Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.114.2019.1.DP
z 9 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 18 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji energii elektrycznej. Energia elektryczna produkowana jest w elektrowniach wiatrowych (wiatrakach). Jedynym rodzajem działalności spółki jest produkcja energii ze źródeł odnawialnych.

Z uwagi na sposób produkcji spółka otrzymuje świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych. Produkcja energii z ekologicznych źródeł wymaga ponoszenia ogromnych nakładów, niewspółmiernych do uzyskiwanych przychodów.

Koszty prowadzenia tego typu działalności zawsze będą przekraczały przychody jakie przedsiębiorca może uzyskać ze sprzedaży energii elektrycznej. W celu zapewnienia rentowności tego typu działalności ustawodawca stosuje system świadectw. Świadectwa powodują zwiększenie przychodu przedsiębiorcy i zmniejszają jego stratę z produkcji energii lub pozwalają na wygenerowanie jakiegoś zysku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody ze sprzedaży świadectw są przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę, czy też przychodem ze sprzedaży praw majątkowych?

Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż świadectw jest nierozerwalnie związana z działalnością gospodarczą spółki i przychody z tej sprzedaży powinny być ujęte w księdze przychodów i rozchodów i ewidencji sprzedaży oraz opodatkowane w ramach tej działalności. Świadectwa są bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię w ramach spółki działalnością gospodarczą. Nie byłoby świadectw gdyby nie prowadzona działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof – zdaniem Wnioskodawczyni – źródłem przychodu przy sprzedaży świadectwa jest prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza.

Ponadto uznanie przychodu ze sprzedaży świadectwa jako przychodu z innego źródła zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 updof (obrót instrumentami finansowymi itp.) kwestionowałoby zamysł ustawodawcy, który za pomocą świadectw energetycznych zmierza do urentownienia produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Nie wydaje się logiczne by ustawodawca chciał opodatkować przychód, który z założenia ma zmniejszać stratę z produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia otrzymanych przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wydawanych na wniosek, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 1269 i 1276).

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie reguluje kwestię kwalifikacji przychodów uzyskiwanych z tytułu odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia otrzymanych przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii do źródła – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że spółka cywilna, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji energii elektrycznej. Energia elektryczna produkowana jest w elektrowniach wiatrowych (wiatrakach). Z uwagi na sposób produkcji spółka otrzymuje świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść cytowanego uprzednio przepisu art. 14 ust. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że uzyskiwane przez spółkę cywilną, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, przychody z tytułu odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia otrzymanych przez podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wydawanych na wniosek, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 1269 i 1276) należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.