Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.31.2019.1.MZ
z 17 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania umowy sprzedaży gruntów rolnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania umowy sprzedaży gruntów rolnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest notariuszem i prowadzi Kancelarię Notarialną. W związku z wykonywanym zawodem przed Wnioskodawcą w 2019 r. zostanie sporządzony akt notarialny – umowa sprzedaży nieruchomości gruntowej rolnej niezabudowanej o powierzchni użytków rolnych 1,30 ha.

Sprzedawane grunty stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Cena sprzedaży nieruchomości określona przez Strony czynności cywilnoprawnej wynosi 100.000,00 zł. Kupujący dokonuje zakupu za środki własne.

Stron umowy sprzedaży nie łączy umowa dzierżawy gruntów stanowiących przedmiot sprzedaży, grunty te nie znajdują się w posiadaniu Kupującego.

W wyniku zawarcia umowy sprzedaży zostanie powiększone gospodarstwo rolne Kupującego, a powierzchnia gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha. Gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

W dniu zawarcia umowy sprzedaży krajowy limit pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9) – rozliczany w okresie 3-letnim będzie wykorzystany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych – zawarcie umowy sprzedaży opisanej we wniosku jest zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku czynność cywilnoprawną sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

W ocenie Wnioskodawcy, wykładnia literalna i logiczna wskazanej normy prawnej prowadzi do wniosku, że przesłankami zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych wskazanego w art. 9 pkt 2 ustawy są:

1. zawarcie umowy sprzedaży własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami,
2. w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne,
3. powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha
4. oraz
5. gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wskazane wyżej przesłanki w przedmiotowej sprawie są spełnione.

Ostatnia część normy prawnej zawartej w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych po znaku interpunkcyjnym w brzmieniu: „zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).” – nie stanowi przesłanki zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Sposób sformułowania przedmiotowego zapisu oraz jego umiejscowienie w normie prawnej art. 9 pkt 2 po znaku interpunkcyjnym średnik – prowadzą do wniosku, że ta cześć normy ma na celu wyjaśnienie charakteru zwolnienia poprzez doprecyzowanie, że stanowi ono pomoc de minimis. Gdyby ustawodawca chciał warunkować skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 9 pkt 2 ustawy od tego czy podatnik jest uprawniony do pomocy de minimis lub od tego czy limit tej pomocy nie zostanie wyczerpany w danym okresie rozliczeniowym – sformułowanie normy byłoby inne.

W ocenie Wnioskodawcy, warunkowanie zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych od tego czy podatnik jest uprawniony do pomocy de minimis w rolnictwie lub od tego czy limit tej pomocy w danym okresie rozliczeniowym został lub nie został wyczerpany prowadzi do błędnych wniosków, a taka interpretacja miałaby charakter wykładni rozrzedzającej (winno być: rozszerzającej – przyp. Organu) niedopuszczalnej w prawie podatkowym.

To, że podatnik nie będzie uprawniony do pomocy de minimis (z różnych przyczyn) lub że limit takiej pomocy jest wyczerpany będzie miało dla podatnika skutki inne niż podatkowe.

Twierdzenie przeciwne do zaprezentowanego powyżej stanowiska Wnioskodawcy jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych – prowadziłyby do wniosku, że przy każdej czynności cywilnoprawnej umowie sprzedaży opisanej powyżej notariusz musiałby sprawdzać wykorzystanie krajowego limitu pomocy de minimis w rolnictwie na stronie internetowej https://srpp.minrol.gov.pl.

Należy wskazać, że w momencie sprawdzania limit mógłby być jeszcze niewykorzystany, zaś już kilka minut później w momencie podpisania aktu limit mógłby być już wyczerpany.

Zatem stanowisko uzależniające skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego od możliwości skorzystania z pomocy de minimis podważałoby pewność obrotu prawnego oraz zaufanie podatnika do organów podatkowych.

Należy brać także pod uwagę opóźnienia w dokonywaniu wpisów do Systemu Rejestracji Pomocy Publicznej, co tym bardziej narażałoby podatnika lub płatnika na nieuzasadnioną odpowiedzialność podatkową związaną z możliwością skorzystania lub nieskorzystania ze zwolnienia przedmiotowego z art. 9 pkt 2 ustawy, a tym samym obowiązkiem zapłaty podatku.

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy, w przestawionym stanie faktycznym i prawnym w świetle art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – zawarcie umowy sprzedaży opisanej we wniosku jest zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2%.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu – notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Jak wynika z przywołanych przepisów, zawarcie umowy sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, a w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 powołanej ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia; zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, tzn. ma zastosowanie jeżeli zostaną spełnione wszystkie warunki w nim określone. Oznacza to, że umowa sprzedaży będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1892 ze zm.), w chwili dokonania czynności nabywca posiada już grunty rolne (użytki rolne), nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne, a w wyniku dokonania czynności zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, którego powierzchnia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Ostatnią przesłanką determinującą skorzystanie z omawianego zwolnienia od podatku jest spełnienie warunków do przyznania pomocy de minimis, a więc zawarcie się kwoty zwolnienia (ulgi podatkowej) w przysługującym podatnikowi limicie pomocy de minimis w rolnictwie.

W przypadku niedotrzymania któregokolwiek ze wskazanych w art. 9 pkt 2 ww. ustawy warunków zwolnienie od podatku nie może zostać zastosowane.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że przed notariuszem (Wnioskodawcą) zostanie zawarta w 2019 r. w formie aktu notarialnego umowa sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej rolnej o powierzchni użytków rolnych 1,30 ha. Nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Cena sprzedaży nieruchomości określona przez Strony czynności cywilnoprawnej wynosi 100.000,00 zł. Kupujący dokonuje zakupu za środki własne. Stron umowy sprzedaży nie łączy umowa dzierżawy gruntów stanowiących przedmiot sprzedaży, grunty te nie znajdują się w posiadaniu Kupującego. W wyniku zawarcia umowy sprzedaży zostanie powiększone gospodarstwo rolne Kupującego, a powierzchnia gospodarstwa rolnego powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha. Gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia. W dniu zawarcia umowy sprzedaży krajowy limit pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9) – rozliczany w okresie 3-letnim będzie wykorzystany.

W analizowanym powyżej przepisie, określającym warunki zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ustawodawca wyraźnie wskazał, że zwolnienie stanowi pomoc de minimis. Zatem warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest aby omawiane zwolnienie zostało przyznane w ramach przysługującego kupującemu limitu pomocy de minimis w rolnictwie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ostatnia część normy prawnej zawartej w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych po znaku interpunkcyjnym „;” w brzmieniu: „zwolnienie to stanowi pomoc de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).” – nie stanowi przesłanki zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych. Sposób sformułowania przedmiotowego zapisu oraz jego umiejscowienie w normie prawnej art. 9 pkt 2 po znaku interpunkcyjnym średnik – prowadzą do wniosku, że ta cześć normy ma na celu wyjaśnienie charakteru zwolnienia poprzez doprecyzowanie, że stanowi ono pomoc de minimis. Gdyby ustawodawca chciał warunkować skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 9 pkt 2 ustawy od tego czy podatnik jest uprawniony do pomocy de minimis lub od tego czy limit tej pomocy nie zostanie wyczerpany w danym okresie rozliczeniowym – sformułowanie normy byłoby inne. W ocenie Wnioskodawcy, warunkowanie zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych od tego czy podatnik jest uprawniony do pomocy de minimis w rolnictwie lub od tego czy limit tej pomocy w danym okresie rozliczeniowym został lub nie został wyczerpany prowadzi do błędnych wniosków, a taka interpretacja miałaby charakter wykładni rozszerzającej niedopuszczalnej w prawie podatkowym. To, że podatnik nie będzie uprawniony do pomocy de minimis (z różnych przyczyn) lub że limit takiej pomocy jest wyczerpany będzie miało dla podatnika skutki inne niż podatkowe. W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – zawarcie umowy sprzedaży opisanej we wniosku jest zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić.

Należy zwrócić uwagę, że preferencje w postaci zwolnienia w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowią pomoc publiczną w rolnictwie. Kwotą pomocy przyznanej jest więc kwota ulgi podatkowej. Przy jej udzielaniu powinno się stosować przepisy rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9).

Stosownie do art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 – całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 15 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych (od dnia 14 marca 2019 r. 20 000 EUR – zmiana wprowadzona przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 2019/316 z dnia 21 lutego 2019 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1408/2013 w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz. UE L 2019.51A.1)).

W myśl art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 1408/2013, łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie podstawowej produkcji produktów rolnych nie może przekroczyć górnego limitu krajowego określonego w załączniku, tj. 225.700.000 EUR (od dnia 14 marca 2019 r. określonego w załączniku I, tj. 295 932 125 EUR). Pomoc de minimis uznaje się za przyznaną w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu (art. 3 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

Zgodnie z treścią pkt 8 preambuły do rozporządzenia Komisji nr 1408/2013 – okres trzech lat brany pod uwagę do celów rozporządzenia należy oceniać w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy uwzględnić całkowitą kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych.

Art. 3 ust. 7 rozporządzenia Komisji nr 1408/2013, w brzmieniu obowiązującym do 13 marca 2019 r. stanowił – jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis pułap określony w ust. 2 lub górny limit krajowy, o którym mowa w ust. 3, zostałby przekroczony, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu obowiązującym od 14 marca 2019 r. – jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis zostałyby przekroczone pułapy de minimis, górny limit krajowy lub górny limit sektorowy, o których mowa w ust. 2, 3 i 3a, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.

Odnosząc się zatem do wywodów Wnioskodawcy, z których wynika, że zapis art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczący udzielenia pomocy de minimis nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie, gdyż ma charakter tylko informacyjny, należy stwierdzić, że w świetle powołanych powyżej przepisów są one bezpodstawne.

Skoro zwolnienie określone w art. 9 pkt 2 ustawy stanowi pomoc de minimis, co wynika jasno z tego przepisu, to do skorzystania ze zwolnienia, koniecznym jest zmieszczenie się przez beneficjenta w limitach określonych rozporządzeniem Komisji nr 1408/2013. Zapis ten nie ma więc charakteru informacyjnego; stanowi on warunek, którego spełnienie jest niezbędne dla skorzystania z ww. zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż w dniu zawarcia opisanej we wniosku umowy sprzedaży krajowy limit pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w ww. rozporządzeniu Komisji nr 1408/2013 rozliczany w okresie 3-letnim będzie wykorzystany – nie zostanie spełniony jeden z warunków determinujących skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. To oznacza, że na Wnioskodawcy jako płatniku podatku od czynności cywilnoprawnych będzie ciążył obowiązek pobrania podatku od czynności cywilnoprawnych od opisanej we wniosku umowy sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Notariusz zatem jest płatnikiem, który stosownie do przepisów Ordynacji podatkowej, jest zobowiązany do obliczenia, pobrania od podatnika i wpłacenia we właściwym terminie organowi podatkowemu podatku od czynności cywilnoprawnych należnego od określonych czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Jeżeli na wysokość należnego podatku mają wpływ określone w przepisach prawa podatkowego wyłączenia albo zwolnienia od podatku, w celu ich zastosowania płatnik odbiera od podatnika oświadczenie o spełnieniu przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego.

W kontekście obowiązków wynikających z Ordynacji podatkowej notariusz jako płatnik nie jest zobowiązany i uprawniony do kwestionowania deklarowanych przez podatników okoliczności dokonywanych czynności.

Notariusz w związku ze sporządzeniem aktu notarialnego jest natomiast obowiązany do pobrania od podatnika (strony sporządzanej umowy) stosownego oświadczenia o spełnianiu bądź też niespełnianiu warunków określonych w konkretnym zwolnieniu przedmiotowym. Tym samym zakres obowiązków notariusza jako płatnika podatku jest uzależniony od okoliczności przedstawionych mu przez podatników.

Należy zaznaczyć, że organem podatkowym właściwym rzeczowo w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych jest naczelnik urzędu skarbowego i to on jest właściwy do zweryfikowania podstaw do udzielenia ulgi i wystawienia stosownego zaświadczenia (w tym dotyczącego pomocy de minimis).

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że planowana umowa sprzedaży nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie zostaną bowiem spełnione wszystkie warunki niezbędne do skorzystania z tego zwolnienia. Obliczony podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu omawianej umowy sprzedaży nieruchomości nie będzie się bowiem mieścił w limicie pomocy de minimis w rolnictwie przysługującym kupującemu. Warunek niewykorzystania pomocy de minimis w rolnictwie jest warunkiem koniecznym do skorzystania z omawianego zwolnienia określonego w art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Wnioskodawcy (notariuszu) jako płatniku podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży obowiązek badania spełnienia przez podatnika warunku dotyczącego pomocy de minimis. Do jego obowiązków w tym zakresie należy odebranie od podatnika oświadczenia o spełnieniu przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego, w tym oświadczenia o wykorzystanej pomocy de minimis. A zatem z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, będzie miał obowiązek pobrania i odprowadzenia wymienionego podatku w wysokości 2% wartości rynkowej nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy i tylko w stosunku do niego wywołuje skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

– Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.