Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.122.2019.1.JG1
z 11 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania podziału majątku wspólnego małżonków oraz odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania podziału majątku wspólnego małżonków oraz odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny

W dniu 28 lipca 2010 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili nieruchomość, stanowiącą lokal mieszkalny oznaczony numerem 59 wraz z przypadającym na ww. lokal udziałem w nieruchomości wspólnej oraz wyłącznym prawem do korzystania z dwóch miejsc postojowych, która to weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską.

Ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej obowiązywał między Wnioskodawczynią, a jej mężem od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. od dnia 17 czerwca 2000 r. do dnia 30 listopada 2015 roku, kiedy to małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską ustanawiającą w ich małżeństwie rozdzielność majątkową. W wyniku zawarcia tej umowy współwłasność łączna m.in. ww. nieruchomości przekształciła się we współwłasność w częściach ułamkowych i żaden z małżonków nie wystąpił do sądu z żądaniem ustalenia nierównych udziałów.

W tym samym dniu, tj. w dniu 30 listopada 2015 r. pomiędzy małżonkami została zawarta umowa o podział majątku wspólnego. Zgodnie z zawartym porozumieniem podział majątku nastąpił w ten sposób, że ww. nieruchomość przypadła Wnioskodawczyni w całości bez żadnych spłat i dopłat.

Wnioskodawczym nadal pozostaje w związku małżeńskim.

Stan przyszły

Wnioskodawczyni zamierza w roku 2019 odpłatnie zbyć opisaną wyżej nieruchomość, będącą jej wyłączną własnością. Sprzedaż nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy planowane odpłatne zbycie nieruchomości stanowić będzie u Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy przejęcie na wyłączną własność nieruchomości w wyniku umowy o podział majątku wspólnego bez żadnych spłat i dopłat stanowi u Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ani opisana we wniosku umowa o podział majątku wspólnego ani planowana sprzedaż nieruchomości nie stanowi u Niej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawczyni czynność zbycia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. została ona dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z ww. przepisami, w chwili zbycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu, a co za tym idzie transakcja ta będzie dla Niej neutralna podatkowo.

W świetle przywołanej instytucji zwolnienia z obowiązku podatkowego należy ze szczególną uwagą podkreślić, że użyte określenie nabycia w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tej sprawie stanowi datę nabycia przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, co nastąpiło w roku 2010.

Zdaniem Wnioskodawczyni, problem interpretacyjny związany z określeniem momentu nabycia nieruchomości, w przypadku gdy obydwoje małżonków nabędzie ją do masy majątkowej stanowiącej wspólność majątkową małżeńską, zawrą umowę ustanawiającą rozdzielność i umowę o podział majątku wspólnego, następnie jedna ze stron, która stała się jedynym właścicielem nieruchomości, zbędzie ją odpłatnie, dotyczy głównie wyjaśnienia pojęcia nabycia oraz określenia momentu tego nabycia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do wyłącznego korzystania z dwóch miejsc postojowych, która to weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską. Wnioskodawczyni w związku małżeńskim pozostaje do chwili obecnej. Od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. od 17 czerwca 2000 r. do dnia 30 listopada 2015 r., tj. do dnia ustanowienia rozdzielności majątkowej, pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. W tym samym dniu, w którym została ustanowiona rozdzielność majątkowa małżonkowie zawarli umowę o podział majątku wspólnego w ten sposób, że nieruchomość wymieniona w opisie stanu faktycznego przypadła Wnioskodawczyni w całości.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw. Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W celu ustalenia momentu nabycia własności nieruchomości należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do art. 501 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w prawie do lokalu mieszkalnego dojdzie np. po ustanowieniu rozdzielności i podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej np. poprzez rozwód następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tę datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie za datę nabycia przez Wnioskodawczynię opisanej we wniosku nieruchomości, należy uznać datę nabycia tych praw do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 2010 r. Zatem należy stwierdzić, że umowa o podział majątku wspólnego bez żadnych spłat i dopłat nie stanowiła wtórnego nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię i nie może stanowić przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w roku 2019 lokalu mieszkalnego, nabytego przez Nią w 2010 r. do majątku wspólnego małżonków, nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nie do przyjęcia jest zatem pogląd, według którego przejęcie udziału w nieruchomości wspólnej wskutek zawarcia umowy podziału majątku wspólnego, uprzednio nabytej do masy majątkowej małżeńskiej, stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy i mogłoby stanowić przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro wydatek poniesiony na zakup nieruchomości do majątku wspólnego został sfinansowany przez obydwoje małżonków, w chwili gdy obowiązywał ich ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej ustawowej. Wydatku tego zatem, nie można przypisać w udziałach o określonej wielkości, a więc i nie może być mowy o „wtórnym” nabyciu określonej części nieruchomości w momencie podziału majątku wspólnego, w konsekwencji nie sposób jest mówić o powstaniu u Wnioskodawczyni przychodu z innych źródeł z chwilą zawarcia umowy o podział majątku wspólnego bez żadnych spłat i dopłat. Ponadto, gdyby uznać, że pierwotne nabycie określonego udziału w nieruchomości nastąpiło z dniem podziału majątku wspólnego to błędnie można przyjąć, że ustanowienie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. miało na celu opodatkowanie przychodu ze źródła (odpłatnego zbycia nieruchomości), co stoi w sprzeczności z zamierzeniem ustawodawcy-opodatkowaniem dochodu. Taka interpretacja ww. przepisu prowadziłaby z kolei do bezpodstawnego różnicowania podatników biorąc pod uwagę sposób nabycia. Kłóci się to tym samym z podstawową zasadą równości wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który wyraźnie wskazuje, że podmioty prawa, które można zakwalifikować do obrębu danej kategorii należy traktować jednakowo.

W związku z powyższym, bezspornym wydaje się przyjęcie, że niemożliwe jest nabycie określonej rzeczy do majątku wspólnego małżonków w częściach ułamkowych, a więc stwierdzenie, że jeden z małżonków nabył do jego majątku osobistego np. 1/2 części danej rzeczy (w tym przypadku połowę przedmiotowej nieruchomości).

Nie bez znaczenia jest również ustanowiony przez ustawodawcę zakaz podziału majątku wspólnego podczas trwania wspólności ustawowej wyrażony bezpośrednio w art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym współmałżonek nie posiada uprawnienia do swobodnego rozporządzania udziałem, który ewentualnie przypadnie mu w udziale w wypadku ustania wspólności.

Nie do przyjęcia jest zatem pogląd, który zakłada, że za moment nabycia całości nieruchomości (w domyśle nabycie 1/2 części) uważa się przyznanie jej na wyłączność jednemu z małżonków w przypadku zawarcia umowy podziału majątku wspólnego. Rodziło by to z kolei przypuszczenie, że jej połowa należała tylko i wyłącznie do jednego ze współmałżonków co w sposób oczywisty stoi w sprzeczności do wspomnianej już instytucji wyrażonej w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Powyższe stanowisko dotyczące wyjaśnienia pojęcia nabycia zostało w sposób jasny i czytelny wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/11. Powyższa uchwała w swojej tezie stwierdza, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.”

Powyższe potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt I SA/Go 326/17.

Powyżej przedstawioną linię orzeczniczą w sposób bezapelacyjny potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15, w którym stwierdził, że: „Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej”. Ponadto Sąd zauważył, że: „Przychód ze sprzedaży mieszkania przez małżonka nie podlega PIT, jeśli od nabycia lokalu minęło 5 lat. Nie ma znaczenia, że w międzyczasie współmałżonkowie podzielili majątek”.

Ponadto, zdanie Wnioskodawczyni potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1249/14, w którym to stwierdzono, że: „W sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, trzeba szczególnie podkreślić, że zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Podkreślić należy, że wspólność małżeńska ma specyficzny charakter; została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Niewątpliwie sytuacja prawna małżonków objętych wspólnością ustawową jest szczególna. Oznacza bowiem, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest wspólność bezudziałowa”.

Pogląd ten znajduje również odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych:

• Interpretacja dyrektora KIS z 13 lutego 2018 r. (nr 0113-KDIPT2-2.4011.12.2018.1.SR)
• Interpretacji dyrektora KIS z 8 lutego 2018 r. (nr 0114-KDIP3-2.4011.404.2017.1.AK1).
• Interpretacja dyrektora KIS z 11 stycznia 2018 r. (nr 0113-KDIPT2-2.4011.372.2017.2.KR) oraz Interpretacjach z 9 lutego 2018 r. (nr 0115-KDIT2-3.4011.71.2017.1) i (0115-KDIT2-3.4011.15.2018.2.AD) i z 1 lutego 2018 r. (nr 0115-KDIT2.1.4011.346.2017.2.JG).
  
  

Zważywszy na powyższe uzasadnienie postawionych pytań Wnioskodawczyni uważa, że tak opisana w stanie faktycznym umowa o podział majątku wspólnego w wyniku, której stała się jedynym właścicielem nieruchomości jak planowana transakcja sprzedaży nieruchomości jest dla Niej neutralna podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy – w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. – w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 28 lipca 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny wraz z przypadającym na ww. lokal udziałem w nieruchomości wspólnej oraz wyłącznym prawem do korzystania z dwóch miejsc postojowych, która to weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską. W dniu 30 listopada 2015 r. na podstawie umowy o podział majątku wspólnego Wnioskodawczyni stała się właścicielką całości powyższej nieruchomości. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni planuje zbyć w 2019 r.

Mając powyższe na uwadze w przedmiotowej sprawie za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do ustawowej wspólności majątkowej, tj. w roku 2010.

W konsekwencji odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości w 2019 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc uzyskany z tej sprzedaży przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi również kwestia, czy przejęcie na wyłączną własność nieruchomości w wyniku umowy o podział majątku wspólnego bez żadnych spłat i dopłat stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z przywołanego przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej. Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z małżonków z tytułu podziału majątku. Wartość majątku oraz wartość spłat uzyskanych z tego tytułu przez małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

W myśl art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa).

W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. W myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) - podział ten nie jest obowiązkowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem, każdy ze współwłaścicieli może żądać, żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z orzecznictwem sądów, strony mogą dokonać umownego podziału majątku nie zachowując reguły równych udziałów, co może być wynikiem wzajemnego obrachunku obejmującego splot interesów osobistych, majątkowych, rodzinnych, biznesowych i innych wykraczających poza ramy majątku dorobkowego.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w 2015 roku, na podstawie umowy o podział majątku wspólnego, Wnioskodawczyni stała się właścicielką lokalu mieszkalnego wraz z przypadającym udziałem w nieruchomości wspólnej oraz wyłącznym prawem do korzystania z dwóch miejsc postojowych.

Biorąc pod uwagę powołane uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego wskazać należy, że stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej. Tym samym, mając na uwadze regulację zawartą w ww. art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowania ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych organów podatkowych oraz wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.