Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.892.2018.3.RH
z 18 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniach 22 stycznia 2019 r. oraz 4 marca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniach 22 stycznia 2019 r. oraz 4 marca 2019 r., ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność o kodzie PKD 90.01.Z - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. Wnioskodawca zajmuje się kompleksową oprawą artystyczną imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe. W ramach świadczonej przez Wnioskodawcę usługi, zapewnia on animację uroczystości przez wodzireja oraz oprawę muzyczną przez DJ-a. Animacja uroczystości przez wodzireja polega na realizacji autorskiego scenariusza, powstałego w konsultacji z klientami Wnioskodawcy, w którego powstaniu rola Wnioskodawcy jest jednak przeważająca. Scenariusz obejmuje takie elementy jak tańce integracyjne (np. tzw. walc świetlisty), zabawy integracyjne, konkursy z zastosowaniem ręcznie wykonanych gadżetów i nagród, podziękowania, prowadzenie oczepin itd. Wskazane elementy często tworzone są na podstawie autorskich pomysłów Wnioskodawcy. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych, choreograficznych i literackich i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Niezbędnym elementem usługi jest oprawa muzyczna realizowana przez DJ-a. Dobór utworów, choć uwzględniający sugestie klientów Wnioskodawcy, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy. Działania DJ-a (lub zespołu) są ściśle skoordynowane ze scenariuszem imprezy. DJ dokonuje niekiedy twórczych przekształceń utworów (np. poprzez samplowanie czy miksowanie). W ramach kompleksowej usługi, Wnioskodawca nieodpłatnie zapewnia również zaopatrzenie imprezy w sprzęt, bez którego realizacja scenariusza imprezy jest niemożliwa: oświetlenie, nagłośnienie, generatory dymu czy też różnego rodzaju drobne akcesoria niezbędne do realizacji zabaw. Nie przewiduje się korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia kwotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, ze względu na wysokość osiąganych obrotów.

Wnioskodawca wynagradzany jest w formie honorarium wypłacanego przez Klienta, które jest wynagrodzeniem za udzielenie licencji na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania. Przy świadczonej przez siebie usłudze występuje za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta wykonawca jednocześnie, bowiem tworzy scenariusze imprez, a następnie je wykonuje. Przy wykonywaniu opisanych usług, Wnioskodawca korzysta z pomocy DJ-a, którego rolą jest realizacja stworzonego wcześniej przez Wnioskodawcę scenariusza imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą, zaś pozostałą część zadań opisanych powyżej, Wnioskodawca wykonuje sam.

Wnioskodawca nadmienia, że utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest nie tyle sama usługa kompleksowej oprawy artystycznej imprezy, co usługa ta polega na stworzeniu utworu w postaci autorskiego scenariusza imprezy, a następnie wykonania tego utworu (oraz pomniejszych utworów nań się składających), zaś elementy o charakterze nietwórczym (np. zapewnienie nagłośnienia) zapewniane są bez dodatkowej wyceny i wynagrodzenia (nieodpłatnie). Usługi zapewnienia kompleksowej oprawy artystycznej imprezy mają charakter usług kulturalnych wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Choć pojęcie usług kulturalnych nie zostało ustawowo zdefiniowane, to jednak w oparciu o wykładnię językową można ustalić, że pod terminem „usługi kulturalne”, kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Kultura to z kolei całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności.

Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z póżn. zm.), działalność kulturalna, w rozumieniu tejże ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Obsługiwane przez Wnioskodawcę imprezy takie jak studniówki, bale, a w sposób szczególny wesela mają wiele odniesień do dorobku ludzkości, bowiem na podstawie opowiadań starszych osób i dawnych artystów wykonawców oraz opisów obrzędów i obyczajów z dawnych lat właściwych dla danego typu uroczystości, Wnioskodawca tworzy indywidualne i charakterystyczne dla Wnioskodawcy przedstawienie muzyczno-artystyczne, które jest wykonywane przez Wnioskodawcę oraz w mniejszej części przez zatrudnionego przez Niego DJ-a. Przedstawienie zawiera takie elementy jak artystyczne wykonanie w większości utworów innych autorów i własnych oraz prowadzenie tradycyjnych zabaw charakterystycznych dla danego typu uroczystości (np. polonez dla studniówek, czy oczepiny dla wesel). Wnioskodawca kultywuje (nawiązuje do dawnych tradycji) dawne obrzędy i obyczaje itp., dokonując ich twórczej modyfikacji, w pewien sposób modernizując je dla potrzeb grupy uczestniczącej w imprezie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kompleksowa usługa zapewnienia kompleksowej oprawy artystycznej imprezy, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, kompleksowa usługa polegająca na zapewnieniu oprawy imprezy opisana w stanie faktycznym, podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie ze wskazanym przepisem, zwolnieniu podlegają usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Wnioskodawca wydaje się być, „zarówno twórcą, jak i artystą wykonawcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: pr. aut.)”. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pr. aut. utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, zaś ust. 2 jedynie przykładowo wymienia tutaj m.in. dzieła muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne. Zgodnie z art. 3, charakter utworu mają również zbiory innych utworów, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Zgodnie zaś z art. 85 ust. 2 pr. aut., artystycznymi wykonaniami są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Jest to również katalog otwarty. Z całą pewnością charakter utworu ma stworzony przez Wnioskodawcę scenariusz - jest on bowiem przejawem działalności twórczej, został ustalony (tj. ujawniony - chociażby przez jego realizację podczas imprezy) oraz ma charakter indywidualny (jest niepowtarzalny w stosunku do tworzonych przez innych twórców). Godzi się zauważyć, że nie umniejsza jego ochrony jako utworu fakt, iż stanowi on zestawienie innych utworów np. muzycznych, słowno-muzycznych, literackich oraz choreograficznych (zgodnie z cytowanym art. 3 pr. aut.). Dobór i kolejność ma bowiem charakter twórczy - jest wyrazem zmysłu artystycznego Wnioskodawcy i jego umiejętności w zakresie dostosowania wykonywanych utworów do gustów organizatorów imprezy. Scenariusz ten składa się również z utworów stworzonych przez Wnioskodawcę, takich jak: konkursy, autorskie animacje czy zabawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj.: podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 ze zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Jak wynika ze złożonego wniosku, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się kompleksową oprawą artystyczną imprez takich jak wesela, studniówki, bale i inne imprezy okolicznościowe. W ramach świadczonej przez Wnioskodawcę usługi, zapewnia on animację uroczystości przez wodzireja oraz oprawę muzyczną przez DJ-a. Animacja uroczystości przez wodzireja polega na realizacji autorskiego scenariusza, powstałego w konsultacji z klientami Wnioskodawcy, w którego powstaniu rola Wnioskodawcy jest jednak przeważająca. Scenariusz polega na odpowiednim doborze elementów muzycznych, choreograficznych i literackich i uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Rolą wodzireja, oprócz realizacji scenariusza, jest komunikacja z uczestnikami oraz zapewnienie odpowiedniej atmosfery na imprezie. Niezbędnym elementem usługi jest oprawa muzyczna realizowana przez DJ-a. Dobór utworów, choć uwzględniający sugestie klientów Wnioskodawcy, jest również zestawieniem autorskim, dopasowanym do scenariusza całej imprezy. Działania DJ-a (lub zespołu) są ściśle skoordynowane ze scenariuszem imprezy. Wnioskodawca wynagradzany jest w formie honorarium wypłacanego przez Klienta za udzielenie licencji „na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania”. Przy świadczonej przez siebie usłudze Wnioskodawca „występuje za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta wykonawca jednocześnie”, bowiem tworzy scenariusze imprez, a następnie je wykonuje. Przy wykonywaniu opisanych usług, Wnioskodawca korzysta z pomocy DJ-a, którego rolą jest realizacja stworzonego wcześniej przez Wnioskodawcę scenariusza imprezy od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą, zaś pozostałą część zadań opisanych powyżej, Wnioskodawca wykonuje sam. Wnioskodawca nieodpłatnie zapewnia również zaopatrzenie imprezy w sprzęt, bez którego realizacja scenariusza imprezy jest niemożliwa: oświetlenie, nagłośnienie, generatory dymu czy też różnego rodzaju drobne akcesoria niezbędne do realizacji zabaw.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednak w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować jego dominujące składniki.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie

C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca w ramach świadczonej usługi podejmuje szereg czynności, które prowadzą do realizacji jednego celu tj. realizacji stworzonego przez Wnioskodawcę autorskiego scenariusza oraz jego wykonania, w tym przy udziale DJ-a, z wykorzystaniem sprzętu, „bez którego realizacja scenariusza imprezy jest niemożliwa”.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że o ile faktycznie – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca świadcząc przedmiotowe usługi składające się na oprawę artystyczną imprezy, której efektem jest stworzenie utworu w „postaci autorskiego scenariusza imprezy, a następnie wykonania tego utworu” i będzie działał „za każdym razem jako indywidualny twórca i artysta wykonawca jednocześnie” w myśl przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz będzie otrzymywał wynagrodzenie w formie honorarium „za udzielenie licencji na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania”, to usługi te będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na zapewnieniu oprawy artystycznej imprezy, w ramach których Wnioskodawca faktycznie będzie działał w charakterze indywidualnego twórcy i artysty wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.