Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.79.2019.1.JC
z 2 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 7 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 15 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego wydania partii towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i opodatkowania stawką podatku w wysokości 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nieodpłatnego wydania partii towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i opodatkowania stawką podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w branży chemicznej i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka realizuje dostawy towarów na rzecz nabywców mających siedzibę poza Polską, na terenie innych państw członkowskich - podatników podatku od wartości dodanej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców. Spółka kwalifikuje dostawy te jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: WDT) opodatkowane stawką 0% (Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego).

W ramach współpracy ze strategicznymi nabywcami z Unii Europejskiej, Spółka przyznaje im różnego rodzaju gratyfikacje (element polityki marketingowej Spółki). Przykładowo, w zamian za zrealizowanie określonej ilości zakupów towarów wskazanych w umowie (złożenie zamówień na wartość przekraczającą umówiony próg), Spółka przyznaje odbiorcy uprawnienie do otrzymania nieodpłatnej partii towarów (po stronie Spółki powstaje zaś zobowiązanie do nieodpłatnego wydania określonej partii towarów). Przedmiotem bezpłatnych wydań mają być towary będące przedmiotem umowy, przy czym niekoniecznie będą to towary, które były przedmiotem pierwotnych, odpłatnych dostaw (stanowiących podstawę do wyliczenia progu, po przekroczeniu którego odbiorca otrzyma gratyfikację). Przedmiot bezpłatnych wydań jest bowiem niezależny od wydań będących przedmiotem pierwotnej transakcji WDT. Innymi słowy, przedmiotem nieodpłatnie przekazanych towarów mogą być zarówno towary, które były przedmiotem uprzednich, odpłatnych dostaw (stanowiących postawę dla podjęcia decyzji o przyznaniu gratyfikacji i jej wysokości) jak i towary innego rodzaju, określone w umowie stron.

Na wartość przekazywanych towarów Spółka wystawia fakturę VAT, na której w pozycji sposób zapłaty umieszcza informację: transfer bez opłaty. Przekazanie kwalifikowane jest jako nieodpłatna transakcja WDT opodatkowana stawką 0% - wydane towary są bowiem nieodpłatnie wywożone z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, a Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, wytworzenia lub importu nieodpłatne wydawanych (i przemieszczanych do innego kraju członkowskiego) towarów. Nieodpłatnie wydawane towary nie stanowią prezentu o małej wartości ani próbki w rozumieniu art. 7 ust 4 i 5 ustawy o VAT.

Spółka, w przedmiotowej sprawie złożyła już wniosek o interpretację (sygn. sprawy …), ale z uwagi na niedotrzymanie terminu na uzupełnienie wniosku, został on pozostawiony bez rozpoznania. W związku z powyższym, niniejszy wniosek zawiera już uzupełnienie o wyjaśnienia, do których złożenia Spółka została uprzednio wezwana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydanie, jako gratyfikacji, w ramach polityki marketingowej Spółki, opisanej w stanie faktycznym nieodpłatnej partii towarów, powinno być kwalifikowane jako transakcja WDT, opodatkowana stawką 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie jako gratyfikacji, w ramach polityki marketingowej Spółki, opisanej w stanie faktycznym nieodpłatnej partii towarów, powinno być kwalifikowane jako transakcja WDT, opodatkowana stawką 0%.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z kolei art. 7 ustawy o VAT określa co należy rozumieć pod pojęciem dostawy towarów. I tak, w myśl, art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawę towarów stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel za wynagrodzeniem. Zgodnie natomiast z ust. 2 ww. artykułu, pod pojęciem dostawy towarów należy również rozumieć wszelkiego rodzaju przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części (z wyłączeniem przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o malej wartości i próbek, zdefiniowanych w dalszych przepisach art. 7 ustawy o VAT).

Warto zwrócić uwagę, że art. 13 ust. 1 ustawy o VAT odnosi się całościowo do art. 7 ustawy o VAT, a nie tylko do jego ustępu pierwszego, co oznacza, iż dostawę wewnątrzwspólnotową stanowi nie tylko odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ale także nieodpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. 

Na podstawie cytowanych przepisów stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega zatem każda dostawa towarów, w tym również dostawa nieodpłatna, dokonywana na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, w wykonaniu której następuje wywóz towarów z terytorium kraju (Polski) na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż nieodpłatne wydanie towarów przez Spółkę na rzecz zagranicznego kontrahenta powinno być kwalifikowane jako transakcja WDT, która po spełnieniu przesłanek określonych w ustawie VAT, korzysta z opodatkowania stawką 0%. Spółka jest bowiem w posiadaniu wymaganych ustawą o VAT dokumentów potwierdzających wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji wydanej przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w dniu 5 stycznia 2006 r. (sygn. 1471/NTR2/443-508/05/MŻ).

Wnioskodawca pragnie również wskazać, iż w analizowanym stanie faktycznym nie ma podstaw do uznania, iż przekazywane odbiorcy nieodpłatnie towary powinny być traktowane jako rabat potransakcyjny, udokumentowany poprzez wystawienie faktury korygującej zmniejszającej wartość pierwotnej dostawy. Takiej kwalifikacji stoi bowiem na przeszkodzie fakt, iż w ramach nieodpłatnego przekazania towarów mogą być wydane towary inne niż te będące przedmiotem pierwotnej dostawy. W konsekwencji technicznie niemożliwym byłoby wystawienie faktury korygującej pierwotną dostawę WDT, gdyż udzielona kontrahentowi gratyfikacja w postaci nieodpłatnie wydanej partii towarów nie odnosi się tylko i wyłącznie do towarów zawartych w takiej fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Zgodnie art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

W myśl art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% - stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony),
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
   
4. (uchylony)

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

A zatem jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że wydanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnej partii towarów stanowi i stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną stawką w wysokości 0%.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizuje dostawy towarów na rzecz nabywców mających siedzibę poza Polską, na terenie innych państw członkowskich - podatników podatku od wartości dodanej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tych nabywców. W ramach współpracy Wnioskodawca przyznaje różnego rodzaju gratyfikacje np. w zamian za zrealizowanie określonej ilości zakupów towarów wskazanych w umowie (złożenie zamówień na wartość przekraczającą umówiony próg), Wnioskodawca przyznaje odbiorcy uprawnienie do otrzymania nieodpłatnej partii towarów. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, wytworzenia lub importu nieodpłatne wydawanych (i przemieszczanych do innego kraju członkowskiego) towarów. Nieodpłatnie wydawane towary nie stanowią prezentu o małej wartości ani próbki w rozumieniu art. 7 ust 4 i 5 ustawy o VAT. Wydane towary są nieodpłatnie wywożone z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego a Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

W związku z powyższym, pomimo że towary wydawane są przez Wnioskodawcę nieodpłatnie, to czynności te noszą znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że następuje tu przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami. W przedmiotowej sprawie istotny jest również fakt, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia tych towarów oraz że towary nie stanowią prezentu o małej wartości ani próbki w rozumieniu art. 7 ust 4 i 5 ustawy o VAT. Zatem czynność nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę partii towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W analizowanej sprawie zostały bowiem spełnione warunki określone w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania wskazanego we wniosku towaru za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów. Czynność wydania, jako odpłatna dostawa towarów, będzie podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, udokumentowany wywóz partii towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju na rzecz podmiotów będących podatnikami podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, stanowi i stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i podlega opodatkowaniu według stawki 0 %.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Z uwagi na powyższe w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano kwestii prawidłowości dokumentowania dokonywanych transakcji.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.