Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.210.2019.2.LS
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.) uzupełniony pismem z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych zbycia składników majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych zbycia składników majątkowych. Wniosek uzupełniono w dniu 2 kwietnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe „X” od 1998 roku. Głównym przedmiotem działalności jest detaliczna sprzedaż paliw oraz wypożyczalnia samochodów i przyczep. Sporadycznie firma zajmuje się też auto-handlem. Dodatkowym źródłem przychodu firmy jest najem niewykorzystywanej części budynku stacji (majątku trwałego) innym podmiotom, którzy wynajęte lokale wykorzystują do prowadzenia swoich działalności gospodarczych.

Właściciel firmy z tytułu podatku dochodowego rozlicza się liniowo oraz prowadzi Podatkową Księgę Przychodów Rozchodów. Firma jest czynnym podatnikiem VAT.

W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje sprzedaż prowadzonej stacji paliw oraz kontynuacje pozostałej działalności gospodarczej – wypożyczalni samochodów i przyczep a także auto-handlu w dalszym ciągu pod obecną nazwą P.P.H.U. „X” przy pomocy pozostającego w firmie majątku trwałego.

Potencjalny kupujący deklaruje, że:

• po zakupie, przy wykorzystaniu nabytego majątku, będzie kontynuować dotychczasową działalność – stację paliw,
• po ustaleniu warunków zakupu, niezwłocznie wystąpi o uzyskanie koncesji na obrót paliwami OPC,
• nie nastąpi przejęcie dotychczasowych pracowników, ale zostanie im zaproponowana praca na nowych warunkach,
• dotychczasowemu najemcy lokalu w budynku stacji po zmianie właściciela, zostaną zaproponowane nowe warunki współpracy,
• podejmie rozmowy dotyczące ustalenia warunków współpracy z kilkoma dotychczasowymi kontrahentami (między innymi z Y, gdzie firma „X” obecnie zakupuje paliwa do odsprzedaży).
  
  

W 1998 roku Wnioskodawca wraz z małżonką (na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej) aktem notarialnym nabyli prawo wieczystego użytkowania działek gruntowych nr geod. A i B o łącznej powierzchni 0,2396 ha oraz stanowiące odrębną nieruchomość zabudowania (dwa budynki gospodarcze) oraz urządzenia na nich się znajdujące (dystrybutory i zbiorniki na paliwo). Prawo wieczystego użytkowania działek gruntowych, decyzją Przewodniczącego Zarządu Miasta i Gminy C w marcu 2000 roku zostało przekształcone w prawo własności.

Nabyty majątek małżonkowie przekazali na potrzeby prowadzonej przez męża działalności gospodarczej. Nabyte nieruchomości nie były przy zakupie opodatkowane podatkiem VAT.

Dla celów prowadzenia działalności nabyte nieruchomości zostały zmodernizowane (wartość nakładów modernizacyjnych przekroczyła 30% wartości nabycia) i przystosowane na odpowiednie pomieszczenia sklepowo-magazynowo-biurowe, a z czasem firma została doposażona w potrzebne środki trwałe oraz wyposażenie takie jak: nowe dystrybutory paliw, nowe zbiorniki podziemne na paliwa ON i Pb, stację LPG, wiatę, utwardzony plac wraz z ogrodzeniem, separator. Wszystkie wymienione składniki majątkowe będą przedmiotem sprzedaży wraz z gruntem, na którym są posadowione oraz z posiadaną dokumentacją techniczną. Sprzedana zostanie również część wyposażenia sklepowo-magazynowego, pylon informacyjny, który stoi na dzierżawionym (obcym) gruncie oraz pozostałe na dzień sprzedaży zapasy magazynowe. Przedmiotem sprzedaży nie będą należności ani zobowiązania firmy „X”.

W toku prowadzonej działalności – w 1999 roku, małżonkowie nabyli oraz przekazali do majątku firmy, przyległą do stacji paliw nieruchomość gruntową.

W związku z tym, iż przedmiotem sprzedaży ma być również istniejąca stacja gazowa LPG, a ta w pewnej części zajmuje nie podlegającą sprzedaży działkę, to w obecnej chwili trwają czynności geodezyjno-administracyjne zmierzające do podziału tej działki i wyodrębnienia z niej obszaru pod istniejącą stację LPG.

Po sfinalizowaniu transakcji sprzedaży stacji, firma „X” zamierza wykorzystywać w dalszym ciągu pozostałą część wyżej wymienionej nieruchomości dla potrzeb kontynuacji swojej działalności.

Księgowość firmy nie jest prowadzona w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów i przychodów dotyczących tylko stacji paliw. Firma posiada jeden wspólny firmowy rachunek bankowy dla całej działalności. Zatrudnieni pracownicy obsługują zarówno sprzedaż paliw jak i wypożyczalnię przyczep i samochodów, a istniejący budynek i infrastruktura są wykorzystywane zarówno dla potrzeb stacji paliw jak również wypożyczalni samochodów a czasem dla potrzeb związanych z auto-handlem.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 1 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży będą:

1. grunty:
   • działka nr B o pow. 0,0301 ha (zabudowana budynkiem stacji paliw);
   • działka nr A o pow. 0,2095 ha utwardzona kostką brukową, niezabudowana; (na której znajdują się: wiata, dystrybutory paliw, zbiorniki podziemne na paliwa oraz separator ścieków);
   • działka nr D o pow. 0,0155 ha (zabudowana stacją LPG);
2. budynek stacji paliw,
3. dystrybutory paliw (oleju napędowego, benzyny),
4. zbiorniki podziemne na paliwa,
5. stacja LPG,
6. wiata pod którą zamontowane są dystrybutory paliw,
7. separator ścieków,
8. część posiadanego wyposażenia sklepowo-magazynowego,
9. pylon informacyjny (który stoi na wydzierżawionym gruncie),
10. pozostałe na dzień sprzedaży zapasy magazynowe.
    
    

Majątek będący przedmiotem zapytania, na moment sprzedaży nie będzie wyodrębniony:

• ani na płaszczyźnie organizacyjnej, gdyż przedmiotem sprzedaży nie będą zobowiązania i należności firmy;
• ani na płaszczyźnie finansowej, gdyż sposób prowadzenia księgowości firmy nie pozwala na wyodrębnienie należności oraz zobowiązań dotyczących tylko działalności stacji;
• ani na płaszczyźnie funkcjonalnej, gdyż przedmiotem sprzedaży nie jest koncesja ani nie nastąpi przejęcie pracowników, a bez tych elementów niemożliwe jest prowadzenie tej działalności.
  
  

Przedmiotem sprzedaży będą trzy działki:

1. działka nr B o powierzchni 0,0301 ha, zabudowana budynkiem stacji paliw, nabyta (wraz z budynkiem) w 1998 roku aktem notarialnym, przekazana do używania na potrzeby działalności (stacji paliw) 15 marca 1998 r. Pomiędzy oddaniem w używanie budynku stacji, a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Przed zbyciem poniesiono wydatki w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej na ulepszenie i zmodernizowanie budynku. W stosunku do wydatków na ulepszenie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek wstanie ulepszonym jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat. Część budynku (2 pomieszczenia, tj. ok. 25% całej powierzchni użytkowej budynku) jest przedmiotem najmu od roku 2004 do dzisiaj (z krótką przerwą), a ulepszenie, którego wartość przekracza 30% wartości początkowej nastąpiło w 2000 roku, a następne w 2006 roku.
2. działka nr A o powierzchni 0,2095 ha niezabudowana, utwardzona. Nabyta w 1998 roku aktem notarialnym. Na działce znajduje się wiata, a pod nią zabudowany dystrybutor paliw oraz dwa zbiorniki podziemne na paliwa. Znajduje się na niej również separator na ścieki. Działka została przekazana do używania na potrzeby działalności (stacji paliw) 15 marca 1998 roku. W tym samym czasie przekazano do używania wiatę, dystrybutory oraz podziemne zbiorniki na paliwa. Separator zbudowano i przyjęto w używanie w 2005 roku. Pomiędzy oddaniem w używanie, a jej dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Przed zbyciem zostały poniesione wydatki w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej na ulepszenie i zmodernizowanie dystrybutora oraz zbiorników podziemnych. Separator po wybudowaniu nie był modernizowany. W stosunku do wydatków na ulepszenie jak i budowę separatora przysługiwało Wnioskodawcy prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dystrybutory oraz zbiorniki podziemne na paliwa wstanie ulepszonym są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat. Działka, dystrybutory, zbiorniki podziemne na paliwa oraz separator nigdy nie były i nie są przedmiotem najmu ani dzierżawy.
3. działka nr D o powierzchni 0,0155 ha, została nabyta w 1999 roku aktem notarialnym jako działka niezabudowana. Następnie w roku 2003 została zabudowana stają LPG na gaz propan – butan. W 2019 roku z całej działki została wyodrębniona część 0,0155 ha na której stoją urządzenia stacji LPG i przeznaczano ją do sprzedaży razem z urządzeniami. Działka została przekazana do używania na potrzeby działalności w 1999 roku, a usadowiona na niej stacja LPG w 2003 roku. Pomiędzy oddaniem w używanie, a dostawą zarówno działki, jak i stacji LPG upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Nie zostały poniesione wydatki w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej na ulepszenie i zmodernizowanie ani działki ani stacji LPG. W stosunku do wydatków na zakup działki nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego natomiast w stosunku do nabytej stacji LPG Wnioskodawca skorzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wymieniona działka oraz dystrybutory LPG są wykorzystywane przez okres dłuższy niż 5 lat na potrzeby wykonywania czynności opodatkowanych. wymienione składniki majątku nie są i nie były nigdy oddane w najem ani w dzierżawę.
   
   

Wymienione nieruchomości ani pozostałe składniki majątku nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Prawo do odliczenia w związku z nabyciem poszczególnych składników majątku:

1. grunty:
   • działka nr B o pow. 0,0301 ha – przy nabyciu nie opodatkowana VAT (nie odliczono VAT);
   • działka nr A o pow. 0,2095 ha – transakcja nabycia nie opodatkowana VAT (nie odliczono VAT);
2. budynek stacji paliw – przy nabyciu nie opodatkowany VAT (nie odliczono VAT). VAT odliczono od nakładów modernizacyjnych;
3. dystrybutory paliw – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
4. zbiorniki podziemne na paliwa – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
5. stacja LPG – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
6. wiata pod którą zamontowane są dystrybutory paliw – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
7. separator ścieków – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
8. część posiadanego wyposażenia sklepowo-magazynowego – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
9. pylon informacyjny (który stoi na wydzierżawionym gruncie) – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT);
10. pozostałe na dzień sprzedaży zapasy magazynowe – przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego (odliczono VAT).
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcję sprzedaży stacji paliw należy traktować jako dostawę poszczególnych składników majątkowych i opodatkować VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
2. Czy sprzedaż stacji paliw, w opisanej sytuacji, należy rozpoznać jako transakcje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie opodatkowana VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. l

Opisaną sytuację należy rozpoznać jako dostawę poszczególnych składników majątkowych i opodatkować VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 2

Sprzedaż stacji paliw nie będzie stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Według powyższej definicji, oraz ustalonej doktryny prawa warunkiem niezbędnym do uznania, dostawy jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest wydzielenie zespołu składników w istniejącej firmie organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie.

W przedmiotowej sytuacji wyodrębnienie organizacyjne nie istnieje, gdyż cała działalność prowadzona jest w sposób spójny i nie jest tak zorganizowana, aby można było wyodrębnić stację paliw jako odrębny dział czy wydział. Pracownicy i składniki majątkowe służą równocześnie całej działalności. Nie istnieje też wyodrębnienie finansowe, gdyż prowadzona ewidencja księgowa nie pozwala na przyporządkowanie kosztów i przychodów oraz należności i zobowiązań do stacji paliw.

Przedmiotem sprzedaży nie będzie również ani koncesja, ani nazwa firmy ani należności i zobowiązania. Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie poszczególnych składników majątkowych, które nie posiadają łącznie cech właściwych dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, powoduje, że przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie miał zastosowania. Zbycie takich składników należy traktować na gruncie ustawy o VAT jako odpłatną dostawę towarów, podlegającą na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawek wynikających z obowiązujących przepisów.

W przypadku sprzedaży urządzeń i wyposażenia stacji paliw związanych z działalnością gospodarczą, co do których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie należy zastosować stawkę podatku należnego w wysokości 23% natomiast w odniesieniu do budynku i gruntu wg Wnioskodawcy należy zastosować zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli, kluczowym jest ustalenie kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według Wnioskodawcy, w rozpatrywanej sytuacji należy uznać, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce w momencie oddania części budynku stacji w odpłatny najem tj. w roku 2004 który z krótką przerwą trwa do dzisiaj, natomiast ulepszenie, którego wartość przekracza 30% wartości początkowej nastąpiło w roku 2000. W związku z tym od pierwszego zasiedlenia upłynął okres 17 lat co pozwala uznać rozpatrywaną dostawę budynku jako zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 10 zwolnioną z VAT.

Natomiast, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, co w tej sytuacji oznaczą że grunt też będzie korzystał ze zwolnienia.

Równocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, strony mogą dobrowolnie zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynku i gruntu 23% VAT pod warunkiem, dopełnienia ustawowych warunków:

1. dokonujący dostawy i nabywca są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz
2. zgodnie z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów kontrahenci złożą właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie o skorzystaniu z tego wyboru.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy, pod którym to pojęciem przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1998 roku. Głównym przedmiotem działalności jest detaliczna sprzedaż paliw oraz wypożyczalnia samochodów i przyczep. Sporadycznie firma zajmuje się też auto-handlem. Dodatkowym źródłem przychodu firmy jest najem niewykorzystywanej części budynku stacji (majątku trwałego) innym podmiotom, którzy wynajęte lokale wykorzystują do prowadzenia swoich działalności gospodarczych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje sprzedaż prowadzonej stacji paliw oraz kontynuacje pozostałej działalności gospodarczej – wypożyczalni samochodów i przyczep a także auto-handlu w dalszym ciągu pod obecną nazwą przy pomocy pozostającego w firmie majątku trwałego.

Potencjalny kupujący deklaruje, że:

• po zakupie, przy wykorzystaniu nabytego majątku, będzie kontynuować dotychczasową działalność – stację paliw,
• po ustaleniu warunków zakupu, niezwłocznie wystąpi o uzyskanie koncesji na obrót paliwami OPC,
• nie nastąpi przejęcie dotychczasowych pracowników, ale zostanie im zaproponowana praca na nowych warunkach,
• dotychczasowemu najemcy lokalu w budynku stacji po zmianie właściciela, zostaną zaproponowane nowe warunki współpracy,
• podejmie rozmowy dotyczące ustalenia warunków współpracy z kilkoma dotychczasowymi kontrahentami (między innymi z Y, gdzie firma „X” obecnie zakupuje paliwa do odsprzedaży).
  
  

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży będą:

1. grunty:
   • działka nr B o pow. 0,0301 ha (zabudowana budynkiem stacji paliw);
   • działka nr A o pow. 0,2095 ha utwardzona kostką brukową, niezabudowana; (na której znajdują się: wiata, dystrybutory paliw, zbiorniki podziemne na paliwa oraz separator ścieków);
   • działka nr D o pow. 0,0155 ha (zabudowana stacją LPG);
2. budynek stacji paliw,
3. dystrybutory paliw (oleju napędowego, benzyny),
4. zbiorniki podziemne na paliwa,
5. stacja LPG,
6. wiata pod którą zamontowane są dystrybutory paliw,
7. separator ścieków,
8. część posiadanego wyposażenia sklepowo-magazynowego,
9. pylon informacyjny (który stoi na wydzierżawionym gruncie),
10. pozostałe na dzień sprzedaży zapasy magazynowe.
    
    

Majątek będący przedmiotem zapytania, na moment sprzedaży nie będzie wyodrębniony:

• ani na płaszczyźnie organizacyjnej, gdyż przedmiotem sprzedaży nie będą zobowiązania i należności firmy;
• ani na płaszczyźnie finansowej, gdyż sposób prowadzenia księgowości firmy nie pozwala na wyodrębnienie należności oraz zobowiązań dotyczących tylko działalności stacji;
• ani na płaszczyźnie funkcjonalnej, gdyż przedmiotem sprzedaży nie jest koncesja ani nie nastąpi przejęcie pracowników, a bez tych elementów niemożliwe jest prowadzenie tej działalności.
  
  

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dla transakcji sprzedaży stacji paliw, nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, czy też przedmiotowa sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do opisanej transakcji nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Planowana Transakcja nie będzie stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Sprzedającego, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedmiotu Transakcji nie można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Sprzedającego, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – majątek będący przedmiotem sprzedaży nie będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, płaszczyźnie finansowej ani też na płaszczyźnie funkcjonalnej. Księgowość firmy nie jest prowadzona w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów i przychodów dotyczących tylko stacji paliw. Firma posiada jeden wspólny firmowy rachunek bankowy dla całej działalności. Cała działalność prowadzona jest w sposób spójny i nie jest tak zorganizowana, aby można było wyodrębnić stację paliw jako odrębny dział czy wydział.

Podsumowując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż stacji paliw nie będzie korzystała z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako czynność zbycia poszczególnych składników majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i nr 2 uznano za prawidłowe.

Informuje się, że niniejszym rozstrzygnięciem załatwiono wniosek w zakresie skutków podatkowych zbycia składników majątkowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2). Natomiast wniosek w pozostałej części zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.