2019.04.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.52.2019.2.JN
z 8 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) uzupełnionym dnia 18 marca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktury z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz niemieckich podatników oraz w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktury z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz niemieckich podatników oraz w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami. Wniosek uzupełniono dnia 18 marca 2019 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka jest podmiotem z branży rekrutacyjnej w obszarze wysokich technologii – głównie specjalistów w zakresie programistów, a także specjalistów w innych dziedzinach, którzy w ramach swojej wiedzy będą świadczyć pracę lub usługi na rzecz przedsiębiorstw w branży IT.

Spółka planuje także, choć w mniejszej skali, przeprowadzanie szkoleń z zakresu technicznych aspektów procesów rekrutacyjnych, charakterystyki rynku IT, znajomości języków i technik programowania (tylko na płaszczyźnie teoretycznej).

Spółka świadczy usługi w Polsce, niemniej planuje rozpocząć świadczenie usług szkoleniowych w przedstawionym zakresie, także w innym kraju Unii Europejskiej, tj. Republice Federalnej Niemiec (zdarzenie przyszłe).

Szkolenia, o których mowa powyżej, planowo mają być dedykowane zarówno do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących podatnikami, jak i podatników podatku VAT na gruncie prawa niemieckiego. Szkolenia te nie stanowią, ani nie będą stanowić głównego przedmiotu działalności Spółki.

Szkolenia prowadzone mają być poza imprezami kulturalnymi, sportowymi, edukacyjnymi, naukowymi lub rozrywkowymi, a także nie będą stanowić seminarium i konferencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej Ustawą o VAT, Spółka powinna rozpoznać jako miejsce świadczenia usług, o których mowa powyżej, na rzecz niemieckich podatników VAT Republikę Federalną Niemiec, natomiast jako miejsce świadczenia ww. usług na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami VAT powinna rozpoznać terytorium Rzeczpospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług szkoleniowych, o których mowa powyżej, na rzecz podatników podatku od towarów i usług na gruncie prawa niemieckiego, powinien traktować jako świadczenie usług o miejscu świadczenia na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, natomiast świadczenie ww. usług na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od towarów i usług, powinien traktować jako świadczenie usług o miejscu świadczenia na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, a tym samym powinien naliczyć odpowiednią stawkę VAT na gruncie Ustawy o VAT.

Sprzedaż usług szkoleniowych dla podatników podatku od towarów i usług na gruncie prawa niemieckiego Spółka powinna traktować jako świadczenie usług na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Zgodnie bowiem z przepisem art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik ten, będący usługobiorcą, posiada siedzibę działalności gospodarczej. Przepis ten wyraża regułę ogólną, mającą zastosowanie w przypadku świadczenia usług pomiędzy podatnikami. W ocenie Wnioskodawcy, przepis ten będzie miał zastosowanie do przedmiotowego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), a zatem miejscem opodatkowania usług szkoleniowych będzie Republika Federalna Niemiec. Tym samym zagraniczny kontrahent zobowiązany jest do rozliczenia podatku od wartości dodanej, a na fakturze Spółka nie będzie wykazywać kwoty podatku oraz stawki VAT (zastosowana powinna zostać adnotacja „np.” – nie podlega opodatkowaniu), a także zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 Ustawy o VAT, na fakturze powinien również zostać umieszczony zapis „odwrotne obciążenie”.

Sprzedaż usług szkoleniowych na rzecz nie podatników podatku od towarów i usług Spółka powinna traktować jako sprzedaż usług opodatkowanych odpowiednią stawką VAT na gruncie Ustawy o VAT, ponieważ miejscem świadczenia usługi zgodnie z ww. ustawą będzie Rzeczpospolita Polska. Zgodnie bowiem z przepisem art. 28c ust. 1 Ustawy o VAT miejscem świadczenie w przypadku usług na rzecz osób niebędących podatnikami podatku VAT jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy przepis ten będzie miał zastosowanie do przedmiotowego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), a zatem miejscem świadczenie usług szkoleniowych na gruncie Ustawy o VAT w tym przypadku będzie Rzeczpospolita Polska.

Spółka podkreśla jednocześnie, że w jej ocenie w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania przepis art. 28g ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalna, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Realizowane przez Spółkę usługi szkoleniowe nie mieszczą się w żadnej kategorii wymienionej w zacytowanym przepisie, a w szczególności nie można traktować ich jako usług wstępu na imprezy edukacyjne. Zgodnie z przepisem art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej: „Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzania kulturalne;
prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria”.

Na szkolenia organizowane przez Spółkę mają wstęp osoby zgłaszające się na szkolenie uprzednio drogą internetową i po opłaceniu szkolenia przez uczestników (osoby fizyczne) lub ich pracodawców (zakład pracy), nie mają także charakteru imprezy edukacyjnej, na którą obowiązują bilety wstępu.

Stanowisko to potwierdzane jest również w doktrynie prawa podatkowego: „w przypadku usług szkoleniowych takich jak np. szkolenie IT niewłaściwym jest sprowadzanie istoty usługi do prawa wstępu na szkolenie. Oprócz przekazywanej na szkoleniu wiedzy teoretycznej, bardzo często szkolenia obejmują również ćwiczenia praktyczne, których celem jest opanowanie przez uczestników pożądanych umiejętności. Właśnie podnoszenie kompetencji uczestników wydaje się podstawową cechą jaką powinna charakteryzować się usługa szkoleniowa. Tymczasem w świetle rozporządzenia Nr 282/2011, zasada szczególna, wynikająca z art. 28g Ustawy o VAT, ma zastosowanie do usług, których podstawową cechą jest przyznanie prawa wstępu na imprezę” (tak w: VAT Martini 2014, Legalis).

Podobne stanowisko zostało przestawione w poniższych interpretacjach podatkowych:

indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 listopada 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.726.2018.1.PC;
indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 marca 2016 r., nr ITPP2/4512-1129/15/AW.

Podsumowując, w odniesieniu do szkoleń opisanych w złożonym wniosku, zastosowanie znajdą zasady ogólne, tj. odpowiednio art. 28b ust. 1 dla oraz art. 28c ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast – na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy – przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem z branży rekrutacyjnej w obszarze wysokich technologii – głównie specjalistów w zakresie programistów, a także specjalistów w innych dziedzinach, którzy w ramach swojej wiedzy będą świadczyć pracę lub usługi na rzecz przedsiębiorstw w branży IT. Planuje on także przeprowadzanie szkoleń z zakresu technicznych aspektów procesów rekrutacyjnych, charakterystyki rynku IT, znajomości języków i technik programowania (tylko na płaszczyźnie teoretycznej). Wnioskodawca świadczy usługi w Polsce, niemniej planuje rozpocząć świadczenie usług szkoleniowych w przedstawionym zakresie, także w innym kraju Unii Europejskiej, tj. na terytorium Niemiec. Szkolenia planowo mają być dedykowane zarówno do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących podatnikami, jak i podatników podatku VAT na gruncie prawa niemieckiego. Szkolenia prowadzone mają być poza imprezami kulturalnymi, sportowymi, edukacyjnymi, naukowymi lub rozrywkowymi, a także nie będą stanowić seminarium i konferencji.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ważne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Odnosząc się do opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami należy wskazać, że zasada ogólna została zawarta w art. 28c ust. 1 ustawy, w myśl którego miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jednak do ww. ogólnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług – ściśle określonych w przepisach ustawy – ustala się w sposób szczególny.

I tak, na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast art. 28g ust. 2 ustawy stanowi, że miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

W tym miejscu konieczne jest odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

W myśl art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei jak stanowi art. 32 ust. 2 tego rozporządzenia – ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c w zw. z ust. 1 ww. rozporządzenia Nr 282/2011 – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Przepis ten ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W przedmiotowej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – szkolenia prowadzone będą poza imprezami kulturalnymi, sportowymi, edukacyjnymi, naukowymi lub rozrywkowymi, a także nie będą stanowić seminarium i konferencji. Na szkolenia organizowane przez niego mają wstęp osoby zgłaszające się na szkolenie uprzednio drogą internetową i po opłaceniu szkolenia przez uczestników (osoby fizyczne) lub ich pracodawców (zakład pracy), nie mają one także charakteru imprezy edukacyjnej, na którą obowiązują bilety wstępu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że art. 28g ust. 1 oraz ust. 2 ustawy nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie. Nie będą miały zastosowania również pozostałe zastrzeżenia wskazane w art. 28b ust. 1 oraz art. 28c ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że miejscem świadczenia świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz niemieckich podatników – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Niemiec. Tym samym usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy – faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie” (…).

Jak stanowi art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy – faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Zatem w świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:

kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
stawki podatku;
sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwoty podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu wykonywania usług szkoleniowych na rzecz niemieckich podatników będzie miał obowiązek wystawienia faktur, które nie powinny zawierać stawki i kwoty podatku od towarów i usług obowiązującej na terytorium kraju, lecz wyrazy „odwrotne obciążenie”. Przy czym Wnioskodawca wystawiając faktury dokumentujące świadczenie przedmiotowych usług będzie mógł na nich umieścić informację „NP”, ponieważ przepisy nie sprzeciwiają się umieszczaniu na fakturach dodatkowych adnotacji. Zatem możliwe będzie umieszczenie na nich określenia „NP”, jako informacji, że usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Natomiast miejscem świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami będzie – na podstawie art. 28c ust. 1 ustawy – miejsce, w którym Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski co oznacza, że będą one podlegały opodatkowaniu zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin