Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.103.2019.2.AW
z 6 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 kwietnia 2019 r. (data wpływu 25 kwietnia 2019 r. oraz 6 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami osobowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami osobowymi. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 25 kwietnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz oryginał pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej zwany też „Zainteresowanym”) jest przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalność Gospodarczej, prowadzonej przez Ministra Przedsiębiorczości i Technologii („CEIDG”), będącym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowany wynajmuje różnego rodzaju mienie innym przedsiębiorcom, w tym m.in. samochody osobowe, które stanowią pojazdy samochodowe w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, niebędące jednocześnie pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 9 tej ustawy (zwane dalej „Samochodami osobowymi”). Samochody te są własnością Zainteresowanego albo też jest on ich użytkownikiem na podstawie umów leasingu (ewentualnie umowy o podobnym charakterze). W celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, Zainteresowany wskazuje, że w ramach określenia przedmiotu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w CEiDG ujawniono m.in. PKD 77.11.Z (Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek), w także PKD 77.12.Z (Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli).

Wnioskodawca wystawia faktury dokumentujące świadczenie usług najmu Samochodów osobowych, w których wykazuje podatek od towarów i usług (VAT) według stawki podstawowej, która wynosi obecnie 23%. Umowa najmu Samochodu osobowego może przewidywać, że Zainteresowany zapewnia paliwo do napędu wynajmowanego Samochodu osobowego (paliwo silnikowe lub olej napędowy), zwane dalej „Paliwem”, a także zapewnia usługi naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem tych Samochodów osobowych, zwane dalej „Usługami i towarami związanymi eksploatacją samochodów”. Wydatki dotyczące nabycia Paliwa oraz Usług i towarów związanych z Samochodami osobowymi, zwane są dalej łącznie „Wydatkami związanymi z samochodami osobowymi”.

W przypadku opisanych wyżej umów najmu („Umowy najmu”), w ramach których Zainteresowany zapewnia najemcy Samochodu osobowego („Najemca”) Paliwo oraz Usługi i towary związane z eksploatacją samochodów, zostaje to uwzględnione w kalkulacji wynagrodzenia z tytułu najmu Samochodu osobowego uregulowanego w Umowie najmu („Najem”), które jest wówczas powiązane z przebiegiem pojazdu używanego przez Najemcę. W takim przypadku Zainteresowany nabywa w tym celu Paliwo oraz Usługi i towary związane z eksploatacją samochodów, a po zakończeniu okresu rozliczeniowego (zasadniczo jest nim miesiąc kalendarzowy) Najemca uiszcza Zainteresowanemu uzgodnioną w Umowie najmu opłatę powiązaną z liczbą kilometrów przebiegu Samochodu osobowego odnotowaną w danym okresie rozliczeniowym. Zainteresowany nie prowadzi ewidencji przebiegu wymienionych Samochodów osobowych. Należy założyć, że takowej ewidencji nie prowadzą również ich Najemcy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że Samochody osobowe, które są wynajmowane innym przedsiębiorcom, są od momentu ich nabycia lub użytkowania przez Wnioskodawcę przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, czyli nie służą służbowym lub prywatnym celom Wnioskodawcy/pracownikom Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowanemu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bez ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w związku z Wydatkami związanymi z samochodami osobowymi oddanymi w odpłatne używanie na podstawie Umów najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bez ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w związku z Wydatkami związanymi z samochodami osobowymi oddanymi w odpłatne używanie na podstawie Umów najmu.

Uzasadnienie

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 – co jednak nie ma znaczenia w niniejszej sprawie).

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).
   
   

Jednakże, w myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe, należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zgodnie z ust. 3 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy o VAT).
   
   

W myśl ust. 5 powołanego artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach (dalej: „informacja VAT-26”) w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jak jednak była mowa wyżej, w myśl ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy o VAT warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w m.in. przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Przekładając to wszystko na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w przypadku Zainteresowanego, który oddaje omawiane Samochody osobowe odpłatnie w Najem (a zatem w celu świadczenia usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, na podstawie wskazanych w opisie stanu faktycznego Umów Najmu i czyni to w ramach przedmiotu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, którym jest m.in. oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów, pojazdy te uznawane są za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Zainteresowanego, co uprawnia Wnioskodawcę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w 100%, tj. bez stosowania ograniczenia przewidzianego w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT (zwanego dalej „pełnym odliczeniem VAT”). Przy czym Zainteresowany nie będzie miał w związku z tym obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów, a tym samym nie będzie obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

To z kolei oznacza, że pełne odliczenie VAT przysługujące Zainteresowanemu dotyczy wszystkich wymienionych w opisie stanu faktycznego Wydatków związanych z samochodami osobowymi, w tym Wydatków dotyczących nabycia Paliwa oraz Usług i towarów związanych z Samochodami osobowymi.

Stanowisko Zainteresowanego jest zbieżne z wynikającym z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z 11 września 2018 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012.386.2018.1.BS) oraz z dnia 19 czerwca 2018 r. (sygn. 0112- KDIL1-1.4012.271.2018.1.RW). W obu tych interpretacjach uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawców, który byli zdania, że w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności, brak jest obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, a podatnicy Ci są uprawnieni do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Zainteresowany rozumie, że powołane interpretacje indywidualne wydane zostały w indywidualnych sprawach i tylko w tamtych sprawach są wiążące. Zostały jednakże powołane z uwagi na fakt, że płynące z nich wskazówki interpretacyjne są użyteczne i aktualne również w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Przez pojazdy samochodowe – na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

Jak wynika z art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży lub oddania w najem, ale przed ich dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako np. pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane przepisami elementy.

Podkreślenia wymaga również, że samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w przypadku gdy pojazdy są wykorzystywane do innych celów niż wynajem lub odprzedaż nie uprawnia podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi pojazdami, bowiem istotnym w tej sytuacji jest czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tych pojazdów do użytku prywatnego. Wówczas fakt wykorzystania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych poprzez określenie reguł wykluczających użytek prywatny samochodu.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku:

• wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a),
• pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b);
• przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).
  
  

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. PKD 77.11.Z (Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek), w także PKD 77.12.Z (Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli). W ramach działalności, Zainteresowany wynajmuje różnym przedsiębiorcom samochody osobowe, które stanowią pojazdy samochodowe w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Samochody osobowe od momentu ich nabycia lub użytkowania przez Wnioskodawcę są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, czyli nie służą służbowym lub prywatnym celom Wnioskodawcy, ani jego pracownikom.

Wnioskodawca może zapewniać paliwo, a także usługi naprawy lub konserwacji pojazdów oraz inne towary i usługi związane z eksploatacją lub ich używaniem – wydatki związane z samochodami osobowymi. W przypadku umów najmu, w ramach których Zainteresowany zapewnia najemcy przedmiotowe wydatki, zostaje to uwzględnione w kalkulacji wynagrodzenia z tytułu najmu samochodu osobowego. Zainteresowany nie prowadzi ewidencji przebiegu wymienionych Samochodów osobowych. Należy założyć, że takowej ewidencji nie prowadzą również ich Najemcy.

Wnioskodawca wystawia faktury dokumentujące świadczenie usług najmu samochodów z naliczonym podatkiem należnym w wysokości 23%.

Wątpliwości zainteresowanego dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bez ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy, w związku z wydatkami związanymi z samochodami osobowymi oddanymi w odpłatne używanie na podstawie umów najmu.

Z treści regulacji prawnych wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Zatem dla dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych w przypadku podatnika prowadzącego działalność w zakresie wynajmu pojazdów. Podatnik ten powinien zapewnić, aby wynajmowane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych m.in. przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma m.in. zastosowanie, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zatem w analizowanej sprawie z uwagi na fakt, że samochody osobowe od momentu ich nabycia bądź użytkowania przez Zainteresowanego są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu – bowiem, jak wskazuje Zainteresowany, samochody te nie służą służbowym lub prywatnym celom Zainteresowanego, ani jego pracownikom oraz przedmiotem działalności Zainteresowanego jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych – to zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy. Wobec tego Zainteresowanemu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na ww. samochody. Ponadto z uwagi na powyższe Zainteresowany nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu ww. pojazdów.

Podsumowując, Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi, oddanymi w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.