2019.04.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.46.2019.2.RW
z 18 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym. Pismem z dnia 11 kwietnia 2019 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną z siedzibą w Polsce, będącą czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest import i sprzedaż wyrobów hutniczych ze stali oraz świadczenie usług z zakresu obróbki wyrobów hutniczych ze stali. Wnioskodawca jest poddostawcą m.in. dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych.

Samochód rajdowy będzie przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie do udziału w organizowanych (przez inne podmioty niż Wnioskodawca) zawodach sportowych (rajdach), które odbywać się będą na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. W trakcie tych rajdów samochód ten ma się zatem poruszać po drogach ogólnie dostępnych, pomiędzy OSami (OS – Odcinek Specjalny), które wyznaczają trasę zawodów.

Ww. samochód rajdowy ma stanowić narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy). Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie posiadał licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

Samochód rajdowy będzie posiadał tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). Samochód będzie przechodził regularne badania techniczne, będzie poruszał się po drogach na oponach z homologacją E, będzie spełniał normy i wymogi dotyczące emitowanego hałasu. Na miejsca rajdów samochód ten transportowany będzie na lawecie. Dopuszczalna masa całkowita samochodu rajdowego nie będzie przekraczać 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie on do przewozu mniej niż 9 osób.

Samochód rajdowy jest wyposażony w klatkę bezpieczeństwa, która stanowi element konstrukcyjny typowy dla samochodów rajdowych i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy. Samochód posiada stały napęd na cztery koła i 5-biegową skrzynię biegów, a także jest wyposażony w silnik czterocylindrowy, z 32. zaworami oraz momentem obrotowym 420 Nm. Moc silnika wynosi zaś 282 koni mechanicznych. Samochód ten umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Samochód posiada świadectwo homologacji dla klatki bezpieczeństwa oraz dla zbiornika paliwa, które potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcyjne tych elementów pozwalające na ich użycie w warunkach rajdowych.

Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tym celu w ramach Spółki został wprowadzony regulamin używania samochodów rajdowych. Zgodnie z jego treścią:

samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. Pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi,
samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobą, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło), i która posiada odpowiednią licencję rajdową,
podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego do celów służbowych, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu wykorzystuje go wyłącznie w celu należytego wykonywania powierzonych pracownikowi obowiązków (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim.
samochód służbowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub zajęć treningowych,
kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Spółki jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych,
do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach,
pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania.
Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych.
Użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Samochód rajdowy stanowić będzie środek trwały Wnioskodawcy i zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przewidywany okres używania samochodu rajdowego będzie dłuższy niż rok.

Ponadto Wnioskodawca będzie prowadzić dla tego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu.

Samochód rajdowy nie będzie pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że samochód rajdowy będący przedmiotem Wniosku jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż spełnia przesłanki pojazdu samochodowego w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, a jego dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony.

Samochód będący przedmiotem Wniosku jest garażowany/przechowywany w garażu lub na parkingu w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. W czasie garażowania/przechowywania brak użycia ww. samochodu do celów innych niż udział w rajdach lub zajęciach treningowych jest nadzorowany za pomocą urządzenia GPS, które monitoruje ruch tego samochodu. Ponadto w ww. samochodzie zainstalowany jest licznik, który monitoruje przebieg tego samochodu.

Zajęcia treningowe odbywają się na trasach (drogach) ogólnie dostępnych (publicznych), ale zamkniętych na czas zajęć treningowych i zabezpieczonych przez policję, straż pożarną oraz pomoc medyczną (karetki). Zajęcia treningowe są zlokalizowane na trasach zbliżonych do tras rajdowych, tj. na trasach, na których kiedyś odbywały się Mistrzostwa Polski w zawodach rajdowych, albo na trasach o technicznych walorach zbliżonych do tras rajdowych. W czasie zajęć treningowych samochód będący przedmiotem wniosku może wykonywać jedynie trasę określoną przez organizatora takich zajęć, która jest zawsze wyliczana z dokładnością do 0,01 km. Ponadto w czasie zajęć treningowych ww. samochód jest również monitorowany za pomocą urządzenia GPS.

Na zajęcia treningowe ww. samochód przemieszczany jest zakupioną do tego celu lawetą. Ww. zajęcia treningowe odbywają się zazwyczaj kilka razy do roku. W celu zapobieżenia wykorzystywaniu samochodu rajdowego w czasie zajęć treningowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, w ramach Spółki został wprowadzony regulamin używania samochodów rajdowych, zgodnie z którym:

pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi,
samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobą, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło), i która posiada odpowiednią licencję rajdową,
podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego do celów służbowych, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu wykorzystuje go wyłącznie w celu należytego wykonywania powierzonych pracownikowi obowiązków (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim,
samochód służbowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych i zajęć treningowych,
kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Spółki jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych,
pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów sportowych i zajęć treningowych miejscami tankowania,
użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Dodatkowo brak użycia ww. samochodu w czasie zajęć treningowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą będzie nadzorowany za pomocą urządzenia GPS, które monitoruje stale ruch tego samochodu. Ponadto w ww. samochodzie zainstalowany jest licznik, który monitoruje przebieg tego samochodu.

Samochód rajdowy posiada urządzenie GPS, które jest przez cały czas podpięte do tego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym (w postaci wydatków dotyczących jego nabycia, lub importu oraz nabycia lub importu jego części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tego pojazdu, usług naprawy lub konserwacji tego pojazdu oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tego pojazdu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym (w postaci wydatków dotyczących jego nabycia, lub importu oraz nabycia lub importu jego części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tego pojazdu, usług naprawy lub konserwacji tego pojazdu oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tego pojazdu).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy VAT.

Z kolei, w myśl art. 86 ust. 2 Ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, albo dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Powyższe przepisy stanowią ogólną regulację w zakresie prawa do odliczenia VAT i przewidują pełne prawo do odliczenia.

Oprócz ww. przepisów, Ustawa VAT w art. 86a zawiera szczególną regulację, dotyczącą odliczenia podatku naliczonego jedynie w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis ogólny z art. 86 Ustawy VAT, czy regulacja szczególna z art. 86a Ustawy VAT, należy przeanalizować, czy samochód rajdowy spełnia przesłanki „pojazdu samochodowego”.

Zgodnie z art. 2 pkt 34 Ustawy VAT, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990, ze zm.; dalej: „Kodeks drogowy”), pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 31 Kodeksu drogowego, pojazdem jest środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane.

Zgodnie z art. 2 pkt 32 Kodeksu drogowego, pojazdem silnikowym jest natomiast pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.

Drogą w rozumieniu art. 2 ust. 1 Kodeksu drogowego jest wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt. Strefą ruchu w myśl art. 2 pkt 16a Kodeksu drogowego jest natomiast obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem uznania samochodu rajdowego za pojazd samochodowy jest spełnienie przesłanek „pojazdu”. W tym celu, zgodnie z ww. definicją pojazdu, samochód rajdowy musi być przeznaczony do poruszania się po drodze.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w trakcie rajdów samochód ma się poruszać po drogach ogólnie dostępnych, zamkniętych jedynie na czas zawodów. Ponadto samochód rajdowy będzie posiadał tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). W związku z tym należy uznać, że samochód rajdowy będzie przeznaczony do poruszania się po drodze, a zatem będzie mógł zostać uznany za „pojazd” i jednocześnie spełni przesłanki „pojazdu samochodowego” w rozumieniu Ustawy VAT (jest pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h).

Z racji tego, że samochód rajdowy będzie „pojazdem samochodowym” w celu ustalenia możliwości pełnego odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z tym samochodem należy przeanalizować przesłanki regulacji szczególnej z art. 86a Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 Ustawy VAT, stanowi 50% kwoty VAT wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Przy czym, powyższego ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego nie stosuje się, jeżeli pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a Ustawy VAT).

W myśl art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika (zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania), dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Z powyższego przepisu wynika, że pojazd rajdowy będzie uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, jeżeli zostaną spełnione dwa warunki, tj. jeżeli sposób wykorzystywania samochodów rajdowych będzie wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz, jeżeli taki sposób ich wykorzystywania zostanie potwierdzony w ewidencji przebiegu pojazdów. Przy czym, należy zauważyć, że przepisy nie dookreślają w jaki sposób podatnik ma zapewnić, aby sposób wykorzystywania pojazdów samochodowych wykluczał ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych: „Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów” (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1235/14/IK).

W przedmiotowej sprawie, zarówno sama konstrukcja samochodu rajdowego, jak i sposób jego wykorzystywania obiektywnie wykluczy jego użycie do celów innych niż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika bowiem z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Spółki. Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca jest ważnym poddostawcą dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych. Wnioskodawca będzie posiadał także licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

Tym samym, samochód rajdowy umożliwi Spółce: pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

Ponadto samochód posiada specjalne cechy konstrukcyjne, które uniemożliwiają poruszanie się po drogach ogólnie dostępnych w celach prywatnych (m.in. specjalna klatka bezpieczeństwa charakterystyczna dla samochodów rajdowych). Należy również zauważyć, iż samochód rajdowy będzie poruszał się po drogach ogólnie dostępnych jedynie w trakcie zawodów. Przy czym drogi te zostaną zamknięte na czas zawodów, a na miejsca rajdów samochód będzie transportowany na lawecie.

Wnioskodawca ustalił ponadto zasady wykluczające użycie samochodu do celów prywatnych, co nastąpiło w drodze regulaminu zakazującego wykorzystywanie samochodu rajdowego do celów innych niż promocja i reklama Spółki podczas zawodów. Dodatkowo Wnioskodawca zawiera osobne umowy (zakazujące wykorzystywania samochodu rajdowego na cele prywatne) ze swoimi pracownikami, którzy będą używać samochodu rajdowego podczas rajdów i zajęć treningowych.

Ponadto, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie prowadzić dla samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu i złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tym pojeździe (VAT-26) w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy samochód rajdowy będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy VAT i tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym (w postaci wydatków dotyczących jego nabycia lub importu oraz nabycia lub importu jego części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tego pojazdu, usług naprawy lub konserwacji tego pojazdu oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tego pojazdu).

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1235/14/IK) oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 572/16).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki.

I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
−jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
− potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji (art. 86a ust. 7).

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości (50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczenia podatku zawarte w art. 86 ustawy.

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990 z późn. zm.) – przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ww. ustawy – przez pojazd rozumie się środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego – art. 2 pkt 32 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Natomiast art. 2 pkt 40 cyt. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei w świetle regulacji art. 2 pkt 1 cyt. ustawy – droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Art. 2 pkt 16a ww. ustawy stanowi, że przez strefę ruchu rozumie się obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Jak wskazano we wniosku i jego uzupełnieniu, Wnioskodawca jest osobą prawną z siedzibą w Polsce, będącą czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest import i sprzedaż wyrobów hutniczych ze stali oraz świadczenie usług z zakresu obróbki wyrobów hutniczych ze stali. Wnioskodawca jest poddostawcą m.in. dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych.

Wnioskodawca ma zamiar dokonać zakupu samochodu rajdowego. Wnioskodawca wpłacił już zaliczkę na poczet zamówienia tego samochodu oraz złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tym pojeździe (VAT-26) w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem (tj. ww. zaliczkę). Samochód rajdowy będzie przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie do udziału w organizowanych (przez inne podmioty niż Wnioskodawca) zawodach sportowych (rajdach), które odbywać się będą na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. W trakcie tych rajdów samochód ten ma się zatem poruszać po drogach ogólnie dostępnych, pomiędzy OSami (OS – Odcinek Specjalny), które wyznaczają trasę zawodów.

Wnioskodawca będzie posiadał licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. Pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi,
samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobą, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło), i która posiada odpowiednią licencję rajdową,
podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego do celów służbowych, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu wykorzystuje go wyłącznie w celu należytego wykonywania powierzonych pracownikowi obowiązków (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim.
samochód służbowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub zajęć treningowych,
kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Spółki jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych,
do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach,
pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania.
Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych.
Użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Ponadto Wnioskodawca będzie prowadzić dla tego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu.

Samochód rajdowy nie będzie pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Samochód rajdowy będący przedmiotem Wniosku jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż spełnia przesłanki pojazdu samochodowego w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, a jego dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony. Jest on garażowany/przechowywany w garażu lub na parkingu w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. W czasie garażowania/przechowywania brak użycia ww. samochodu do celów innych niż udział w rajdach lub zajęciach treningowych jest nadzorowany za pomocą urządzenia GPS, które monitoruje ruch tego samochodu. Ponadto w ww. samochodzie zainstalowany jest licznik, który monitoruje przebieg tego samochodu.

pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi,
samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobą, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło), i która posiada odpowiednią licencję rajdową,
podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego do celów służbowych, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu wykorzystuje go wyłącznie w celu należytego wykonywania powierzonych pracownikowi obowiązków (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim,
samochód służbowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych i zajęć treningowych,
kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Spółki jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych,
pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów sportowych i zajęć treningowych miejscami tankowania,
użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Samochód rajdowy posiada urządzenie GPS, które jest przez cały czas podpięte do tego samochodu.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym (w postaci wydatków dotyczących jego nabycia, lub importu oraz nabycia lub importu jego części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tego pojazdu, usług naprawy lub konserwacji tego pojazdu oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tego pojazdu).

W powołanych przepisach art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%).

Jednakże w niniejszej sprawie kluczową rolę odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, części, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Podkreślić należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą jednak obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że opisany we wniosku samochód rajdowy – który, jak wskazał Wnioskodawca jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług – jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Co prawda przedmiotowy samochód może poruszać po drogach ogólnie dostępnych (publicznych), ale zamkniętych na czas zawodów i zajęć treningowych – zabezpieczonych przez policję, straż pożarną oraz pomoc medyczną (karetki), istnieją także okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego, tj. na miejsca rajdów i treningów samochód ten transportowany będzie na lawecie, wprowadzony został szczegółowy regulamin używania samochodów rajdowych w Spółce, w czasie zajęć treningowych ww. samochód może wykonywać jedynie trasę określoną przez organizatora takich zajęć, która jest zawsze wyliczana z dokładnością do 0,01 km. Ponadto w czasie zajęć treningowych samochód będzie nadzorowany za pomocą urządzenia GPS, które (przez cały czas podpięte do samochodu) monitoruje stale ruch tego samochodu, a także w ww. samochodzie zainstalowany jest licznik, który monitoruje przebieg tego samochodu. Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tym celu w ramach Spółki został wprowadzony regulamin używania samochodów rajdowych. Zgodnie z jego treścią:

samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. Pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi,
samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobą, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło), i która posiada odpowiednią licencję rajdową,
podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego do celów służbowych, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu wykorzystuje go wyłącznie w celu należytego wykonywania powierzonych pracownikowi obowiązków (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim.
samochód służbowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub zajęć treningowych,
kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Spółki jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych,
do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach,
pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania.
Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych.
Użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Co równie istotne samochód posiada specjalne cechy konstrukcyjne, które uniemożliwiają poruszanie się po drogach ogólnie dostępnych w celach prywatnych (m.in. specjalna klatka bezpieczeństwa charakterystyczna dla samochodów rajdowych). Należy również zauważyć, iż samochód rajdowy będzie poruszał się po drogach ogólnie dostępnych jedynie w trakcie zawodów. Przy czym drogi te zostaną zamknięte na czas zawodów, a na miejsca rajdów samochód będzie transportowany na lawecie.

Ponadto Wnioskodawca złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tym pojeździe (VAT-26) w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem. Wnioskodawca będzie też prowadzić dla tego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu.

Zatem ustalone zasady wykorzystywania samochodu, sposób użytkowania samochodu, jego cechy konstrukcyjne i przyjęte zabezpieczenia wykluczają użycie samochodu rajdowego do celów prywatnych.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia ze szczególnymi okolicznościami, samochód rajdowy wykorzystywany przez Wnioskodawcę ma stanowić narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logo Wnioskodawcy). Wnioskodawca będzie posiadał licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca jest ważnym poddostawcą dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych. Tym samym, samochód rajdowy umożliwi Spółce: pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

W związku z powyższym biorąc pod uwagę wskazane we wniosku szczególne okoliczności dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej oraz reguły i wykorzystanie pojazdu do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a także cechy tego pojazdu, należy stwierdzić, że pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy będzie przysługiwać prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodem rajdowym (w postaci wydatków dotyczących jego nabycia, lub importu oraz nabycia lub importu jego części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tego pojazdu, usług naprawy lub konserwacji tego pojazdu oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tego pojazdu).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych została wydana interpretacja indywidualna w dniu 27 marca 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.35.2019.2.EN.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin