Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.932.2018.3.RG
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym pismami: z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) oraz z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości stanowiących współwłasność małżeńską: działki zabudowanej oznaczonej jako działka nr 386/2 oraz działki niezabudowanej nr 82,
  

• opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% sprzedaży nieruchomości niezabudowanych, stanowiących współwłasność małżeńską, oznaczonych jako działki o nr: 166, 338, 340 i 641,
  

jest prawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej oznaczonej nr 386/2 i działki niezabudowanej nr 82 oraz opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych jako działki nr: 166, 338, 340 i 641 - stanowiących współwłasność małżeńską.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) oraz z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi postępowanie egzekucyjne, w którym jako dłużnik występuje: Pan A nr NIP … oraz Pani K o nr NIP dłużnikom przysługuje prawo własności nieruchomości ozn. nr KW …, na którą składają się działki: - nr 82 i 386/2 położone obręb …, gmina … - nr 124, 144, 166, 338, 340 położone obręb …, gmina … - nr 641 położona obręb …, gmina ….

W dniu 09.11.2018r. sygn. akt … została przeprowadzona pierwsza licytacja ww. nieruchomości w wyniku której doszło do sprzedaży działek o nr: 338 za cenę 75.000,00 zł, o nr 340 - za cenę 49.125,00 zł, o nr 166 - za cenę 47.625,00zł, o nr 144 - za cenę 23.250,00 zł, o nr 124 - za cenę 1.500,00 zł, o nr 82 - za cenę 80.250,00 zł.

Z powodu braku licytantów nie doszło do sprzedaży działek : 386/2 oraz 641.

Sąd wstrzymał wydanie postanowienia co do udzielenia przybicia nieruchomości ozn. nr działek 338, 340, 166, 144, 124, 82 do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku o wyłączenie Sądu i Komornika oraz skargi na czynności komornika złożonej przez Pana A w dniu 09.11.2018 r.

Pan A i Pani K nabyli umową darowizny – akt notarialny rep. … z dnia 23.04.2007 r. nieruchomość stanowiącą działki o nr 386/2, 124, 144, 166, 338, 340, 82, 158/2, 641 - użytki rolne zabudowane, grunty orne, rowy, łąki trwałe, nieużytki.

W ww. umowie strony określiły wartość przedmiotu darowizny cena nie obejmowała podatku VAT.

Działka nr 386/2: zabudowanej opis użytku: grunty zabudowane, rowy o pow. 0,3277 ha, ozn. użytków i konturów klasyfikacyjnych: … położona jest w terenie o funkcji: - podstawowej teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej, - uzupełniającej: teren zabudowy usługowej i mieszkaniowej wielorodzinnej. Działka zabudowana budynkiem do hodowli drobiu obecnie wykorzystywanym na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych) wzniesionym w technologii tradycyjnej o kilkudziesięcioletnim okresie eksploatacji. Nieruchomość w pobliżu drogi o nawierzchni gruntowej, pozbawiona bezpośredniego dostępu do drogi publicznej, uzbrojona w przyłącze elektryczne i wodociągowe. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …, zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 27 września 2012, zmienionym uchwałą nr … Rady Miejskiej w …z dnia 24 maja 2016.

Działka nr 82: niezabudowana, nieogrodzona, użytkowany jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej opis użytku grunty orne o pow. 2,1100 ha ozn. użytków i konturów klasyfikacyjnych : RV -0,7900ha, RVI położona jest w terenie rolnym udokumentowanych złóż surowców naturalnych (złoże … pole A). Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …, zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 27 września 2012, zmienionym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 24 maja 2016. Nieruchomość jest niezabudowana i sprzedana nie na cele budowlane, sprzedaż tej nieruchomości zwolniona jest od podatku VAT. Działka nr 82 została objęta decyzją Marszałka Województwa … nr … z dnia 7 maja 2013 roku w sprawie zatwierdzenia dokumentacji geologicznej złoża kopaliny (piasku). Ww. działka niezabudowana obecnie ma charakter rolny i taki pozostanie do czasu ewentualnej eksploatacji złóż surowców naturalnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z definicją towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W związku z tym sprzedaż gruntów stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie od opodatkowania dostawę terenów niezabudowanych ale wyłącznie innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 cytowanej ustawy stanowi, że studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Nieruchomości - działki nr 82 nie należy traktować jako przeznaczonej pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Tym samym dostawa tej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy wskazanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Działka nr 166 - niezabudowana, nieogrodzona, użytkowana jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej, posiada możliwość podłączenia sieci energetycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej i telefonicznej. Opis użytku: grunty orne o pow. 0,3800 ha, ozn. użytków i konturów klasyfikacyjnych: RIVa położona jest w terenie rolnym. Jednocześnie dla ww. działki wydano decyzję nr … z dnia 9 kwietnia 2018 r. o warunkach zabudowy, na podstawie której dopuszczono możliwość budowy pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …, zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 27 września 2012 r. zmienionym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 24 maja 2016. Dla działki nr 166 wydano decyzję nr … z dnia 9 kwietnia 2018r. o warunkach zabudowy, na podstawie której dopuszczono możliwość budowy pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych.

Działka nr 338 - niezabudowana, nieogrodzona, użytkowana jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej. Opis użytku: grunty orne, łąki trwałe o pow. 1,6700 ha, ozn. użytków i konturów klasyfikacyjnych RIVb-0,2500ha, RV-1,3900 ha, ŁIV-0,0300ha - znajduje się w terenie zabudowy produkcyjnej, składów i magazynów - ozn. symbolem 1P1. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Miejskiej w … z dnia 26 kwietnia 2018 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla wybranych terenów położonych w miejscowościach: … (Dziennik Urzędowy Województwa … z 2018r., poz. 2794).

Działka nr 340 - niezabudowana, nieogrodzona, użytkowana jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej. Opis użytku: grunty orne o pow. 1,6700 ha ozn. użytków i konturów klasyfikacyjnych RIVb-0,4800ha, RV-0,6000ha - znajduje się w terenie zabudowy produkcyjnej, składów i magazynów – ozn. symbolem 1P1. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …, zatwierdzonym uchwalą nr … Rady Gminy … z dnia 20 listopada 2012r.

Działka nr 641 - niezabudowana, nieogrodzona, użytkowana jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej, posiada możliwość podłączenia sieci energetycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej i telefonicznej. Opis użytku: grunty orne o pow. 0,4721 ha, ozn. użytków i konturów klasyfikacyjnych: RVI - północna część działki położona jest w terenie o funkcji: - podstawowej teren zabudowy zagrodowej i mieszkaniowo jednorodzinnej, - uzupełniającej: teren zabudowy usługowej. Wydano decyzję nr … z dnia 9 kwietnia 2018 r. o warunkach zabudowy, na podstawie której dopuszczono możliwość budowy trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych - pozostała część działki - w terenie rolnym. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy …, zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Gminy … z dnia 20 listopada 2012 r.

Odwołując się do pojęcia „zabudowy”, „terenu przeznaczonego pod zabudowę” - teren oznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1P1 stanowi teren przeznaczony pod zabudowę, bowiem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na tym terenie wznoszenie budowli takich jak: infrastruktura drogowa, obiekty infrastruktury technicznej, terenowe urządzenia produkcyjne, składy, magazyny. Skoro z zapisów tego planu wynika, że możliwa jest zabudowa obszaru działki nr 338, 340 w związku z tym dostawa tego gruntu jako terenu przeznaczonego pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia od podatku. Dostawa nieruchomości w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę (tj. w części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika przeznaczenie nieruchomości pod zabudowę) będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej „ustawy o VAT”). Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy … i …, istnieje możliwość przeznaczenia nieruchomości - działki 166 i 641 pod zabudowę, tj. zagospodarowania ww. budynkami, budowlami i obiektami budowlanymi, stwierdzić należy, że nieruchomość ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym określonym w art. 2 pkt 33 ustawy, a tym samym jego dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Działki o nr 124 niezabudowana, nieogrodzona użytkowana jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej położona w terenie leśnym oraz działka nr 144 niezabudowana, nieogrodzona, użytkowana jako grunty orne, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej położona w terenie rolnym - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W związku z tym, że na części działek objętych przedmiotową księgą wieczystą zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dopuszczono możliwość zabudowy istnieje konieczność wystąpienia z zapytaniem.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. Zainteresowana wskazała:w zakresie działki zabudowanej nr 386/2:

1. Budynek posadowiony na działce nr 386/2, o którym mowa we wniosku, tj. budynek do hodowli drobiu jest budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.)
2. Komornik - Wnioskodawca nie ma wiedzy dotyczącej klasyfikacji budynku wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.
3. Budynek jest trwale związany z gruntem.
4. W toku czynności Wnioskodawczyni ujawniła, że budynek do hodowli drobiu, obecnie wykorzystywany na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych), wzniesiony w technologii tradycyjnej, posiada kilkudziesięcioletni okres eksploatacji (wybudowany i użytkowany jako budynek gospodarczy - kurnik od lat 80-90 jeszcze przez poprzednich właścicieli własność przeniesiona na dłużników umową darowizny Rep. A nr … w dniu 23.04.2007 r.). Nie udostępniono dokumentacji technicznej istniejącego obiektu budowlanego (w tym pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania budynku), nie okazano komornikowi ani biegłemu żadnych dokumentów odnośnie budowy/rozbudowy.Komornik nie jest w stanie ustalić dokładnej daty pierwszego zasiedlenia niemniej jest to data odległa jeszcze sprzed roku 2007 r. i dotyczy poprzednich właścicieli ww. budynku.
5. Według wiedzy Wnioskodawczyni nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku.
6. Komornik nie jest w stanie ustalić dokładnej daty pierwszego zasiedlenia.
7. Według wiedzy Wnioskodawczyni pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków/budowli upłynął okres znacznie dłuższy niż dwa lata.
8. Komornik nie ma wiedzy, czy ww. budynek był wykorzystywany przez dłużników do:
   • czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
   • czynności zwolnionych od podatku VAT,
   • czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
9. Komornik nie ma wiedzy, czy ww. budynek był wykorzystywany przez dłużników wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
10. Podstawą nabycia przez dłużników nieruchomości była umowy darowizny Rep. A. … z dnia 23 kwietnia 2007 roku, wartość przedmiotu darowizny określono na kwotę 100.000,00 zł, według wiedzy Wnioskodawczyni nabycie przedmiotowej nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą z wykazaną kwotą podatku.
11. Z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
12. Według wiedzy Wnioskodawczyni dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej.
    
    

w zakresie działek niezabudowanych nr 82, 166, 338, 340, 641:

1. Działki o nr 82, 166, 338, 340 były wykorzystywane przez dłużników od dnia nabycia - jako grunty orne. Działka o nr 641 w przeszłości użytkowana rolniczo - jako grunty orne, obecnie w przeważającej części zadrzewiona (samosiejki) - nieużytkowana rolniczo.
2. Według wiedzy Wnioskodawczyni dłużnicy na ww. działkach nie prowadzili działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.)?
3. Według wiedzy Wnioskodawczyni ww. działki były wykorzystywane w prowadzeniu przez dłużników działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług (oprócz działki 641 nieużytkowanej rolniczo)?
4. Według wiedzy Wnioskodawczyni przedmiotowe działki nie były udostępniane osobom trzecim, np. na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia.
5. Według wiedzy Wnioskodawczyni z tytułu nabycia działek dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
6. Według wiedzy Wnioskodawczyni transakcje nabycia przez dłużników ww. działek nie zostały udokumentowane fakturą/fakturami z wykazaną kwotą podatku VAT.
7. Według wiedzy Wnioskodawczyni ww. działki były wykorzystywane w prowadzeniu przez dłużników działalności rolniczej, nie ma, czy dłużnicy przedmiotowe działki wykorzystywali do wykonywania czynności:
   • opodatkowanych podatkiem VAT
   • zwolnionych od podatku VAT
   • niepodlegających podatkowi VAT.
8. Według wiedzy Wnioskodawczyni ww. działki nie były wykorzystywane przez dłużników do działalności gospodarczej a jedynie do działalności rolniczej (oprócz działki 641 - nieużytek).
   
   

Odpowiedzi na pytania 1-8 dotyczących działek niezabudowanych nr 82, 166, 338, 340, 641 należy udzielić osobno w odniesieniu do każdej z działek.

w zakresie działek niezabudowanych nr 166 i 641 (w części dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy):

9. Według wiedzy Wnioskodawczyni na dzień sprzedaży wydane decyzje o warunkach zabudowy dla działki 166 i części działki 641 (dla której wydano decyzję) będą obowiązywały.
10. Brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
11. Nie, według wiedzy Wnioskodawczyni nie zostaną wydane nowe decyzje o warunkach zabudowy dla działek 166 i części działki 641,
    
    

w zakresie działek niezabudowanych nr 82, 340, 641 (w części, dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy) na pytania Organu:

„12. Jakie jest przeznaczenie ww. działek będących przedmiotem wniosku zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego?” Wnioskodawczyni odpowiedziała:

Dla działki: nr 82 - nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

nr 340 - zabudowa produkcyjna, składów i magazynów - ozn. symbolem 1P1.

nr 641 (w części, dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy) – nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

13. W przypadku, gdy dla działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, należy wskazać czy dla działek będących przedmiotem sprzedaży zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy bądź też decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073.)?” Zainteresowana wskazała:

1. Dla działki nr 82 - nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy bądź też decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073),

nr 641 - w części, dla której wydano decyzję pod zabudowę jednorodzinną, dla pozostałej nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy bądź też decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

w zakresie działki niezabudowanej nr 641:

Brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 641.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 lutego 2019 r.

Na pytanie nr 1 Organu „Czy Dłużnicy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług?” Zainteresowana wskazała:

1. Dłużnicy Pan A i Pani K nie są zarejestrowanymi jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług
   
   

Na pytanie nr 2 Organu „Czy Dłużnicy prowadzili/prowadzą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)? Jeżeli tak, należy wskazać jaką działalność prowadzą.” Zainteresowany wskazał:

2. Dłużniczka Pani K nie prowadziła oraz nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Dłużnik Pan A od dnia 02.07.2012r. zgłosił prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z wpisem do CEIDG wykonywana działalność gospodarcza (kody PKD):

• 08.12.Z - wydobywanie żwiru i piasku, 43.I2.Z przygotowywanie terenu pod budowę, roboty ziemne,
  

• 43.99.Z - pozostałe specjalistyczne roboty budowlane
  

• 46.73.Z - sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego.
  

• 49.41.Z - transport drogowy towarów,
  

• 77.11.Z - wynajem dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.
  

Działalność zawieszona od dnia 31.05.2018 r.

Na pytanie nr 3 Organu „W związku ze wskazaniem, że „działki o nr: 82, 166, 338, 340 były wykorzystywane przez Dłużników od dnia nabycia jako grunty orne” oraz „działka o nr 641 w przeszłości użytkowana rolniczo”, należy wskazać, czy Dłużnicy byli/są z tytułu działalności rolniczej czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT bądź rolnikami ryczałtowymi korzystającymi ze zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?” Zainteresowana wskazała:

3. Dłużnik Pan A od dnia 01.07.2012 r. jest zarejestrowany jako rolnik posiadający indywidualne gospodarstwo rolne. Od dnia 01.04.2007 r. zgłosił prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.
   
   

Na pytanie nr 6 Organu „Czy Dłużnicy ponosili nakłady celem zwiększenia wartości działek? Jeżeli tak, to jakie to były nakłady?” Zainteresowana wskazała:

6. Według wiedzy Wnioskodawczyni ww. dłużnicy nie ponosili żadnych nakładów celem zwiększenia wartości działek o nr: 82, 166, 338, 340 i 641. Jedyne nakłady o jakich Wnioskodawczyni ma wiedzę, to to, że dłużnicy po dacie opisu i oszacowania przedmiotowej nieruchomości (opis oszacowanie ukończono dnia 19 lipca 2018 r.) dłużnik przeprowadził remont w części budynku do hodowli drobiu o powierzchni około 60 m² (działka nr 386/2) tj. izolacja podłoża wewnątrz hali wraz z podbudową, wylewką oraz ułożeniem płytek, wymianą stolarki drzwiowej, glazurą, instalacją hydrauliczną, instalacja elektryczną i oświetleniem, zabudową karton-gips- według dłużnika Pana A wartość remontu wyniosła ok. 17.200,00zł. Wartość szacunkowa budynku do hodowli drobiu przed wykonaniem ww. prac to kwota - 183.500.00 zł (17.200,00zł/183.500,00zł = 0,0937).
   
   

Na pytanie nr 9 Organu „Kto wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek: 166 i części działki 641 - objętych zakresem pytania?” Zainteresowana wskazała:

9. Według wiedzy Wnioskodawczyni z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek 166 i części działki 641 wystąpił sam dłużnik Pan A.
   • wniosek z dnia 20.12.2017r. dot. działki nr 166,
   • wniosek z dnia 11 stycznia 2018r. dot. działki nr 541.
   
   
   

Na pytanie nr 10 Organu „Należy wskazać, czy Dłużnicy dokonywali eksploatacji złóż surowców naturalnych z działki nr 82?” Zainteresowana wskazała:

10. Według wiedzy Wnioskodawczyni z działki nr 82 nie dokonywano eksploatacji złóż surowców naturalnych, tym samym dłużnicy Pan A i Pani K nie dokonywali takiej eksploatacji
    
    

Na pytanie nr 11 Organu „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 10 jest przecząca, to należy wskazać, kto dokonywał eksploatacji złóż surowców naturalnych.” Zainteresowana wskazała:

11. Według wiedzy Wnioskodawczyni nikt nie dokonywał eksploatacji złóż surowców naturalnych z działki nr 82.
    
    

Natomiast na pytania Organu:

„4) Czy Dłużnicy dokonywali dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług?

5) Jeśli tak, to czy dostawa tych produktów była opodatkowana czy zwolniona od podatku VAT? (…)

7)Czy budynek do hodowli drobiu wykorzystywany był przez Dłużników w prowadzonej działalności gospodarczej?

8)Do jakich celów od momentu nabycia (otrzymania w drodze darowizny) do momentu sprzedaży wykorzystywany jest/będzie przez Dłużników budynek do hodowli drobiu (tj. cele hodowlane, produkcyjne, inne – jakie?”

Wnioskodawczyni odpowiedziała: „Komornik nie posiada wiedzy na pytania zadane w pkt 4, 5, 7, 8. brak współpracy ze strony dłużników uniemożliwił uzyskanie odpowiedzi na ww. pytania. W załączeniu skan pisma dłużnika z dnia 22.02.2019r. oraz skan odpowiedzi z US … z dnia 13.02.2019 r. (szt. 2)”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej ozn. nr KW … dot. działki: zabudowanej nr 386/2 oraz działki niezabudowanej ozn. nr 82 korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej działki o nr 82, 166, 338, 340, 641 objęte ww. księgą wieczystą będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki zabudowanej nr 386/2 oraz niezabudowanej nr 82 korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy wskazanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o VAT.

Natomiast działki niezabudowane nr 166, 338, 340, 641, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - gdzie dopuszczono możliwość zabudowy należy traktować jako tereny budowlane i w ocenie Wnioskodawczyni nie mogą korzystać ze zwolnienia - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT tym samym będą podlegały podatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe,

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Powołane powyżej przepisy wskazują, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisem grunty oraz budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi postępowanie egzekucyjne, w którym jako dłużnik występuje: Pan A i Pani K. Dłużnikom przysługuje prawo własności nieruchomości, na którą składają się działki: - nr 82 i 386/2, 124, 144, 166, 338, 340, 641. Pan A i Pani K. nabyli umową darowizny – akt notarialny rep. A nr … z dnia 23.04.2007 r. nieruchomość stanowiącą działki o nr 386/2, 124, 144, 166, 338, 340, 82, 158/2, 641 - użytki rolne zabudowane, grunty orne, rowy, łąki trwałe, nieużytki. Pan A i Pani K. nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest kwestia dotycząca zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej oznaczonej nr 386/2 i działki niezabudowanej nr 82 oraz opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych jako działki nr: 166, 338, 340 i 641.

Aby ustalić, czy Wnioskodawca, jako komornik sądowy, będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, należy dokonać analizy, czy dłużnicy w okolicznościach opisanych we wniosku byli podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W opisie sprawy wskazano że działki o nr 82, 166, 338, 340 były wykorzystywane przez dłużników od dnia nabycia - jako grunty orne. Działka o nr 641 w przeszłości użytkowana rolniczo - jako grunty orne, obecnie w przeważającej części zadrzewiona (samosiejki) - nieużytkowana rolniczo. Według wiedzy Wnioskodawczyni ww. działki były wykorzystywane w prowadzeniu przez dłużników działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotowe działki nie były udostępniane osobom trzecim, np. na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia.

Dłużnik Pan A od dnia 01.07.2012 r. jest zarejestrowany jako rolnik posiadający indywidualne gospodarstwo rolne. Od dnia 01.04.2007 r. zgłosił prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Ww. działki były wykorzystywane w prowadzeniu przez dłużników działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dłużniczka Pani K nie prowadziła oraz nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Dłużnik jest zarejestrowany jako rolnik posiadający indywidualne gospodarstwo rolne. Od dnia 01.04.2007 r. zgłosił prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Jak wynika z opisu sprawy w skład nieruchomości nabytej przez Dłużników w drodze darowizny wchodzą działki będące przedmiotem niniejszej dostawy, które wykorzystywane w prowadzeniu przez Dłużników działalności rolniczej.

Okoliczności te wskazują zatem na ścisłe związanie ww. działek z prowadzoną przez Dłużników działalnością rolniczą. Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowe działki stanowią majątek wykorzystywany w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, by przedmiotowe grunty w jakikolwiek sposób były wykorzystywane w celach prywatnych, osobistych Dłużników.

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem dostawy były grunty stanowiące de facto składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza.

Zatem w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, Dłużnicy - w związku ze sprzedażą działek niezabudowanych wykorzystywanych do działalności rolniczej, oznaczonych nr: 82, 166, 338, 340 i 641, będą podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Stwierdzić zatem należy, że dostawa ww. działek niezabudowanych, o których mowa we wniosku będzie stanowiła dostawę towarów, która podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie powołanego art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Również w odniesieniu do dostawy działki nr 386/2 zabudowanej budynkiem do hodowli drobiu z uwagi na fakt, że jak wskazała Wnioskodawczyni, obecnie wykorzystywany na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych) Dłużnicy występować będą w charakterze podatników podatku od towarów i usług, w rozumieniu powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii dotyczącej zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej oznaczonej nr 386/2 i działki niezabudowanej nr 82 oraz opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych jako działki nr: 166, 338, 340 i 641, stwierdzić należy, iż kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do treści art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży, nie minęły co najmniej dwa lata.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki, aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Odnosząc powyższe uregulowania do niniejszej sprawy należy wskazać, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy działki nr 386/2 zabudowanej budynkiem do hodowli drobiu, obecnie wykorzystywanym na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych), uzbrojonej w przyłącze elektryczne i wodociągowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę ww. budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Jak wskazała Wnioskodawczyni budynek posadowiony na działce nr 386/2, tj. budynek do hodowli drobiu, jest budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Budynek jest trwale związany z gruntem. Budynek do hodowli drobiu, obecnie wykorzystywany na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych), wybudowany i użytkowany jako budynek gospodarczy - kurnik od lat 80-90 jeszcze przez poprzednich właścicieli własność przeniesiona na dłużników umową darowizny w dniu 23.04.2007 r. Dłużnik przeprowadził remont w części budynku do hodowli drobiu o powierzchni około 60 m2 (działka nr 386/2) tj. izolacja podłoża wewnątrz hali wraz z podbudową, wylewką oraz ułożeniem płytek, wymianą stolarki drzwiowej, glazurą, instalacją hydrauliczną, instalacja elektryczną i oświetleniem, zabudową karton-gips. Natomiast, jak wskazała Wnioskodawczyni, Dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości przekraczającej 30% ich wartości początkowej. Komornik nie jest w stanie ustalić dokładnej daty pierwszego zasiedlenia, niemniej jest to data odległa jeszcze sprzed roku 2007 r. i dotyczy poprzednich właścicieli ww. budynku. Według wiedzy Wnioskodawczyni pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków/budowli upłynął okres znacznie dłuższy niż dwa lata.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, należy uznać że doszło do pierwszego zasiedlenia budynku położonego na działce 386/2 oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Zatem dostawa budynku położonego na działce 386/2 będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że urządzenia budowlane należy traktować jako element przynależny do budynków/budowli, podlegające opodatkowaniu łącznie z budynkami/budowlami, z którymi są powiązane, w niniejszej sprawie sprzedaż opisanych urządzeń budowlanych - przyłącze elektryczne i wodociągowe, znajdujących się na działce nr 386/2, będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT tak, jak budynek, z którym są związane.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu będzie opodatkowana według takiej stawki podatku, jaką opodatkowana będzie dostawa budynków na nim posadowionych. W przedmiotowej sprawie dostawa budynku położonego na działce 386/2 będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem dostawa działki nr 386/2, na której posadowiony jest ww. budynek do hodowli drobiu, obecnie wykorzystywany na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych), również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Wskazać tu należy, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, strony mogą zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy nieruchomości, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w tym przepisie oraz w przepisie art. 43 ust. 11 ustawy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w związku z rozstrzygnięciem zawartym w orzeczeniu TSUE w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, istnieje możliwość do zastosowania obowiązujących norm prawa krajowego albo może bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w orzecznictwie sądowym, w tym w wyroku C-308/16.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem, w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przypadku ww. niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.

Zatem należy wskazać, że w przypadku zastosowania wykładni pierwszego zasiedlenia przedstawionej w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w rozpatrywanej sprawie również doszło do pierwszego zasiedlenia budynku położonego na działce nr 386/2, który był wykorzystywany jako kurnik od lat 80-90 a obecnie jest wykorzystywany do produkcji płyt betonowych oraz od pierwszego zasiedlenia w świetle wykładni prounijnej do planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, w przypadku zastosowania wykładni prounijnej, dostawa budynku do hodowli drobiu obecnie wykorzystywanego na cele produkcyjne (produkcja płyt betonowych) będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Również urządzenia budowlane, które należy traktować jako elementy przynależne do budynków/budowli, podlegają opodatkowaniu łącznie z budynkami/budowlami, z którymi są powiązane, w konsekwencji będą podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT tak, jak budynek, z którym są związane.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu będzie opodatkowana według takiej stawki podatku, jaką opodatkowana będzie dostawa budynku na nim posadowionego, zatem w niniejszej sprawie, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Odnośnie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek niezabudowanych o nr 82, 166, 338, 340 oraz działki nr 641, należy wskazać, iż według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z kolei art. 2 pkt 33 ustawy stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy (art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, że:

• działka o nr 82 jest niezabudowana, nieogrodzona, nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej, użytkowana jako grunty orne. Dla przedmiotowej działki nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy bądź też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
  

• dla nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem 166 wydano decyzję nr 37/2018 z dnia 9 kwietnia 2018 r. o warunkach zabudowy, na podstawie której dopuszczono możliwość budowy pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych,
  

• nieruchomość gruntowa oznaczona numerem 338 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym znajduje się w terenie zabudowy produkcyjnej, składów i magazynów,
  

• nieruchomość gruntowa oznaczona numerem 340 - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - zabudowa produkcyjna, składów i magazynów - ozn. symbolem 1P1,
  

• nieruchomość gruntowa oznaczona numerem 641 - dla części działki wydano decyzję o warunkach zabudowy, na podstawie której dopuszczono możliwość budowy trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w pozostałej części działka nr 641 nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy bądź decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.
  

Z okoliczności sprawy nie wynika, aby w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki wyznaczono linie rozgraniczające teren budowlany od pozostałego terenu działki o innym przeznaczeniu, w związku z czym należy uznać, że cała działka nr 641 jest terenem budowlanym.

W konsekwencji, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że działka nr 82 stanowi teren niezabudowany, inny niż teren budowlany i w związku z tym jej dostawa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku działek 166, 338, 340 i działki nr 641 przedmiotem dostawy będą nieruchomości gruntowe, obejmujące tereny przeznaczone pod zabudowę, czyli będące terenami budowalnymi.

W związku z powyższym działki oznaczone nr 166, 338, 340 i działka nr 641, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania dla sprzedaży ww. działek nr 166, 338, 340 i działki nr 641 zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować dla dostawy tych działek możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,
  

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy nadmienić, że brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy, przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Jak wynika z opisu sprawy, działki o nr 386/2, 82, 166, 338, 340, 641 dłużnicy nabyli umową darowizny, w której strony określiły wartość przedmiotu darowizny a cena nie obejmowała podatku VAT. W związku z czym nie można uznać, że dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działek, lub że takie prawo nie przysługiwało.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, iż do dostawy działek o nr 166, 338, 340 i 641, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony jeden z warunków przedstawionych w tym przepisie.

Tym samym dostawy działek o nr 166, 338, 340 i 641 nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku i należy je opodatkować stawką podatku VAT w wysokości 23%, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości stanowiących współwłasność małżeńską: działki zabudowanej oznaczonej jako działka nr 386/2 oraz działki niezabudowanej nr 82,
  

• opodatkowania podatkiem VAT wg stawki 23% sprzedaży nieruchomości niezabudowanych, stanowiących współwłasność małżeńską, oznaczonych jako działki o nr: 166, 338, 340 i 641,
  

-jest prawidłowe,

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

W niniejszej interpretacji wniosek został rozpatrzony w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej oznaczonej nr 386/2 oraz opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych jako działki nr: 166, 338, 340 i działki nr 641 (w części, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy). Natomiast w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych jako działki nr: 82 i 641 (w części, nieobjętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.