Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 9 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu importu towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, której jedynym właścicielem jest spółka X z siedzibą w S. w Korei Południowej (dalej kontrahent koreański), rozpoczęła w 2005 r. na terenie Polski działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi związane z produkcją polaryzatorów do ekranów LCD, polegające na obróbce polaryzatora (tzn. wycięcia odpowiedniego rozmiaru, oszlifowania i naklejenia na polaryzator folii ochronnej), dalej zwane przetwarzaniem. Usługi te wykonywane są na materiale powierzonym przez zamawiającego tę usługę, tj. kontrahenta koreańskiego.

Na etapie wykonywania powyższych usług materiały (surowce) są własnością kontrahenta koreańskiego, który w chwili obecnej we własnym imieniu importuje z Korei powyższe materiały na teren Unii Europejskiej, a następnie dostarcza je do Spółki, celem wykonania na nich usług przetwarzania. W związku z powyższym, wszelkie rozliczenia importowe oraz podatkowe z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce obciążają kontrahenta koreańskiego, który jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług oraz podatnik VAT-UE i nie posiada w Polsce siedziby, oddziału lub innego stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

W chwili obecnej Spółka wraz z kontrahentem koreańskim rozważają zmianę powyższego modelu biznesowego w ten sposób, że Spółka będzie wykonywała usługi w zakresie odprawy celnej materiałów sprowadzanych z Korei, co w praktyce będzie oznaczało, że materiały te, pomimo że w dalszym ciągu będą stanowiły własność kontrahenta koreańskiego, będą zgłaszane w procedurze celnej dopuszczenia do obrotu przez ich odbiorcę - Spółkę. Reasumując, podmiotem wskazanym w zgłoszeniu celnym jako odbiorca oraz zgłaszający będzie Spółka.

Materiały te będą dopuszczane do obrotu przy wykorzystaniu procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307). Natomiast rozliczenie podatku należnego z tytułu importu towarów, będzie dokonywane zgodnie z art. 33a ustawy o VAT, tj. w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów. Jednocześnie Spółka będzie dokonywała obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, tj. w wysokości odpowiadającej kwocie podatku należnego z tytułu importu towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonując odprawy celnej w Polsce materiałów stanowiących własność kontrahenta koreańskiego, Spółka będzie uprawniona do obniżenia podatku należnego z tytułu importu towarów o podatek naliczony wynikający z wpisu do rejestru procedur uproszczonych...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując odprawy celnej w Polsce materiałów stanowiących własność kontrahenta koreańskiego, będzie on uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony i wykazany w rejestrze procedur uproszczonych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów.

W myśl art. 2 pkt 7 cyt. ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Z kolei, zgodnie z art. 64 powołanego wyżej Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92, „zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba, która przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwym organom celnym towaru, którego dotyczy zgłoszenie, razem ze wszystkimi dokumentami, których przedłożenie jest niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towar jest zgłaszany”. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że możliwość zgłoszenia towarów do odprawy celnej w celu dopuszczenia do obrotu nie jest uzależniona od posiadania prawa własności tych towarów. Powyższe oznacza, że Spółka będzie mogła zgłosić do odprawy celnej na terenie Polski towary należące do kontrahenta koreańskiego. W takiej sytuacji na Spółce będzie także ciążył obowiązek zapłaty cła - zgodnie z art. 201 ust. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. Podatnik ten jest także zobowiązany do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku VAT.

Wskazane powyżej przepisy bezsprzecznie wskazują, iż w przypadku zrealizowania scenariusza wskazanego jako zdarzenie przyszłe, Spółka będzie podatnikiem VAT z tytułu importu towarów.

W związku z powyższym, Spółka będzie także uprawniona do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu importu towarów, niezależnie od przyjętej metody rozliczenia należnego podatku VAT z tytułu importu, tj. zgodnie z art. 33 ust. 4 w związku z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, czy też art. 33a w związku z art. 86 ust. 2 pkt 5 tej ustawy.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej (art. 86 ust. 2 pkt 2) lub kwota podatku należnego obliczona i wykazana w rejestrze procedur uproszczonych z tytułu importu towarów, w przypadku rozliczenia dokonanego zgodnie z art. 33a ustawy o VAT (art. 86 ust. 2 pkt 5).

Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wyżej wspomniano, Spółka świadczy na rzecz kontrahenta koreańskiego usługę przetwarzania materiałów stanowiących jego własność. Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, w którym usługobiorca - kontrahent koreański posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a więc Korea. Usługi takie w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, jednak zgodnie z cyt. art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT od importowanych lub nabytych towarów służących świadczeniu usług na rzecz kontrahenta koreańskiego. Jednocześnie nie ma wątpliwości, że świadczenie tych usług będzie mogło mieć miejsce dopiero po zaimportowaniu na teren Polski tych towarów (surowców).

Ponadto Spółka zauważyła, że ustawa o VAT nie uzależnia prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do importowanych towarów od nabycia przez importera prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Powyższy wniosek wypływa z konstrukcji art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, który uzależnia prawo do odliczenia podatku VAT od związku z czynnościami opodatkowanymi lub takimi, które byłyby opodatkowane na terytorium kraju, gdyby były świadczone w kraju. Powyższe świadczy, że na gruncie ustawy o VAT, import towarów traktowany jest jako czynność autonomiczna, podlegająca opodatkowaniu ze swej natury, ale także dająca jednocześnie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Nie jest istotne przy tym, czy import wiąże się z nabyciem tych towarów przez podmiot dokonujący importu, jak również w jaki sposób rozliczany będzie podatek VAT z tytułu tego importu.

Powyżej zaprezentowana interpretacja przepisów ustawy o VAT ma także odzwierciedlenie w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym m.in. w sprawie D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financien (sygn. 263/83), w którym ETS stwierdził, że „system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (…).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (…) - art. 2 pkt 5 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 64 rozporządzania Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L 302 z dnia 19 października 1992 r.), zwanego dalej WKC, z zastrzeżeniem art. 5 zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba, która przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwym organom celnym towaru, którego dotyczy zgłoszenie, razem ze wszystkimi dokumentami, których przedłożenie jest niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towar jest zgłaszany.

Stosownie do treści art. 201 ust. 1 pkt 1 WKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym. Dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne (ust. 3 ww. artykułu).

W myśl art. 4 pkt 9, 12 i 18 WKC:

• „dług celny” oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
• „dłużnik” oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
• „zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.
  
  

Z kolei z regulacji zawartej w art. 33 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek (…).

Na mocy art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

W tym miejscu wskazać należy, że szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary na terytorium kraju, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów. Bowiem w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów na terytorium kraju.

Przepisy nie uzależniaja natomiast powstania tego obowiązku od warunku osiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka będzie wykonywała usługi w zakresie odprawy celnej materiałów (surowców) sprowadzanych z Korei. Materiały te będą stanowiły własność kontrahenta koreańskiego, będą natomiast zgłaszane do obrotu przez ich odbiorcę, czyli Wnioskodawcę. Podmiotem wskazanym w zgłoszeniu celnym jako odbiorca oraz zgłaszający do odprawy celnej będzie Zainteresowany. Materiały te będą dopuszczane do obrotu przy wykorzystaniu procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Rozliczenie podatku należnego z tytułu importu towarów, będzie dokonywane zgodnie z art. 33a ustawy.

Z powyższego wynika zatem, że konsekwencją dokonania przez Spółkę zgłoszenia towarów do procedury dopuszczenia do obrotu, będzie obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru. Ponownie zaznaczyć należy, że możliwość zgłoszenia towarów do odprawy celnej w celu dopuszczenia do obrotu nie jest uzależnione od posiadania prawa własności tych towarów, czy też prawa do rozporządzania nimi. Na Wnioskodawcy będzie ciążyć zatem obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów.

Wątpliwości Zainteresowanego wiążą się z możliwością obniżenia podatku należnego z tytułu importu towarów o podatek naliczony. W przedmiotowej sprawie bowiem podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów będzie Wnioskodawca, a podatek ten będzie rozliczony w deklaracji podatkowej, zgodnie z art. 33a ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (…).

Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5 (art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy).

Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu importu towarów w przypadkach, o których mowa w art. 33a (art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy).

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, musi istnieć związek pomiędzy importowanym towarem, a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Jednak w oparciu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wynika z powyższego przepisu, warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z usługami świadczonymi poza terytorium kraju jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Jak wynika z przedstawionych informacji, Spółka świadczy na rzecz kontrahenta koreańskiego usługi związane z produkcją polaryzatorów do ekranów LCD, polegające na obróbce polaryzatora (tzn. wycięcia odpowiedniego rozmiaru, oszlifowania i naklejenia na polaryzator folii ochronnej), dalej zwane przetwarzaniem. Usługi te wykonywane są na materiale powierzonym przez kontrahenta koreańskiego, który jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług oraz podatnik VAT-UE lecz nie posiada w Polsce siedziby, oddziału lub innego stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jak wynika z opisu sprawy, kontrahent koreański, na rzecz którego świadczone będą przez Wnioskodawcę usługi spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Po dokonaniu analizy informacji przedstawionych w opisie sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Zainteresowanego, ustalane będzie na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Zatem miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Zainteresowanego na rzecz podatnika mającego swoją siedzibę na terytorium Korei, stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy, stanowić będzie miejsce w którym usługobiorca posiada siedzibę, a zatem Korea. Tak więc świadczenie przez Spółkę przedmiotowych usług nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić zatem należy, iż dokonując odprawy celnej materiałów stanowiących własność kontrahenta koreańskiego, Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, z tytułu importu towarów związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, pod warunkiem, iż będzie on posiadał dokumenty, z których wynikał będzie związek pomiędzy importowanymi towarami a usługami świadczonymi przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót