Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.102.2019.1.SJ
z 15 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia składników majątkowych z samorządowego zakładu budżetowego do Gminy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania czynności przeniesienia składników majątkowych z samorządowego zakładu budżetowego do Gminy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: „Gmina”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego działającą na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm., dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”). Gmina wykonuje zadania własne samodzielnie lub poprzez własne jednostki budżetowe i samorządowy zakład budżetowy. Od dnia 1 stycznia 2017 r. dokonuje rozliczenia podatku VAT wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Do zadań Gminy należą m.in. zadania z zakresu dostarczania wody i odbioru ścieków od jej mieszkańców. Gmina realizuje projekt pn.: „Rozbudowa i modernizacja oczyszczalni ścieków dla Gminy wraz z budową kanalizacji sanitarnej z przykanalikami w miejscowościach A, B i C”.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina posiada utworzony Samorządowy Zakład Budżetowy – Zakład Gospodarki Komunalnej i Usług Wodnych (dalej także jako: „ZGKiUW”) i za jego pośrednictwem wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT w zakresie usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odbioru ścieków w związku z realizacją projektu pn.: „Rozbudowa i modernizacja oczyszczalni ścieków dla Gminy raz z budową kanalizacji sanitarnej z przykanalikami w miejscowościach A, B i C”.

Gmina za pomocą podległego jej ZGKiUW wystawia faktury sprzedażowe z tytułu dostarczania wody i odbioru ścieków na jej terenie. W związku z powyższym osiąga obrót opodatkowany VAT z wykorzystaniem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, gdyż usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz odprowadzania ścieków przez Gminę deklarowane są dla celów VAT jako podlegające opodatkowaniu VAT.

ZGKiUW, jako jednostka niesamodzielna, nie jest odrębnym od Gminy podatnikiem VAT. Wystawiając faktury za dostarczoną wodę i odbiór ścieków nie dokonuje samodzielnie rozliczenia z urzędem skarbowym. Składa w tym celu deklaracje cząstkowe VAT. Do złożenia zbiorczej deklaracji VAT zobowiązana jest Gmina. Działalność ZGKiUW jest w rzeczywistości przejawem działalności samej Gminy. Inwestycja realizowana przez Gminę jest zatem bezpośrednio związana z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez ZGKiUW przy wykorzystaniu powierzonego mu mienia.

Nabyte towary i usługi dotyczące dostawy wody i odbioru ścieków oraz realizowanej inwestycji służą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również do czynności nieopodatkowanych. W związku z prowadzoną działalnością ZGKiUW ma możliwość odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ponadto, ZGKiUW posiada inne środki trwałe oprócz związanych z ww. inwestycją.

Wnioskodawca zamierza przekształcić ZGKiUW w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W tym celu zostanie wydana przez Gminę stosowna uchwała. W ramach przekształcenia ZGKiUW zostanie zlikwidowany i zostanie utworzona spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przekształcenie zostanie przeprowadzone na podstawie art. 22 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 827, z późn. zm., dalej: „GospKomU”).

Część majątku ZGKiUW zostanie przekazana Gminie (przede wszystkim dotycząca zrealizowanej inwestycji w zakresie projektu „Rozbudowa i modernizacja oczyszczalni ścieków dla Gminy wraz z budową kanalizacji sanitarnej z przykanalikami w miejscowościach A, B i C”). Do Gminy zostaną przekazane następujące środki trwałe wymienione poniżej w tabeli:

ZAŁACZNIK PDF

Pozostała część aktywów trwałych ZGKiUW zostanie wniesiona aportem do nowo powstałej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, tj. budynek administracyjny i socjalny oraz gospodarczy, wiata, ciągnik F(…), wóz asenizacyjny, przyczepa, ciągnik Z(…), zagęszczarka Z(…), Fiat (…), zamiatarka ciągnikowa 1,6 m, spychacz czołowy T-201, kosiarka bijakowa Z(…), rębak do drewna R(…), zagęszczarka R(…), kocioł c.o. typ A(…), koparko-ładowarka C(…), samochód ciężarowy I(…), ciągnik rolniczy Z(…), wóz asenizacyjny M(…), wóz asenizacyjny, motopomka K(…), przecinarka T(...) z wózkiem jezdnym, ciągniczek I(…), Volkswagen (…). Do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostaną również przekazane wszystkie należności, zobowiązania, pracownicy, zawarte umowy oraz wartości niematerialne i prawne należące do ZGKiUW.

W strukturach ZGKiUW nie były i nie zostaną wydzielone organizacyjnie dodatkowe jednostki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie składników mienia w wyniku planowanego przekształcenia ZGKiUW w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z ZGKiUW do Gminy obejmujące składniki majątkowe wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, będzie czynnością wykonaną w ramach przesunięć majątkowych jednego podatnika i czy w związku z tym będzie wyłączone z opodatkowania (tj. nie będzie podlegać) VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie składników mienia w wyniku planowanego przekształcenia ZGKiUW w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z ZGKiUW do Gminy obejmujące składniki majątkowe wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, będzie czynnością wykonaną w ramach przesunięć majątkowych jednego podatnika i w związku z tym będzie wyłączone z opodatkowania (tj. nie będzie podlegać) VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Na mocy art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 280, z późn. zm.; dalej: „Specustawa”) jednostka samorządu terytorialnego została obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Jednocześnie jak wynika z art. 4 Specustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku VAT prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Z powołanych powyżej przepisów wynika przede wszystkim fakt, że od dnia 1 stycznia 2017 r. wszystkie jednostki samorządu terytorialnego wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi powinny być traktowane na gruncie VAT jako jeden podatnik. Oznacza to, że niezależnie od tego, który podmiot rzeczywiście dokonuje czynności, tj. przykładowo dostarcza wodę, czy też zawiera umowę najmu, jako podmiot świadczący usługę lub też dostarczający towar (podatnik VAT) na gruncie obecnie obowiązujących przepisów występuje każdorazowo jednostka samorządu terytorialnego. Bowiem to jednostka samorządu terytorialnego w świetle przepisów ustawy o VAT stanowi podmiot wyczerpujący przesłanki do uznania go za podatnika VAT, z uwzględnieniem korelacji wynikającej z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT pomiędzy statusem podatnika a charakterem działalności jednostek samorządu terytorialnego.

Jednocześnie jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku do towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.; dalej: „ustawa o VAT”) – opodatkowaniu VAT podlegają, w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT).

Należy również wskazać, że przepisy ustawy o VAT zostały skonstruowane w ten sposób aby z uwagi na obowiązującą zasadę powszechności opodatkowania, swoim zakresem objąć zasadniczo każde świadczenia polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, które stanowi odpłatne świadczenie usług, jak również świadczenia obejmujące odpłatną dostawę towarów. Jednakże niezbędnym do uznania świadczenia za podlegające opodatkowaniu jest występowanie dwóch odrębnych podmiotów, tj. podmiotu świadczącego usługę/dostarczającego towar oraz beneficjenta danego świadczenia za które zasadniczo uiszcza on odpłatność.

W myśl art. 2 GospKomU, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Na podstawie art. 6 ust. 1 GospKomU, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno-prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm., dalej: „ufp”).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 GospKomU, organ stanowiący gminy może zdecydować o likwidacji samorządowego zakładu budżetowego w celu zawiązania spółki akcyjnej albo spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez wniesienie na pokrycie kapitału spółki wkładu w postaci mienia samorządowego zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji. GospKomU ustala, że następuje to w drodze uchwały. Artykuł 23 ust. 1 GospKomU stanowi, że składniki mienia w zarządzie samorządowego zakładu budżetowego przekształcanego w spółkę stają się majątkiem spółki. Spółka, która powstaje w wyniku przekształcenia, wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością samorządowego zakładu budżetowego (art. 23 ust. 3 GospKomU).

Na mocy art. 14 pkt 3 ufp, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ufp, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego tworzy, łączy, przekształca w inną formę organizacyjno-prawną i likwiduje samorządowy zakład budżetowy.

Przepis art. 16 ust. 2 ufp stanowi, że tworząc samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa:

1. nazwę i siedzibę zakładu;
2. przedmiot jego działalności;
3. źródła przychodów własnych zakładu;
4. stan wyposażenia zakładu w środki obrotowe oraz składniki majątkowe przekazane zakładowi w użytkowanie;
5. terminy i sposób ustalania zaliczkowych wpłat nadwyżki środków obrotowych dokonywanych przez zakład do budżetu jednostki samorządu terytorialnego oraz sposób i terminy rocznych rozliczeń i dokonywania wpłat do budżetu;
6. zasady ustalania przekazywania z budżetu jednostki samorządu terytorialnego środków finansowych wynikających z rozliczenia podatku od towarów i usług, jeżeli przewiduje przekazywanie tych środków temu zakładowi.
   
   

Natomiast przepis art. 16 ust. 3 ufp określa, że likwidując samorządowy zakład budżetowy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa przeznaczenie mienia znajdującego się w użytkowaniu tego zakładu.

Przy czym na mocy art. 16 ust. 5 ufp przekształcenie samorządowego zakładu budżetowego w inną formę organizacyjno-prawną wymaga uprzednio jego likwidacji.

Należności i zobowiązania likwidowanego samorządowego zakładu budżetowego przejmuje organ, który podjął decyzję o likwidacji, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 16 ust. 6 ufp). Natomiast należności i zobowiązania samorządowego zakładu budżetowego likwidowanego w celu przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną przejmuje utworzona jednostka (art. 16 ust. 7 ufp).

Specustawa jest następstwem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14.

TSUE w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów orzekł, że: „Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postepowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”.

Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny. Wyrok TSUE nie dotyczył samorządowych zakładów budżetowych, niemniej tezy w nim zawarte znajdują odpowiednie zastosowanie do samorządowych zakładów budżetowych (tak też interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 lipca 2018 r. sygn. akt 0114-KDIP1-3.4012.381.2018.1.KC/ISZ).

Kwestia ta została rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów, który, po rozpatrzeniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 17 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1725), podjął uchwałę I FPS 4/15, w której udzielając odpowiedzi na zadane pytanie stwierdził, że w świetle art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, o ile są przez niego wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Uzasadniając podjętą uchwałę NSA wskazał powyższy wyrok TSUE z 29 września 2015 r. i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania, itp. W tym kontekście NSA stwierdził, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie gmina.

Analogiczne stanowisko prezentuje interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 lipca 2018 r. sygn. akt 0114-KDIP1-3.4012.381.2018.1.KC/ISZ w której czytamy, że: „W konsekwencji podjętej przez NSA uchwały należy uznać, że zakłady budżetowe – tak jak jednostki budżetowe – nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem wszelkie czynności przez nie wykonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach tej jednostki (zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi, jak i zakładami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny. Należy przy tym zaznaczyć, że powołanego orzeczenia TSUE nie można stosować w sposób „wybiórczy”. Oznacza to, że w sytuacji, gdy Gmina będzie traktować siebie i swoje jednostki organizacyjne jako jednego podatnika (Gminę), rodzi to konsekwencje w postaci sposobu rozliczania deklaracji (i ewentualnie dokonanie ich korekt) zarówno po stronie podatku naliczonego, jak i należnego. Zatem wykonywane przez jednostki gminne czynności opodatkowane należy przypisać Gminie z tym skutkiem, że rodzi to konieczność rozliczania się jako jeden podatnik ze wszystkimi tego konsekwencjami”.

Przedstawiony powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania do niniejszej sprawy, bowiem jak wskazano na wstępie Gmina i ZGKiUW stanowią jednego podatnika, w konsekwencji czego wszystkie wykonywane przez te podmioty czynności korzystają ze statusu prawno-podatkowego Gminy. Oznacza to, że od 1 stycznia 2017 r. czynności wykonywane przez ZGKiUW traktowane są jako czynności wykonywane przez Gminę. Tym samym należy zauważyć, iż „niejako” przeniesienie mienia z ZGKiUW na Gminę z punktu widzenia VAT będzie realizowane pomiędzy Gminą a Gminą. Dlatego też należy wskazać, że brak jest podstaw prawnych dla uznania czynności wykonywanych w ramach jednego podatnika za podlegające opodatkowaniu VAT.

Argumentem potwierdzającym takie podejście jest fakt, że przesunięcie majątku pomiędzy jednostką organizacyjną Gminy a samą Gminą nie będzie powodować, iż dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania majątkiem jak właściciel, które musiałoby nastąpić, aby doszło do czynności opodatkowanej VAT (zgodnie z definicją dostawy towarów wskazaną w treści art. 7 ustawy o VAT).

Tak też Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 lipca 2018 r. sygn. akt 0114-KDIP1-3.4012.381.2018.1.KC/ISZ stwierdził, że: „Biorąc pod uwagę opis sprawy i przytoczone przepisy prawa, przy uwzględnieniu treści przywołanego wyroku TSUE C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwały I FPS 4/15, należy wskazać, że skoro Gmina traktuje siebie i swoje jednostki organizacyjne (w tym Zakład) jako jednego podatnika, gdyż jak wynika z opisu zdarzenia, dokonała „scentralizowania” w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług, to przeniesienie składników majątkowych z Zakładu do Gminy, w związku z planowanym przekształceniem tego podmiotu w spółkę z o.o., uznać należy za „przesunięcie majątkowe” w ramach jednego podatnika – Gminy. Wobec tego podzielić należy stanowisko wyrażone we wniosku, iż czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zaznaczyć, że zgodnie z ww. wyrokiem TSUE, Gmina i jej jednostkami organizacyjne stanowi jednego podatnika podatku od towarów i usług co rodzi konieczność rozliczania się jako jeden podatnik ze wszystkimi tego konsekwencjami”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 sierpnia 2018 r. sygn. akt 0114-KDIP1-3.4012.427.2018.1.ISK wskazał, że: „Biorąc pod uwagę opis sprawy i przytoczone przepisy prawa, przy uwzględnieniu treści przywołanego wyroku TSUE C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwały I FPS 4/15, należy wskazać, że Gmina oraz Jej jednostki organizacyjne (w tym Zakład) są jednym podatnikiem, który po dokonaniu centralizacji rozlicza podatek od towarów i usług. W związku z tym Zakład stanowi więc cześć organizacyjną Gminy, która jest z tej Gminy wydzielona wewnętrznie poprzez odpowiednie regulacje. Ustawa o finansach publicznych zezwala Gminie na przekształcenie Zakładu w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Mienie Zakładu, będące na stanie Zakładu na dzień przekształcenia zostanie przeniesione do Gminy. Ponieważ Zakład i Gmina stanowią jedną organizację, przy czym dla celów podatku VAT podatnikiem jest Gmina, przesunięcie majątku z Zakładu do Gminy nie jest uważane za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT ponieważ dochodzi do przesunięcia wewnętrznego majątku w ramach jednego podatnika podatku VAT. Wobec tego podzielić należy stanowisko wyrażone we wniosku, iż czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

W świetle powyższego należy uznać, że przekazanie na rzecz Gminy mienia będącego na stanie środków trwałych ZGKiUW, który nie może być uznany za odrębnego od Gminy podatnika, nie podlega opodatkowaniu VAT. Będzie ono jedynie przesunięciem majątku w ramach jednego i tego samego podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej – przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie określenia stawki podatku dla aportu składników majątku (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2), wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.