Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-256/13/HD
z 7 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 22 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która zajmuje się produkcją i sprzedażą odzieży wędkarskiej i myśliwskiej.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca bierze udział w wielu targach, w tym zagranicznych. Systematycznie firma wystawia się na targach w Moskwie (2 razy w roku, na wiosnę i jesień), przedstawiając tam swoje letnie i zimowe kolekcje ubrań.

Obsługą i organizacją stoiska zajmuje się firma zewnętrzna z Moskwy, która obciąża Wnioskodawcę fakturą za wymienione usługi. Przedstawiciele firmy Wnioskodawcy biorą udział w tych targach, co potwierdzone jest delegacjami.

Wnioskodawca zamierza zakupić w Chinach 10 sztuk manekinów, jako stały element wyposażenia stoiska wystawowego w Moskwie. Transport tych manekinów nastąpi bezpośrednio z Chin do Moskwy. Manekiny będą przechowywane w siedzibie firmy, która zajmuje się organizacją stoiska. Koszt jednostkowy manekina to ok. 1.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakup manekinów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup manekinów może być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania są wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu. Za takie należy uznać wydatki na organizację i udział w targach branżowych.

Na takich imprezach podatnik przedstawia i pokazuje swoje wyroby w celu pozyskania nowych klientów oraz podtrzymuje współpracę z dotychczasowymi kontrahentami. Produkowane przez firmę Wnioskodawcy wyroby wymagają ekspozycji na manekinach tak, aby były widoczne w całości. Ponieważ manekiny są wytworzone z nietrwałych materiałów (tworzywo sztuczne, plastik), mogą ulec uszkodzeniu lub zniszczeniu w trakcie częstego transportu. Transporty odbywałyby się dwa razy w roku lub częściej, co zwiększa ryzyko zniszczenia, a także zwiększa koszty organizacji targów, dlatego wydaje się uzasadnione pozostawienie tych manekinów w miejscu ich wystawiania i korzystania z nich na miejscu bez każdorazowego przewożenia.

Wnioskodawca uważa, że wydatek ten jest ściśle związany z targami i może być uznany za koszt uzyskania przychodów, tak jak inne wydatki związane z organizacją targów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione przez osoby inne niż podatnik),
• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej zajmuje się produkcją i sprzedażą odzieży wędkarskiej i myśliwskiej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca bierze udział w wielu targach, na których przedstawia letnie i zimowe kolekcje ubrań. Obsługą i organizacją stoiska zajmuje się firma zewnętrzna z Moskwy, która obciąża Wnioskodawcę fakturą za wymienione usługi. Przedstawiciele firmy Wnioskodawcy biorą udział w tych targach, co potwierdzone jest delegacjami. Wnioskodawca zamierza zakupić w Chinach 10 sztuk manekinów, jako stały element wyposażenia stoiska wystawowego w Moskwie. Transport tych manekinów nastąpi bezpośrednio z Chin do Moskwy. Manekiny będą przechowywane w siedzibie firmy, która zajmuje się organizacją stoiska. Koszt jednostkowy manekina to ok. 1.000 zł.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż u Wnioskodawcy, osiągającego przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione wydatki na zakup manekinów kreują koszty, które będą miały związek z uzyskaniem przychodu z tego źródła przychodów. Nie zostały one także wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów właściwie udokumentowanych wydatków związanych z zakupem przedmiotowych manekinów, o ile spełnione zostaną warunki określone przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w wielkości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki cywilnej, stosownie do treści cytowanego art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy także zwrócić uwagę, iż obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Reasumując, biorąc pod uwagę powyższe oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż przedstawiona przez Wnioskodawcę ogólna koncepcja zasad rozliczania kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.