Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.144.2019.2.AK1
z 30 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2019 r. (data wpływu 27 lutego 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r. na wezwanie z dnia 8 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.144.2019.1.MM (data doręczenia 11 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w drodze działu spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w drodze działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 28 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego na podstawie pisemnego testamentu pozostawionego przez jej ojca nabyła w 1400/1905 części prawo do spadku po nim, w skład którego weszło m. in. własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, będącego w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej o powierzchni 39,90 m i wartości ok. 140.000 zł. Lokal nie posiada urządzonej księgi wieczystej. Wniosek o zgodny dział spadku Wnioskodawczyni złożyła 22 stycznia br. w Sądzie Rejonowym, a sprawa odbędzie się w marcu. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ten lokal z końcem 2019 roku. Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Spółdzielcze własnościowe prawo do przedmiotowego lokalu nabyła wspólnie (do majątku wspólnego) z ojcem, matka Wnioskodawczyni, w trakcie trwania małżeństwa na podstawie przydziału lokalu na zasadach własnościowych w 1989 roku. Udział do 1/2 części w przedmiotowym spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu należało rodziców. Małżeństwo rodziców Wnioskodawczyni zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w dniu 19 stycznia 1994 roku.

W dniu 12 maja 1994 roku w obecności notariusza rodzice Wnioskodawczyni zgodnie oświadczyli i złożyli podpisy że dokonują polubownego podziału majątku w postaci mieszkania i samochodu. „Mieszkanie staje się własnością Henryka P. zameldowana jest w nim na stałe nasza córka a samochód własnością Renaty P.”.

Taki stan rzeczy trwał do 2018 roku ponieważ ojciec nie zgłaszał tego faktu w Spółdzielni ani nie regulował tego faktu w żaden inny sposób. W 2018 roku w związku ze zmianami jakie nastąpiły w 2017 roku w prawie spółdzielczym ojciec i matka Wnioskodawczyni otrzymali informację ze spółdzielni. W tym momencie okazało się, że dalej byli małżonkowie - rodzice są współwłaścicielami ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Chcąc potwierdzić oświadczenie z dnia 12 maja 1994 o polubownym podziale majątku matka Wnioskodawczyni udzieliła w dniu 11 kwietnia 2018 r. aktem notarialnym pełnomocnictwa do zawarcia umowy o podział majątku dorobkowego z ojcem Wnioskodawczyni w wyniku której to umowy ojcu Wnioskodawczyni przypadnie bez spłat spółdzielcze prawo do opisanego wcześniej lokalu. W akcie notarialnym ojciec Wnioskodawczyni udzielone też miał pełnomocnictwo do składania oświadczeń przed Spółdzielnią Mieszkaniową. W dniu 15 maja 2018 r. ojciec Wnioskodawczyni przed notariuszem w imieniu własnym i swojej byłej żony dokonał podziału ich majątku wspólnego i postanowił, że od momentu podpisania aktu przysługiwać mu będzie w całości spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Umowa dokonana została nieodpłatnie to jest bez żadnych spłat.

W dniu 25 maja 2018 roku zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej poinformował, że przyjął do wiadomości posiadanie przez ojca Wnioskodawczyni w całości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w związku z umową podziału majątku wspólnego.

Pismem z dnia 8 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.144.2019.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej (część G wniosku ORD-IN(8), poz. 74), w tym również wskazanie:
   1. Co wchodziło w skład masy spadkowej (poproszono o wskazanie co Wnioskodawczyni nabyła w spadku po ojcu)?
   2. Czy w wyniku działu spadku udział Wnioskodawczyni uległ zwiększeniu, tzn. czy Wnioskodawczyni nabyła coś więcej niż w pierwotnym nabyciu w drodze spadku po ojcu (tzn. czy w wyniku podziału majątku pomiędzy spadkobiercami, Wnioskodawczyni otrzymała majątek o większej wartości niż w pierwotnym nabyciu w drodze spadku)?
      W tym miejscu wyjaśniono, iż nie chodzi o ilość, wielkość majątku, czy Wnioskodawczyni otrzymała więcej nieruchomości czy też mniej, ale o ich wartość (cenę).
      
   3. Czy nieruchomość, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać stała się wyłączną własnością Wnioskodawczyni w wyniku działu spadku?
   
   

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.) wskazując, że zamierza sprzedać nabyte w spadku po swoim ojcu na podstawie testamentu i potwierdzone wyrokiem Sądu o zgodny dział spadku, spółdzielcze własnościowe mieszkanie. Ojciec Wnioskodawczyni wraz z matką byli właścicielami tego mieszkania od 1989 roku. W kwietniu 2018 roku rodzice Wnioskodawczyni dokonali notarialnego podziału majątku dorobkowego, w wyniku którego prawo do spółdzielczego własnościowego lokalu przypadło w całości bez spłat ojcu (spadkodawcy). Umowa dokonana została nieodpłatnie to jest bez żadnych spłat. Ojciec był więc współwłaścicielem mieszkania od 1989 roku a właścicielem od 2018 roku. Zamieszkiwał je do śmierci tj. do 10 sierpnia 2018 roku. Wnioskodawczyni w spadku po ojcu nabyła prawomocnym orzeczeniem Sądu majątek w postaci spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. W wyniku działu spadku udział spadkodawczyni nie uległ zwiększeniu. Nie otrzymała majątku o większej wartości niż w pierwotnym nabyciu w drodze spadku, tj. mieszkanie o wartości 140.000 zł. Nieruchomość, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać jest jej wyłączną własnością w wyniku działu spadku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Od którego momentu należy liczyć 5 letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu ustalonym od 1 stycznia 2019 r.) uprawniający do zwolnienia od podatku dochodowego uzyskanego przychodu w wyniku zbycia nieruchomości należącej do spadku:

1. czy od nabycia przez oboje małżonków własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w 1989 r.
2. czy od umownego podziału majątku wspólnego w 1994 r., kiedy to małżonkowie oświadczyli, iż prawo do własnościowego spółdzielczego lokalu będzie przysługiwać ojcu Wnioskodawczyni (spadkodawcy),
3. czy od 2018 r. kiedy to rodzice dokonali notarialnego podziału majątku dorobkowego, w wyniku którego prawo do spółdzielczego lokalu przypadło w ojcu Wnioskodawczyni (spadkodawcy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie przedmiotowego prawa do własnościowego spółdzielczego lokalu przez spadkodawcę nastąpiło już w 1989 r. kiedy weszło ono w skład majątku dorobkowego rodziców - małżonków. Późniejsze dysponowanie tym prawem - w 1994 roku i 2018 roku było już nabyciem wtórnym, a nie pierwotnym. Na taką interpretację wskazuje też brzmienie art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Liczy się zatem moment nabycia określonego prawa do majątku wspólnego, a późniejsze jego rozdysponowanie nie ma wpływu na bieg 5 letniego okresu, którego upływ powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty daniny. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Skoro spadkodawca nabył prawo do własnościowego spółdzielczego lokalu mieszkalnego w 1989 roku, to Wnioskodawczyni powinna być zwolniona obecnie - w 2019 roku - z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od uzyskanego przychodu z tytułu zbycia tegoż lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 oraz ust. 7, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony jest od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Natomiast zgodnie z dodanym art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę, a w przypadku dokonania działu spadku istotne jest ustalenie, czy w wyniku jego dokonania nie następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany udział w spadku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i jego uzupełnienia wynika, że w dniu 28 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni prawomocnym postanowieniem Sądu na podstawie pisemnego testamentu pozostawionego przez jej ojca nabyła w 1400/1905 części prawo do spadku po nim, w skład którego weszło m. in. własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Lokal nie posiada księgi wieczystej. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nabyte w spadku po swoim ojcu na podstawie testamentu i potwierdzone wyrokiem Sądu o zgodny dział spadku, spółdzielcze własnościowe mieszkanie. W wyniku działu spadku udział Wnioskodawczyni nie uległ zwiększeniu. Wnioskodawczyni nie otrzymała majątku o większej wartości niż w pierwotnym nabyciu w drodze spadku, tj. mieszkanie o wartości 140.000 zł. Nieruchomość, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać z końcem 2019 roku jest jej wyłączną własnością w wyniku działu spadku.

W celu ustalenia momentu nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię należy w pierwszej kolejności odnieść się do przepisów prawa cywilnego oraz przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego działu spadku lub zniesienia współwłasności, przedmiotem którego była nieruchomość, udział w niej zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data działu spadku i zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomości, o który zwiększył się udział w niej po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku działu spadku lub zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy tym, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku dokonanego działu spadku lub zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchnia. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że w drodze działu spadku nie otrzymała majątku o większej wartości niż w pierwotnym nabyciu w drodze spadku, tj. mieszkanie o wartości 140.000 zł, w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie przepisy art. 10 ust. 5 w zw. z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie należy ustalić datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego i jego uzupełnienia ojciec Wnioskodawczyni wraz z matką Wnioskodawczyni byli właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego od 1989 roku. Małżeństwo rodziców Wnioskodawczyni zostało rozwiązane wyrokiem Sądu w dniu 19 stycznia 1994 roku. W dniu 12 maja 1994 r. w obecności notariusza rodzice Wnioskodawczyni dokonali polubownego podziału majątku, w wyniku którego mieszkanie stało się własnością ojca Wnioskodawczyni. Ojciec Wnioskodawczyni nie zgłaszał tego faktu w Spółdzielni. ani nie regulował tego faktu w żaden inny sposób. W 2018 roku w związku ze zmianami jakie nastąpiły w 2017 roku w prawie spółdzielczym rodzice Wnioskodawczyni otrzymali informację ze spółdzielni, że dalej są współwłaścicielami ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Chcąc potwierdzić oświadczenie z dnia 12 maja 1994 o polubownym podziale majątku w kwietniu 2018 roku rodzice Wnioskodawczyni dokonali notarialnego podziału majątku dorobkowego, w wyniku którego prawo do spółdzielczego własnościowego lokalu przypadło w całości bez spłat ojcu Wnioskodawczyni (spadkodawcy). Ojciec Wnioskodawczyni był więc współwłaścicielem mieszkania od 1989 roku a właścicielem od 2018 roku.

W tym miejscu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.) regulujących ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka.

W myśl art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa).

W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. W myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) - podział ten nie jest obowiązkowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem, każdy ze współwłaścicieli może żądać, żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z orzecznictwem sądów, strony mogą dokonać umownego podziału majątku nie zachowując reguły równych udziałów, co może być wynikiem wzajemnego obrachunku obejmującego splot interesów osobistych, majątkowych, rodzinnych, biznesowych i innych wykraczających poza ramy majątku dorobkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa lokalu przez spadkodawcę - ojca Wnioskodawczyni - jest data z którą rodzice Wnioskodawczyni stali się właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. 1989 rok.

Reasumując należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 5 oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przyjąć należy datę jego nabycia przez spadkodawcę - ojca Wnioskodawczyni, tj. 1989 rok.

Wobec powyższego, przychód z uzyskany z planowanej w 2019 r. sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie będzie podlegał opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, ze zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy w tym miejscu wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem. Natomiast nie wywiera ona skutku prawnego dla jej małżonka.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.