o.

Natomiast, w przypadku Banku S.A. Oddział w Polsce, kontynuującego działalność, zgodnie z założeniem Wnioskodawcy, jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego niepodlegającego regulacjom Prawa bankowego (nie będzie posiadał statusu oddziału banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 Prawa bankowego), nie będzie podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i w związku z tym, Wnioskodawca kalkulując podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, nie powinien uwzględniać wartości aktywów Banku S.A. Oddział w Polsce.

W przypadku, gdy Komisja Nadzoru Finansowego uzna, że rejestracja Banku S.A. Oddział w Polsce jako oddziału banku zagranicznego jest konieczna, brak uwzględnienia wartości aktywów tego podmiotu w kalkulacji podstawy opodatkowania dla Wnioskodawcy, wynikać będzie z faktu, że Oddział nie będzie instytucją pożyczkową. W konsekwencji, wartość aktywów Wnioskodawcy nie powinna podlegać sumowaniu z wartością aktywów Oddziału, ze względu na fakt, że Wnioskodawca i Oddział przynależą do odrębnych kategorii podatników podatku od niektórych instytucji finansowych.

Reasumując, Wnioskodawca kalkulując podstawę opodatkowania podatku od niektórych instytucji finansowych, na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o ponif, nie powinien uwzględniać wartości aktywów Banku S.A. Oddział w Polsce ani spółki X Sp. z o.o., bowiem podmioty te nie są podatnikami, o których mowa w art. 4 pkt 9 tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin