2019.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.105.2019.1.KB
z 16 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do rozliczenia podatku VAT od importu towarów w deklaracji podatkowej w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego oraz w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uzupełniającego w odniesieniu do różnicy zwiększającej VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do rozliczenia podatku VAT od importu towarów w deklaracji podatkowej w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego oraz w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uzupełniającego w odniesieniu do różnicy zwiększającej VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT oraz posiada status upoważnionego przedsiębiorcy (dalej: status AEO) w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego. Podstawowa działalność Spółki skupia się na produkcji metali, których sprzedaż opodatkowana jest podatkiem VAT, stawkami innymi niż zwolniona. Podatek VAT Spółka rozlicza za miesięczne okresy rozliczeniowe. Dla potrzeb produkcji metali Spółka nabywa materiały miedzionośne (dalej: Towary) z krajów trzecich w ramach importu towarów w rozumieniu ustawy VAT. W związku z importem Towarów, Spółka posiada status podatnika VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Zgodnie z przyjętą praktyką branży, w której działa Spółka, cena zakupu Towarów uzależniona jest od:

średniomiesięcznych notowań metali na określonym rynku (dla miedzi: notowania na giełdzie …) z miesiąca M określonego w umowie z dostawcą; oznacza to, że cena może być ustalana na bazie notowań z miesiąca dostawy Towarów (M), jak również z miesiąca następnego (np. M+1 lub M+2), jak również
zawartości określonych pierwiastków/wilgotności w nabywanych Towarach; parametry te ustalane są w miesiącach następujących po zakupie Towarów i po ich dostawie do Spółki, z uwagi na konieczność ich opróbowania i korzystania z zewnętrznych laboratoriów, w tym laboratoriów rozjemczych w sytuacji sporów między dostawcą a Spółką co do zawartości metali w dostarczonych Towarach.

W związku z powyższym dostawca Spółki na moment dostawy Towarów do Spółki fakturuje te dostawy według szacunkowo ustalonych cen (cen prowizorycznych ustalonych na moment sprzedaży), natomiast w okresie, w którym znane są zmienne elementy ceny dostawca wystawia fakturę na cenę ostateczną, odpowiednio korygując (+/-) uprzednio zafakturowaną cenę prowizoryczną.

Mechanizm dokonywania zgłoszenia celnego we wskazanej procedurze uproszczonej będzie przedstawiał się następująco:

obsługa zgłoszenia celnego o dopuszczenie Towaru do obrotu, przy zastosowaniu wskazanej procedury uproszczonej, dokonywana będzie przez Spółkę elektronicznie w systemie celnym AIS/IMPORT, udostępnionym na stronie www.puesc.gov.pl (zgodnie z Instrukcją użytkowania tego systemu);
na moment przywozu Towaru na terytorium RP będzie składane (za pośrednictwem ww. systemu) zgłoszenie uproszczone o dopuszczenie Towaru do obrotu; wartość celna Towaru oraz należności celne, w tym VAT od importu, będą określane na podstawie cen prowizorycznych wynikających z faktur (z ceną prowizoryczną);
po uzyskaniu od dostawcy dokumentów określających cenę ostateczną, zostanie złożone (za pośrednictwem ww. systemu) zgłoszenie uzupełniające wskazujące ostateczne ceny nabywanych Towarów, w oparciu o które będą ustalone faktyczne wartości celne oraz należności celne, w tym podatek VAT od importu; w wyniku ustalenia ceny ostatecznej i złożenia zgłoszenia uzupełniającego, pierwotna kwota VAT może ulec zmniejszeniu lub zwiększeniu (w związku ze zmianą wartości importowanych towarów w wyniku ustalenia ceny ostatecznej). Z uwagi na specyfikę ustalania cen Towarów, zgłoszenie uzupełniające będzie składane nie wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu złożenia zgłoszenia uproszczonego i dopuszczenia Towarów do obrotu, lecz nie później niż w terminie określonym w Pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej.

Import Towarów przy zastosowaniu ww. procedury uproszczonej dokonywany będzie przez Spółkę we własnym imieniu i na własną rzecz.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie sprawy, Spółka posiadając status AEO oraz spełniając warunki określone w art. 33a ust. 2-4 oraz 6 ustawy VAT, uprawniona jest do rozliczenia VAT od importu Towarów w deklaracji podatkowej VAT w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego oraz w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uzupełniającego w odniesieniu do różnicy zwiększającej VAT (w stosunku do zgłoszenia uproszczonego)?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełniając warunki określone w art. 33a ust. 2-4 i 6 ustawy VAT – jako podmiot posiadający status AEO – będzie on uprawniony do rozliczenia VAT z tytułu importu w deklaracji podatkowej:

w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego – w odniesieniu do kwoty wynikającej z tego zgłoszenia, oraz
w miesiącu dokonania zgłoszenia uzupełniającego – w odniesieniu do różnicy zwiększającej VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 33a ust. 12 ustawy VAT podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, posiadający status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego:

działający we własnym imieniu i na własną rzecz lub
w imieniu i na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych

– może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów. Przepisy ust. 2-4, 6, 7 oraz 9-11 stosuje się odpowiednio.

W przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wszystkie wymogi wynikające z art. 33a ust. 12 ustawy VAT, dla zastosowania wskazanego uproszczenia. Zauważyć bowiem należy, że korzystanie z ułatwień przyznanych podmiotom posiadającym status AEO, a wynikających z art. 33a ust. 12 ustawy VAT, nie jest uzależnione od stosowania jakichkolwiek uproszczeń dotyczących zgłoszeń celnych importowanych towarów, w tym wynikających z art. 166 czy z art. 182 unijnego kodeksu celnego, jakiejkolwiek procedury. W konsekwencji Spółka posiadając status AEO i spełniając warunki określone w art. 33a ust. 2-4 i 6 ustawy VAT, będzie uprawniona do rozliczania podatku VAT od importu Towarów poprzez deklaracje podatkową, w związku ze stosowaniem ww. procedury uproszczonej. Prawem tym objęty będzie zarówno podatek wynikający ze zgłoszenia uproszczonego – w miesiącu dokonania tego zgłoszenia, jak również różnica podatku, wynikająca ze zgłoszenia uzupełniającego – w miesiącu dokonania zgłoszenia uzupełniającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy – przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (…) – art. 2 pkt 5 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT oraz posiada status upoważnionego przedsiębiorcy (dalej: status AEO) w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego. Podstawowa działalność Spółki skupia się na produkcji metali, których sprzedaż opodatkowana jest podatkiem VAT, stawkami innymi niż zwolniona. Podatek VAT Spółka rozlicza za miesięczne okresy rozliczeniowe. Dla potrzeb produkcji metali Spółka nabywa Towary z krajów trzecich w ramach importu towarów, w związku z czym posiada ona status podatnika VAT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z przyjętą praktyką branży, w której działa Spółka, cena zakupu Towarów uzależniona jest od:

średniomiesięcznych notowań metali na określonym rynku (dla miedzi: notowania na giełdzie …) z miesiąca M określonego w umowie z dostawcą; oznacza to, że cena może być ustalana na bazie notowań z miesiąca dostawy Towarów (M), jak również z miesiąca następnego (np. M+1 lub M+2), jak również
zawartości określonych pierwiastków/wilgotności w nabywanych Towarach; parametry te ustalane są w miesiącach następujących po zakupie Towarów i po ich dostawie do Spółki, z uwagi na konieczność ich opróbowania i korzystania z zewnętrznych laboratoriów, w tym laboratoriów rozjemczych w sytuacji sporów między dostawcą a Spółką co do zawartości metali w dostarczonych Towarach.

Import ww. Towarów odbywać się będzie z zastosowaniem celnej procedury uproszczonej, o której mowa w art. 166 unijnego kodeksu celnego, na stosowanie której Spółka posiadać będzie wymagane prawem Pozwolenie właściwych organów celnych. Import Towarów przy zastosowaniu procedury uproszczonej dokonywany będzie przez Spółkę we własnym imieniu i na własną rzecz.

Mechanizm dokonywania zgłoszenia celnego we wskazanej procedurze uproszczonej będzie przedstawiał się następująco:

obsługa zgłoszenia celnego o dopuszczenie Towaru do obrotu, przy zastosowaniu wskazanej procedury uproszczonej, dokonywana będzie przez Spółkę elektronicznie w systemie celnym AIS/IMPORT, udostępnionym na stronie www.puesc.gov.pl (zgodnie z Instrukcją użytkowania tego systemu);
na moment przywozu Towaru na terytorium RP będzie składane (za pośrednictwem ww. systemu) zgłoszenie uproszczone o dopuszczenie Towaru do obrotu; wartość celna Towaru oraz należności celne, w tym VAT od importu, będą określane na podstawie cen prowizorycznych wynikających z faktur (z ceną prowizoryczną);
po uzyskaniu od dostawcy dokumentów określających cenę ostateczną, zostanie złożone (za pośrednictwem ww. systemu) zgłoszenie uzupełniające wskazujące ostateczne ceny nabywanych Towarów, w oparciu o które będą ustalone faktyczne wartości celne oraz należności celne, w tym podatek VAT od importu; w wyniku ustalenia ceny ostatecznej i złożenia zgłoszenia uzupełniającego, pierwotna kwota VAT może ulec zmniejszeniu lub zwiększeniu (w związku ze zmianą wartości importowanych towarów w wyniku ustalenia ceny ostatecznej). Z uwagi na specyfikę ustalania cen Towarów, zgłoszenie uzupełniające będzie składane nie wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu złożenia zgłoszenia uproszczonego i dopuszczenia Towarów do obrotu, lecz nie później niż w terminie określonym w Pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej.

Pytanie Spółki dotyczy określenia, czy posiadając status AEO oraz spełniając warunki określone w art. 33a ust. 2-4 oraz 6 ustawy jest ona uprawniona do rozliczenia VAT od importu Towarów w deklaracji podatkowej VAT w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego oraz w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uzupełniającego w odniesieniu do różnicy zwiększającej VAT (w stosunku do zgłoszenia uproszczonego).

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Z powyższego przepisu wynika m.in., że podmioty na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną, mają obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów. Z obowiązku tego wywiązują się poprzez dokonanie obliczenia i wykazania kwoty podatku w zgłoszeniu celnym. Jest to rozliczenie podatku VAT na zasadzie samoobliczenia i wykazania kwoty podatku z uwzględnieniem obowiązujących stawek.

Innym sposobem rozliczenia podatku – niż w zgłoszeniu celnym – jest rozliczenie podatku należnego w złożonej deklaracji podatkowej.

I tak, na podstawie art. 33a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Ponadto, w myśl art. 33a ust. 12 ustawy – podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, posiadający status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego:

działający we własnym imieniu i na własną rzecz lub
w imieniu i na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych

Zatem, poza obliczeniem i wskazaniem w zgłoszeniu celnym kwoty podatku z uwzględnieniem właściwych stawek – w przypadkach określonych w art. 33a ust. 1 i ust. 12 ustawy – podatnik posiada prawo do rozliczenia podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej unijnym kodeksem celnym – przedsiębiorca mający siedzibę na obszarze celnym Unii i spełniający kryteria określone w art. 39 może złożyć wniosek o przyznanie statusu upoważnionego przedsiębiorcy. Status ten przyznawany jest przez organy celne – w stosownych przypadkach po przeprowadzeniu konsultacji z innymi właściwymi organami – i podlega monitorowaniu.

Status upoważnionego przedsiębiorcy obejmuje następujące rodzaje pozwoleń:

upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych, które umożliwia mu korzystanie z niektórych uproszczeń zgodnie z przepisami prawa celnego; lub
upoważniony przedsiębiorca w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, które uprawnia do korzystania z ułatwień dotyczących bezpieczeństwa i ochrony.

Można jednocześnie posiadać oba rodzaje pozwoleń, o których mowa w ust. 2.

Na podstawie art. 39 unijnego kodeksu celnego – kryteria przyznawania statusu upoważnionego przedsiębiorcy obejmują:

brak poważnego naruszenia lub powtarzających się naruszeń przepisów prawa celnego i przepisów podatkowych, w tym brak skazania za poważne przestępstwo karne związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy;
wykazanie przez wnioskodawcę, iż posiada wysoki poziom kontroli swoich operacji i przepływu towarów zapewniony poprzez system zarządzania ewidencją handlową oraz – w stosownych przypadkach – transportową co umożliwia przeprowadzanie właściwych kontroli celnych;
wypłacalność, którą uznaje się za udowodnioną, gdy wnioskodawca ma dobrą sytuację finansową pozwalającą mu na wypełnianie zobowiązań, stosownie do rodzaju prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
w odniesieniu do pozwolenia, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. a) – spełnienie praktycznych standardów w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością; oraz
w odniesieniu do pozwolenia, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. b) – odpowiednie standardy bezpieczeństwa i ochrony, które uznaje się za spełnione, gdy wnioskodawca wykaże, że utrzymuje odpowiednie środki mające na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa i ochrony międzynarodowego łańcucha dostaw, w tym w obszarze odnoszącym się do integralności fizycznej i kontroli dostępu, procesów logistycznych, procesów związanych z postępowaniem z określonymi rodzajami towarów, w obszarze odnoszącym się do personelu oraz w obszarze identyfikacji partnerów handlowych.

Art. 33a ust. 12 ustawy ma zatem zastosowanie w przypadku szczególnej grupy podatników spełniających wysokie standardy dotyczące prowadzenia ewidencji handlowych, wypłacalności finansowej, ewidencji i systemów informatycznych czy bezpieczeństwa towarów, tzw. upoważnionych podmiotów gospodarczych (AEO). Wprowadzenie do ustawy powyższego przepisu uprawnia tych podatników do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego importu.

Należy zauważyć, że jak wynika z art. 33a ust. 12 ustawy do upoważnionych przedsiębiorców (AEO) zastosowanie mają przepisy art. 33a ust. 2-4, 6, 7 oraz 9-11 ustawy, które obowiązują przedsiębiorców korzystających z procedury uproszczonej. Przy czym przepis art. 33a ust. 12 ustawy nie odwołuje się w żaden sposób do ust. 1 tego przepisu. Zatem stwierdzić należy, że podatnik posiadający status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego może skorzystać z rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w trybie art. 33a ust. 12 ustawy, niezależnie od stosowania uproszczeń, o których mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego.

Zgodnie z art. 33a ust. 2 pkt 1 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Na mocy art. 33a ust. 2a ustawy – wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści.

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

W myśl art. 33a ust. 3 ustawy – warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty.

Podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia. (art. 33a ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 33a ust. 6 ustawy – podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 7 ustawy – w przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego kwoty podatku wraz z odsetkami.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, posiadającym status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego i u którego okresem rozliczeniowym jest miesiąc. Ponadto, Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz działa we własnym imieniu i na własną rzecz.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Spółka spełniając warunki określone w art. 33a ust. 2-4 oraz ust. 6 ustawy będzie uprawniona do rozliczenia podatku należnego od importu Towarów w deklaracji podatkowej na podstawie art. 33a ust. 12 ustawy.

Odnosząc się do momentu wykazania w deklaracji podatkowej podatku należnego z tytułu dokonywanego importu towarów należy wskazać, że z powołanego powyżej art. 33a ust. 12 ustawy wynika, że podatnik posiadający status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 unijnego kodeksu celnego może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jednak na mocy art. 19a ust. 9 ustawy – obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Z opisu sprawy wynika, że import Towarów przez Spółkę odbywać się będzie z zastosowaniem celnej procedury uproszczonej, o której mowa w art. 166 unijnego kodeksu celnego. W związku z jej stosowaniem, na moment przywozu Towaru na terytorium kraju będzie składane zgłoszenie uproszczone o dopuszczenie Towaru do obrotu, gdzie wartość celna Towaru oraz należności celne, w tym VAT od importu, będą określane na podstawie cen prowizorycznych wynikających z faktur, natomiast po uzyskaniu od dostawcy dokumentów określających cenę ostateczną, zostanie złożone zgłoszenie uzupełniające wskazujące ostateczne ceny nabywanych Towarów, w oparciu o które będą ustalone faktyczne wartości celne oraz należności celne, w tym podatek VAT od importu. Zgłoszenie uzupełniające będzie składane nie wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu złożenia zgłoszenia uproszczonego i dopuszczenia Towarów do obrotu, lecz nie później niż w terminie określonym w Pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej.

W myśl art. 166 ust. 1 unijnego kodeksu celnego – organy celne mogą wyrazić zgodę, aby osoba zgłosiła towary do procedury celnej w formie zgłoszenia uproszczonego, w którym można pominąć pewne dane, o których mowa w art. 162 lub dokumenty załączane do zgłoszenia, o których mowa w art. 163.

Art. 166 ust. 2 unijnego kodeksu celnego stanowi, że regularne stosowanie zgłoszenia uproszczonego, o którym mowa w ust. 1, wymaga uzyskania pozwolenia organu celnego.

Zgodnie z art. 167 unijnego kodeksu celnego – w przypadku zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 166 lub wpisu do rejestru zgłaszającego zgodnie z art. 182 zgłaszający składa we właściwym urzędzie celnym i w określonym terminie zgłoszenie uzupełniające zawierające dane niezbędne dla danej procedury celnej.

W przypadku zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 166 niezbędne załączane dokumenty znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i pozostają do dyspozycji organu celnego w określonym terminie.

Zgłoszenie uzupełniające może mieć charakter ogólny, okresowy lub podsumowujący.

Stosownie do art. 167 ust. 4 unijnego kodeksu celnego – zgłoszenie uproszczone, o którym mowa w art. 166 lub wpis do rejestru zgłaszającego, o którym mowa w art. 182 oraz zgłoszenie uzupełniające uznaje się za jednolity, niepodzielny instrument, który staje się skuteczny, odpowiednio, z dniem przyjęcia zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 172 i z dniem dokonania wpisu towarów do rejestru zgłaszającego.

Zgłoszenie celne – w myśl art. 5 pkt 12 unijnego kodeksu celnego – oznacza czynność, przez którą osoba w wymaganej formie i w określony sposób wyraża zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną, wskazując w stosownych przypadkach wszelkie szczegółowe ustalenia, które mają mieć zastosowanie.

Dług celny oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego (art. 5 pkt 18 unijnego kodeksu celnego).

Stosownie do art. 77 ust. 1 unijnego kodeksu celnego – dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego (art. 77 ust. 2 unijnego kodeksu celnego).

Jak stanowi art. 172 ust. 1 unijnego kodeksu celnego – zgłoszenie celne spełniające warunki określone w niniejszym rozdziale jest niezwłocznie przyjmowane przez organy celne, jeżeli towary, których dotyczy zostały przedstawione organom celnym.

Jeżeli nie przewidziano inaczej, data przyjęcia zgłoszenia celnego przez organy celne jest datą, która będzie wykorzystywana do celów stosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towary są zgłaszane oraz do celów wszelkich innych formalności przywozowych lub wywozowych (art. 172 ust. 2 unijnego kodeksu celnego).

Z powyższych przepisów wynika, że momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest moment powstania długu celnego, który powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym m.in. procedurą dopuszczenia do obrotu oraz w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. A zatem wykazanie podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej na podstawie art. 33a ust. 12 ustawy powinno nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym towary zostają objęte procedurą dopuszczenia do obrotu oraz następuje przyjęcie zgłoszenia celnego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy wskazać, że Spółka będzie zobowiązana do wykazania podatku należnego z tytułu importu Towarów w deklaracji podatkowej VAT składanej za okres rozliczeniowy, w którym złoży ona zgłoszenie uproszczone o dopuszczenie Towaru do obrotu. W okresie rozliczeniowym, w którym Spółka złoży zgłoszenie uproszczone i towary zostaną objęte procedurą dopuszczenia do obrotu powstanie dług celny z tytułu importu tych Towarów, a zatem w tym okresie powstanie obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy.

Należy podkreślić, że obowiązek podatkowy z tytułu importu Towarów (a w konsekwencji okres rozliczeniowy, za który Spółka będzie zobowiązana do wykazania podatku należnego w deklaracji VAT) powstanie w miesiącu dokonania zgłoszenia uproszczonego zarówno w stosunku do kwoty podatku wynikającej ze zgłoszenia uproszczonego, jak i w stosunku do różnicy zwiększającej kwotę podatku wynikającej ze zgłoszenia uzupełniającego.

Jak wynika bowiem z powołanego powyżej art. 167 ust. 4 unijnego kodeksu celnego, zgłoszenie uproszczone oraz zgłoszenie uzupełniające uznaje się za jednolity, niepodzielny instrument, który staje się skuteczny z dniem przyjęcia zgłoszenia uproszczonego. Ponadto, przepisy nie przewidują odrębnego momentu powstania długu celnego z tytułu złożenia (przyjęcia) zgłoszenia uzupełniającego. Zatem brak jest postaw do uznania, że obowiązek podatkowy w stosunku do różnicy wynikającej ze zgłoszenia uzupełniającego zwiększającej kwotę podatku w stosunku do zgłoszenia uproszczonego powstanie w okresie rozliczeniowym, w którym złożone zostanie przez Spółkę zgłoszenie uzupełniające. W konsekwencji, Spółka nie będzie mogła wykazać różnicy podatku należnego wynikającej ze zgłoszenia uzupełniającego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym złoży zgłoszenie uzupełniające.

Reasumując, w przedstawionym stanie sprawy, Spółka posiadając status AEO oraz spełniając warunki określone w art. 33a ust. 2-4 oraz 6 ustawy, uprawniona jest do rozliczenia VAT od importu Towarów w deklaracji podatkowej VAT w miesiącu, w którym dokonano zgłoszenia uproszczonego w odniesieniu zarówno do kwoty wynikającej ze zgłoszenia uproszczonego, jak również w odniesieniu do różnicy zwiększającej VAT (w stosunku do zgłoszenia uproszczonego) wynikającej ze zgłoszenia uzupełniającego.

Tym samym stanowisko Spółki – w związku z jej wskazaniem, że różnica podatku wynikająca ze zgłoszenia uzupełniającego może być rozliczona w deklaracji podatkowej w miesiącu dokonania zgłoszenia uzupełniającego – oceniono całościowo jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin