Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.127.2019.3.MJ
z 9 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 8 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr 703 otrzymanej w darowiźnie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr 703 otrzymanej w darowiźnie.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r. w zakresie doprecyzowania opisu prawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy darowizny Repertorium „A” nr … z dnia 21.03.1991 r. sporządzonej w Państwowym Biurze Notarialnym w … Wnioskodawca otrzymał od swojej mamy działkę rolną o powierzchni 50 arów oznaczoną nr 703 obr. … w KW ….

Od chwili otrzymania darowizny do około 2000 r. działka była przez Wnioskodawcę użytkowana zaspakajając potrzeby rodziny Wnioskodawcy w zakresie warzyw i owoców. Na przestrzeni od 2000 do 2007 r. działka rolna nie była już użytkowana i leżała odłogiem.

Od 01.08.2007 r. do 31.12.2014 r. działka rolna była oddana w dzierżawę osobie prowadzącej własną działalność gospodarczą. Za działkę w okresie dzierżawy Wnioskodawca odprowadzał podatek od gruntów związanych z działalnością gospodarczą. W okresie dzierżawy dzierżawiący składał Wnioskodawcy propozycje kupna działki. Wnioskodawca odmówił, gdyż chciał ją przekazać w przyszłości swoim dzieciom.

Od 2015 r. działka leżała odłogiem, była przez Wnioskodawcę jedynie koszona trawa, Wnioskodawca opłacał podatek za grunty orne.

W związku z mijającymi latami Wnioskodawca postanowił uporządkować sprawy rodzinne i przekazać dzieciom działki budowlane, ponieważ jedno z nich miało w planach budowę.

Dnia 19.08.2016 r. Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy … z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla działki 703 z jednoczesnym jej podziałem. We wniosku Wnioskodawca zawarł informację, że działkę chce podzielić na 4 mniejsze oraz wydzielić drogę wewnętrzną – warunek konieczny dla zapewnienia działkom dostępu do drogi publicznej.

Ze względu na położenie działki w obszarze szczególnego zagrożenia powodziowego Wnioskodawca wystąpił do Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w … z wnioskiem o zwolnienie Wnioskodawcy z zakazów określonych w ustawie Prawo Wodne art. 882 ust. 1.

Dyrektor RZGW decyzją z dnia 22.02.2017 r. zwolnił Wnioskodawcę z ww. zakazów. Decyzja uprawomocniła się dnia 13.03.2017 r.

Dnia 8 maja 2017 r. Wójt Gminy … wydał decyzję o warunkach zabudowy dla zamierzenia „budowa czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą techniczną na terenie działki ewid. Nr 703 obr. …”. W warunkach zabudowy zawarto zapis: Dopuszcza się podział działki ewid. Nr 703 obr. … na cztery działki budowlane oraz jedną działkę pod drogę wewnętrzną”.

Dnia 02.06.2017 r. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy … z prośbą o wydanie postanowienia opiniującego czy wstępny projekt podziału działki 703 obr. … jest zgodny z wydaną decyzją o warunkach zabudowy. Postanowienie pozytywnie opiniujące podział Wnioskodawca otrzymał 20.06.2017 r.

Dnia 12.07.2017 r. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy … z wnioskiem o wydanie decyzji zatwierdzającej podział działki 703 obr. …. Dnia 28.08.2017 r. Wójt Gminy … wydał decyzję zatwierdzającą podział działki nr 703 na nowe działki: 703/1 o pow. 0,1097 ha; 703/2 o pow. 0,1030 ha; 703/3 o pow. 0,1030 ha; 703/4 o pow. 0,1036 ha oraz wydzieloną pod drogę wewnętrzną działkę 703/5 o pow. 0/0831 ha. Decyzja stała się ostateczna dnia 14.09.2017 r.

Na etapie kopania słupków granicznych nowo wydzielonych działek przyszedł do Wnioskodawcy właściciel sąsiedniej działki zapytał czy Wnioskodawca będzie sprzedawał działki. Wnioskodawca odpowiedział, że działka została podzielona i są wydane warunki zabudowy ale działki chce przepisać na dzieci i to one będą nimi zarządzać a jedno chciałoby się wybudować na niej.

W dniu 15.02.2018 r. Wójt Gminy … poinformował Wnioskodawcę, iż w związku z wejściem w życie nowej ustawy Prawo Wodne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1566 z późn. zmianami) uległy wygaśnięciu decyzje o warunkach zabudowy, które były wydane dla obszarów szczególnego zagrożenia powodziowego.

W marcu 2018 r. skontaktował się z Wnioskodawcą ponownie właściciel sąsiedniej działki i zapytał czy nie chcę sprzedać działki. Wnioskodawca poinformował go, iż działki na mocy zmiany przepisów straciły warunki zabudowy, są zwykłym polem ornym i odmówił sprzedaży. Dalsze działania w zakresie działek zostały porzucone ze względu na sprawy rodzinne i zdrowotne.

W lutym 2019 r. skontaktował się z Wnioskodawcą ponownie właściciel sąsiedniej działki z pytaniem o sprzedaż dwóch działek rolnych, ponieważ chciałby sobie powiększyć ogród obok domu. Wiedział, że działki straciły warunki zabudowy a o nowe Wnioskodawca nie występował gdyż nie otrzymywał żadnych zawiadomień w tej sprawie.

Po przeanalizowaniu komplikacji i problemów z jakimi Wnioskodawca musiał się zmagać aby uzyskać warunki zabudowy, Wnioskodawca podjął decyzje o sprzedaży działki rolnej nr 703/3 i 703/4 oraz ½ udziałów w części niewydzielonej działki 703/5 sąsiadowi.

W uzupełnieniu wskazano, że w sprawie zwrotu „niejednoznaczne stanowisko pracowników Urzędu Skarbowego” Wnioskodawca informuje, iż w sprawie objętej zakresem wniosku nie było prowadzone postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, kontrola celno-skarbowa. Sformułowanie powyższe zostało użyte w związku z faktem, iż syn Wnioskodawcy konsultował się w tej sprawie z telefonicznie z infolinią Krajowej Informacji Skarbowej oraz Urzędem Skarbowym w …, … oraz …. Konsultanci infolinii informowali, iż w ich ocenie, po przedstawieniu sprawy, podatku Wnioskodawca płacić nie powinien, ale w tej sprawie Wnioskodawca powinien zwrócić się o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pracownicy Urzędu Skarbowego w … i … sprzecznie informowali o konieczności zapłacenia podatku. Pracownik Urzędu Skarbowego w … odesłał Wnioskodawcę do notariusza, który udzielił Wnioskodawcy wszelkich informacji odnośnie opłacenia podatku. Dlatego też Wnioskodawca użył zwrotu „niejednoznaczne stanowisko pracowników Urzędu Skarbowego”.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przed sprzedażą działek objętych zakresem postawionego we wniosku pytania nie zamierza poczynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości działek. Działka 703 została (jeszcze przed podziałem) ogrodzona od strony jednego sąsiada jeszcze w latach 70-tych. Działka od drogi głównej została ogrodzona (wkopano słupki i rozciągnięto siatkę, bez podmurówki) po otrzymaniu darowizny około 1993 r. W związku z oddaniem w 2007 r. działki 703 w dzierżawę Wnioskodawca ogrodził (wkopano słupki i rozciągnięto siatkę, bez podmurówki) dodatkowo trzecią stronę tak aby zabezpieczyć mienie najmującego. Działka z czwartej strony pozostała nieogrodzona i taki stan pozostaje do dziś. Wnioskodawca nie przewiduje dodatkowego ogrodzenia przedmiotowych działek przed ich sprzedażą.

Przedmiotowe działki pozostają nieuzbrojone, nie są wyposażone w urządzenia i sieci kanalizacji jak również w wodę, prąd i gaz. Na przedmiotowej działce 703/5 znajduje się stacja transformatorowa wybudowana w latach 70-tych. Jedynym działaniem, które zostało podjęte było przygotowanie projektu technicznego budowy dwóch zjazdów drogowych – wynikający z wymagań warunków zabudowy, które uległy wygaśnięciu.

O sprzedaż działek zapytał właściciel sąsiedniej działki widząc jak wkopywane są słupki graniczne nowo wydzielonych działek. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać działań marketingowych przedmiotowych działek.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek. Przedmiotowe działki nie zostały na dzień dzisiejszy sprzedane. Wnioskodawca na dzień dzisiejszy jest właścicielem następujących dziełek: 703/1, 703/2, 703/4, 703/5, 704/2, 704/3 – ½ udziałów, 770. W przypadku sprzedaży przedmiotowych działek pozostałe, tj. 703/1, 703/2, 704/2 oraz udziały w 703/5 i 704/3 Wnioskodawca chciałby przepisać dzieciom. Działkę 770 Wnioskodawca pozostawi sobie – nie przewiduje jej sprzedaży w najbliższym czasie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji sprzedaż działek rolnych 703/3 i 703/4 ora ½ udziałów w części niewydzielonej działki 703/5 wydzielonych z działki 703 otrzymanej od mamy Wnioskodawcy w formie darowizny podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? – niejednoznaczne stanowisko pracowników Urzędu Skarbowego (oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że w związku z tym, że nie prowadzi działalności gospodarczej sprzedaż działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz winna być potraktowana jako sprzedaż w ramach zarządu majątkiem własnym. Wnioskodawca nie trudni się handlem działkami, utrzymuje się z emerytury a w latach użytkowania działki Wnioskodawca pracował jako nauczyciel. W zakresie sprzedaży działek nie były podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania w zakresie marketingowym typu: ogłoszenia, tablice informacyjne na działkach, banery.

Do działek nie zostały doprowadzone przez Wnioskodawcę żadne media. Sprzedaż działek nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, również ze względu na fakt, iż przedmiotem sprzedaży będą działki rolne – warunki zabudowy dla działek decyzją administracyjną uległy wygaśnięciu.

Działkę 703 przez podziałem Wnioskodawca otrzymał od swojej mamy a sam fakt jej podziału nie powinien wpływać na postrzeganie Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nowo powstałych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał od swojej mamy działkę rolną o powierzchni 50 arów oznaczoną nr 703. Od 01.08.2007 r. do 31.12.2014 r. działka rolna była oddana w dzierżawę osobie prowadzącej własną działalność gospodarczą. W okresie dzierżawy dzierżawiący składał Wnioskodawcy propozycje kupna działki. Wnioskodawca odmówił, gdyż chciał ją przekazać w przyszłości swoim dzieciom. Dnia 19.08.2016 r. Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla działki 703 z jednoczesnym jej podziałem na 4 mniejsze i drogę wewnętrzną. Dnia 8 maja 2017 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla zamierzenia „budowa czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą techniczną na terenie działki ewid. Nr 703 obr.”. W dniu 15.02.2018 r. w związku z wejściem w życie nowej ustawy Prawo Wodne uległy wygaśnięciu decyzje o warunkach zabudowy, które były wydane dla obszarów szczególnego zagrożenia powodziowego. Wnioskodawca podjął decyzje o sprzedaży działki rolnej nr 703/3 i 703/4 oraz ½ udziałów w części niewydzielonej działki 703/5 sąsiadowi. Działka 703 została (jeszcze przed podziałem) ogrodzona od strony jednego sąsiada. Działka od drogi głównej została ogrodzona (wkopano słupki i rozciągnięto siatkę, bez podmurówki) po otrzymaniu darowizny około 1993 r. W związku z oddaniem w 2007 r. działki 703 w dzierżawę Wnioskodawca ogrodził (wkopano słupki i rozciągnięto siatkę, bez podmurówki) dodatkowo trzecią stronę tak aby zabezpieczyć mienie najmującego. Wnioskodawca nie przewiduje dodatkowego ogrodzenia przedmiotowych działek przed ich sprzedażą.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z okoliczności sprawy, działka nr 703 w latach 2007-2014 była przedmiotem umowy dzierżawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu. Sam charakter stosunku prawnego jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 VI Dyrektywy.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż nieruchomości oddanej w dzierżawę, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca działał w charakterze podatnika, a czynności podjęte przez Wnioskodawcę w stosunku do nieruchomości noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wyżej wskazał tut. Organ dzierżawa nieruchomości stanowiącej majątek prywatny - odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawca dzierżawił nieruchomość uzyskując z tego tytułu stały przychód. Dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w związku ze sprzedażą wydzielonych działek rolnych 703/3 i 703/4 oraz ½ udziałów w części niewydzielonej działki 703/5 Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Transakcja ta zatem – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.