2019.05.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.188.2019.1.MP
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 26 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi napraw pojazdów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi napraw pojazdów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Spółka lub jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych [dalej: CIT] i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych( Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm.) [dalej: ustawa o CIT], leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący de facto odrębnym rodzajem leasingu - leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Zawierane przez Spółkę umowy spełniają warunki przewidziane w ww. przepisach.

Spółka oferuje klientom szereg produktów leasingowych, odznaczających się zróżnicowanymi parametrami, dostosowanymi do potrzeb klienta [dalej:Korzystający]. Spółka oferuje Korzystającym przede wszystkim wygodny sposób finansowania środków trwałych, w tym samochodów osobowych. Korzystający użytkuje pojazd do własnych potrzeb i choć jest on zobowiązany do należytego dbania o stan pojazdu, w tym — zgodnie z obecnym brzmieniem stosowanych umów leasingu - do likwidacji potencjalnych szkód komunikacyjnych, właścicielem pojazdu w okresie trwania umowy leasingu pozostaje Spółka. Umowy leasingu samochodów osobowych są zawierane na czas określony, trwający od 24 do 60 miesięcy, przy czym po ich zakończeniu Korzystający uprawniony jest do zakupu pojazdu po z góry ustalonej cenie, przy czym w zależności od produktu, cena ta może być niższa bądź zbliżona do szacowanej wartości rynkowej samochodu na dzień planowanego wykupu przez Korzystającego. Korzystający może, w zależności od swojego wyboru, albo dokonać wykupu pojazdu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, albo zrezygnować z takiego zakupu. W takim przypadku Spółka odbiera pojazd od Korzystającego i dokonuje jego sprzedaży na rzecz podmiotów trzecich bądź, jeśli potencjalny nabywca będzie zainteresowany leasingiem — oddaje pojazdy do używania na podstawie nowych umów leasingu nowym Korzystającym, przyjmując za podstawę wartości pojazdu jego wartość rynkową.

Ponadto, w trakcie trwania umowy leasingu niewykluczone są również sytuacje, w których Korzystający zaprzestaje spłat rat leasingowych bądź dokonuje innych czynności będących podstawą do wypowiedzenia przez Spółkę umowy leasingu i potencjalnej windykacji samochodu — również w takim przypadku Spółka dokonuje sprzedaży samochodu na rzecz podmiotów trzecich bądź oddaje je ponownie do używania na podstawie umów leasingu.

Tak więc, aż do czasu zbycia samochodu (czy to na rzecz Korzystającego, czy na rzecz innego podmiotu) Spółka ponosi ryzyko związane z rynkową wartością pojazdu, przy czym na wartość tę istotny wpływ mogą mieć warunki i prawidłowość likwidacji szkód komunikacyjnych, jakie mogą wystąpić na pojeździe. Z tego względu wszystkie samochody oddawane do używania klientom na podstawie umów leasingu są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC obejmującym pełny zakres szkód wypadkowych, przy czym to Spółka jest podmiotem uprawnionym z ubezpieczenia (ubezpieczonym).

W związku z powyższym, a także w celu uzyskania dodatkowych przychodów (opodatkowanych podatkiem VAT), Spółka postanowiła poszerzyć swoją ofertę o element związany z tzw. likwidacją szkód polegającą na organizacji i zlecaniu napraw powypadkowych leasingowanych pojazdów, które realizowane byłyby przez serwisy blacharsko - lakiernicze, zapewniające usługi o wysokim standardzie. Aktualnie, w przypadku kolizji lub innego uszkodzenia pojazdu Korzystający sam dokonuje likwidacji szkody, tzn. zamawia naprawę w autoryzowanym, ale dowolnie wybranym przez siebie serwisie blacharsko - lakierniczym [dalej: Dostawca] i ubiega się o wypłatę odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej, przy czym odszkodowanie to, za zgodą Spółki, wypłacane jest przez zakład ubezpieczeniowy bezpośrednio na rzecz Dostawcy. W celu uatrakcyjnienia usług leasingu, ale także w celu wygenerowania dodatkowych przychodów (sprzedaży opodatkowanej VAT), Spółka postanowiła przejąć wykonywanie czynności związanych z organizacją procesu likwidacji szkód. W ramach przedmiotowych czynności Spółka planuje przede wszystkim podjąć współpracę z wyselekcjonowanymi Dostawcami, będącymi autoryzowanymi serwisami blacharsko - lakierniczymi danej marki pojazdów, oferującymi usługi na poziomie zapewniającym ich wysoką jakość, co sprzyjać będzie zachowaniu wartości rynkowej przez leasingowane pojazdy.

W ramach rozważanego zdarzenia przyszłego Spółka będzie wykonywać czynności typowe dla podmiotów świadczących usługi zarządzania flotą, tj.:

przyjmować zgłoszenia od Korzystających w związku z zaistniałą szkodą komunikacyjną,

kontaktować się z wyselekcjonowanymi Dostawcami i zamawiać usługi związane z naprawą powypadkową leasingowanych pojazdów;

kierować Korzystających do danego Dostawcy, współpracującego ze Spółką;

kontrolować terminowość wykonania naprawy blacharsko - lakierniczej i rozliczenia jej kosztu - Spółka, jako ubezpieczony, będzie się bowiem ubiegać o wypłatę odszkodowania od zakładów ubezpieczeniowych. Po wykonaniu naprawy przez Dostawcę wystawi on z tego tytułu fakturę na Spółkę jako podmiot zlecający jej wykonanie, zaś Spółka (lub ubezpieczyciel na jej zlecenie, dokonując wypłaty odszkodowania) dokona zapłaty za naprawę szkody na rachunek stosownego Dostawcy.

Biorąc bowiem pod uwagę, że Spółka zamierza współpracować wyłącznie z wyselekcjonowanym gronem Dostawców, poprzez zamawianie usług napraw powypadkowych i kierowanie Korzystających w celu faktycznej realizacji napraw wyłącznie do tych autoryzowanych Dostawców w danej lokalizacji (bądź danej marki pojazdów), nie zaś innych (z którymi współpraca nie jest planowana), Dostawcy ci będą zobowiązani do zapłaty na rzecz Spółki dodatkowego wynagrodzenia. Poprzez działanie Spółki ich obroty z tytułu świadczenia usług naprawczych mogą bowiem istotnie wzrosnąć, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę wolumen pojazdów będących własnością Spółki — z tych względów Spółce będzie przysługiwać od każdego z Dostawców odrębne wynagrodzenie z tytułu podjętej współpracy, którego wartość będzie skorelowana z wartością wykonanych przez Dostawcę na rzecz Spółki usług naprawczych.

W celu realizacji planowanego przedsięwzięcia, w przypadku umów leasingu zawieranych z nowymi Korzystającymi, umowy te będą przewidywać obowiązek zarządzania procesem likwidacji szkody przez Spółkę, w tym przyjęcie informacji o zaistniałej szkodzie od Korzystającego, zgłoszenie przez Spółkę szkody do likwidacji we właściwym zakładzie ubezpieczeń, monitorowanie przebiegu likwidacji szkody w zakładzie naprawczym oraz odbiór odszkodowania od zakładu ubezpieczeń i dokonanie jego rozliczenia oraz wynagrodzenia zakładu naprawczego. Natomiast w celu faktycznej realizacji naprawy Spółka będzie zamawiać usługi naprawcze u wyselekcjonowanych Dostawców i informować Korzystającego zgłaszającego szkodę o miejscu, do którego powinien się zgłosić w celu wykonania naprawy. Następnie, po wykonaniu naprawy blacharsko — lakierniczej przez Dostawcę, Spółka będzie kontrolować prawidłowość jej zafakturowania przez Dostawcę — z uwzględnieniem zaakceptowanego przez zakład ubezpieczeniowy kosztorysu naprawy - i zlecać dokonanie wypłaty należnego Spółce odszkodowania bezpośrednio na rzecz Dostawcy.

Natomiast jeśli chodzi o dotychczas zawarte z Korzystającymi umowy leasingu - stanowią one, że to korzystający zobowiązany jest do utrzymania przedmiotu leasingu z należytą starannością, w tym do przeprowadzania wymaganych napraw na swój koszt. Z tego względu, w stosunku do tych Korzystających Spółka zobowiąże się do zarządzenia procesem naprawy powypadkowej i zlikwidowania szkody na podstawie odrębnego porozumienia zawieranego z Korzystającym, stosownie do potrzeb (tzn. w razie zaistnienia szkody i jeśli Korzystający wyrazi zainteresowanie takim działaniem ze strony Spółki).

W trakcie trwania umowy leasingu samochody oddane do używania Korzystającym nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez Spółkę, oczywiście z zastrzeżeniem czerpania pożytków finansowych w ramach umowy leasingu, podlegających opodatkowaniu VAT. Ponadto, Spółka będzie uzyskiwać dodatkowe wynagrodzenie od Dostawców w związku ze współpracą polegającą na kierowaniu uszkodzonych samochodów w celu przeprowadzenia napraw blacharsko — lakierniczych do tych, nie zaś innych zakładów naprawczych.

Należy też zaznaczyć, że przedmiotowe samochody przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a następnie - jeśli po zakończeniu okresu leasingu Korzystający nie wyrazi chęci ich zakupu - do sprzedaży lub oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu, w zależności od woli nowego klienta. W tym kontekście, zapewnienie nadzoru nad wykonywaniem napraw powypadkowych tych pojazdów sprzyjać będzie możliwości uzyskania przez Spółkę korzystnej dla niej ceny sprzedaży samochodu bądź wysokiej wartości rynkowej dla potrzeb nowej umowy leasingu — wszystkie te zdarzenia są zaś po stronie Spółki opodatkowane podatkiem VAT.

Podkreślić również należy, że Spółka posiada stosowne procedury na okoliczność wykluczenia możliwości użycia samochodów do innych celów niż cele wymienione w art. 86a ust. 5 pkt 1) ustawy o VAT, przy czym, zgodnie z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wydanym w sprawie Spółki 30 września 2015 r., sygn. III SA/Wa 9/15, wykładnia językowa będącego przedmiotem sporu przepisu art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT potwierdza, że wskazane w tym przepisie trzy sytuacje prawne określone w pkt a, b, c) mogą wystąpić zarówno łącznie jak i rozłącznie (alternatywa nierozłączna).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur od Dostawców dokumentujących usługi napraw pojazdów ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawców w związku z wykonaniem usług napraw pojazdów.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art- 124. ”

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, „Kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub czyści zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi; (...) ”.

Art. 86a ustawy o VAT reguluje dodatkowo przypadek nabycia towarów i usług związanych z samochodami osobowymi, wskazując, że w odniesieniu do samochodów wykorzystywanych wyłącznie do celów oddania ich w odpłatne używanie na podstawie m.in. umów najmu i leasingu, podatnik jest uprawniony do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Katalog przesłanek negatywnych prawa do odliczenia został określony w art. 88 ustawy o VAT. Jak wynika z tego przepisu, prawo do odliczenia nie przysługuje w przypadku:

usług noclegowych i gastronomicznych (...)
la. (...) wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3. (...)
3 a. (...) gdy:
1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
  1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący, (…)
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest uwolniona od podatku; (...)
3. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
  1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
  2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
  3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przypisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
4. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przypisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego; (...)
5. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze — w części dotyczącej tych czynności. ”

Dodatkowo, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, prawa do odliczenia podatku naliczonego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z powyższych przepisów, przesłanki realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego z danej faktury są następujące:

nabyte towary lub usługi mają związek z działalnością gospodarczą podatnika,
podatnik posiada fakturę,
u dostawcy towaru lub usługi powstał obowiązek podatkowy,
podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
nie zachodzą przesłanki negatywne odliczenia podatku, określone w art. 88 ustawy o VAT.

Szerszego komentarza nie wymagają przesłanki określone powyżej w punktach b - e. Na moment dokonania odliczenia podatku Spółka będzie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, będzie posiadać fakturę, zaś u dostawcy powstanie już obowiązek podatkowy (tj. faktura będzie wystawiona przez Dostawcę już po wykonaniu usługi naprawczej, dla której przepisy ustawy o VAT przewidują ogólne zasady powstawania obowiązku podatkowego), a nabyte towary lub usługi będą bezpośrednio związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę (tj. zarówno z umową leasingu, traktowaną na gruncie VAT jako świadczenie usług, jak i z potencjalną późniejszą sprzedażą samochodu bądź oddaniem go do używania na podstawie nowej umowy leasingu, a także z dodatkowym wynagrodzeniem jakie należne będzie Spółce od Dostawców). Nie zajdą też przesłanki negatywne realizacji prawa do odliczenia, opisane w art. 88 ustawy.

Odniesienia się wymaga jednak przesłanka opisana w punkcie a) powyżej.

Trzeba zauważyć, że Spółka jest właścicielem leasingowanych towarów. Leasing operacyjny na gruncie VAT (jak i CIT) traktowany jest w sposób analogiczny do najmu. To, że przedmiot umowy jest faktycznie użytkowany przez korzystającego, nie oznacza, że właściciel nie może być uprawniony lub zobowiązany do ponoszenia nakładów na ten przedmiot. Przykładowo, w przypadku umów najmu lokalu to właśnie wynajmujący jest tym podmiotem, który jest zasadniczo zobowiązany do dokonywania głównych napraw w lokalu (por. art. 681 Kodeksu cywilnego).

W przypadku opisanej likwidacji szkód trudno jednak mówić o czynieniu dodatkowych nakładów na przedmiot leasingu przez Spółkę, tym bardziej, że Spółka powinna otrzymać zwrot poniesionych wydatków od ubezpieczyciela (będąc podmiotem uprawnionym z umowy ubezpieczenia samochodu). Spółka nie zaangażuje własnych środków finansowych, a jedynie aktywa w postaci kapitału ludzkiego (pracy własnych pracowników). Same wydatki na naprawę pojazdów są dla Spółki neutralne finansowo — jako że Spółka uzyska ich zwrot od ubezpieczyciela. Niemniej, z uwagi na fakt, że to Spółka rozlicza naprawę z ubezpieczycielem i kontaktuje się Dostawcami, a ponadto naprawiany pojazd jest jej własnością, nie ma wątpliwości, że to Spółka jest faktycznym nabywcą usług naprawczych. Niewątpliwie Spółka w pewnej części jest też faktycznym beneficjentem tych usług. Dopóki pojazd jest własnością Spółki, jest w jej interesie, aby samochód utrzymywany był w dobrym stanie technicznym, tym bardziej, że istnieje ryzyko, że po okresie leasingu samochód nie zostanie wykupiony przez Korzystającego, lecz zwrócony Spółce. W takim przypadku Spółka będzie pojazd odprzedawać podmiotowi innemu niż Korzystający bądź odda go do używania nowemu Korzystającemu na podstawie nowej umowy leasingu. Z tej perspektywy, dobry stan techniczny pojazdu jest dla Spółki kluczowy.

Ponadto, niezależnie od usług leasingu świadczonych na rzecz Korzystającego, a więc użytkownika pojazdu, Spółka jest zainteresowana utrzymaniem wysokiej wartości pojazdu, gdyż może zaistnieć konieczność zagospodarowania przedmiotu umowy leasingu w razie gdyby dotychczasowy Korzystający nie chciał dokonać jego wykupu. Utrzymanie wysokiej wartości pojazdu, w tym dzięki zapewnieniu profesjonalnych usług napraw powypadkowych, sprzyjać będzie wygenerowaniu przez Spółkę pożądanej ceny sprzedaży samochodu bądź korzystnej wartości początkowej dla potrzeb nowej umowy leasingu, co po stronie Spółki przekłada się bezpośrednio na sprzedaż opodatkowaną VAT. W bezpośrednim interesie Spółki leży więc zachowanie jak najlepszego stanu technicznego pojazdu — w przypadku, gdy stan ten będzie w jakikolwiek sposób pogorszony, Korzystający zwróci samochód Spółce zaś ona nie będzie w stanie uzyskać odpowiedniej ceny przy jego sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego. Brak zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego pojazdu mógłby więc kreować po stronie Spółki ryzyko poniesienia straty na sprzedaży takiego samochodu po okresie jego używania przez Korzystającego, zaś w ujęciu podatku VAT — osiągnięcia niższej wartości sprzedaży (traktowanej łącznie jako sprzedaż usług leasingu i późniejsza sprzedaż samochodu) niż uiszczona przez Spółkę cena za zakup tego pojazdu.

Ponadto, w związku z zobowiązaniem się Spółki do kierowania samochodów w celu przeprowadzenia napraw powypadkowych do określonych autoryzowanych serwisów (Dostawcy), Spółka będzie uzyskiwać dodatkowe wynagrodzenie, również objęte opodatkowaniem VAT.

Tak więc, przejęcie przez Spółkę czynności związanych z zarządzaniem naprawami powypadkowymi leasingowanych pojazdów leży bezpośrednio w jej interesie, sprzyjając utrzymaniu oczekiwanej ceny sprzedaży samochodu po okresie jego leasingu. Koszty poniesione w tym celu niewątpliwie mają związek z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez Spółkę, tzn. podstawową usługą leasingu, której elementem staje się nowe, wbudowane w nią świadczenie, jak i późniejszą sprzedażą samochodu przez Spółkę, a także świadczeniami na rzecz Dostawców (tj. zobowiązaniem się do kierowania pojazdów wymagających naprawy do tych Dostawców). Ponadto, poszerzenie przez Spółkę oferty dla Korzystających będzie sprzyjać zwiększeniu ilości leasingowanych samochodów, a także utrzymaniu pożądanego stanu technicznego pojazdu, a tym samym uzyskaniu przez Spółkę zadowalającej ceny przy jego sprzedaży.

Trzeba podkreślić, że z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika szerokie podejście do prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo w wyroku z 14 września 2017 w sprawie C- 132/16 Iberdrola Inmobiliaria Real Estate Investments Trybunał uznał, że spółka, która dokonuje nabycia towarów i usług dla celów przebudowy infrastruktury, z której korzysta, ale której właścicielem jest gmina, ma prawo do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie tych towarów i usług. Z kolei w wyroku z 18 lipca 2013 r. w sprawie C-124/12 AES-3C Maritza East 1 EOOD wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w związku z zakupem towarów i usług, które są wykorzystywane przez podmiot trzeci, ale w ramach świadczenia usług na rzecz podatnika. Natomiast w wyroku z 22 października 2015 r. w sprawie C-126/14 „Sveda” UAB Trybunał uznał, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dla celów nieodpłatnego świadczenia usług, jeżeli takie nieodpłatne świadczenie jest dokonywane w celu biznesowym, np. zachęcenia klientów do nabywania innych usług podatnika.

Jak wynika z powyższych orzeczeń, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków, takich jak np. posiadanie prawa własności do nabywanych rzeczy, wykorzystania ich w sposób bezpośredni do odpłatnego świadczenia usług czy bezpośredniego użytku przez podatnika. Ważne jest jedynie to, aby zakupione towary lub usługi zostały zużyte do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Nie ulega wątpliwości, że usługi napraw powypadkowych pojazdów nabywane przez Spółkę od Dostawców będą służyły działalności gospodarczej Spółki. Jak bowiem wskazano, po pierwsze, element likwidacji szkód zostanie trwale zawarty w ofercie Spółki dla obecnych, jak i przyszłych Korzystających. Po drugie zaś, po okresie użytkowania w ramach umów leasingu część samochodów może wrócić do Spółki, po czym Spółka dokona ich zbycia bądź ponownego oddania do używania na podstawie nowych umów leasingu. A zatem Spółka jest też beneficjentem świadczonych usług z tego względu, że tylko samochód sprawny, o określonym standardzie technicznym, może być leasingowany, a następnie sprzedany po okresie leasingu bądź oddany do używania na podstawie nowej umowy.

Potwierdzenie prawa do odliczenia VAT w podobnych sytuacjach można znaleźć w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo stanowisko analogiczne do Wnioskodawcy zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 3 lutego 2015 r. (sygn. ILPP1/443-998/14-5/AS) uznając, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego m.in. od wydatków na naprawy samochodu, które przekazany jest innej osobie do używania w ramach umowy najmu.

W związku z powyższym Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur od Dostawców dokumentujących zlecone przez Spółkę naprawy powypadkowe (blacharsko — lakiernicze) leasingowanych przez Spółkę pojazdów.

W świetle powyższego Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz
towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku
  naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86 ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest

wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. W ramach usług leasingu świadczonych na rzecz korzystającego,Spółka oferuje klientom szereg produktów leasingowych, w tym samochody osobowe. Klient (Korzystający użytkuje pojazd do własnych potrzeb i choć jest on zobowiązany do należytego dbania o stan pojazdu, w tym — zgodnie z obecnym brzmieniem stosowanych umów leasingu - do likwidacji potencjalnych szkód komunikacyjnych, właścicielem pojazdu w okresie trwania umowy leasingu pozostaje Wnioskodawca. Umowy leasingu samochodów osobowych są zawierane na czas określony, trwający od 24 do 60 miesięcy. Korzystający może, w zależności od swojego wyboru, albo dokonać wykupu pojazdu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, albo zrezygnować z takiego zakupu. W takim przypadku Spółka odbiera pojazd od Korzystającego i dokonuje jego sprzedaży na rzecz podmiotów trzecich bądź, jeśli potencjalny nabywca będzie zainteresowany leasingiem — oddaje pojazdy do używania na podstawie nowych umów leasingu nowym Korzystającym, przyjmując za podstawę wartości pojazdu jego wartość rynkową.

Spółka rozważa więc przejęcie procesu związanego z organizacją napraw powypadkowych, realizowanych przez sieć wyselekcjonowanych zakładów naprawczych (Dostawców). Dostawcy, świadcząc usługi napraw, i napraw blacharsko - lakierniczych na rzecz Spółki będą obciążać ją z tego tytułu, jako podmiot faktycznie zamawiający przedmiotowe usługi, będący także właścicielem naprawianych pojazdów. Działanie takie ma na celu nie tylko zachowanie wartości rynkowej pojazdów, a tym samym możliwość wygenerowania przez Spółkę przychodu ze sprzedaży lub oddania samochodu do używania na podstawie nowej umowy leasingu (w razie braku jego wykupu przez Korzystającego), ale także wygenerowanie dodatkowych przychodów po stronie Spółki wynikających ze współpracy z Dostawcami. Wszystkie czynności generujące dodatkowe przychody po stronie Spółki podlegałyby po jej stronie opodatkowaniu podatkiem VAT. Biorąc bowiem pod uwagę, że Spółka zamierza współpracować wyłącznie z wyselekcjonowanym gronem Dostawców, poprzez zamawianie usług napraw powypadkowych i kierowanie Korzystających w celu faktycznej realizacji napraw wyłącznie do tych autoryzowanych Dostawców w danej lokalizacji (bądź danej marki pojazdów), nie zaś innych (z którymi współpraca nie jest planowana), Dostawcy ci będą zobowiązani do zapłaty na rzecz Spółki dodatkowego wynagrodzenia.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur od Dostawców, dokumentujących usługi napraw pojazdów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy m.in. usługi leasingu operacyjnego i finansowego. Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe pojazdy przeznaczone są wyłącznie na cele oddania ich do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a następnie - jeśli po zakończeniu okresu leasingu Korzystający nie wyrazi chęci ich zakupu - do sprzedaży lub oddania ich do używania na podstawie nowej umowy leasingu, w zależności od woli nowego klienta. Ponadto, Spółka posiada stosowne procedury na okoliczność wykluczenia możliwości użycia samochodów do innych celów niż cele wymienione w art. 86a ust. 5 pkt 1) ustawy o VAT.

Tym samym, w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z opisanymi pojazdami samochodowymi.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy z tytułu wydatków dotyczących napraw pojazdów będących przedmiotem zawartych umów leasingowych przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin