2019.04.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.61.2019.1.AM
z 4 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu udzielania prawa do reemisji kanałów telewizyjnych wytworzonych przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu udzielania prawa do reemisji kanałów telewizyjnych wytworzonych przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega na terytorium Polski opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest podmiotem wchodzącym w skład grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), działającej w branży mediowej.

Jednym z głównych obszarów prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest tworzenie i emisja wytworzonych we własnym zakresie programów/kanałów telewizyjnych (dalej: „kanały telewizyjne” lub „kanały”).

Z prawnego punktu widzenia, kanały telewizyjne objęte są definicją „programu” wynikającą z art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (dalej: „Ustawa o radiofonii i telewizji”, Dz. U. z 2017, poz. 1414 ze zm.). W świetle powyższych przepisów pod pojęciem tym rozumieć należy: „uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie”.

Na cele powyższej działalności Wnioskodawca posiada koncesję przyznaną przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na rozpowszechnianie kanałów telewizyjnych (dalej: „Koncesja”).

W oparciu o Koncesję Wnioskodawca udziela prawa (licencji) do reemisji (dalej: „Prawo do reemisji”) wytworzonych przez siebie kanałów telewizyjnych podmiotom trzecim (np. operatorzy sieci kablowych; dalej: „Kontrahent” lub „Kontrahenci”), którzy udostępniają kanały do finalnych abonentów.

W ramach przedmiotowej transakcji Kontrahent uzyskuje wyłącznie Prawo do reemisji kanałów telewizyjnych wytworzonych przez Wnioskodawcę. W szczególności. Kontrahent nie uzyskuje przy tym praw do używania kanałów na innych polach eksploatacji ani nie uzyskuje żadnych innych praw ani też licencji do samych kanałów telewizyjnych lub ich części składowych, a wszelkie prawa i licencje w tym zakresie nadal przysługują Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią umów zawieranych w tym przedmiocie, Kontrahent nie uzyskuje również żadnych praw ani licencji do materiałów audiowizualnych odtwarzanych przez Wnioskodawcę w ramach kanałów telewizyjnych. W ramach opisanej usługi Kontrahent uzyskuje jedynie Prawo do reemisji kanału Wnioskodawcy jako całości, a nie jego poszczególnych komponentów. Kontrahenci nie mają także prawa do ingerencji w treść kanałów telewizyjnych, do których uzyskują prawo reemisji.

W tym kontekście Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, że prawo do nadań kanału (w tym prawo do nadawania i udzielania zgody na reemisję kanałów telewizyjnych) przysługuje mu jako nadawcy na podstawie art. 97 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 poz. 1191 t.j., dalej: „Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”), w następstwie udzielonej mu Koncesji. Takie prawo ma charakter odrębny w stosunku do praw autorskich dotyczących utworów audiowizualnych emitowanych w ramach kanałów Wnioskodawcy. Z perspektywy prawnej udzielenie praw do reemisji kanałów telewizyjnych stanowi zatem czynność udostępniania przez Wnioskodawcę wskazanego prawa pokrewnego, a nie sublicencji do poszczególnych treści udostępnianych w ramach tych kanałów. Jednocześnie, przedmiotowe prawo do nadań kanałów telewizyjnych ma charakter pierwotny i pozostaje niezmiennie po stronie Wnioskodawcy (tj. żaden podmiot, któremu Wnioskodawca udziela praw na rozprowadzanie (reemisję) kanałów telewizyjnych nie nabywa tego prawa od Wnioskodawcy), a jedynie korzysta z niego w zakresie określonym przez Wnioskodawcę.

W ramach kanałów telewizyjnych emitowane są m.in utwory audiowizualne wytworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie oraz utwory do których prawa Wnioskodawca uzyskał od podmiotów trzecich. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że ramówka programowa przedmiotowych kanałów zmienia się w sposób dynamiczny w zależności od profilu tematycznego odpowiednich kanałów telewizyjnych, aktualnych trendów rynkowych oraz preferencji telewidzów, itp. Kluczowe znaczenie ma także okoliczność, że proces ten przebiega niezależnie od ustaleń między Wnioskodawcą oraz kontrahentem i jest przeprowadzany jedynie przez Wnioskodawcę, jako podmiot wytwarzający dany kanał telewizyjny.

Z tytułu świadczonej usługi, Wnioskodawca otrzymuje stosowne wynagrodzenie kalkulowane jako iloczyn stawki uzgodnionej pomiędzy Wnioskodawcą i kontrahentem oraz średniej liczby abonentów w okresie miesięcznym.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę kanały telewizyjne oraz prawa do nadań tych kanałów nie stanowią dla Wnioskodawcy wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody z tytułu udzielania prawa do reemisji kanałów telewizyjnych wytworzonych przez Wnioskodawcę powinny być kwalifikowane przez Wnioskodawcę do przychodów niestanowiących przychodów z zysków kapitałowych, tj. powinny stanowić przychody z innych źródeł niż określone w art. 7b Ustawy o CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu udzielania prawa do reemisji kanałów telewizyjnych wytworzonych przez Wnioskodawcę powinny być zaliczane przez Wnioskodawcę do przychodów niestanowiących przychodów z zysków kapitałowych, tj. powinny stanowić przychody z innych źródeł niż określone w art. 7b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: Ustawa o CIT).

Uwagi ogólne – podział przychodów na przychody z dwóch źródeł w świetle Ustawy o CIT

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „Ustawa nowelizująca”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosowanie do art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b Ustawy o CIT, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle powyższego, od 1 stycznia 2018 r. przychody podatników dzielą się na dwa źródła, tj. przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł. Wyodrębniając osobne źródło przychodów, ustawodawca wprowadził do ustawy enumeratywny katalog przychodów zaliczanych do przychodów z zysków kapitałowych.

Katalog ten znajduje odzwierciedlenie w treści art. 7b Ustawy o CIT. Katalog wynikający z art. 7b ust. 1 Ustawy o CIT ma charakter zamknięty, w związku z czym wszelkie inne kategorie przychodów nieobjętych tym wyliczeniem należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł.

W świetle art. 7b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw. o których mowa w lit. a-c,
ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c.

Przepis ten odwołuje się zatem bezpośrednio do kategorii praw majątkowych wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, tj.:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

licencje,

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej,

wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Z powołanych powyżej regulacji wynika, że m.in. przychody z autorskich praw majątkowych, a także przychody pochodzące z licencji, powinny być przypisane do źródła przychodów z zysków kapitałowych. Ustawodawca przewidział wyłączenie z tego źródła dla przychodów z licencji, które można bezpośrednio powiązać z uzyskaniem przez danego podatnika przychodów z innych źródeł.

Z uwagi na odwoływanie się przez ww. przepisy do pojęcia „prawa autorskiego” należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, że stosownie do treści Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Analiza w zakresie klasyfikacji przychodów z praw majątkowych na gruncie Ustawy o CIT

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, przychody z praw majątkowych co do zasady podlegają zaliczeniu do przychodów z zysków kapitałowych (z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych).

Niemniej jednak ustawodawca w art. 7b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT nie wymienia bezpośrednio konkretnych praw, z których przychody te mają być uzyskiwane, lecz zawiera odesłanie do katalogu praw majątkowych wynikającego z treści art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, gdzie są wymienione:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

licencje,

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Należy podkreślić, iż na gruncie praktyki organów podatkowych ukształtowała się linia interpretacyjna, zgodnie z którą dyspozycją przepisu art. 7b Ustawy ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT objęte są wyłącznie prawa majątkowe wskazane w katalogu praw majątkowych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, które zostały nabyte przez podatnika, tj. nie zostały przez podatnika wytworzone.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy przychody z tytułu praw wytworzonych przez podatnika we własnym zakresie należy przyporządkować do innych źródeł niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w obszernym orzecznictwie organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 12 października 2018 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.235.2018.2.SG Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że:

„Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w sytuacjach, w których Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z Prawa do Receptury oraz Prawa własności intelektualnej, które zostały przez Wnioskodawcę wytworzone we własnym zakresie oraz w sytuacji, gdy nabycie to ma charakter pierwotny, to przychody uzyskane z ww. tytułu nie są zaliczane do przychodów z zysków kapitałowych, zatem należy je kwalifikować jako przychody z innych źródeł. Jak już wyjaśniono, przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 updop odnosi się bowiem do art. 16b updop, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika „wartości niematerialne i prawne”, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa. Do kategorii przychodów z zysków kapitałowych nie zalicza się zatem przychodów z praw majątkowych wytworzonych we własnym zakresie, nie stanowiących wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop. Ponadto dla uznania danego prawa za wartość niematerialną i prawną konieczne jest jego nabycie od innego podmiotu, celem wyłączenia nabycia pierwotnego, które nie stanowi nabycia od innego podmiotu”. [wytłuszczenie własne Spółki]

Analogiczne stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2018 r. o sygn. 01 11-KD1B1-1.4010.294.2018.1.NL, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że:

„Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że sprzedaż autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę stanowi w istocie zbycie praw wytworzonych we własnym zakresie, niestanowiących wartości niematerialnych i prawnych. Wskazane we wniosku prawa autorskie, z uwagi na fakt ich wytworzenia przez Wnioskodawcę, nie mieszczą się w katalogu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym przychody z ich zbycia nie stanowią przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ww. operacja nie będzie zatem skutkowała powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z zysków kapitałowych, o którym mowa w powołanej regulacji. Otrzymane z tego tytułu przychody winny zostać rozpoznane jako przychody z innych źródeł”.

Zasadność stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają również następujące interpretacje indywidualne:

Interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.234.2018.1.AT;

Interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.291.2018.1.AT;

Interpretacja indywidualna z dnia 5 lipca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.210.2018.1.AG;

Interpretacja indywidualna z dnia 2 lipca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.212.2018.1.AS.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z brzmieniem art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy o CIT, który będzie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2019 r., do przychodów z zysków kapitałowych zalicza się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana ta wyraźnie wskazuje na fakt, że intencją ustawodawcy nie było objęcie dyspozycją przepisu art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a Ustawy o CIT przychodów, z tytułu praw majątkowych wytworzonych przez podatnika we własnym zakresie, także w okresie przed 2019 r.

Zasadność powyższego stanowiska Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w treści Uzasadnienia do Ustawy nowelizującej, z którego wynika iż: „Zmiana ma na celu wyeliminowanie wątpliwości interpretacyjnych związanych z kwalifikowaniem do określonego źródła przychodów w podatku CIT przychodów z tytułu uzyskiwanych z praw wytworzonych przez podatników we własnym zakresie (z tytułu korzystania z tych praw lub ich zbycia). Po wprowadzeniu zmiany jednoznacznie przychody te nie będą klasyfikowane do przychodów z zysków kapitałowych, lecz do przychodów „operacyjnych”, co odpowiada ich charakterowi (przychody te są zasadniczo podstawowymi przychodami firm np. z branży IT tworzących programy komputerowe). Z kolei klasyfikacja tych przychodów do określonego źródła jest istotna w świetle możliwości skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową” [wytłuszczenie własne Spółki].

Wnioskodawca pragnie także zwrócić uwagę na fakt, iż w świetle przepisów art. 16b ust. 1 Ustawy o CIT, prawa wytworzone przez podatnika we własnym zakresie nie podlegają kwalifikacji jako składnik wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, że przychody z tytułu praw majątkowych wytworzonych przez podatnika we własnym zakresie nie mieszczą się w katalogu przychodów z zysków kapitałowych z art. 7b Ustawy o CIT. Prawa wytworzone przez podatnika we własnym zakresie z definicji nie spełniają bowiem przesłanki dotyczącej nabycia przez podatnika tych praw, a intencją Ustawodawcy było objęcie dyspozycją art. 7b Ustawy o CIT tylko przychodów z praw nabytych przez podatnika.

Przychody z tytułu udostępnienia praw do reemisji kanałów telewizyjnych jako przychód niezaliczany do zysków kapitałowych

Odnosząc powyższe rozważania do treści opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy punktem wyjścia w zakresie kwalifikacji przychodów z tytułu udostępnienia prawa do reemisji kanałów telewizyjnych jest zweryfikowanie czy przychody z udostępnienia prawa do reemisji kanałów mieszczą się w katalogu zawartym w art. 7b ust. 1 Ustawy o CIT. Katalog przychodów z zysków kapitałowych wynikający z art. 7b Ustawy o CIT ma bowiem charakter zamknięty. Zatem wszystkie kategorie przychodów niewskazane expressis verbis w tym wyliczeniu należy zakwalifikować do przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że przychody z tytułu reemisji kanałów telewizyjnych nie stanowią przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki wkładu niepieniężnego, innych przychodów z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, przychodów ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, a także przychodów ze zbycia wierzytelności (wskazanych w art. 7b ust. 1 pkt 1)-5) Ustawy o CIT). Nie są to również przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania, z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b-c Ustawy o CIT, jak również ze zbycia praw, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a-c Ustawy o CIT.

Zatem, w celu ustalenia kwalifikacji przychodów Wnioskodawcy będących przedmiotem niniejszego Wniosku należy rozważyć czy stanowią one przychody, o których mowa w art. 7b ust. 6) lit a) Ustawy o CIT, tj. przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT. W tym celu kluczowe znaczenie ma charakterystyka samych kanałów telewizyjnych, będących przedmiotem opisanej transakcji.

Jak zostało wskazane w treści opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, kanały telewizyjne są tworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie. To Wnioskodawca, w oparciu o udzieloną Koncesję, wytwarza kanały telewizyjne poprzez wypełnienie ich zestawem audycji, przekazów handlowych lub innych treści.

Wnioskodawca jest równocześnie wyłącznym dysponentem prawa do nadań kanałów (w tym prawo do nadawania i udzielania zgody na reemisję kanałów telewizyjnych) uzyskanym na podstawie art. 97 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w następstwie uzyskanej Koncesji. Jest to prawo uzyskane przez Spółkę w sposób pierwotny. Takie prawo ma charakter odrębny w stosunku do praw autorskich dotyczących utworów audiowizualnych emitowanych w ramach kanałów Wnioskodawcy. Z perspektywy prawnej udzielenie praw do reemisji kanałów telewizyjnych stanowi zatem czynność udostępniania przez Wnioskodawcę wskazanego prawa pokrewnego, a nie sublicencji do poszczególnych treści udostępnianych w ramach tych kanałów. Jednocześnie, opisane wyżej przedmiotowe prawo do nadań kanałów telewizyjnych ma charakter pierwotny i pozostaje niezmiennie po stronie Wnioskodawcy (tj. żaden podmiot, któremu Wnioskodawca udziela praw na rozprowadzanie (reemisję) kanałów telewizyjnych nie nabywa tego prawa od Wnioskodawcy), a jedynie korzysta z niego w zakresie określonym przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca umożliwia kontrahentom jedynie rozpowszechnianie (reemisję) kanałów telewizyjnych Wnioskodawcy, nie przekazując jednocześnie praw do poszczególnych audycji w nich emitowanych. Przedmiotem umowy zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą oraz kontrahentem są bowiem kanały telewizyjne wytworzone przez Wnioskodawcę jako całość, a nie ich poszczególne komponenty.

Wnioskodawca zaznacza, że wytwarzane przez Wnioskodawcę kanały telewizyjne jak i prawo do nadawania tych kanałów wynikające z Koncesji nie stanowią dla Wnioskodawcy wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT. Taka klasyfikacja ogranicza się bowiem do praw nabytych od podmiotów trzecich, a warunek ten nie jest spełniony w tym przypadku.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa za zasadne stwierdzenie, iż udzielenie prawa reemisji kanałów telewizyjnych nie wiąże się z uzyskiwaniem przychodów z zysków kapitałowych w rozumieniu art. 7b ust. 1 pkt 6 lit a) Ustawy o CIT, ponieważ przedmiotowe kanały telewizyjne są przez Wnioskodawcę wytworzone w ramach jego podstawowej działalności (tj. nie są wcześniej nabywane), a przychody z praw majątkowych wytworzonych przez podatnika nie są objęte dyspozycją art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) Ustawy o CIT.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pragnie podnieść, iż bez znaczenia dla powyższej konkluzji pozostaje fakt, że w niektórych przypadkach Wnioskodawca również nabywa prawa do części audycji emitowanych w ramach jego kanałów. Wydatki związane z nabyciem poszczególnych praw autorskich do audycji emitowanych w ramach kanałów telewizyjnych tworzonych przez Wnioskodawcę są w istocie niezbędne z perspektywy finalizacji „produkcji” kanału telewizyjnego. W praktyce gospodarczej powszechnym zjawiskiem jest nabywanie praw majątkowych (stanowiących wartości niematerialne i prawne) dla celów wytworzenia określonego prawa. Niemniej, kluczowe znaczenie dla celów przypisania przychodów do odpowiedniego źródła przychodów ma finalny przedmiot transakcji, a więc kanały telewizyjne.

Zasadność stanowiska Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie organów podatkowych. W odniesieniu do zbliżonego stanu faktycznego w interpretacji z dnia 2 lipca 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.143.2018.2.SO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż:

„Co istotne w rozpatrywanej sprawie, nabyte pierwotnie autorskie prawa majątkowe do wytworzonych utworów w ramach procesu gospodarowania przez Spółkę nie są prostym odwzorowaniem autorskich praw majątkowych do utworów przenoszonych przez Pracowników i/lub Współpracowników. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza bowiem, w oparciu o dostarczane przez Pracowników/Współpracowników utwory, nowe prawa niematerialne we własnym zakresie i finalnie sprzedaje te produkty klientom, przenosząc przy tym na klientów prawa majątkowe związane z wdrażanym lub integrowanym systemem.

Podsumowując, należy zatem stwierdzić, że przeniesienie na klientów praw autorskich do produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę nie będzie skutkowało uzyskaniem przychodu z zysków kapitałowych, bowiem do tej kategorii przychodów nie zalicza się przychodów z praw majątkowych wytworzonych we własnym zakresie, niestanowiących wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop”.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż, kontrahenci nie uzyskują praw do audycji w nich emitowanych. Nie mogą zatem swobodnie decydować o zakresie audycji odtwarzanych w ramach tych kanałów, których program zmienia się w sposób dynamiczny w zależności od profilu tematycznego odpowiednich kanałów telewizyjnych, aktualnych trendów rynkowych oraz, preferencji telewidzów, itp. Proces ten przebiega niezależnie od ustaleń między Wnioskodawcą oraz kontrahentem i jest przeprowadzany jedynie przez Wnioskodawcę, jako podmiot wytwarzający dany kanał telewizyjny. Kontrahent co do zasady nie ma wpływu oraz precyzyjnej wiedzy na temat planów emisyjnych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że kontrahenci nie uzyskują praw do audycji emitowanych w ramach kanałów telewizyjnych, a także nie mają wpływu na zakres audycji, jakimi przedmiotowe kanały telewizyjne są wypełniane. Powyższe tym bardziej potwierdza, że w ramach opisanej transakcji Wnioskodawca udziela jedynie prawa na reemisję własnych, wytworzonych kanałów telewizyjnych jako całości. Oznacza to, że udzielenie prawa reemisji kanałów telewizyjnych nie wiąże się z uzyskiwaniem przychodów z zysków kapitałowych w rozumieniu art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) Ustawy o CIT.

Mając na uwadze przytoczoną argumentację, zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu udzielania prawa do reemisji kanałów telewizyjnych wytworzonych przez Wnioskodawcę powinny być zaliczane przez Wnioskodawcę do przychodów niestanowiących przychodów z zysków kapitałowych, tj. powinny stanowić przychody z innych źródeł niż określone w art. 7b Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin