Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.143.2019.1.MK
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego związanego z realizacją projektu pn.: „Rewitalizacja (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego związanego z realizacją projektu pn.: „Rewitalizacja (…)”. Dnia 6 maja 2019 r. wniosek uzupełniono o wskazanie adresu ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miejski Ośrodek Kultury w X jest samorządową instytucją kultury, działającą w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, na podstawie aktu o jej utworzeniu, statutu nadanego przez Organizatora, którym jest Gmina X oraz wpisu do rejestru instytucji kultury. Posiada osobowość prawną, samodzielnie gospodaruje przydzieloną jej i nabytą częścią mienia oraz prowadzi niezależną gospodarkę finansową w ramach posiadanych środków. Wnioskodawca jako podmiot gospodarczy działa na własny rachunek, w oparciu o roczny plan finansowy, pod rygorami ustawy o finansach publicznych.

Działalność merytoryczna MOK polega na upowszechnianiu kultury i wyraża się w organizowaniu różnorodnych działań o charakterze edukacyjnym, animacyjnym i eventowym. Prowadzi warsztaty, organizuje wydarzenia kulturalne jak odczyty, wystawy, zajęcia dla dzieci i osób starszych, koła zainteresowań, kursy językowe itp. Znacząca część działalności Instytucji ma charakter nieodpłatny, otwarty, ogólniedostępny. MOK organizuje też koncerty oraz wydarzenia o charakterze rozrywkowym, odpłatne bądź niskopłatne.

Instytucja finansuje swoją działalność z dwóch podstawowych źródeł:

• z dotacji podmiotowej określonej uchwałą Rady Miasta X z przeznaczeniem na realizowanie zadań własnych gminy w dziedzinie zaspokajania potrzeb mieszkańców miasta w sferze kultury;
• z własnej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług w sferze kultury o charakterze odpłatnym i w tym zakresie świadczy usługi na tych samych zasadach jak inni dostawcy, będąc ich konkurencją. Dodatkowo uzyskuje przychody z posiadanego majątku, tj.: przychody z najmu pomieszczeń, wynajmu sprzętu, świadczenia usług poligraficznych i reklamowych.
  
  

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W zakresie swojej działalności Wnioskodawca wykonuje więc czynności opodatkowane podatkiem VAT, zwolnione na postawie art. 43 ust. 1 pkt 33 litera a), oraz leżące poza regulacjami ustawy o VAT, tj. usługi o charakterze nieodpłatnym, ogólniedostępnym, finansowane ze środków publicznych, tj. dotacji podmiotowej samorządowej instytucji kultury. Nabywa towary i usługi służące potrzebom tych trzech rodzajów działalności. W zależności od kwalifikacji związku nabywanego towaru, czy usługi, do danego typu działalności, dokonuje pełnego odliczenia podatku VAT, lub ustala brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem danego towaru lub usługi. W odniesieniu zaś do zakupów, których przypisanie w całości do danego rodzaju działalności nie jest możliwe – zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego ustalany jest na podstawie:

• art. 86 ust. 2a-2h, tj. przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika, tj. proporcji, która odzwierciedla część wydatków przypadającą na działalność gospodarczą oraz cele inne niż działalność gospodarcza. Instytucja stosuje szczegółowe zasady ustalania tego prewspółczynnika na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., stosując wzór dla samorządowej instytucji kultury;
• obok uregulowań wynikających z art. 86 ust. 2a-2h, jednostka stosuje uregulowania wynikające z art. 90 i 91 ustawy o podatku VAT, tj. wylicza proporcję na podstawie udziału sprzedaży dającej prawo do odliczenia podatku VAT w całkowitym obrocie z tytułu czynności dających takie prawo oraz czynności, w stosunku do których prawo takie nie przysługuje.
  
  

Miejski Ośrodek Kultury w X posiada własne obiekty, w których prowadzi swoją działalność, korzysta też na zasadach użyczenia z obiektów będących własnością Organizatora, czyli Gminy X.

W roku 2013 Instytucja rozpoczęła realizację inwestycji pod nazwą „Rewitalizacja (…)”.

Inwestycja była współfinansowana z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej 4 „Rozwój, restrukturyzacja i rewitalizacja miast”, działanie 4.3 „Restrukturyzacja terenów powojskowych i poprzemysłowych” Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013.

Inwestycja polegała na poddaniu gruntownej rewitalizacji i przystosowaniu na cele muzealne zabytkowego zespołu (…) przy możliwie najmniejszej ingerencji w substancję historyczną obiektu.

Projekt zakładał stworzenie otwartej przestrzeni muzealno-wystawienniczej, ogólnodostępnej dla zwiedzających, służącej zaspokajaniu potrzeb kulturalnych mieszkańców miasta oraz turystów. Obiekt (…) po realizacji projektu miał w ramach swej funkcji muzealnej eksponować postęp techniczny, gromadząc obiekty obrazujące etapy rozwoju myśli technicznej. Miał spełniać funkcję edukacyjną poprzez organizację lekcji muzealnych oraz warsztatów. W założeniach projektu obiekt i jego wyposażenie miało być udostępniane całkowicie nieodpłatnie, działalność miała być całkowicie niekomercyjna i realizowana w ramach celów statutowych Miejskiego Ośrodka Kultury polegających na upowszechnianiu i umożliwianiu dostępu do kultury dla jak najszerszych grup odbiorców.

W związku z tak określonym celem projektu uznano, że Instytucja nie ma prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w cenie nabywanych produktów i usług w ramach tego projektu, ze względu na brak związku zakupów wynikających w realizowanej inwestycji z czynnościami opodatkowanymi. Konsekwencją tego było zaliczenie VAT naliczonego związanego z zakupami realizowanymi w ramach zadania do kosztów kwalifikowalnych.

Poprawność kwalifikacji VAT jako VAT niepodlegający odliczeniu i zwrotowi potwierdzony został wydanymi interpretacjami indywidualnymi:

• przed rozpoczęciem projektu (interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP2/443-187/12/AD z dnia 24 kwietnia 2012 r.) oraz
• w związku z wymogami dotyczącymi płatności końcowej w projekcie (nr ITPP2/443-656/14/AW z dnia 22 lipca 2014 r.).
  
  

Projekt został zakończony i rozliczony w roku 2014.

Ponowny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie projektu podyktowany jest wymogami związanymi z zakończeniem okresu trwałości projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy instytucja miała możliwość odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego stanowiącego element ceny z tytułu świadczonych na jej rzecz dostaw towarów i usług w ramach realizacji wyżej opisanego projektu na podstawie faktur dokumentujących ich nabycie?

Zdaniem Wnioskodawcy, Instytucja nie miała i nadal nie ma prawa odliczenia i zwrotu podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie elementów majątku w związku z realizacją opisanego projektu.

Elementy projektu w założeniach oraz w praktyce służyły do celów działalności innej niż działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 przedmiotowej ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest bezpośrednio związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Zatem, przy nabyciu związanych z projektem elementów majątku Instytucji nie przysługiwało wówczas oraz nadal nie przysługuje prawo odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących to nabycie.

Obiekt będący przedmiotem projektu po jego zakończeniu był wykorzystywany zgodnie z założeniami, tzn. realizowano w nim działania niekomercyjne wynikające z celów statutowych Beneficjenta projektu. Sam obiekt i działalność w nim prowadzona nie generowała żadnych przychodów. Koszty związane z utrzymaniem obiektu i prowadzeniem w nim nieodpłatnej działalności wystawienniczej, edukacyjnej i kulturalnej pokrywane były z dotacji podmiotowej otrzymywanej corocznie od Organizatora na utrzymanie Instytucji i realizację jej działań statutowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. powyższy przepis otrzymał następujące brzmienie: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia wejścia w życie ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Z treści art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. – w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) – ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy);
• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy);
• przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy);
• jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy);
• jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).
  
  

Należy przy tym zauważyć, że w myśl art. 11 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r., do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. –obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. cyt. wyżej art. 88 ust. 4 ustawy otrzymał brzmienie: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada osobowość prawną, samodzielnie gospodaruje przydzieloną jej i nabytą częścią mienia oraz prowadzi niezależną gospodarkę finansową w ramach posiadanych środków. Jako podmiot gospodarczy działa na własny rachunek, w oparciu o roczny plan finansowy, pod rygorami ustawy o finansach publicznych. Znacząca część działalności Instytucji ma charakter nieodpłatny, otwarty, ogólniedostępny. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W roku 2013 Wnioskodawca rozpoczął realizację inwestycji pod nazwą „Rewitalizacja (..)”.

Inwestycja polegała na poddaniu gruntownej rewitalizacji i przystosowaniu na cele muzealne zabytkowego zespołu (…) przy możliwie najmniejszej ingerencji w substancję historyczną obiektu.

Obiekt (…) po realizacji projektu miał w ramach swej funkcji muzealnej eksponować postęp techniczny, gromadząc obiekty obrazujące etapy rozwoju myśli technicznej. Miał spełniać funkcję edukacyjną poprzez organizację lekcji muzealnych oraz warsztatów. W założeniach projektu obiekt i jego wyposażenie miało być udostępniane całkowicie nieodpłatnie, działalność miała być całkowicie niekomercyjna i realizowana w ramach celów statutowych Miejskiego Ośrodka Kultury polegających na upowszechnianiu i umożliwianiu dostępu do kultury dla jak najszerszych grup odbiorców. W związku z tak określonym celem projektu uznano, że Instytucja nie ma prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w cenie nabywanych produktów i usług w ramach tego projektu ze względu na brak związku zakupów wynikających w realizowanej inwestycji z czynnościami opodatkowanymi. Projekt został zakończony i rozliczony w roku 2014. Ponadto, jak wynika z wniosku, obiekt będący przedmiotem projektu po jego zakończeniu był wykorzystywany zgodnie z założeniami, tzn. realizowano w nim działania niekomercyjne wynikające z celów statutowych Wnioskodawcy. Sam obiekt i działalność w nim prowadzona nie generowała żadnych przychodów.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy miał możliwość odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego w związku z realizacją wyżej opisanego projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizacji wskazanego projektu nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W założeniu i praktyce obiekt po jego ukończeniu był wykorzystywany nieodpłatnie do działalności niekomercyjnej, tzn. statutowej. Działalność w nim realizowana nie generowała żadnych przychodów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w związku z realizacją ww. operacji. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie ma również możliwości zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego, pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego związanego z realizacją projektu „Rewitalizacja (…)”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, ze kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r., poz. 1307, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.