Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.107.2019.2.DJD
z 8 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia wspólnego rozliczenia rocznego przez małżonków jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.107.2019.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 kwietnia 2019 r. (data doręczenia 10 kwietnia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r., złożonym osobiście w dniu 15 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca w dniu 20 sierpnia 2007 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Pełny zakres działalności Wnioskodawcy to:

• działalność wydawnicza w zakresie pozostałego oprogramowania,
  

• wykonywanie instalacji elektrycznych,
  

• działalność związana z oprogramowaniem,
  

• działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki,
  

• działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi,
  

• pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych,
  

• przetwarzanie danych - zarządzanie stronami informatycznymi (hosting) i podobna działalność,
  

• działalność rachunkowo-księgowa,
  

• doradztwo podatkowe,
  

• naprawa i konserwacja urządzeń peryferyjnych.
  
  

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza została zawieszona 31 grudnia 2017 r., stosowne dokumenty zostały złożone w Urzędzie Gminy. Przez cały okres prowadzenia działalności Wnioskodawca korzystał z opodatkowania podatkiem liniowym. W roku podatkowym 2018 działalność była zawieszona, Wnioskodawca nie osiągnął żadnego przychodu. Wnioskodawca nie złożył zeznania rocznego dotyczącego zawieszonej działalności gospodarczej na formularzu PIT-36L.

Obecnie możliwość rozliczenia podatku dochodowego za 2018 r. wspólnie z żoną jest wyłączona, ponieważ w rejestrach Urzędu Skarbowego nadal figuruje, że jest opodatkowany podatkiem liniowym.

Wnioskodawca oświadcza, że wraz z żoną pozostawali w związku małżeńskim przez cały 2018 r. oraz pozostawali we wspólnocie majątkowej. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi i nie prowadziła w 2018 r. żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca i Jego żona podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W stosunku do Wnioskodawcy i Jego żony nie miały w 2018 r. zastosowania przepisy regulujące inne opodatkowanie od dochodów, jak np. karta podatkowa, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, itp. Dochody Wnioskodawcy i Jego żony pochodziły ze stosunku pracy i zostały rozliczone przez pracodawców w PIT-11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy za 2018 r. Wnioskodawca może rozliczać podatek dochodowy wspólnie z żoną na zasadach ogólnych wg skali podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawieszenie działalności odbyło się przed okresem rozliczeniowym, którego dotyczy składany wniosek, tj. w 2017 r. W 2018 r. Wnioskodawca nie wybrał i nie korzystał z opodatkowania podatkiem liniowym, ponieważ działalność gospodarcza była zawieszona. Wnioskodawca nie osiągnął żadnego przychodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem liniowym z tytułu działalności gospodarczej.

W związku z tym uważa, że rozliczenie podatku dochodowego ze współmałżonką, na zasadach ogólnych wg skali podatkowej za 2018 r. jest zasadne i zgodne z zapisami ustawy o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 2a powołanej ustawy, wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

W myśl art. 6 ust. 3 ww. ustawy, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Z kolei, zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2195) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza się następujące zmiany: w art. 6 uchyla się ust. 10. Ponadto, na mocy art. 16 tej ustawy zmieniającej przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. Oznacza to, że wyłącznie (przychody) dochody małżonków uzyskane od 1 stycznia 2018 r. podlegają tym regulacjom.

Zatem w świetle powołanych przepisów ustawy, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

• oboje podlegają nieograniczonemu obowiązku podatkowemu,
  

• przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,
  

• przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa małżeńska,
  

• żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,
  

• nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym oraz ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
  
  

Wskazać należy, że ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki, jakie należy spełnić, by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania małżonków. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków, nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2007 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, dla której wybrał opodatkowanie dochodu tzw. 19% podatkiem liniowym. Wykonywanie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiesił 31 grudnia 2017 r. Obecnie wykonywanie działalności gospodarczej jest nadal zawieszone i co za tym idzie Wnioskodawca nie osiągał i nie osiąga z tego tytułu żadnych przychodów. W 2018 r. Wnioskodawca był zatrudniony na umowę o pracę i osiągał z tego tytułu przychody. W trakcie całego 2018 r. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim, a między Nim i żoną istniała przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza za 2018 r. rozliczyć się wspólnie z małżonką.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości wspólnego opodatkowania z małżonką.

Wskazać należy, że sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c powołanej ustawy oraz niezłożenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego innych oświadczeń – w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r., wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w związku z tym, że Wnioskodawca posiadał w 2018 r. zarejestrowaną działalność gospodarczą, opodatkowaną zgodnie ze sposobem, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to pomimo zawieszenia tej działalności, jest pozbawiony możliwości wspólnego rozliczenia podatkowego za ten rok, w którym był opodatkowany na ww. zasadach. W konsekwencji, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków w 2018 r., zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w 2018 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.