Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.45.2019.2.IL
z 9 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 1 lutego 2019 r.) uzupełnionym w dniu 14 marca i 4 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 marca i 4 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma 62 lata i mieszka w domu jednorodzinnym, w którym jedynym źródłem ogrzewania jest piec węglowy usytuowany w kotłowni, do której prowadzą schody, które są dodatkowym utrudnieniem, aby zmagazynować opał na zimowy sezon grzewczy. Do rozpalania jest potrzebne również drewno, które jest składowane przed domem, a następnie układane w kotłowni. Dużym utrudnieniem dla Wnioskodawcy jest czyszczenie pieca i wybieranie popiołu. Wnioskodawca cierpi na przewlekłą chorobę nowotworową, którą zdiagnozowano w 2015 r. (usunięcie nerki), a w 2018 r. nastąpił przerzut nowotworu do płuca (usunięty płat płuca), przewlekła cukrzyca i jaskra. Ogólny stan osłabienia spowodowany ww. jednostką chorobową zdrowia zmusił Wnioskodawcę do zmiany ogrzewania na gazowe. Gmina przyznała Wnioskodawcy dofinansowanie w wysokości 4.000 zł, natomiast koszt wymiany pieca wyniósł 12.500 zł. Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 24 lipca 2015 r., w którym ustalono umiarkowany stopień niepełnosprawności obowiązujący w okresie od 8 lipca 2015 r. do 31 lipca 2019 r. i określono symbol przyczyny 09-M, 04-O. Wnioskodawca posiada również orzeczenie z dnia 4 stycznia 2019 r., zgodnie z którym przyznano znaczny stopień niepełnosprawności w okresie od 13 grudnia 2018 r. do 31 stycznia 2023 r. i ustalono przyczynę niepełnosprawności 09-M, 07-S, 11-I. Wydatki na wymianę systemu ogrzewania z węglowego na gazowe udokumentowane są fakturą z dnia 24 września 2018 r. W związku z tym, że wydatki w kwocie 4.000 zł zostały dofinansowane, Wnioskodawca zamierza odliczyć wydatki w kwocie 8.500 zł. Wymiana systemu ogrzewania była niezbędna z uwagi na schorzenia Wnioskodawcy, związane z układem moczowym (usunięcie nerki) i chorobą wzroku (jaskrą). W związku z tym Wnioskodawca nie może dźwigać, przemęczać się i ma trudności z ostrością widzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może odliczyć na koniec roku wydatki na wymianę systemu ogrzewania z węglowego na gazowe w kwocie 8.500 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy należy mu się odliczenie w zeznaniu rocznym kwoty 8.500 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z póżn.zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ma 62 lata i mieszka w domu jednorodzinnym, w którym jedynym źródłem ogrzewania jest piec węglowy usytuowany w kotłowni, do której prowadzą schody, które są dodatkowym utrudnieniem, aby zmagazynować opał na zimowy sezon grzewczy. Do rozpalania jest potrzebne również drewno, które jest składowane przed domem, a następnie układane w kotłowni. Dużym utrudnieniem dla Wnioskodawcy jest czyszczenie pieca i wybieranie popiołu. Wnioskodawca cierpi na przewlekłą chorobę nowotworową, którą zdiagnozowano w 2015 r. (usunięcie nerki), a w 2018 r. nastąpił przerzut nowotworu do płuca (usunięty płat płuca), przewlekła cukrzyca i jaskra. Ogólny stan osłabienia spowodowany ww. jednostką chorobową zdrowia zmusił Wnioskodawcę do zmiany ogrzewania na gazowe. Gmina przyznała Wnioskodawcy dofinansowanie w wysokości 4.000 zł, natomiast koszt wymiany pieca wyniósł 12.500 zł. Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 24 lipca 2015 r., w którym ustalono umiarkowany stopień niepełnosprawności obowiązujący w okresie od 8 lipca 2015 r. do 31 lipca 2019 r. i określono symbol przyczyny 09-M, 04-O. Wnioskodawca posiada również orzeczenie z dnia 4 stycznia 2019 r., zgodnie z którym przyznano znaczny stopień niepełnosprawności w okresie od 13 grudnia 2018 r. do 31 stycznia 2023 r. i ustalono przyczynę niepełnosprawności 09-M, 07-S, 11-I. Wydatki na wymianę systemu ogrzewania z węglowego na gazowe udokumentowane są fakturą z dnia 24 września 2018 r. W związku z tym, że wydatki w kwocie 4.000 zł zostały dofinansowane, Wnioskodawca zamierza odliczyć wydatki w kwocie 8.500 zł. Wymiana systemu ogrzewania była niezbędna z uwagi na schorzenia Wnioskodawcy, związane z układem moczowym (usunięcie nerki) i chorobą wzroku (jaskrą). W związku z tym Wnioskodawca nie może dźwigać, przemęczać się i ma trudności z ostrością widzenia.

Rozpatrując czy wydatki na wymianę ogrzewania z węglowego na gazowe podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej jako wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w tym przepisie pojęć „adaptacja" i wyposażenie". Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja" to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie "adaptacja" rozumieć należy więc jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie rozpatrywanej sprawy, uznać należy, że wydatki poniesione na wymianę systemu ogrzewania z węglowego na gazowe stanowią wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy, który z tytułu chorób układu moczowo-płciowego (usunięcie nerki) i chorób narządu wzroku (jaskra), miał problemy z obsługą pieca węglowego, ponieważ nie może dźwigać, przemęczać się i ma trudności z ostrością widzenia.

Zatem wydatki związane z wymianą systemu ogrzewania z węglowego na gazowe można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), wskazane w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2018, w którym zostały poniesione. Przy czym odliczeniu podlegają wydatki w kwocie faktycznie sfinansowanej przez Wnioskodawcę tj. po pomniejszeniu o uzyskane od Gminy dofinansowanie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy 5 o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.