2019.04.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.14.2019.2.MM
z 11 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2019 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 14 lutego 2019 r.) oraz pismem z dnia 13 marca 2019 r (wpływ do tutejszego organu dnia 15 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr 0115-KDIT2-2.4011.14.2019.1.MM z dnia 6 lutego 2019 r. wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 lutego 2019 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 14 lutego 2019 r.) oraz pismem z dnia 13 marca 2019 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 15 marca 2019 r.).

We wniosku oraz w pismach uzupełniających przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od kilku lat Wnioskodawczyni choruje na niewydolność żylną – żylaki obu nóg i z tego powodu lekarz zalecił usunięcie żylaków. W dniu 25 listopada 2014 r. przyjęto Wnioskodawczynię na Oddział Chirurgiczny celem usunięcia żylaków, jednakże okazało się, że występuje u niej migotanie przedsionków serca i kardiolog nie wyraził zgody na zabieg. Cały czas lekarze twierdzili, że nie jest wskazana u Wnioskodawczyni operacja ze względu na serce. Z każdym dniem stan zdrowia Wnioskodawczyni pogarszał się uniemożliwiając jej samodzielne poruszanie się i przemieszczanie (nogi bardzo puchły i bolały, tak że Wnioskodawczyni nie mogła założyć normalnych butów). Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się na ten zabieg, który mógł zostać wykonany w prywatnej klinice w S., gdyż obawiała się, że będzie jeszcze gorzej i może grozić jej zator, wylew, zawał itp. Zatem Wnioskodawczyni pożyczyła pieniądze od rodziny, gdyż taki zabieg kosztował aż 6.900 zł (zaś przez Narodowy Fundusz Zdrowia te zabiegi nie są finansowane). Obecnie Wnioskodawczyni jest spokojna, że będzie mogła funkcjonować samodzielnie bo zabieg się udał, chociaż nadal musi wykonywać masaże nóg i nosić pończochy uciskowe.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności stopnia umiarkowanego, która istnieje od 68 roku życia. Orzeczenie to zostało wydane na stałe i wskazano na nim symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R, 07-S i 02-P.

Z posiadanych dokumentów, tj. karty informacyjnej z dnia 18 października 2018 r. wydanej przez X nie wynika, że był to zabieg rehabilitacyjny. Na karcie tej jako rozpoznanie wskazano: przewlekła niewydolność żylna kończyn dolnych lewej i prawej, refluks w żyłach odpiszczelowych wielkich lewej i prawej i odstrzałkowej lewej kończyny. Zabieg: wewnątrzżylna termoablacja radiowa (Venefit Closure Fast) niewydolnych odcinków żył odpiszczelowych lewej i prawej i odstrzałkowej lewej, obustronna miniflebektomia m. Varday.

Potwierdzenie poniesionych wydatków stanowi faktura VAT na kwotę 6.900 zł wystawiona dnia 17 października 2018 r.

Po analizie treści wniosku z dnia 11 stycznia 2019 r. oraz pism uzupełniających: z dnia 12 lutego 2019 r. oraz z dnia 13 marca 2019 r., mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tutejszemu organowi i treść przepisu art. 14b Ordynacji podatkowej przyjęto, iż intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie odpowiedzi na pytanie: czy wydatki na zabieg usunięcia żylaków powinny podlegać odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na zabieg usunięcia żylaków powinny podlegać odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Nie można było bowiem w żaden inny sposób zaradzić groźnym dla niej następstwom niewydolności żylnej nóg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego od kilku lat Wnioskodawczyni choruje na niewydolność żylną – żylaki obu nóg i z tego powodu lekarz zalecił usunięcie żylaków. W dniu 25 listopada 2014 r. przyjęto Wnioskodawczynię na Oddział Chirurgiczny celem usunięcia żylaków, jednakże okazało się, że występuje u niej migotanie przedsionków serca i kardiolog nie wyraził zgody na zabieg. Cały czas lekarze twierdzili, że nie jest wskazana u Wnioskodawczyni operacja ze względu na serce. Z każdym dniem stan zdrowia Wnioskodawczyni pogarszał się uniemożliwiając jej samodzielne poruszanie się i przemieszczanie (nogi bardzo puchły i bolały, tak że Wnioskodawczyni nie mogła założyć normalnych butów). Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się na ten zabieg, który mógł zostać wykonany w prywatnej klinice w S., gdyż obawiała się, że będzie jeszcze gorzej i może grozić jej zator, wylew, zawał itp. Zatem Wnioskodawczyni pożyczyła pieniądze od rodziny, gdyż taki zabieg kosztował aż 6.900 zł (zaś przez Narodowy Fundusz Zdrowia te zabiegi nie są finansowane). Obecnie Wnioskodawczyni jest spokojna, że będzie mogła funkcjonować samodzielnie bo zabieg się udał, chociaż nadal musi wykonywać masaże nóg i nosić pończochy uciskowe.

Z posiadanych dokumentów, tj. karty informacyjnej z dnia 18 października 2018 r. wydanej przez X nie wynika, że był to zabieg rehabilitacyjny. Na karcie tej jako rozpoznanie wskazano: niewydolność żylna kończyn dolnych lewej i prawej, refluks w żyłach odpiszczelowych wielkich lewej i prawej i odstrzałkowej lewej kończyny. Zabieg: wewnątrzżylna termoablacja radiowa (Venefit Closure Fast) niewydolnych odcinków żył odpiszczelowych lewej i prawej i odstrzałkowej lewej, obustronna miniflebektomia m. Verady.

Potwierdzenie poniesionych wydatków stanowi faktura VAT na kwotę 6.900 zł wystawiona dnia 17 października 2018 r.

Rozważając możliwość zakwalifikowania wydatków na zabieg usunięcia żylaków do wydatków na cele rehabilitacyjne, należy odnieść się do treści art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa m.in. odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” oraz „rehabilitacja”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, „zabieg”- stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby) natomiast „rehabilitacja” - jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Należy jednak podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo – rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego. Rozstrzygnięcie kwestii – czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych należy do lekarza specjalisty.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że niekwestionowanym w przedmiotowej sprawie jest fakt, że zabieg usunięcia żylaków miał na celu przywracanie sprawności fizycznej Wnioskodawczyni, jako osoby niepełnosprawnej, z upośledzeniem narządu ruchu oznaczonym symbolem niepełnosprawności 05-R. Aby jednak wydatki na ten cel Wnioskodawczyni mogła uznać za podlegające odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej z posiadanej dokumentacji powinno wynikać, że opisany zabieg jest zabiegiem rehabilitacyjnym.

Odpowiadając zatem wprost na zadane we wniosku pytania – biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny - stwierdzić należy, że skoro z posiadanych przez Wnioskodawczynię dokumentów nie wynika, że zabieg usunięcia żylaków stanowi zabieg rehabilitacyjny, to poniesione przez nią wydatki na ww. cel nie uprawniają do odliczenia ich od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin