Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.27.2019.2.BB
z 10 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2019 r. (data wpływu – 01 lutego 2019 r.), uzupełnionym 29 marca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki komandytowej (nieruchomości – udziału w niej) do prywatnego majątku wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki komandytowej (nieruchomości – udziału w niej) do prywatnego majątku wspólnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 28 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4015.27.2019.1.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczna, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawcy przysługuje udział w zyskach i stratach Spółki.

Pozostałymi wspólnikami Spółki są: jako komandytariusz – osoba fizyczna małżonka Wnioskodawcy oraz spółka jawna, której wspólnikami są Wnioskodawca i małżonka Wnioskodawcy, jako komplementariusz – spółka z o.o., której udziałowcami są Wnioskodawca i małżonka Wnioskodawcy.

Aktualnie do majątku Spółki należą m.in. prawo użytkowania wieczystego wraz z nieruchomością budynkową, jak również nieruchomość zabudowana (dalej „Nieruchomość”). Ponadto, Spółka jest właścicielem innych nieruchomości, poza wymienionymi powyżej. Nieruchomości przez co najmniej 10 lat widnieją w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę, Po wprowadzeniu do ewidencji nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie nieruchomości (inwestycje lub modernizacje), w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej.

W związku z wdrożeniem projektu sukcesji w firmie rodzinnej Wnioskodawcy, rozważane jest wycofanie Nieruchomości ze Spółki, które stanowić mają zabezpieczenia majątkowe Wnioskodawcy i małżonki Wnioskodawcy. Z uwagi na fakt, iż Spółka jest właścicielem innych nieruchomości, wycofanie Nieruchomości ze Spółki do majątku osobistego Wnioskodawcy nie spowoduje negatywnych reperkusji dla Spółki.

Wycofanie przedmiotowych nieruchomości z majątku Spółki nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w tej Spółce. W wyniku tej czynności prawnej wkład Wnioskodawcy ani pozostałych wspólników w tej Spółce nie ulegnie obniżeniu.

Przeniesienie nieruchomości do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego). Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w nieruchomościach, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki.

Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks Cywilny, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia:

• Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności określonych nieruchomości w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu;
• Przeniesienie na wspólników prawa własności nieruchomości nastąpi na potrzeby własne wspólników;
• Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia wspomnianych nieruchomości;
• Przekazanie nieruchomości nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy Kodeks spółek handlowych.

Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki – będzie ona nadal prowadziła swoja działalność w oparciu o pozostały majątek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki Nieruchomości i przekazanie udziałów w niej do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki, spowoduje powstanie po jego stronie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wycofanie z majątku Spółki Nieruchomości i przekazanie udziałów w niej do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku Spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wnioskodawca przytaczając treść art. 1 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdził, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z przepisu art. 1 ust 1 ww. ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny lub nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, któremu przysługuje udział w zyskach i stratach Spółki. Wspólnicy Spółki planują wycofanie Nieruchomości z majątku Spółki do majątków wspólników. Przeniesienie Nieruchomości do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego), a wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w znaku towarowym (winno być: w nieruchomości), proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki.

Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności Gruntu w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu. Przeniesienie na wspólników prawa własności Gruntu nastąpi na potrzeby własne wspólników, Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia Gruntu.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca zawarcie umowy darowizny. Wnioskodawca wskazał bowiem, że podstawą przeniesienia własności składnika majątku będzie uchwała wspólników spółki komandytowej o wycofaniu Gruntu na potrzeby własne Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki, a w celu jej wykonania zostanie zawarta – w formie aktu notarialnego – umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia składnika majątku Spółki. Z treści tej umowy będzie wynikało wprost, że wolą jej stron nie jest zawarcie umowy darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Czynność nieodpłatnego przeniesienia przez Spółkę składnika majątku na rzecz wspólników (na ich cele osobiste) nie będzie umową darowizny. Nabycie, które będzie miało miejsce w wyniku tej umowy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Reasumując, wycofanie składnika majątku z majątku Spółki i nieodpłatne przekazanie go do majątku Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, zatem nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z powołanego powyżej przepisu art. 1 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny. Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Wnioskodawca i pozostali wspólnicy zamierzają na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego) wycofać z majątku Spółki Nieruchomość i przenieść własność przedmiotowej nieruchomości do majątku osobistego wspólników. Wykonanie powyższej uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w nieruchomościach, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki. Umowa ta nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny. Przekazanie przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowiło również wycofania wkładu w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych.

Z treści wniosku wynika więc, że w analizowanym przypadku nie będzie miało miejsca zawarcie umowy darowizny. Wnioskodawca wskazał bowiem, że podstawą przeniesienia własności składnika majątku będzie uchwała wspólników spółki komandytowej o wycofaniu nieruchomości na potrzeby własne Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki, a w celu jej wykonania zostanie zawarta – w formie aktu notarialnego – umowa nienazwana nieodpłatnego przeniesienia składnika majątku Spółki.

Skoro więc – jak wskazał Wnioskodawca – czynność nieodpłatnego przeniesienia przez spółkę komandytową własności nieruchomości wspólnikom na ich cele osobiste będzie umową nienazwaną, przenoszącą własność w następstwie wykonania zobowiązania wynikającego z uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości i nie przyjmie formy umowy darowizny, to wskazane na podstawie tej czynności nabycie nie będzie podlegało ustawie o podatku od spadków i darowizn. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, iż przedmiotowa czynność przyjmie którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Nie będzie to bowiem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – ani umowa darowizny ani też inna czynność wymieniona w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlega jedynie nabycie na podstawie tytułów enumeratywnie wymienionych w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności (tytułu) opisanej we wniosku.

Tym samym nabycie udziału w nieruchomości będące wynikiem wycofania nieruchomości z majątku Spółki i nieodpłatnego przekazania jej (udziału w niej) do majątku Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn; zatem nie spowoduje dla Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Organ zaznacza, iż funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Nie obejmuje ona zatem swym zakresem wskazanych w opisie stanu faktycznego osób trzecich (bliskich Wnioskodawczyni).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.