Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.112.2019.1.BJ
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy sprzedaż przez Spółkę Nieruchomości rolnych wraz z posadowionymi na nich budynkami, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy sprzedaż przez Spółkę Nieruchomości rolnych wraz z posadowionymi na nich budynkami, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność rolniczą, w zakresie uprawy roślin oraz chowu i hodowli zwierząt. W ramach swojej działalności Wnioskodawca osiąga przychody ze sprzedaży bydła i dzierżawy gruntów rolnych.

Spółka w trakcie swojej działalności nabywała liczne nieruchomości rolne na potrzeby prowadzonej działalności rolniczej, w tym między innymi w 2001 r. nabyła nieruchomości rolne wraz z posadowionymi na nich budynkami gospodarczymi zajętymi na potrzeby działalności rolniczej (dalej: „Nieruchomości rolne”). Nabyte Nieruchomości rolne są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako grunty rolne. Nieprzerwanie od 2001 r. Wnioskodawca wydzierżawia Nieruchomości rolne na rzecz podmiotu powiązanego (dalej: „Dzierżawca”). Dzierżawca wykorzystuje przedmiotowe Nieruchomości rolne na cele działalności rolniczej, tj. hodowli bydła mięsnego oraz prowadzenie produkcji roślinnej: uprawy zbóż, w tym rzepaku i kukurydzy oraz zapewnienia bazy warsztatowo-magazynowej w związku z tą działalnością rolniczą. Przez okres od nabycia tych nieruchomości do dnia złożenia niniejszego wniosku Spółka od przedmiotowych Nieruchomości rolnych uiszczała podatek rolny.

Z uwagi na trudności związane z kontynuowaniem działalności w zakresie hodowli zwierząt gospodarskich na Nieruchomościach rolnych (stanowiących jedynie część areału w posiadaniu Spółki), Spółka podjęła decyzję o ich sprzedaży. Zgodnie z aktualnie toczącymi się rozmowami. Nieruchomości rolne, o różnej powierzchni, mają zostać sprzedane na rzecz kilku niepowiązanych ze Spółką nabywców, którzy na zakupionych nieruchomościach będą prowadzić w dalszym ciągu działalność rolniczą.

Powierzchnia Nieruchomości rolnych stanowiących przedmiot sprzedaży będzie wynosiła odpowiednio ok. 208 ha, ok. 188 ha, 58 ha oraz ok. 6 ha.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy opisane w zdarzeniu przyszłym transakcje sprzedaży Nieruchomości rolnych będą wolne od podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Spółkę przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego Nieruchomości rolnych wraz z posadowionymi na nich budynkami, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego Nieruchomości rolnych wraz z posadowionymi na nich budynkami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości.

Jak zatem wynika z powyższego, skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jest możliwe w przypadku spełnienia następujących przesłanek:

• przedmiotem sprzedaży jest całość, część lub udział w nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego,
• podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,
• w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości, części lub udziału w zbywanej nieruchomości.
  
  

Odnosząc się do pierwszej z wymienionych przesłanek, przez nieruchomości, z braku osobnej definicji w przepisach ustawy o CIT, należy rozumieć zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.; dalej: „KC”) części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem zwolnieniem może być objęta tak sprzedaż nieruchomości gruntowych, jak i budynków na nich posadowionych. Przy czym istotne jest, aby budynki te stanowiły część gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym i nie były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 6 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.837.2016.2.MS).

Należy bowiem wskazać, iż z art. 2 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1892 z późn. zm.).

Z kolei jak wynika z analizy postanowień art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, aby mówić o gospodarstwie rolnym w rozumieniu jej przepisów, a w konsekwencji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

• grunty te nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności innej niż działalność rolnicza,
• grunty muszą stanowić własność lub znajdować się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej,
• grunty muszą być sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne,
• łączna powierzchnia tych gruntów musi wynosić ponad 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.
  
  

Przechodząc do analizy powyższych przesłanek należy wskazać, iż art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie od tego, czy podmiot sprzedający gospodarstwo rolne prowadzi działalność rolniczą osobiście, czy też inny podmiot wykorzystuje gospodarstwo rolne sprzedającego na cele rolnicze, na podstawie stosownego stosunku prawnego (w tym m.in. dzierżawy).

Powyższe potwierdzają również przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy dzierżawy. Zgodnie bowiem z art. 693 KC, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać rzecz dzierżawcy do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z brzmienia przytoczonego przepisu można wysnuć wniosek, że na mocy umowy dzierżawy Wnioskodawca zadysponował swoim uprawnieniem właścicielskim do używania i pobierania pożytków z przedmiotowej nieruchomości w zamian za ustalony w umowie czynsz dzierżawny. Powyższy przepis KC charakteryzuje istotę umowy dzierżawy, dającej dzierżawcy prawo do pobierania pożytków z rzeczy, co odróżnia umowę dzierżawy od umowy najmu. Na mocy postanowień umowy dzierżawy tylko dzierżawca może być uznawany za podmiot prowadzący działalność na nieruchomości. Uprawnienie wydzierżawiającego (Wnioskodawcy) do pobierania czynszu dzierżawnego nie może zatem być utożsamiane z prowadzeniem na takiej nieruchomości działalności innej niż rolnicza. Tym samym, w świetle ustawy o podatku rolnym i ustawy o CIT, z gospodarstwem rolnym mamy do czynienia również wtedy, gdy nieruchomość - spełniająca pozostałe wymogi określone w art. 2 ustawy o podatku rolnym - jest oddana w dzierżawę podmiotowi, który wykorzystuje tą nieruchomość wyłącznie na cele produkcji rolnej.

Ponadto, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomości rolne mające być w przyszłości zbyte na rzecz podmiotów trzecich, stanowią - od 2001 r. - własność Wnioskodawcy, który to nabył na własność przedmiotowe nieruchomości. Co więcej, Nieruchomości rolne są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako grunty rolne. W końcu, ich łączna powierzchnia wynosi znacznie powyżej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż Nieruchomości rolne stanowiące przedmiot przyszłej sprzedaży, na gruncie przepisów ustawy o podatku rolnym, a co za tym idzie, przepisów ustawy o CIT, będą wchodziły w skład gospodarstwa rolnego.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, m.in. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 października 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.845.2016.1.KB, w której organ stwierdził, iż Z przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielnia jest właścicielem nieruchomości rolnych, które wydzierżawia rolnikowi indywidualnemu. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że ww. grunty wydzierżawione rolnikowi indywidualnemu są przez niego wykorzystywane rolniczo (uprawa zboża). Wobec powyższego, dochody uzyskane ze sprzedaży gruntów rolnych będą mogły korzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 11 lutego 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-16/16/AW, w której stwierdził, iż Za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, przy czym łączna powierzchnia tych gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, a stanowią one własność lub znajdują się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Jak wynika z ww. regulacji, ustawodawca nie uzależnił możliwości zakwalifikowania obszaru gruntów do kategorii gospodarstwa rolnego od tego, czy działalność rolnicza prowadzona jest na tych gruntach osobiście przez właściciela. Analogiczne stanowisko można znaleźć również w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.167.2017.2.MJ.

Z uwagi na bliźniacze brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze. zm.; dalej „ustawa o PIT”) dotyczącego zwolnienia przychodów ze zbycia nieruchomości rolnej, warto również zwrócić uwagę na stanowisko organów podatkowych na gruncie tego podatku. I tak, m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.4.2017.1.AR, wskazał, iż Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz ze współmałżonkiem byli współwłaścicielami działki o powierzchni 0,6310 ha, tj. 0,9408 ha przeliczeniowych, stanowiącej grunty orne, która wchodziła w skład ich gospodarstwa rolnego o łącznej powierzchni (liczonej po sprzedaży ww. działki) - 2,7520 ha, tj. 4,0166 ha przeliczeniowych. Działka ta była do czasu sprzedaży, na podstawie umowy dzierżawy użytkowana przez osobę trzecią jako grunt orny. Dzierżawca był rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne. Ww. działkę Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali małżeństwu, które nabyło ją w celu powiększenia swojego gospodarstwa rolnego. Przywołane przez Wnioskodawczynię okoliczności wskazują na spełnienie przesłanek uprawniających do ww. zwolnienia. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 21 lipca 2016 r. Znak: 1061-IPTPB2.4511.345.2016.2.KK.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż pierwsza przesłanka zwolnienia przedmiotowego z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku sprzedaży Nieruchomości rolnych będzie spełniona, bowiem przedmiotem sprzedaży będą nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, w tym budynki wykorzystywane na cele działalności rolniczej.

Również pozostałe przesłanki będą spełnione, jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w przyszłości Spółka zamierza sprzedać przedmiotowe Nieruchomości rolne. Zgodnie z aktualnie toczącymi się rozmowami, Nieruchomości rolne, o różnej powierzchni, mają zostać sprzedane na rzecz przynajmniej czterech niezależnych nabywców, tak polskich jak i zagranicznych. Zatem Nieruchomości rolne będą w przyszłości przedmiotem zbycia w drodze umowy sprzedaży.

Co więcej, Nieruchomości rolne wraz z posadowionymi na nich budynkami zostały zakupione przez Spółkę w 2001 r., zatem bezsprzecznie również warunek upływu 5 lat od nabycia nieruchomości zostanie spełniony.

W obliczu powyższego, należy wskazać, iż w przypadku sprzedaży przez Spółkę Nieruchomości rolnych na rzecz podmiotów trzecich, spełnione zostaną wszystkie warunki określone przepisem art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zatem, jak zostało wskazane na wstępie, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Nieruchomości rolnych będzie podlegał zwolnieniu przedmiotowemu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.