Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.67.2019.1.HD
z 15 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2019 r. (data wpływu 19 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Syn Wnioskodawcy (z ciąży bliźniaczej), urodzony 8 lutego 2014 r. w 31 tygodniu ciąży, jako osoba niepełnoletnia, jest osobą niepełnosprawną od urodzenia – co potwierdzone jest orzeczeniem o niepełnosprawności – nieprzerwanie do dzisiaj (ważne do 28 lutego 2022 r.).

Niepełnosprawność sklasyfikowana jest jako Dziecięce Porażenie Mózgowe w formie czterokończynowej spastyczności (niepełnosprawność sprzężona: niepełnosprawność ruchowa oraz niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim).

Ze względu na brak możliwej operacji w Polsce oraz kończących się możliwościach rehabilitacyjnych, po konsultacjach z polskimi i niemieckimi lekarzami, rok temu (marzec 2018 r.) syn Wnioskodawcy przeszedł operację na kręgosłupie w szpitalu Uniwersyteckim w USA.

Operacja zwana Selektywną Rizotomią Grzbietową (SDR) została przeprowadzona w jedynej, najważniejszej placówce tego typu na świecie, która jako jedyna operuje metodą na jednym kręgu. Do dnia dzisiejszego dr XY wykonał na dzieciach z sukcesem ponad 4 tys. operacji.

Operacja polegała na przecięciu nerwów odpowiedzialnych za spastyczność, która przyczyniła się do deformacji układu kostno-mięśniowego oraz uniemożliwia rozwój małej i dużej motoryki dziecka.

Ww. szpital jako jedyny ma zaplecze rehabilitacyjne, które zna postępowanie po operacji SDR. Dlatego, żeby operacja się powiodła oraz syn Wnioskodawcy miał możliwość lepszej motoryki, warunkiem koniecznym była natychmiastowa rehabilitacja przez 4 tygodnie na miejscu i pod kontrolą lekarza, który operował syna Wnioskodawcy.

Rehabilitacja odbywała się w tym samym szpitalu – Dziecięcy Szpital. Dzięki tej operacji oraz natychmiastowej rehabilitacji syn Wnioskodawcy zaczął samodzielnie się poruszać. Zostało to potwierdzone również przez wszystkich polskich lekarzy, terapeutów i rehabilitantów.

Wszystkie koszty wyjazdu, operacji, rehabilitacji i pobytu zostały przez Wnioskodawcę prywatnie pokryte z własnych środków finansowych. Nigdy nie zostały one zrefundowane, zwrócone w żadnej formie. Koszt rehabilitacji wyniósł 4.700 USD. Wnioskodawca dysponuje wszystkimi przelewami (potwierdzeniami), stosownymi fakturami opisującymi koszt operacji oraz koszt rehabilitacji w szpitalu oraz oświadczeniem szpitala o wszystkich poniesionych kosztach. Również sam koszt przelotu syna Wnioskodawcy z miejsca zamieszkania do USA regularnymi liniami lotniczymi został poniesiony w całości przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca posiada bilet potwierdzający ten fakt oraz dowód jego zakupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zeznaniu za 2018 r. Wnioskodawca może pomniejszyć podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – o wydatki związane z przelotem syna do USA i z powrotem oraz o wydatki związane z jego rehabilitacją?

Zdaniem Wnioskodawcy, może ww. wydatki uwzględnić w zeznaniu podatkowym za 2018 r. i pomniejszą one podstawę opodatkowania.

Według art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Artykuł 26 ust. 7a ww. ustawy wskazuje co może być wydatkiem na cele rehabilitacyjne, zaś ust. 7 i 7b-7g tego artykułu opisują zasady i warunki dokonywania tych odliczeń.

Zgodnie z przesłanką zawartą w art. 26 ust. 7b ustawy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę nie zostały sfinansowane lub zwrócone mu w żadnej formie. Zgodnie zaś z warunkiem wskazanym w art. 26 ust. 7d ustawy syn Wnioskodawcy jest niepełnoletni (poniżej 16 roku życia) oraz posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Dodatkowo syn Wnioskodawcy nie ma dochodów własnych, więc warunek zawarty w art. 26 ust. 7e ustawy również się spełnia. Dodatkowo spełniony jest warunek określony w art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy, tj. Wnioskodawca posiada wszystkie dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków – przelewy całej kwoty na operację, zabiegi rehabilitacyjne dla syna, faktury za pobyt w szpitalu oraz podziałów kosztów na zabiegi rehabilitacyjne.

W odniesieniu do wydatków na zabiegi rehabilitacyjne w USA Wnioskodawca wskazuje na treść art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za wydatki pomniejszające podstawę opodatkowania uznaje się odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt na leczeniu w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym i pielęgnacyjno-opiekuńczym oraz odpłatność za zabiegi.

W ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej oraz jej katalogu wydatków ustawodawca wymienił m.in. wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Ustawodawca jednak nie zdefiniował w przepisach ustawy pojęć: zabieg, rehabilitacja oraz rehabilitacja-lecznicza, więc trzeba to wyjaśnić za pomocą definicji encyklopedycznej oraz specjalistycznej literatury z zakresu rehabilitacji.

Zgodnie z encyklopedią PWN oraz Słownikiem wyrazów obcych (PWN, Warszawa 1991 r.) zabieg – to interwencja mająca na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będąca środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja – jest to przywracanie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja-lecznicza zaś – to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m.in. zabiegi fizykoterapeutyczne czy też kinezyterapię.

W przypadku syna Wnioskodawcy wszystkie zabiegi były wykonane przez wykwalifikowane osoby z zakresu fizjoterapii w bardzo wysoko specjalistycznym ośrodku w szpitalu. Cała posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja medyczna oraz efekty tych zabiegów nie pozostawiają wątpliwości, że mogą one być zakwalifikowane jako zabiegi rehabilitacyjne. Jeżeli zaś chodzi o miejsce wykonywania zabiegów, to żadne przepisy ustawy tego nie określają i brak jest jakichkolwiek ograniczeń. Na prawo do jego odliczenia w żaden sposób nie wpływa zatem czy wydatek był poniesiony w Polsce, czy za granicą. A więc z ogólnie przyjętymi zasadami – przepisy podatkowe powinny być interpretowane z literą prawa, nie można ich zatem interpretować rozszerzając je lub też zawężając.

Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych z przelotem syna Wnioskodawca powołuje się na art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym można uznać, że wydatki pomniejszające podstawę opodatkowania to wydatki na odpłatny przejazd środkami transportu publicznego na zabiegi rehabilitacyjne. Czyli transport publiczny to pociąg, autobus, tramwaj – środki transportu, które jeżdżą na stałych liniach zgodnie z ogólnodostępnym rozkładem jazdy. W takim razie samolot rejsowy, którym leciał syn Wnioskodawcy według stałego rozkładu lotów – jest środkiem transportu publicznego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na przelot syna Wnioskodawcy pozwalają mu – jako podatnikowi utrzymującemu osobę niepełnosprawną posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności – do odliczenia ww. wydatku od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje na podobną sprawę – interpretację z dnia 26 września 2014 r. nr IPPB4/415-491/14-6/MS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przychylił się do odliczenia takiego wydatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że ww. wydatki na zabiegi rehabilitacyjne w USA oraz wydatki na przelotu syna Wnioskodawcy do USA mogą pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym za 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
8. utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
    
12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    
    
    
    1. osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
       
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
       
       
       
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
    
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    
    
    
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
       
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
       
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
       

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. (art. 26 ust. 7b ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1340), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Ponadto zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Na podstawie art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku.

Z wniosku wynika, że syn Wnioskodawcy (z ciąży bliźniaczej), urodzony 8 lutego 2014 r. w 31 tygodniu ciąży, jako osoba niepełnoletnia, jest osobą niepełnosprawną od urodzenia – co potwierdzone jest orzeczeniem o niepełnosprawności – nieprzerwanie do dzisiaj (ważne do 28 lutego 2022 r.). Niepełnosprawność sklasyfikowana jest jako Dziecięce Porażenie Mózgowe w formie czterokończynowej spastyczności (niepełnosprawność sprzężona: niepełnosprawność ruchowa oraz niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim). Ze względu na brak możliwej operacji w Polsce oraz kończących się możliwościach rehabilitacyjnych, po konsultacjach z polskimi i niemieckimi lekarzami, rok temu (marzec 2018 r.) syn Wnioskodawcy przeszedł operację na kręgosłupie w szpitalu Uniwersyteckim w USA. Operacja zwana Selektywną Rizotomią Grzbietową (SDR) została przeprowadzona w jedynej, najważniejszej placówce tego typu na świecie, która jako jedyna operuje metodą na jednym kręgu. Do dnia dzisiejszego dr XY wykonał na dzieciach z sukcesem ponad 4 tys. operacji. Operacja polegała na przecięciu nerwów odpowiedzialnych za spastyczność, która przyczyniła się do deformacji układu kostno-mięśniowego oraz uniemożliwia rozwój małej i dużej motoryki dziecka. Ww. szpital jako jedyny ma zaplecze rehabilitacyjne, które zna postępowanie po operacji SDR. Dlatego, żeby operacja się powiodła oraz syn Wnioskodawcy miał możliwość lepszej motoryki, warunkiem koniecznym była natychmiastowa rehabilitacja przez 4 tygodnie na miejscu i pod kontrolą lekarza, który operował syna Wnioskodawcy. Rehabilitacja odbywała się w tym samym szpitalu – Dziecięcy Szpital. Dzięki tej operacji oraz natychmiastowej rehabilitacji syn Wnioskodawcy zaczął samodzielnie się poruszać. Zostało to potwierdzone również przez wszystkich polskich lekarzy, terapeutów i rehabilitantów. Wszystkie koszty wyjazdu, operacji, rehabilitacji i pobytu zostały przez Wnioskodawcę prywatnie pokryte z własnych środków finansowych. Nigdy nie zostały one zrefundowane, zwrócone w żadnej formie. Koszt rehabilitacji wyniósł 4.700 USD. Wnioskodawca dysponuje wszystkimi przelewami (potwierdzeniami), stosownymi fakturami opisującymi koszt operacji oraz koszt rehabilitacji w szpitalu oraz oświadczeniem szpitala o wszystkich poniesionych kosztach. Również sam koszt przelotu syna Wnioskodawcy z miejsca zamieszkania do USA regularnymi liniami lotniczymi został poniesiony w całości przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca posiada bilet potwierdzający ten fakt oraz dowód jego zakupu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy – rozważając możliwość odliczenia od dochodu poniesionych przez Wnioskodawcę, mającego na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko, wydatków na zabiegi rehabilitacyjne w USA należy odnieść się do treści art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się m.in. odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. Przy czym zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”, koniecznym jest więc wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje słownikowe.

Posiłkując się definicją słownikową zawartą w internetowym Słowniku języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) wskazać należy, że „rehabilitacja” – to przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone, natomiast „zabieg” – to działanie lekarskie lub kosmetyczne mające zaradzić czemuś.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w związku z tym, iż syn Wnioskodawcy zaraz po wykonanej w szpitalu Uniwersyteckim w USA operacji na kręgosłupie, na miejscu przebył 4-tygodniową rehabilitację pod kontrolą lekarza, który go operował, tj. w szpitalu, który jako jedyny ma zaplecze rehabilitacyjne po tego typu operacjach – Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia od dochodu na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poniesionych, udokumentowanych wydatków na przeprowadzone u syna zabiegi rehabilitacyjne w USA, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane), ani zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Rozpatrując natomiast możliwość odliczenia od dochodu poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na przelot syna do USA i z powrotem należy odnieść się do art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki na odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne dzieci niepełnosprawnych do lat 16 również innymi środkami transportu niż karetka transportu sanitarnego. W analizowanym przepisie brak jest określenia rodzaju środka transportu. Oznacza to, że nie istnieją w tym zakresie żadne ograniczenia – mogą to być zatem środki transportu autobusowego, kolejowego, promowego, lotniczego, przewozy taksówkowe lub prywatnym samochodem osobowym. Zauważyć również należy, że zawarte w tym artykule wyrażenie „konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne” w istotny sposób zawęża cel przejazdu, który upoważnia do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Odliczeniu podlegają zatem przejazdy wyłącznie na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Użyty w analizowanym przepisie zwrot „zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne” należy bowiem odczytywać razem – jako zabiegi łączące leczenie z rehabilitacją. W odliczeniu tym nie mieszczą się więc np. wizyty u lekarzy, wizyty kontrolne czy wskazanie dalszego sposobu leczenia.

Jak wynika z wniosku syn Wnioskodawcy – ze względu na brak możliwej operacji w Polsce, po konsultacjach z polskimi i niemieckimi lekarzami – w zeszłym roku przeszedł operację połączoną z 4-tygodniową rehabilitacją w szpitalu Uniwersyteckim w USA. Wobec tego konieczny był przelot do USA, ponieważ ww. szpital jako jedyny operuje tego typu schorzenia oraz przeprowadza rehabilitację po operacji przez wykwalifikowanych lekarzy. Natychmiastowa rehabilitacja w tym samym szpitalu – na miejscu i pod kontrolą lekarza, który operował syna Wnioskodawcy – była warunkiem koniecznym żeby operacja się powiodła oraz by syn Wnioskodawcy miał możliwość lepszej motoryki. Dzięki tej operacji oraz natychmiastowej rehabilitacji syn Wnioskodawcy zaczął samodzielnie się poruszać – co zostało potwierdzone również przez wszystkich polskich lekarzy, terapeutów i rehabilitantów.

Wobec powyższego, Wnioskodawca może również w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć poniesione, udokumentowane wydatki na przelot syna do USA i z powrotem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane), ani zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Odpowiadają zatem wprost na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, że na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu za 2018 r. Wnioskodawca może pomniejszyć podstawę opodatkowania o wydatki związane z przelotem syna do USA i z powrotem oraz o wydatki związane z jego rehabilitacją w USA.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.