Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.15.2019.2.MD
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2019 r. (data wpływu – 21 stycznia 2019 r.), uzupełnionego 28 lutego i 6 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zmiany umowy o podział majątku małżeńskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zmiany umowy o podział majątku małżeńskiego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 22 lutego 2019 r., znak: 0111-KDIB4.4014.13.3019.1.MD, 0111-KDIB4.4015.15.2019.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 28 lutego 2019 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) i 6 marca 2019 r. (wpływ pisma uzupełniającego).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca oraz K. K. oświadczają, że 13 października 2009 r. przez notariusza sporządzony został akt notarialny obejmujący umowę o podział majątku wspólnego. Mocą opisanego aktu dokonali podziału ich majątku wspólnego obejmujący stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 107,61 m2, składający się z trzech pokoi, kuchni, łazienki, wc, dwóch garderób i przedpokoju, usytuowany na drugiej kondygnacji budynku, z którym to lokalem związane są prawa w udziale wynoszącym 10761/1222321 części, dla którego to lokalu Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

W wyniku powołanego wyżej podziału majątku Wnioskodawca nabył udział wynoszący 1/10 część w ww. lokalu mieszkalnym a K. K. udział wynoszący 9/10 części.

Związek małżeński zawarty pomiędzy Wnioskodawcą i K. K. został rozwiązany przez rozwód na podstawie prawomocnego wyroku Sądu z 17 grudnia 2008 r.

Wnioskodawca oraz K. K. nie czynili ze swego majątku wspólnego wydatków lub nakładów na swe majątki osobiste, nie czynili także wydatków lub nakładów ze swych majątków osobistych na majątek wspólny, ani też nie zaspakajali długów jednego z małżonków z majątku wspólnego.

Byli małżonkowie zamierzają zmienić treść powołanej wyżej umowy o podział majątku wspólnego w ten sposób, że właścicielem całego ww. lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi stanie się Wnioskodawca ze spłatą na rzecz K. K. kwoty stanowiącej równowartość 20.000 EURO.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zmiana powołanej umowy o podział majątku wspólnego z 13 października 2009 r. w ten sposób, że właścicielem całego przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi stanie się Wnioskodawca ze spłatą na rzecz K. K. kwoty stanowiącej równowartość 20.000 EURO będzie przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub/i podatku wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn, a jeśli tak – to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana powołanej umowy o podział majątku wspólnego z 13 października 2009 r. w ten sposób, że właścicielem całego ww. lokalu mieszkalnego stanie się Wnioskodawca ze spłatą na rzecz K. K. kwoty stanowiącej równowartość 20.000 EURO, nie będzie przedmiotem podatku od czynności cywilnoprawnych ani podatku wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ umowa o podział majątku wspólnego nie jest przedmiotem podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z treścią art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i nie jest również przedmiotem podatku od spadków i darowizn, zgodnie z treścią art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem jej zmiana również nie podlega żadnej z wymienionych ustaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 1a cyt. ustawy, przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;
2. wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.
   
   

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog nabycia rzeczy i praw majątkowych, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. To oznacza, że tylko czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z treści wniosku wynika, że 13 października 2009 r. sporządzony został akt notarialny obejmujący umowę o podział majątku wspólnego. Mocą opisanego aktu Wnioskodawca i jego była małżonka dokonali podziału majątku wspólnego obejmującego stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny. W wyniku powołanego wyżej podziału majątku Wnioskodawca nabył udział wynoszący 1/10 część w ww. lokalu mieszkalnym a K. K. udział wynoszący 9/10 części. Byli małżonkowie zamierzają zmienić treść powołanej wyżej umowy o podział majątku wspólnego w ten sposób, że właścicielem całego ww. lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi stanie się Wnioskodawca ze spłatą na rzecz K. K. kwoty stanowiącej równowartość 20.000 EURO.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682, ze zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym.

Stosownie do art. 47 § 1 i § 2 ww. ustawy małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

Rozdzielność majątkowa powstaje z mocy prawa, w razie ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków – art. 53 § 1 ustawy .

Orzeczenie separacji powoduje powstanie między małżonkami rozdzielności majątkowe – art. 54 § 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że ustanie małżeństwa, w wyniku np. orzeczenia sądu rozwiązującego małżeństwo, powoduje ustanie z mocy prawa tej wspólności. Wspólność majątkowa małżeńska ustaje również w przypadku zawarcia przez małżonków umowy ją znoszącej i wprowadzającej rozdzielność majątkową, orzeczenia sądu ustanawiającego w miejsce wspólności majątkowej pełną rozdzielność na żądanie jednego z małżonków, orzeczenia separacji małżonków, ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków oraz w przypadku ogłoszenia upadłości jednego z nich.

Ponadto wskazać należy, że podział majątku wspólnego małżonków jest instytucją typową dla prawa rodzinnego i opiekuńczego. Należy podkreślić, że podział majątku wspólnego małżonków, wskazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.) i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Do podziału majątku wspólnego nie ma również zastosowania cytowany wyżej art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Skoro w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zostało wymienione nabycie w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, jako podlegające podatkowi od spadków i darowizn, to oznacza, że nabycie tytułem podziału majątku wspólnego małżonków (jak również w wyniku zmiany takiej umowy) nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, że w opisanym zdarzeniu następuje zmiana umowy o podział majątku dorobkowego małżonków, w świetle powołanych przepisów, brak jest podstaw do stwierdzenia, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn powstaną dla Wnioskodawcy jakiekolwiek obowiązki podatkowe.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.