2019.04.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.10.2019.2.JK
z 19 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości na rzecz członka rodziny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości na rzecz członka rodziny. Wniosek uzupełniono 1 marca 2019 r. o odpis pełnomocnictwa oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawcy przysługiwać będzie udział w zyskach i stratach Spółki. Pozostałymi wspólnikami Spółki są osoby fizyczne oraz osoby prawne, a działalność samej Spółki ma charakter firmy rodzinnej.

Do majątku Spółki należą nieruchomości niezabudowane zlokalizowane na terenie zabudowy przemysłowej, baz magazynowych, transportowych, budownictwa, zabudowy turystycznej, rekreacyjnej i sportowej, na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, na terenie zieleni izolacyjnej, na terenie zieleni urządzonej oraz w strefie komunikacji.

Przedmiotowe grunty zostały sklasyfikowane jako:

grunty orne;
łąki i pastwiska;
grunty zadrzewione i zakrzewione.

W ramach przedmiotowych gruntów zostały nabyte grunty:

o charakterze przemysłowym, które są przeznaczone na prowadzenie działalności podstawowej Spółki;
przeznaczone do zabudowy rekreacyjnej, które nie są przeznaczone do działalności Spółki.

W związku z faktem, że część gruntów nie ma związku z prowadzoną działalnością ani Spółka nie planuje wykorzystywać ich w swojej działalności z uwagi na brak związku z działalnością Spółki, wspólnicy rozważają wycofanie przedmiotowych gruntów do swojego majątku osobistego.

Takie przeniesienie własności gruntów dotyczyłoby gruntów, które nie będą wykorzystywane w działalności Spółki.

Przeniesienie gruntów do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).

Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w gruntach, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki. Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm., dalej: „KC”), będzie natomiast umowa nienazwana, zawierająca oświadczenia:

Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności określonych nieruchomości w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu;
przeniesienie na wspólników prawa własności gruntu nastąpi na potrzeby własne wspólników;
Spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia gruntów;
przekazanie gruntów nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm., dalej: „KSH”).

Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki – będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wnioskodawca rozważa przy tym dokonanie darowizny gruntu do majątku prywatnego osoby z najbliższej rodziny, tj. matki, żony lub siostry.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku, w odpowiedzi na pytanie organu:

„Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?” wskazał, że:
Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej. Nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.
„Należy wskazać numery działki/działek objętych zakresem pytania?
W przypadku, gdy zakresem pytania objęte są więcej niż jedna działka, odpowiedzi na poniższe pytania należy udzielić odrębnie dla każdej z działek” wskazał, że:
Nieruchomość A składa się z 2 działek, tj. nieruchomości położonej w Z przy ulicy P. o powierzchni 4,9321 ha (cztery hektary dziewięć tysięcy trzysta dwadzieścia jeden metrów kwadratowych), oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek: X i Y lub działki powstałe w wyniku podziału ww. nieruchomości.
Nieruchomość, B, położona w Z przy ulicy P. oraz w miejscowości N. o łącznej powierzchni 9,8233 ha (dziewięć hektarów osiem tysięcy dwieście trzydzieści trzy metry kwadratowe), oznaczone w ewidencji gruntów numerami działek: 130, A i C lub działki powstałe w wyniku podziału ww. nieruchomości.
„Należy jednoznacznie wskazać czy na podstawie umowy Spółka przekaże udziały w działce/działkach bezpośrednio na rzecz członka rodziny Wnioskodawcy czy w pierwszej kolejności przekazanie nastąpi na rzecz Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca przekaże swój udział osobie spokrewnionej?” wskazał, że:
Spółka przekaże udziały w obydwu działkach na rzecz swoich wspólników, tj. komplementariusza i komandytariuszy, w tym na rzecz Wnioskodawcy. Przeniesienie gruntów do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).
Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w gruntach, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki. Następnie Wnioskodawca przekaże udziały w działkach członkom swojej rodziny.
„Jeżeli przekazanie w pierwszej kolejności nastąpi na rzecz Wnioskodawcy to należy odpowiedzieć na poniższe”.
„Jaki czas upłynie pomiędzy przekazaniem udziałów w gruncie ze Spółki na rzecz Wnioskodawcy, a przekazaniem udziałów w gruncie z Wnioskodawcy na jego członka rodziny (należy podać czasookres)?” wskazał, że:
Założeniem jest, aby działki, które mają być przekazane zostały przekazane w relatywnie krótkim okresie, tj. w przedziale od kilku tygodni do kilku miesięcy. W przedmiotowym okresie, zostanie podjęta decyzja o formalnych aspektach darowizny działek oraz zostanie przygotowana dokumentacja prawna do przedmiotowych czynności.
„Czy pomiędzy przekazaniem przez Spółkę na Wnioskodawcę, a przekazaniem przez Wnioskodawcę na członka jego rodziny – Wnioskodawca będzie wykorzystywał udziały w gruncie w jakikolwiek sposób?” wskazał, że:
Wnioskodawca nie będzie korzystał z otrzymanych od Spółki działek przed przekazaniem ich w darowiźnie członkom rodziny.
„Czy Wnioskodawca wykorzystuje/będzie wykorzystywał udziały w działce/działkach wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?” wskazał, że:
Nie, Wnioskodawca nie wykorzystywał ani nie będzie wykorzystywał działek w żadnych celach zwolnionych od podatku VAT.
„Czy Wnioskodawca przed przekazaniem w drodze darowizny udziałów w działce/działkach udostępnia/będzie udostępniał odpłatnie udziały w działce/działkach na rzecz podmiotów trzecich? Jeżeli tak, to należy wskazać na podstawie jakiej umowy (najmu, dzierżawy, innej odpłatnej umowy)” wskazał, że:
Wnioskodawca, przed przekazaniem udziałów w działkach członkom swojej rodziny, nie będzie ich udostępniał osobom trzecim.
„Czy przed dokonaniem darowizny udziałów w działce/działkach Wnioskodawca poczynił/poczyni jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości przedmiotowych działek (np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu zbycia działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia)?” wskazał, że:
Nie, Wnioskodawca nie będzie podejmował jakichkolwiek działań prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowych działek przed ich darowizną do członków rodziny.
„Czy w związku z nabyciem udziałów w działce/działkach przysługiwało będzie Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego?” wskazał, że:
Nie, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Transakcja przekazania udziałów w działkach na rzecz Wspólników nie będzie objęta podatkiem VAT (przedmiot oddzielnego wniosku o wydanie interpretacji).
„Czy działka/działki będące przedmiotem pytania są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego?
Jeśli tak, to należy wskazać jakie jest przeznaczenie działki/działek według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?” wskazał, że:
Działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego całego obszaru miasta zatwierdzonym Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 11 maja 2012 roku, ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym dnia 21 czerwca 2012 roku:
- działka X położona w Z w obrębie 6 zlokalizowana jest na terenie zabudowy przemysłowej, baz magazynowych, transportowych i budownictwa oraz w strefie komunikacji,
- działka Y położona w Z w obrębie 6 zlokalizowana jest na terenie zabudowy przemysłowej, baz magazynowych, transportowych i budownictwa, na terenie zabudowy turystycznej, rekreacyjnej i sportowej, na terenie zabudowy – mieszkaniowej jednorodzinnej, na terenie zieleni izolacyjnej, na terenie zieleni urządzonej oraz w strefie komunikacji. Przez działkę przebiega korytarz linii 110 kV. Część nieruchomości leży w granicach korytarzy ekologicznych. Na działce znajduje się stanowisko archeologiczne,
- C położona w Z w obrębie 6 zlokalizowana jest na terenie zabudowy przemysłowej, baz magazynowych, transportowych i budownictwa oraz w strefie komunikacji,
- A położona w Z w obrębie 6, zlokalizowana jest na terenie zabudowy przemysłowej, baz magazynowych, transportowy, budownictwa, na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, na terenie zieleni izolacyjnej, na terenie zalesień oraz w strefie komunikacji. Działka nr A częściowo leży w granicach korytarzy ekologicznych, przez przedmiotową działkę przebiega korytarz techniczny linii 110 kV. Gmina Miejska, uchwałą Rady Miejskiej z dnia 8 września 2016 r. przyjęła zmiany Lokalnego Programu Rewitalizacji Miasta do roku 2023. Nieruchomość, której dotyczy niniejsze zaświadczenie nie znajduje się w żadnym z wyżej opisanych obszarów. W uchwalonym LPR Gmina Miejska nie wyznaczyła także specjalnej strefy rewitalizacji, o której mowa w art. 25 ustawy o rewitalizacji (Dz. U. 2015 r., poz. 777, z późn. zm.), Lokalny Program Rewitalizacji Miasta do roku 2023 został przyjęty na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, a nie ustawy o rewitalizacji. W związku z powyższym nie mają zastosowania mechanizmy opisane w ustawie o rewitalizacji.
  Wnioskodawca wskazał, iż odpowiedzi na pytania od 3 do 10 są takie same dla wszystkich działek.
„Jeżeli działka/działki będące przedmiotem wniosku są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, należy wskazać czy uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wynikające z ww. planu przeznaczenie działek nastąpiło z inicjatywy Wnioskodawcy?” wskazał, że:
Nie.
„W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego dla działki/działek będących przedmiotem wniosku, należy wskazać czy dla działki/działek została wydana decyzja o warunkach zabudowy?
„Jeżeli w odniesieniu do działki/działek będących przedmiotem wniosku została/zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, należy wskazać kto występował/wystąpi o wydanie ww. decyzji?” wskazał, że:
Nie dotyczy.
„Czy Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży działek?” wskazał, że:
Nie. Zakupu działek dokonała Spółka komandytowa.
„Jeżeli tak, to należy wskazać ile oraz kiedy działki były sprzedane?” wskazał, że:
Nie dotyczy.
„Czy Wnioskodawca posiada inne działki, oprócz działki/działek objętych zakresem wniosku, które w przyszłości zamierza sprzedać?” wskazał, że:
Obecnie Wnioskodawca nie posiada działek, objętych przedmiotem wniosku, które zamierza sprzedać w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie darowizny będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie gruntu na podstawie umowy darowizny do majątku prywatnego najbliższego członka rodziny, tj. matki, ojca, siostry lub żony, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikiem VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W analizowanej sytuacji, Wnioskodawca nie będzie dokonywać czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale będzie jedynie rozporządzać swoim majątkiem prywatnym. Grunt, który będzie przedmiotem umowy darowizny nie był ani nie miał być wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej. Fakt, iż grunt będzie przed dokonaniem darowizny własnością Spółki wynikać będzie jedynie z charakteru transakcji nabycia gruntu, tj. nabycie obejmowało łącznie nieruchomości, nabyte z intencją wykorzystywania ich w działalności gospodarczej, jak i gruntu, tj. nieruchomości, która nie miała być wykorzystywana w działalności.

Także przeznaczenie Gruntu wskazuje na brak związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, który nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami ani działalności deweloperskiej, w której przedmiotowy grunt mógłby zostać wykorzystany.

Planowana przez Wnioskodawcę darowizna gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu. Biorąc powyższe pod uwagę, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot zbywając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W tym miejscu wskazać należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W wyroku tym TSUE uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z kolei, z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”). Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawcy przysługiwać będzie udział w zyskach i stratach Spółki. Pozostałymi wspólnikami Spółki są osoby fizyczne oraz osoby prawne, a działalność samej Spółki ma charakter firmy rodzinnej.

Do majątku Spółki należą nieruchomości niezabudowane zlokalizowane na terenie zabudowy przemysłowej, baz magazynowych, transportowych, budownictwa, zabudowy turystycznej, rekreacyjnej i sportowej, na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, na terenie zieleni izolacyjnej; na terenie zieleni urządzonej oraz w strefie komunikacji.

Przedmiotowe grunty zostały sklasyfikowane jako:

grunty orne;
łąki i pastwiska;
grunty zadrzewione i zakrzewione.

W ramach przedmiotowych gruntów zostały nabyte grunty:

o charakterze przemysłowym, które są przeznaczone na prowadzenie działalności podstawowej Spółki;
przeznaczone do zabudowy rekreacyjnej, które nie są przeznaczone do działalności Spółki.

Takie przeniesienie własności gruntów dotyczyłoby gruntów, które nie będą wykorzystywane w działalności Spółki.

Przeniesienie gruntów do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).

Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki – będzie ona nadal prowadziła swoja działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wnioskodawca rozważa przy tym dokonanie darowizny udziału w gruncie otrzymanym od Spółki osobie z najbliższej rodziny, tj. matce, żonie lub siostrze.

Założeniem jest, aby działki, które mają być przekazane zostały przekazane w relatywnie krótkim okresie, tj. w przedziale od kilku tygodni do kilku miesięcy. W przedmiotowym okresie, zostanie podjęta decyzja o formalnych aspektach darowizny działek oraz zostanie przygotowana dokumentacja prawna do przedmiotowych czynności.

Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał działek w których posiada udziały po otrzymaniu ich od Spółki, a przed przekazaniem ich w darowiźnie członkom rodziny.

Wnioskodawca, przed przekazaniem udziałów w działkach członkom swojej rodziny, nie będzie ich udostępniał osobom trzecim.

Wnioskodawca nie będzie podejmował jakichkolwiek działań prowadzących do zwiększenia wartości przedmiotowych działek przed ich darowizną na rzecz członków rodziny.

Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Transakcja przekazania udziałów w działkach na rzecz Wspólników nie będzie objęta podatkiem VAT (przedmiot oddzielnego wniosku o wydanie interpretacji).

Działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania.

Uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wynikające z tego planu przeznaczenie działek nie nastąpiło z inicjatywy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

Obecnie Wnioskodawca nie posiada działek, które zamierza sprzedać w przyszłości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania darowizny na rzecz członka rodziny w opisanej sytuacji.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują że darowizna nieruchomości będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wskazano wcześniej, z wyroku TSUE 291/92 wynika, że podatnik w całym okresie posiadania nieruchomości musi wykazywać zamiar wykorzystania jej do celów prywatnych aby uznać, że mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany dokonując darowizny przedmiotowych nieruchomości nie rozporządza majątkiem prywatnym lecz nabytym w celu ich dalszego zbycia, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT. O powyższym świadczy m.in. charakter nieruchomości będących przedmiotem darowizny tzn.:

ich lokalizacja na terenie zabudowy przemysłowej wskazująca na przeznaczenie działek głównie „pod działalność gospodarczą” (tylko w przypadku działki Y oraz 42/3 wskazano, że jest położona również na terenie zabudowy mieszkaniowej – jednorodzinnej) oraz
obszar nieruchomości – w sumie 14,7554 hektara (z którego zasadniczo można wydzielić 150 działek).

Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza podziału nieruchomości, które zamierza przekazać w formie darowizny na rzecz najbliższych członków rodziny. Na planowanie podziału nieruchomości może wskazywać fakt położenia działek, ich przeznaczenie, obszar, a także to, że Wnioskodawca otrzyma od Spółki procentowy udział w przedmiotowych nieruchomościach. Poza tym, opisując nieruchomości A oraz B Wnioskodawca wskazuje wprost, że przedmiotem darowizny będą cyt.: „(…) lub działki powstałe w wyniku podziału ww. nieruchomości”.

Ponadto Wnioskodawca nie będzie korzystał z otrzymanych od Spółki działek przed przekazaniem ich w darowiźnie członkom rodziny. Świadczy o tym wskazana we wniosku informacja, że przekazanie działek w formie darowizny ma nastąpić w relatywnie krótkim okresie czasu, tj. w przedziale od kilku tygodni do kilku miesięcy. Fakt ten potwierdza, że już w momencie nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawca zamierza dokonać ich zbycia, nie zamierza ich zatem w żaden sposób wykorzystywać do celów prywatnych.

Zatem nie cele osobiste – w przypadku Wnioskodawcy brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Zaineresowanego.

Wobec czego darowizna nieruchomości nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana czynność wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca w związku z tą transakcją wystąpi w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że darowizna przez Wnioskodawcę na rzecz członka rodziny będzie dokonana przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1966 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast w świetle art. 890 § 1 k.c., oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W niniejszej sprawie należy wskazać również na wcześniej powołany przepis art. 7 ust. 2 ustawy, z którego wynika, że czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy jest także, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, aby doszło do uznania czynności nieodpłatnego przekazania towarów za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

dokonującym nieodpłatnego przekazania (darowizny) jest podatnik podatku od towarów i usług,
przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar (lub jego części składowe), w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega zatem generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z nabyciem nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ponieważ transakcja przekazania nieruchomości przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy – Wspólnika (jak wskazał Zainteresowany) nie będzie objęta podatkiem VAT.

Odnosząc powyższe do treści art. 7 ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazano we wniosku – przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego – to ich darowizna na rzecz członków rodziny nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, darowizna nieruchomości będących przedmiotem wniosku, nie będzie mieściła się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ nie zostaną spełnione wszystkie przesłanki wynikające z tego przepisu. O ile nastąpi darowizna nieruchomości oraz przedmiotem przekazania będzie towar należący do przedsiębiorstwa (tzn. do Wnioskodawcy występującego dla tej transakcji jako podatnik podatku VAT), to przy nabyciu tego towaru (nieruchomości) Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

A zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, darowizna przez Wnioskodawcę nieruchomości na rzecz najbliższego członka rodziny, tj. matki, ojca, siostry lub żony, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości będących przedmiotem wniosku.

Reasumując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa w tej konkretnej sprawie Wnioskodawcę należy uznać za podatnika w świetle art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, jednakże odnosząc się do treści art. 7 ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazano we wniosku Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości – to nieodpłatne przekazanie ich w formie darowizny nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wskazać również należy, że ze względu na autonomiczność prawa podatkowego i odrębność uregulowań prawnych w zakresie podatku VAT, rozstrzygnięcie przyjęte w niniejszej interpretacji dotyczące opodatkowania darowizny nieruchomości na rzecz członka rodziny, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przyjęte w tym zakresie na gruncie przepisów dotyczących innych podatków.

Tut. organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin