Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.23.2019.2.MS
z 5 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 20 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: braku opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych, braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz sposobu udokumentowania ww. czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: braku opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych, braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz sposobu udokumentowania ww. czynności.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 20 lutego 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 7 lutego 2019 r. znak 0111-KDIB3-3.4012.23.2019.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza w przyszłym roku (2019) przekształcić swoje przedsiębiorstwo, prowadzone pod firmą X (NIP: …), w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zgodnie z art. 584(1) ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru. Spółce przekształconej będą przysługiwały wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego przedsiębiorstwa. Poza kwestiami formalnymi nie ulegną zmianie dotychczasowe zasady współpracy z kontrahentami. Nowo powstała spółka ma również pozostać podmiotem zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem.

Obecnie przedsiębiorstwo prowadzone jest indywidualnie i w głównej mierze osiąga przychody z działalności produkcyjnej i handlowej polegającej m.in. na produkcji i sprzedaży wyrobów ze stali.

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Przed przekształceniem przedsiębiorstwa działającego pod firmą X w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, Wnioskodawca zamierza z uwagi na skutki cywilnoprawne, wycofać z działalności gospodarczej nieruchomość o powierzchni 1,0039 ha zaewidencjonowaną jako środek trwały, położoną w A, Gmina B, Powiat C, województwo D oznaczonej numerami geodezyjnymi … i …. Dla nieruchomości Sąd Rejonowy w … X Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w A prowadzi księgę wieczystą nr …. Częścią składową opisanej wyżej nieruchomości jest budynek magazynowy o konstrukcji stalowej o pow. 2.206 m² wybudowany około 1970 r., nadto na terenie tej nieruchomości znajduje się budynek biurowy o pow. 140 m².

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w dniu 31 grudnia 2014 r. w wyniku umowy darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Darowizny dokonał ojciec Wnioskodawcy….

Umowa darowizny została zawarta w formie aktu notarialnego rep. A numer …, który sporządzony został przez notariusza K. w Kancelarii Notarialnej w O. Na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27 e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr l77, poz. 1054) przedmiotowa darowizna nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaś na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350, z późn. zmianami) darowizna nie podlegała również opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na dzień dokonania darowizny wartość wskazanej nieruchomości (grunty wraz z budynkiem magazynowym i biurowym) wynosiła: 1.369.106,23 zł.

Od momentu otrzymania darowizny Wnioskodawca dokonał następujących ulepszeń nieruchomości:

1. nakłady na budynek biurowy w kwocie 19.138,80 zł brutto - faktura VAT numer … z dnia 2 lutego 2015 r., odliczono podatek V AT w kwocie 3.578,80 zł.
   
2. nakłady na utwardzenie placu w kwocie 22.951,80 zł - faktura VAT numer … z dnia 31 marca 2015 r., odliczono podatek VAT w kwocie 4.291,80 zł,
   
3. nakłady na bramę rolowaną w kwocie 6.200,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 14 czerwca 2017 r., odliczono podatek VAT w kwocie 1.159,35 zł,
   
4. nakłady na utwardzenie terenu w 2017 r.:
   
   • w kwocie 12.300,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 15 września 2017 r.,
   • w kwocie 7.000,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 12 października 2017 r.,
   • w kwocie 3972,24 zł - faktura VAT numer … z dnia 8 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 1.852,87 zł - faktura VAT numer … z dnia 14 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 2.746,45 zł - faktura VAT numer … z dnia 18 grudnia 2017 r. i faktura korekta numer … z dnia 18 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 7.275,35 zł - faktura VAT numer … z dnia 19 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 3.960,43 zł - faktura VAT numer … z dnia 20 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 240,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 21 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 3.960,43 zł - faktura VAT numer … z dnia 21 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 1.859,76 zł - faktura VAT numer … z dnia 28 grudnia 2017 r.,
   • w kwocie 4.182,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 29 grudnia 2017 r.,
   SUMA 49.349,53 zł brutto, odliczono podatek VAT: 7.919,02 zł.
   
5. nakłady na utwardzenie terenu w 2018 r.:
   
   • w kwocie 1.416,96 zł - faktura VAT numer … z dnia 4 stycznia 2018 r.,
   • w kwocie 3.540,43 zł - faktura VAT numer … z dnia 10 stycznia 2018 r.,
   • w kwocie 69.333 zł - faktura VAT numer … z dnia 30 stycznia 2018 r.,
   • w kwocie 4.849,94 zł - faktura VAT numer … z dnia 6 lutego 2018 r.,
   • w kwocie 2.952,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 16 lutego 2018 r.,
   • w kwocie 6.000,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 19 lutego 2018 r.,
   • w kwocie 1.192,18 zł - faktura VAT numer … z dnia 3 kwietnia 2018 r.,
   • w kwocie 8.118,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 17 kwietnia 2018 r.,
   • w kwocie 924,10 zł - faktura VAT numer … z dnia 19 kwietnia 2018 r.,
   • w kwocie 8.000,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 29 czerwca 2018 r.,
   • w kwocie 918,81 zł - faktura VAT numer … z dnia 11 lipca 2018 r.,
   • w kwocie 909,95 zł - faktura VAT numer … z dnia 12 lipca 2018 r.,
   • w kwocie 4.663,80 zł - faktura VAT numer … z dnia 13 lipca 2018 r.,
   • w kwocie 4.663,80 zł - faktura VAT numer … z dnia 17 lipca 2018 r.,
   • w kwocie 904,27 zł - faktura VAT numer … z dnia 17 lipca 2018 r.,
   • w kwocie 7.000,00 zł - faktura VAT numer … z dnia 19 lipca 2018 r.,
   • w kwocie 717,51 zł - faktura VAT numer … z dnia 20 lipca 2018 r.,
   SUMA: 57.465,08 zł brutto, odliczono podatek VAT: 6.818,67 zł.
   
   
   

W związku z powyższym łączna suma wydatków poniesionych w celu ulepszenia przedmiotowej nieruchomości wynosi 155.105,21 zł, co stanowi niecałe 12% wartości początkowej tych obiektów.

Wnioskodawca dokonał odliczenia z tego tytułu podatku VAT w łącznej kwocie 23.767,64 zł.

Pomimo tego, iż Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomość z działalności gospodarczej nadal będzie wynajmował ją w ramach tak zwanego najmu prywatnego na rzecz przekształconego podmiotu gospodarczego, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury i opodatkowywał ten najem podatkiem VAT - działalność opodatkowana.

Tak więc przeznaczenie nieruchomości na wynajem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W piśmie z 14 lutego 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że zamierzam wycofać, a następnie wynajmować całą opisaną nieruchomość wraz z wymienionymi budynkami i budowlami. Wszystkie wykazane nieruchomości (budynki, budowle i ich części posadowione na wycofanych działkach) mają charakter użytkowy i ich wynajem będzie opodatkowany stawką VAT 23%. Żadna z wymienionych nieruchomości ani w części ani w całości nie będzie wykorzystana do celów osobistych. Przed wycofaniem nieruchomości do majątku prywatnego nieruchomości były wykorzystywane do czynności opodatkowanych stawką 23%, sprzedaży na eksport i WDT, ze stawką 0%, sprzedaży z odwrotnym obciążeniem towarów oraz sprzedaży usług transportowych dla odbiorców pozakrajowych nie podlegających w Polsce podatkowi VAT. Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego wszystkie nieruchomości będą wynajmowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości (wykreślenie jej z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa), której nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, były niższe niż 30% - spowoduje, że należy naliczyć podatek należy od wycofywanych nieruchomości lub korygować odliczony wcześniej od wydatków inwestycyjnych podatek VAT na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy o VAT?
2. Czy do wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) przedsiębiorstwa dla celów podatkowych wystarczy zwykle pisemne oświadczenie podatnika bez wystawienia faktury i dokonanie stosowanego wpisu w ewidencji środków trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W niniejszej sprawie przy nabyciu nieruchomości w 2014 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, albowiem otrzymał darowiznę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziła nieruchomość, którą obecnie zamierza przekazać na cele prywatne. Podatnikowi jednakże przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia części składowych nieruchomości (wskazane powyżej ulepszenia nieruchomości). Dlatego też co do zasady przekazanie nieruchomości na gruncie tych przepisów nie pozostałoby neutralne podatkowo i wymagałoby opodatkowania.

Zgodnie jednak z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10a, ustawy o podatku VAT zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  

Czynność, która ma zostać dokonana przez Wnioskodawcę nie skorzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, ponieważ dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, jednakże nakłady inwestycyjne, poczynione przez Wnioskodawcę były niższe niż 30%, w związku z czym dokonywana przez Wnioskodawcę czynność zwolniona będzie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej i wynajmowanie jej w ramach najmu prywatnego, jednakże w ramach czynności opodatkowanej VAT jest dopuszczalne przez obowiązujące przepisy. Na gruncie ustawy o podatku VAT najem wykonywany w sposób ciągły jest uznawany za prowadzenie działalności gospodarczej, więc „wycofanie” nieruchomości nie może być traktowane jako przekazanie nieruchomości na cele prywatne - ponieważ nadal będzie ona służyła działalności gospodarczej.

Definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wypełnia najem, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (w taki sposób będzie wykonywany przez Wnioskodawcę), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym stanowią usługi opodatkowane.

W związku z tym, „prywatny” najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej nieruchomości i nadal je wynajmować w ramach tzw. najmu prywatnego. Najmem zostaną objęte nieruchomości stanowiące środki trwałe przedsiębiorstwa prowadzonego pod firmą X, stanowiące grunty zabudowane, na których posadowione są budynki magazynowe, produkcyjne i biurowe, a także budowle, tj. ogrodzenia drogi i place utwardzone. Oznacza to, że Wnioskodawca będzie wystawiał faktury i opodatkowywał ten najem.

Dlatego w odniesieniu do składników majątku w postaci nieruchomości, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotowe nieruchomości jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą - na gruncie ustawy - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości,), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT są opodatkowane podatkiem VAT.

Zatem przeznaczenie nieruchomości, na wynajem nie spowoduje konieczności wykazania VAT należnego i nie trzeba będzie również dokonać korekty podatku odliczonego od wydatków inwestycyjnych na nieruchomości w oparciu o art. 91 ustawy o VAT. Podatnik nie musi korygować podatku naliczonego.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby dokonać czynności wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości, (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) wystarczy dla celów podatkowych zwykłe pisemne oświadczenie podatnika bez wystawiania faktury i dokonanie stosownego wpisu w ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT:

1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
   
   1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
   2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
   3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
   4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   
   

Czynność wycofania z działalności gospodarczej nieruchomości (wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych) przedsiębiorstwa nie jest wymieniona w żadnym z ww. przepisów.

W zbliżonym stanie faktycznym na gruncie dwóch interpretacji indywidualnych zajęto identyczne stanowisko:

1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 czerwca 2017 r., Nr 0114-KDIP1-1.4012.110.2017.2.KBR,
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2016 r., Nr IPPP1/4512-461/15-2/AŻ. 
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie jednak do art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, tzw. „prywatny” nieruchomości niemieszkalnych, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej nieruchomości (wycofać z ewidencji środków trwałych) i nadal je wynajmować w ramach tzw. najmu prywatnego. Najmem zostaną objęte działki oznaczone numerami geodezyjnymi … i … na których posadowiony jest budynek magazynowy o konstrukcji stalowej o pow. 2.206 m² wybudowany około 1970 r. oraz budynek biurowy o pow. 140 m².

Wszystkie wykazane nieruchomości mają charakter użytkowy i ich wynajem będzie opodatkowany stawką VAT 23%. Żadna z wymienionych nieruchomości ani w części ani w całości nie będzie wykorzystana do celów osobistych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku, w postaci nieruchomości, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy są opodatkowane podatkiem VAT.

Należy zatem stwierdzić, że na gruncie podatku VAT w istocie nie dojdzie do wycofania ww. nieruchomości z działalności, a jedynie nastąpi reorganizacja prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Ponadto mając na uwadze, że tzw. „wycofanie” nieruchomości z działalności nie stanowi dostawy towaru, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie znajdą zastosowania stawki podatku ani też zwolnienie z podatku VAT.

Odnosząc się w konsekwencji do kwestii korekty podatku naliczonego oraz zwrotu odliczonego podatku wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy .

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4).

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5).

W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu (art. 91 ust. 6).
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących działki oznaczone numerami geodezyjnymi 3003/34 i 3003/36 na których posadowiony jest budynek magazynowy o konstrukcji stalowej o pow. 2.206 m² oraz budynek biurowy o pow. 140 m² gdyż:

• przekazanie opisanych w złożonym wniosku składników majątkowych z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie ich wykorzystania, w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;
• przedmiotowe składniki majątkowe nadal będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu.
  
  

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia tych składników.

W świetle powyższych okoliczności, „wycofanie z działalności gospodarczej” wskazanych we wniosku nieruchomości, od nabycia których Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT i dalsze ich wynajmowanie w ramach najmu prywatnego spowoduje, że nie trzeba będzie naliczyć podatku należnego od wycofanego majątku lub korygować odliczonego wcześniej podatku VAT, w sytuacji gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe, przy czym przepisy w zakresie zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a nie mają w sprawie zastosowania.

Zgodnie z art. 106b ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
4. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi sposób udokumentowania czynności polegającej na wycofaniu wskazanych we wniosku nieruchomości z ewidencji środków trwałych.

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przekazywany majątek będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, w analizowanym przypadku do świadczenia usług najmu na rzecz powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa spółki lub innych podmiotów, to przekazanie takie nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług – nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku udokumentowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej fakturą VAT.

Powołane przepisy podatku od towarów i usług nie regulują kwestii związanych z dokumentowaniem czynności „wycofania nieruchomości z działalności”. Wybór sposobu dokumentowania tej czynności zależy od Wnioskodawcy.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.