Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.56.2019.2.MK
z 15 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 12 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 kwietnia 2019 r. (data wpływu 12 kwietnia 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 28 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.56.2019.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane po uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą której przeważającym przedmiotem jest produkcja włókien szklanych (PKD 23.14.Z). […]. W skład asortymentu Wnioskodawcy wchodzą izolacje budowlane, izolacje techniczne i produkty akustyczne wytwarzane z wełny szklanej.

Uzyskiwanymi w zakładzie produktami gotowymi są:

• rolki włókna (bale włókna),
• płyty paczkowane (maty włókna),
• wełna szklana luzem (pobierana bezpośrednio z rozwłókniarek),
• granulat (rozdrobniona i zmielona wełna).
  
  

Proces technologiczny prowadzony w zakładzie Wnioskodawcy obejmuje następujące podstawowe etapy:

1. przygotowanie zestawu surowców szklarskich do produkcji szkła,
2. wytopienie szkła z surowców w wannie szklarskiej (piecu szklarskim),
3. rozwłóknienie strugi stopionego szkła,
4. przygotowanie lepiszcza i pokrycie nim powstałych włókien szklanych,
5. formowanie, hartowanie i chłodzenie runa,
6. wytworzenie z runa wyrobów, ich obróbka wykończeniowa i pakowanie.
   
   

Na każdym z ww. etapów energia elektryczna jest również wykorzystywana do oświetlenia hali produkcyjnej.

Ad. 1 przygotowanie zestawu surowców szklarskich do produkcji szkła.

Surowce stosowane do produkcji wełny szklanej można podzielić na dwie grupy:

• surowce szklarskie do produkcji masy szklanej,
• surowce do sporządzania lepiszcza.
  
  

Jako surowce do sporządzania zestawu szklarskiego stosowane są: stłuczka szklana zewnętrzna i własna (tzw. fryta), piasek, dolomit, soda, skaleń i boraks.

Zewnętrzna stłuczka szklana stanowi 80% zestawu szklarskiego. Dostarczana jest do zakładu za pomocą samochodów ciężarowych i magazynowana w boksach. Własna stłuczka szklana, tzw. fryta wytwarzana jest w okresach przestojów linii produkcyjnej w wyniku konieczności odbioru roztopionego szkła. Zarówno stłuczka zewnętrzna jak i fryta ładowane są za pomocą ładowarki spalinowej na mechaniczną linię załadunkową gdzie taśmociągami poprzez kruszarkę, elewator kubełkowy i rynny wibracyjne podawane są do silosów magazynowych ze stożkowym dnem.

Pozostałe surowce szklarskie, tj.: piasek, dolomit, soda, skaleń oraz boraks, dostarczane są za pomocą cystern jako produkty sypkie i rozładowywane pneumatycznie do wydzielonych silosów magazynowych ze stożkowym dnem. Powietrze unoszone ze zbiorników podczas ich napełniania kierowane jest do filtra tkaninowego o skuteczności 99%. Oddzielone w filtrze pyły są zawracane do silosów.

Następnym etapem jest sporządzenie zastawu szklarskiego - inaczej mówiąc, odpowiednie dozowanie i pomieszanie surowców celem uzyskania jednorodnej pod względem fizycznym i chemicznym mieszaniny, która następnie trafi do wanny szklarskiej.

Surowce z silosów poprzez podajniki ślimakowe i rynny wibracyjne odważane są automatycznie według założonej recepty przez wagi tensometryczne i zsypywane do mieszarki. Do mieszarki dozowane są również kłaczki wełny szklanej odzyskane z procesu mokrego oczyszczania szybu formującego. W mieszarce mają miejsce dwa cykle mieszania - mieszanie na sucho i mieszanie na mokro. Podczas pierwszego etapu surowce są mieszane, aby otrzymany zestaw był jednorodny. Następnie za pomocą dysz zestaw jest nawilżany i następuje mieszanie na mokro. Mieszarki wyposażone są w filtry workowe, w których pył powstający podczas mieszania jest wyłapywany i zawracany ponownie do procesu mieszania.

Przygotowany i wymieszany zestaw podawany jest za pomocą rynny wibracyjnej, przenośnika kubełkowego, separatora magnetycznego wychwytującego zanieczyszczenia metaliczne i systemu podajników taśmowych do dwóch zbiorników roboczych przy wannie szklarskiej. Dozowanie i mieszanie surowców odbywa się automatycznie. Pracownicy kontrolują proces za pomocą urządzeń sterujących.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: transportery, kruszarkę, elewatory kubełkowe, filtry workowe, rynny wibracyjne, podajniki ślimakowe, wagi tensometryczne, mieszarkę, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Do powiązania wytworzonych włókien szklanych w wyrobie stosowane jest lepiszcze według ściśle określonej recepty. Do sporządzania lepiszcza stosowane są surowce ciekłe jak: żywica fenolowo-formaldehydowa z mocznikiem, olej pyłowiążący, emulsja silikonowa, silan, melasa oraz dostarczany w postaci stałej siarczan amonu.

Surowce do sporządzania lepiszcza dostarczane są cysternami samowyładowczymi. Żywica, olej pyłowiążący i melasa magazynowane są w zbiornikach z dnem stożkowym znajdujących się w hali produkcyjnej. Surowce do otrzymania lepiszcza są dozowane w ściśle określonych proporcjach do właściwego urządzenia sporządzającego lepiszcze i mieszane z wodą procesową pochodzącą z odświeżania obiegów technologicznych. Wymieszanie wszystkich składników i wody, zgodnie z ustaloną recepturą daje lepiszcze gotowe do stosowania w węźle produkcyjnym, do którego jest ono tłoczone pompami wirowymi i natryskiwane na rozwłóknione włókna szklane.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: pompy wirowe, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Ad. 2 Wytopienie szkła z surowców w wannie szklarskiej (piecu szklarskim).

Przygotowany wcześniej zestaw w zasobnikach przy wannie szklarskiej dozowany jest poprzez rynnę wibracyjną i chłodzone wodą podajniki ślimakowe do wanny szklarskiej - pieca szklarskiego, w którym ulega stopieniu. Proces wytopu szkła i dozowania zestawu szklarskiego do wanny odbywa się w sposób ciągły. Aby zapewnić wysoką stabilność procesu topienia, poziom masy szklanej w piecu musi być utrzymywany z bardzo dużą dokładnością. W tym celu jest on ciągle mierzony przy pomocy laserowego poziomomierza chłodzonego wodą z którego sygnał steruje pracą zsypników podających zestaw szklarski do części topliwej pieca.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: rynnę wibracyjną urządzenia zasypowe, poziomomierz laserowy, pompy i wentylatory układu chłodzenia wody.

Wannę szklarską stanowi piec, wyłożony kształtkami ceramicznymi, zamocowanymi na specjalnej stalowej konstrukcji wsporczej. Wanna szklarska ogrzewana jest palnikami zasilanymi mieszaniną gazu ziemnego z tlenem oraz przez dogrzew elektryczny składający się z sześciu elektrod molibdenowych w dnie wanny. Dogrzew elektryczny pozwala na utrzymanie równomiernej temperatury masy roztopionego szkła. Tlen dostarczany jest w postaci ciekłej cysternami samochodowymi, a następnie zamieniany do postaci gazowej i podgrzewany w stacji zgazowywania tlenu.

Zestaw szklarski podawany jest do części topliwej gorącego pieca szklarskiego na znajdującą się w nim stopioną już wcześniej masę szklaną. Na zimny zestaw zaczyna oddziaływać wysoka temperatura, która w strefie wytopu wynosi około 1500°C. Zestaw pobiera ciepło od spodu przez przewodnictwo od stopionej masy podgrzewanej elektrycznie, z góry zaś od obmurza strefy ogniowej i płomienia, głównie przez promieniowanie. W zestawie zaczynają przebiegać jednocześnie różne zjawiska i procesy fizyko-chemiczne (reakcje chemiczne pomiędzy składnikami zestawu, przemiany polimorficzne, reakcje dysocjacji, rozpuszczania, dyfuzji, utleniania i redukcji itp). W skutek omówionych wyżej reakcji składników zestawu powstaje stop szklany (masa szklana). Topienie masy szklanej jest procesem polegającym na przekształcaniu uprzednio przygotowanego i zasypanego do pieca zestawu szklarskiego za pomocą energii cieplnej w bezpostaciową jednorodną i klarowną masę szklaną o odpowiedniej lepkości, stanowiącą podstawowe tworzywo do produkcji włókien szklanych.

Dla zapewnienia mniejszej korozji materiałów ogniotrwałych pieca, mających kontakt z płynną masą szklaną i wydłużenia czasu pracy pieca, pomiędzy remontami, zewnętrzną powierzchnię tych materiałów chłodzi się intensywnie poprzez nadmuch chłodnego powietrza. Nadmuch ten realizowany jest za pomocą wentylatorów nadmuchowych dużej mocy.

Elektrody dogrzewu wanny, termopary i kamera podglądu wnętrza wanny szklarskiej chłodzone są wodą w zamkniętym obiegu układu chłodzenia.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: dogrzew elektryczny dna wanny szklarskiej, stację zgazowywania tlenu, wentylatory chłodzenia wanny, pompy i wentylatory układu wody chłodzącej, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Mieszanina gorących spalin wraz z zasysanym powietrzem przez nieszczelności wanny szklarskiej o temperaturze około 1350°C jest kierowana do bezprzeponowej chłodnicy powietrznej […]. Ochłodzone spaliny zmieszane z powietrzem wprowadzane są do czteropolowego elektrofiltru suchego o sprawności 99%. Wychwycony przez elektrofiltr pył, czyli uniesiony przez spaliny zestaw szklarski, odprowadzany jest do zasobnika, skąd zawracany jest do silosów zasypowych pieca szklarskiego.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: elektrofiltr, podajniki ślimakowe, wentylator wyciągowy spalin, sprężarki powietrza 7,2 bar, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Po stopieniu szkło jest kierowane z wanny pieca szklarskiego kanałem ceramicznym do zasilacza - kanału doprowadzającego je do rozwłókniarek. Zasilacz stanowi elektrycznie ogrzewany kanał z materiałów ogniotrwałych, w którym następuje ujednorodnienie i częściowe ostudzenie masy szklarskiej. Podobnie jak wanna szklarska, urządzenie to posiada zautomatyzowany system pomiarowo-regulacyjny. Płynne szkło wypływa z otworów w dnie zasilacza poprzez podgrzewane elektrycznie platynowe dysze do rozwłókniarek. Wydajność szkła lejącego się z 7 dysz śledzona jest przez kamery, które śledzą prędkość pęcherzyków powietrza w strugach, a układ pomiarowy konwertuje to na wydajność szkła lejącego się z każdej dyszy. Wydajność szkła regulowana jest automatycznie przez prądowe podgrzewanie dysz platynowych. Im większy prąd i temperatura dyszy tym mniejsza lepkość na powierzchni strugi szklanej i większa wydajność. Dysze platynowe przymocowane są pod dnem zasilacza uchwytami chłodzonymi wodą.

Zewnętrzna powierzchnia ścian zasilacza chłodzona jest wentylatorami. Kamery chłodzone są powietrzem z sieci 7,2 bar. Elektrody dogrzewu zasilacza, uchwyty dysz platynowych, termopary i poziomomierz laserowy chłodzone są wodą w zamkniętym obiegu układu chłodzenia.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: dogrzew elektryczny zasilacza, podgrzewanie elektryczne dysz platynowych, wentylatory chłodzenia, pompy i wentylatory układu wody chłodzącej, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Ad. 3 Rozwłóknianie strugi roztopionego szkła.

W dalszej części procesu gotowa masa szklana wypływa z odpowiednią prędkością strugami przez platynowe dysze do maszyn formujących włókna szklane, zwanych inaczej rozwłókniarkami. Proces rozwłókniania płynnego szkła polega na przepuszczeniu masy szklanej przez obracające się z dużą prędkością perforowane tarcze dysków maszyn formujących. Dyski te mają na ściankach bocznych odpowiednio kalibrowane otworki przypominające sito. Gorąca struga szkła siłą odśrodkową jest wyrzucana przez otworki na obwodzie dysku, dzięki czemu uzyskuję strukturę włókna szklanego. Dysk ogrzewany jest pierścieniowym palnikiem gazowo-powietrznym a spaliny dodatkowo rozciągają włókna i kierują je w dół. Wokół dysku zamontowany jest pierścień powietrza osłonowego, który studzi włókno, ucina je i kieruje dalej w dół. Pierścień powietrza osłonowego zasilany jest sprężonym powietrzem z sieci 3,5 bar. Rozwłókniarki chłodzone są wodą w zamkniętym układzie chłodzenia.

W przypadku braku produkcji wełny szklanej przez rozwłókniarki szkło musi być wciąż produkowane. W tym czasie pod platynową dyszę podsuwa się metalowa rynna i przejmuje lejącą się strugę szkła. W rynnie płynie woda a szkło wpadając do niej w wyniku szoku termicznego kruszy się na drobne kawałki nazywane frytą. Fryta wraz wodą wpada do urządzenia - Skrapera, które odsącza frytę z wody i usypuję ją na pryzmę, z której ładowarką spalinową odwożona jest do boksu magazynowego. Fryta (stłuczka własna) jest pełnowartościowym surowcem, który po dodaniu do zestawu szklarskiego zostanie na powrót przetopiony. Woda biorąca udział w tym procesie jest tłoczona przez pompy w zamkniętym obiegu.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: rozwłókniarki, pompy i mieszalniki układu dozowania lepiszcza, sprężarki powietrza sieci 3,5 bar, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, dmuchawy powietrza sieci 0,8 bar, pompy i wentylatory układu chłodzenia wody, skraper i pompy wody układu fryty, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Ad. 4 Przygotowanie lepiszcza i pokrycie nim powstałych włókien szklanych.

Bezpośrednio pod maszynami rozwłókniającymi na strumień opadających włókien natryskiwane jest lepiszcze za pomocą specjalnych dysz. Lepiszcze dodaje się w celu scalenia włókien, natomiast dodatek emulsji uodparnia wełnę na wilgoć oraz czyni ją bezpyłową. Spoiwo osiada na wytworzonych w rozwłókniarce włóknach, dzięki czemu wytworzona wełna jest hydrofobowa (nie nasiąka wodą), nie pyli się, a po późniejszym utwardzeniu żywicy wełna jest zwarta i jednolita.

Pomiędzy rozwłókniarkami wdmuchiwane są „kłaczki” wełny szklanej powstające jako odpad z brzegowania wełny szklanej w dalszej części linii produkcyjnej. Obcięte obrzeża rozdrabniane w młynkach podawane są pneumatycznie do powstającego nowego runa wełny szklanej za pomocą wentylatorów obiegowych.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: pompy i mieszalniki układu dozowania lepiszcza, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, młynki i wentylatory transportu obrzeży, oświetlenie hali 24 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące

Ad. 5 Formowanie, hartowanie i chłodzenie runa.

Spryskane lepiszczem włókna, zawrócone kłaczki wełny oraz pochodzące z palników pierścieniowych spaliny, zasysane są przez wentylatory, do komory formującej. Znajdująca się pod maszynami komora formująca zwana szybem spadowym służy do rozdzielenia włókien i powietrza procesowego oraz ustalenia szerokości runa.

Przyssane do perforowanej taśmy osadczej szybu spadowego powstałe włókna szklane gromadzone są w sposób pozwalający na utworzenie tzw. runa z równomiernym rozkładem włókien w postaci szerokiej i grubej wstęgi. Do ułożenia równomiernego rozkładu włókien na całej szerokości służą dysze zasilane powietrzem 3,5 bar.

Pozostałe niezebrane włókna przyklejone do bocznych taśm komory formującej bądź przeciągnięte przez perforację taśmy zbiorczej szybu spadowego spłukiwane są przez wodę procesową odsączane na sitach, wyciskane przez prasę, dodawane z powrotem do zestawu szklarskiego i przetapiane w wannie szklarskiej.

Spaliny i zanieczyszczenia unoszone z rozwłókniania szkła oraz nanoszenia lepiszcza są oczyszczane za pomocą wody procesowej w trójstopniowym układzie składającym się z: kurtyn wodnych, odkraplaczy wykorzystujących działanie siły odśrodkowej (tzw. cyklony), płuczek wodnych z wypełnieniem strukturalnym (tzw. demistery).

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: szyb spadowy, wentylatory szybu spadowego, pompy układu oczyszczania wody procesowej, sita wody procesowej i transportery łańcuchowe kłaczków, prasę wyciskającą wodę z kłaczków wełny, pompy wody procesowej mokrego układu oczyszczania spalin, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 12 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Utworzone runo transportowane jest w sposób ciągły przy pomocy przenośników taśmowych do pieca hartowniczego (polimeryzacyjnego). Runo wełny szklanej przemieszcza się przez piec hartowniczy pomiędzy dwoma perforowanymi przenośnikami płytkowymi o regulowanym odstępie między nimi. Przez regulację odstępu pomiędzy przenośnikami reguluję się wysokość powstałej wełny szklanej. Piec składa się z 7 komór. W każdej komorze jest palnik gazowo powietrzny i dwa wentylatory obiegowe. Długość całego pieca to 42 m. Podczas operacji hartowania przez warstwę runa przechodzi w sposób ciągły mieszanina gorących spalin i powietrza o temperaturze ok. 180-290°C, która powoduje polimeryzację lepiszcza i trwałe ukształtowanie wełny szklanej.

Wychodzące z pieca hartowniczego runo kierowane jest na strefę chłodzenia. Strefa chłodzenia składa się z ażurowego przenośnika łańcuchowego wentylatora o dużej mocy, który przeciąga przez wełnę duże ilości powietrza chłodząc w ten sposób włókna wełny wychodzącej z pieca hartowniczego oraz odciągając ewentualne pozostałości niespolimeryzowanego lepiszcza.

Spaliny i pyły z pieca hartowniczego oraz strefy chłodzenia runa odciągane są przez wentylator wyciągowy i oczyszczane w czterostopniowym układzie płuczek (skruberów) wodnych. Układ oczyszczania składa się z płuczki wstępnej z natryskiem wodnym bez wypełnienia, płuczki wirowej - cyklonu, dwóch płuczek absorpcyjnych z wypełnieniem i natryskiem wodnym oraz stacji uzdatniania wody obiegowej. Okresowo woda jest zrzucana do głównego obiegu wody procesowej i zużyta jako składnik lepiszcza.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: przenośniki taśmowe, napędy i wentylatory pieca hartowniczego, napędy i wentylator strefy chłodzenia, wentylator wyciągowy spalin, pompy mokrego układu oczyszczania spalin, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 12 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Ad. 6 Wytworzenie z runa wyrobów. Ich obróbka wykończeniowa i pakowanie.

Po wystudzeniu ukształtowana wełna transportowana jest transporterem taśmowym do stacji pił.

Obcięte obrzeża po rozdrobnieniu transportowane są pneumatycznie poprzez wentylatory rurociągami pomiędzy rozwłókniarkami do szybu spadowego co było opisane w pkt 2.4.

Po obcięciu obrzeży wełna kierowana jest taśmociągami do dalszej obróbki: cięcia poprzecznego na gilotynach i poziomego na pile taśmowej. Pocięte na żądane wymiary wyroby z wełny szklanej kierowane są za pomocą transporterów do stacji odbioru, gdzie układane są na żądaną wysokość za pomocą maszyny układającej lub zwijane w rolki. Pakiety płyt lub rolek obciągane są folią polietylenową a brzegi folii obkurczane za pomocą palników gazowo-powietrznych.

Prawidłowość rozkładu wełny cały czas jest monitorowana przez rentgenowski skaner mat szklanych.

Do niektórych wyrobów przyklejane są od spodu różnego rodzaju folie, płótna czy papier, na których naniesiony klej rozpuszcza się na walcu grzewczym i po dociśnięciu walcem dociskowym dokleja je do wełny szklanej.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: piły obrzeży, przenośniki taśmowe, napędy walca grzewczego walca dociskowego, piły talerzowe i frezy, piłę taśmową rentgenowski skaner wełny szklanej, sztapler, paczkarkę, rolowarkę, stację obkurczania rolek, stację obkurczania płyt, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 12 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące. Zapakowane wyroby taśmociągami przekazywane są dalej do paletowania. Pakiety płyt lub rolek kolekcjonowane są po kilka sztuk a następnie kompresowane i obciągane folią w urządzeniu kompresującym. Tak wykonane multipaki taśmociągami kierowane są do paletyzatora, na którym są sklejane, sztaplowane i układane na drewnianej palecie. Tak ułożone na palecie pakiety, przekazywane są transporterami rolkowymi do obciągnięcia folią zabezpieczająca […] na maszynie pakującej. Gotowe palety wózkami widłowymi odwożone są na magazyn.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: przenośniki taśmowe, multipak, paletyzator, urządzenie sklejające pakiety […], owijarkę palet stretchem, pakowarkę palet […], sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 12 godz./dobę, urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Urządzenia końcowe linii do konfekcjonowania i pakowania wyrobów odpylane są miejscowo w wyznaczonych obszarach za pomocą centralnego odciągu odpylającego. Wyroby z wełny szklanej niespełniające wymagań są rozdrabniane do postaci kłaczków wełny szklanej i wraz z kłaczkami z odpylania urządzeń linii produkcyjnej zbierane są w zbiorniku/silosie roboczym. Pyły i płatki włókien szklanych ze zbiornika roboczego za pośrednictwem podajników ślimakowych i taśmociągów podawane są do maszyny pakująco-kompresującej gdzie po zapakowaniu w worki układane są ręcznie na palecie i owijane stretchem na owijarce. Tak spreparowane płatki wełny szklanej sprzedawane są jako wata szklana (granulat) do wypełniania wszelkich szczelin i dylatacji.

Na tym etapie procesu produkcyjnego energia elektryczna zużywana jest przez: wentylator odpylania urządzeń linii produkcyjnej, napędy silosów odpylania linii i płatków, podajniki ślimakowe i taśmowe linii produkcji granulatu, maszynę pakująco-kompresującą i zgrzewarkę worków z granulatem, owijarkę palet, sprężarki powietrza sieci 7,2 bar, oświetlenie hali 12 godz./dobę. urządzenia pomiarowe, rejestrujące i wizualizujące.

Wnioskodawca planuje uzyskać koncesję na obrót energią elektryczną zgodnie z przepisami prawa energetycznego i jako podatnik podatku akcyzowego zamierza skorzystać ze zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie mineralogicznym od akcyzy wynikającego z art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r., poz. 1114 z późn. zm.), dalej „u.p.a.”.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała:

1. W filtrze workowym energia elektryczna zużywana jest przez wentylator wytwarzający podciśnienie, elektrozawory sterujące przepływ powietrza z instalacji sprężonego powietrza 7,2 bar.
2. Wagi tensometryczne są wykorzystywane na etapie sporządzania zestawu szklarskiego, który polega na odpowiednim zadozowaniu i pomieszaniu surowców celem uzyskania jednorodnej, pod względem fizycznym i chemicznym mieszaniny, która następnie trafi do wanny szklarskiej. Proces ten realizowany jest w zestawiami - urządzeniu składającym się ze zbiorników surowców sypkich ze stożkowym dnem, systemu dozującego, podajników ślimakowych, podajników taśmowych, wibratorów, silników celkowych, wag tensometrycznych naważających surowce, mieszalnika i podajnika kubełkowego. Wagi tensometryczne są integralną częścią zestawiami i podłączone do sterownika zestawiami. Wagi tensometryczne są urządzeniami pomiarowymi, które jako takie nie zużywają energii elektrycznej ale urządzenia zasypujące do wag i odbierające pod wagami zużywają energię elektryczną. Odważone porcje surowców wędrują za pomocą podajników ślimakowych, wibratorów, silników celkowych do mieszalnika a po wymieszaniu podajnikiem kubełkowym do silosów roboczych.
3. Stacja zgazowania tlenu służy do zamiany ciekłego tlenu do postaci gazowej. Postać gazowa tlenu używana jest do zasilania palników gazowo-tlenowych wanny szklarskiej. Ciekła postać tlenu (-183°C) znajduję się w zbiorniku kriogenicznym z którego trafia do parownic bez użycia energii obcej, na zasadzie wymiany ciepła z powietrzem otoczenia, ciekły gaz zostaje zgazowany i wstępnie ogrzany do temperatury bliskiej temperaturze otoczenia. Jeśli postać gazowa tlenu nie osiągnie temperatury 28°C, wówczas aktywowane są przepływowe grzałki elektryczne, które podgrzewają tlen do temperatury 28°C wymaganej w procesie spalania w palnikach gazowo-tlenowych wanny/pieca szklarskiego.
   
Stacja zgazowywania tlenu konsumuje energie elektryczną przez grzałki elektryczne oraz aparaturę sterującą. Obiekt jest całościowo opomiarowany licznikiem energii elektrycznej.

4. Elektrofiltr to odpylacz elektrostatyczny (ang. ESP czyli electrostatic precipitator), rodzaj odpylacza, w którym następuje usuwanie pyłu z gazów wylotowych wanny szklarskiej (spalin), poprzez wykorzystanie siły elektrostatycznej (prawo Coulomba), działającej na cząstki tego pyłu. Urządzenie jest całościowo opomiarowane licznikiem energii elektrycznej. W skład urządzeń elektrofiltru konsumujących energię elektryczną wchodzą: wentylator wyciągowy spalin, transformatory zasilające wysokie napięcie, podajniki transportujące wychwycony pył, grzałki elektryczne podtrzymujące temperaturę podajników, aparatura sterująca.
5. Skraper jest to zabudowany transporter zgrzebłowy napędzany silnikiem elektrycznym, który służy do oddzielenia fryty z mieszaniny wody i skruszonego szkła (fryty).
6. Szyb spadowy służy do rozdzielenia włókien i powietrza procesowego oraz ustalenia szerokości runa. Spadające z rozwłókniarek włókna szkła wraz ze spalinami zasysane są do perforowanej taśmy zbiorczej przez 5 wentylatorów odciągowych szybu spadowego. Odessane powietrze wraz ze spalinami oczyszczane jest przez system skruberów mokrego oczyszczania spalin. W skruberach za pomocą pomp spaliny zraszane są wodą wytrącając z nich zanieczyszczenia. Przyssane do perforowanej taśmy osadczej szybu spadowego powstałe włókna szklane gromadzone są w sposób pozwalający na utworzenie tzw. runa z równomiernym rozkładem włókien w postaci szerokiej i grubej wstęgi o szerokości wyznaczanej przez regulowane ściany boczne. Ściany boczne wyposażone są w pionowo zainstalowane taśmy ograniczające przepływ powietrza i włókien w dół na taśmę osadczą. W celu umożliwienia regulacji szerokości produktu, ściany boczne wyposażone są w 4 silniki, które przesuwają ściany boczne prostopadle do osi linii produkcyjnej, ustalając szerokość komory formującej. Obie ściany boczne w postaci taśmy z tworzywa sztucznego obracane są w komorze formowania w kierunku przeciwnym do kierunku produkcji. Napędy taśm obsługiwane są przez dwa silniki elektryczne. Grubość wełny szklanej regulowana jest przez zmianę prędkości taśmy osadczej. Napęd perforowanej taśmy osadczej składa się z trójfazowego silnika bezszczotkowego z regulacją prędkości. Układ naciągowy taśmy osadczej składa się z systemu hydraulicznego z akumulatorem, pompy zębatej z silnikiem elektrycznym, zaworów układu naciągowego i dwóch siłowników. Perforowana taśma osadcza oczyszczana jest przez elektryczną myjkę wysokociśnieniową i dwie obrotowe szczotki napędzane silnikiem elektrycznym. W przedniej części szybu spadowego, w celu ograniczenia dopływu świeżego powietrza do minimum komora formująca jest uszczelniona przez napędzaną silnikiem elektrycznym obrotową taśmę przednią. Taśma przednia ustawiana jest nieznacznie powyżej powierzchni pasa wełny szklanej za pomocą silnika elektrycznego. W części wyjściowej szybu spadowego zainstalowano nadmuch z wentylatora rozdmuchujący i unoszący pasmo wełny szklanej z taśmy perforowanej. Pozostałe niezebrane włókna przyklejone do bocznych taśm komory formującej bądź przeciągnięte przez perforację taśmy zbiorczej szybu spadowego spłukiwane są przez wodę procesową, odsączane na sitach, wyciskane przez prasę, dodawane z powrotem do zestawu szklarskiego i przetapiane w wannie szklarskiej. Taśmy boczne i dolna taśma zbiorcza po spłukaniu osuszane są przez wentylatory. Spaliny i zanieczyszczenia unoszone z rozwłókniania szkła oraz nanoszenia lepiszcza są oczyszczane za pomocą wody procesowej w trójstopniowym układzie składającym się z: kurtyn wodnych, odkraplaczy wykorzystujących działanie siły odśrodkowej (tzw. cyklony), płuczek wodnych z wypełnieniem strukturalnym (tzw. demistery). Obieg wody realizowany jest w układzie za pomocą pomp obiegowych. Do ułożenia równomiernego rozkładu włókien na całej szerokości służą dysze zasilane powietrzem z sieci 3,5 bar.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykorzystywanie energii elektrycznej na poszczególnych etapach procesu produkcyjnego wskazanego w zdarzeniu przyszłym przez Wnioskodawcę tj. produkcji włókien szklanych jest wykorzystywaniem energii elektrycznej w procesie mineralogicznym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 33 u.p.a. i tym samym podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 u.p.a.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystywanie energii elektrycznej na poszczególnych etapach procesu produkcyjnego tj. produkcji włókien szklanych jest wykorzystywaniem energii elektrycznej w procesie mineralogicznym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 33 u.p.a. i tym samym podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 u.p.a.

W ocenie Wnioskodawcy opisany w zdarzeniu przyszłym proces produkcyjny będzie stanowił proces mineralogiczny, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 33 u.p.a. i w którym wykorzystywana energia elektryczna podlega zwolnieniu od akcyzy na mocy art. 31 ust. 7a pkt u.p.a.

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L2003.283.51; dalej: "Dyrektywa Energetyczna") w art. 2 ust. 4 lit. b tiret piąte zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych, m.in. energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów mineralogicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie - w odniesieniu do energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych - wprowadzone do u.p.a. na mocy art. 30 ust. 7a pkt 4. Powyższy przepis wszedł w życie 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z jego brzmieniem zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych. Warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest zgodnie z ust. 7b tego samego artykułu wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii.

Dyrektywa Energetyczna w art. 2 ust. 4 wprowadza definicję procesów mineralogicznych, zgodnie z którą pod pojęciem procesów mineralogicznych należy rozumieć procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Polski ustawodawca zdecydował się na transponowanie powyższego przepisu wprost do u.p.a. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 33 u.p.a., procesy mineralogiczne to procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.) dalej: „NACE”.

Mając na uwadze analogiczne definicje procesu mineralogicznego zawarte w Dyrektywie Energetycznej oraz ustawie o podatku akcyzowym należy stwierdzić, że zwolnieniu z podatku akcyzowego podlega m.in. zużycie energii elektrycznej w procesach mineralogicznych zdefiniowanych poprzez odesłanie do kodu DI 26 NACE. Dlatego też, aby określić szczegółowo zakres zwolnienia, należy odnieść się do definicji procesów mineralogicznych wskazanych w NACE - zgodnie z nomenklaturą NACE pod kodem DI 26 klasyfikowana jest m.in. produkcja włókien szklanych, która stanowi przeważający przedmiot działalności Wnioskodawcy (PKD 23.14.Z).

Wskazać w tym miejscu również należy, że Polska Klasyfikacja Działalności (PKD) będąca odpowiednikiem Statystycznej Klasyfikacji Działalności Gospodarczych w Unii Europejskiej - NACE, do czwartego poziomu klasyfikacji jest zgodna z klasyfikacją NACE i zachowuje pełną spójność i porównywalność metodologiczną pojęciową zakresową i kodową na poziomie czterech cyfr.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż proces technologiczny przeprowadzany w zakładzie produkcyjnym Wnioskodawcy jest procesem mineralogicznym, a energia elektryczna wykorzystywana w tym procesie na każdym z jego etapów korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 u.p.a. Należy wskazać, że poszczególne etapy procesu są ze sobą ściśle powiązane, a pominięcie któregokolwiek z nich uniemożliwia uzyskanie gotowych produktów, uzyskiwanych w wyniku zakończenia procesu. Zgodnie z powszechnym rozumieniem, „proces” jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 "proces" to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym. W tym zakresie istotne jest, iż zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2012 r., sygn. I GSK 369/12 „[... proces produkcji obejmuje zarówno zasadniczy proces przemiany energetycznej jaki zachodzi w urządzeniach podstawowych [...] jak również procesy pomocnicze zachodzące w ramach procesu produkcyjnego i wykonywane przez urządzenia bezpośrednio wspomagające urządzenia podstawowe [...].

Z tego wynika, że każdy z etapów procesu produkcyjnego jaki zachodzi w zakładzie Wnioskodawcy należy kwalifikować łącznie jako proces produkcyjny będący procesem mineralogicznym. Co więcej, w zakres procesu mineralogicznego może wchodzić również energia elektryczna zużywana przez Wnioskodawcę w hali produkcyjnej na potrzeby oświetlenia w takim zakresie, w jakim jest niezbędna w procesie produkcyjnym. Potwierdza to m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2016 r. (znak: IBPP4/4513-237/15/MK), w której Organ stwierdził m.in., że "W proces mineralogiczny uprawniający do zastosowania zwolnienia z akcyzy wpisują się także czynności związane z wytwarzaniem sprężonego powietrza, a także zużycie energii elektrycznej niezbędnej do oświetlenia pomieszczeń, hal urządzeń, w których czynności wykonują pracownicy bezpośrednio obsługujący lub nadzorujący przebieg procesu produkcji”.

Z uwagi na fakt, iż proces produkcyjny (proces mineralogiczny) przeprowadzany przez Wnioskodawcę składa się z sześciu etapów, wskazać należy, iż zdaniem Wnioskodawcy zwolnieniu, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 u.p.a. będzie podlegać energia elektryczna wykorzystywana:

1. na etapie przygotowania zestawu surowców szklarskich do produkcji szkła przez: transportery, kruszarkę, elewatory kubełkowe, filtry workowe, rynny wibracyjne, podajniki ślimakowe, wagi tensometryczne, mieszarkę, sprężarki powietrza i pompy wirowe;
2. na etapie wytapiania szkła z surowców w wannie szklarskiej (piecu szklarskim) przez: rynnę wibracyjną, urządzenia zasypowe, poziomierz laserowy, pompy i wentylatory układu chłodzenia wody, dogrzew elektryczny dla wanny szklarskiej, stację zgazowania tlenu, wentylatory chłodzenia wanny, pompy i wentylatory układu wody chłodzącej, elektrofiltr, podajniki ślimakowe, wentylator wyciągowy spalin, sprężarki powietrza, dogrzew elektryczny zasilacza, system podgrzewania dysz platynowych;
3. na etapie rozwłókniania strugi roztopionego szkła przez: rozwłókniarki, pompy i mieszalniki układu dozowania lepiszcza, sprężarki powietrza, dmuchawy powietrza, pompy i wentylatory układu chłodzenia wody, skraper i pompy wody układu fryty;
4. na etapie przygotowania lepiszcza i pokrycia nim powstałych włókien szklanych przez: pompy i mieszalniki układu dozowania lepiszcza, sprężarki powietrza, młynki i wentylatory transportu obrzeży.
5. na etapie formowania, hartowania i chłodzenia runa przez: szyb spadowy, wentylatory szybu spadowego, pompy i sita wody procesowej, prasę wyciskającą wodę z kłaczków wełny, pompy wody procesowej mokrego układu oczyszczania spalin, sprężarki powietrza, przenośniki taśmowe, napędy i wentylatory pieca hartowniczego, napędy i wentylator strefy chłodzenia, wentylator wyciągowy spalin, pompy mokrego układu oczyszczania spalin, sprężarki powietrza;
6. na etapie wytwarzania z runa wyrobów, ich obróbki wykończeniowej i pakowania przez: piły obrzeży, przenośniki taśmowe, napędy walca grzewczego i dociskowego, piły talerzowe i frezy, piłę taśmową, rentgenowski skaner wełny szklanej, sztapler, paczkarkę, rolowarkę, stację obkurczania rolek i płyt, sprężarki powietrza, multipak, paletyzator, owijarkę palet, pakowarkę palet, sprężarki powietrza, wentylator odpylania linii produkcyjnej, silosy odpylania linii i płatków, podajniki ślimakowe i taśmowe linii produkcji granulatu, maszynę pakująco-kompresującą oraz zgrzewarkę worków z granulatem.
   
   

Na każdym z ww. etapów energia elektryczna jest zużywana także do oświetlenia hali produkcyjnej i zdaniem Wnioskodawcy tak wykorzystywana energia elektryczna również będzie podlegała zwolnieniu od akcyzy na mocy art. 30 ust. 7a pkt 4 u.p.a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1114 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych.

W myśl art. 30 ust. 7b pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. (na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym, Dz. U. z 2018 r., poz. 2244), warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii.

Powyższe przepisy stanowią implementacje przepisów Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym produktów energetycznych i energii elektrycznej. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska, (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „produkty energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b cyt. Dyrektywy 2003/96/WE, dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej:

• produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania,
• podwójnego zastosowania produktów energetycznych
• Produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania. Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie,
• energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych,
• energii elektrycznej, w przypadku gdy stanowi ona ponad 50% kosztu produktu. "Koszt produktu" oznacza sumę wszystkich nabytych towarów i usług oraz koszty personelu i amortyzację środków trwałych na poziomie zakładu, którego definicję przedstawiono w art. 11. Te koszty są obliczane średnio w odniesieniu do jednostki. "Koszt energii elektrycznej" oznacza rzeczywistą wartość nabycia energii elektrycznej lub koszt wyprodukowania energii elektrycznej, jeśli jest ona pozyskiwana w zakładzie,
• procesów mineralogicznych
• "Procesy mineralogiczne" oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.
  
  

Wyłączenia te nie oznaczają jednak, że ww. produkty energetyczne (wyroby energetyczne określone w art. 86 ustawy o podatku akcyzowym) i energia elektryczna podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania.

Zgodnie bowiem z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe (por. również wyrok: NSA sygn. akt I GSK 1866/14, TSUE C-169/00 oraz C-150/99).

W tym miejscu wskazać należy również, że w dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. akt FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Rozpatrując prawo do zastosowania wobec energii elektrycznej zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy zwrócić należy uwagę, że zarówno ustawa jak i dyrektywa zawierają definicję procesów mineralogicznych, zgodnie z którą procesy mineralogiczne zostały zdefiniowane jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych”.

Wskazać jednak w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej, celem tego rozporządzenia jest ustanowienie wspólnej statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej. Należy także wskazać, że ww. nomenklatura klasyfikuje produkcję danego towaru, natomiast w definicji procesów mineralogicznych jest mowa o procesach sklasyfikowanych na podstawie tej nomenklatury. Jest tu zatem mowa o dwóch różnych czynnościach, które w praktyce mogą lecz nie musza się pokrywać.

Odwołując się do literatury zwrócić należy uwagę, że zgodnie z encyklopedią PWN mineralogia to nauka o minerałach, ich strukturze, składzie chem. i właściwościach fiz., powstawaniu, przeobrażaniu się i występowaniu w skorupie ziemskiej. Stosownie natomiast do internetowego słownika języka polskiego - mineralogia to nauka o minerałach (http://sjp.pwn.pl/slowniki/

mineralogia).

Z kolei produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Proces to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania (http://sjp.pwn.pl/slowniki/proces). Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 „proces to przykładowo” przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, p. fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny.

Zauważyć należy, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Zgodnie zaś z definicjami zaczerpniętymi z Leksykonu Naukowo Technicznego Wydawnictwa Naukowo-Technicznego WNT, Warszawa 1984 „proces produkcji” oznacza zespół czynności przetwarzania surowców, materiałów i półwyrobów w wyroby; proces produkcyjny zawsze dotyczy określonego wyrobu i przebiega w określonych w komórkach produkcyjnych; podstawową częścią procesu produkcji jest proces technologiczny; ponadto w jego skład wchodzą procesy pomocnicze (magazynowanie; transport, kontrola itd.)”. Ten sam leksykon podaje również definicję procesu technologicznego, zgodnie z którą jest to podstawowa część procesu produkcyjnego, podczas której następuje zmiana kształtu przedmiotu i jego własności fizycznych, chemicznych i innych.

Również zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) wchodzą w do działu 23 - Produkcja Wyrobów z Pozostałych Mineralnych Surowców Niemetalicznych (odpowiednika unijnej klasyfikacji NACE opisanej pod kodem DI 26), a tym samym do „procesów mineralogicznych” jest bardzo rozległy i zawiera zarówno czynności stanowiące procesy mineralogiczne jak i szereg innych czynności niestanowiących procesów mineralogicznych.

Jak wynika bowiem z wyjaśnień do rozporządzenia ws. PKD, klasyfikację działalności dokonuje się w pozycji odpowiadającej przeważającej działalności danego podmiotu. Natomiast na przeważającą działalność mogą składać się różne działalności z różnych dziedzin, które gdyby występowały samodzielnie byłyby zaklasyfikowane do odrębnych klasyfikacji zgodnie z ich cechami. Nie można zatem stwierdzić, że w ramach określonej działalności np. klasyfikowanej do kodu PKD 23 – Produkcja Wyrobów z Pozostałych Mineralnych Surowców Niemetalicznych (odpowiednika unijnej klasyfikacji NACE opisanej pod kodem DI 26), wszystkie wykonywane w ramach tej statystycznej klasyfikacji czynności stanowić będą procesy mineralogiczne.

Podkreślić należy, że wprowadzając od 1 stycznia 2016 r. zwolnienie od podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach mineralogicznych, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie jednak nie może prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia energii elektrycznej, a celem ustawodawcy było objęcie zwolnieniem ściśle określonych procesów, a nie określonych przedsiębiorstw co wynika wprost z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE.

W kontekście powyższego wskazać należy że wykładni art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej, tj. przepisu odnoszącego się do procesów mineralogicznych/metalurgicznych/

elektrolitycznych i redukcji chemicznej, dokonał 7 września 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-465/15.

Trybunał wskazał w tym orzeczeniu, że art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE powinien być interpretowany w świetle motywu 22 tej dyrektywy, który stanowi, że produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. Z motywu tego wynika również, że z naturą i logiką systemu podatkowego związane jest to, że z zakresu zastosowania tych ram wyłączone są w szczególności produkty energetyczne podwójnego zastosowania oraz że energia elektryczna wykorzystywana w ten sam sposób powinna być traktowana w analogiczny sposób.

Z powodu zamienności produktów energetycznych i energii elektrycznej prawodawca unijny opowiedział się za analogicznym traktowaniem tych produktów w celu określenia zakresu zastosowania dyrektywy 2003/96/WE, a tym samym w celu ich opodatkowania zgodnie z tą dyrektywą. Ustalenie w taki sposób jej materialnego zakresu zastosowania pozwala bowiem na ustalenie minimalnych poziomów opodatkowania na skalę Unii Europejskiej w sposób łączny zarówno dla produktów energetycznych, jak i dla energii elektrycznej i ostatecznie ma na celu osiągnięcie podwójnego celu zamierzonego przez wspomnianą dyrektywę w motywach 2–6, 7, 11 i 12, to znaczy z jednej strony zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego w sektorze energii elektrycznej, a z drugiej strony wspierania celów polityki ochrony środowiska.

Z powyższych względów w ocenie Trybunału wykładnia pojęcia energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych/ metalurgicznych/mineralogicznych, przewidzianego w art. 2 ust. 4 lit. b tiret trzecie dyrektywy 2003/96/WE, która to wykładnia byłaby szersza od tej zastrzeżonej dla pojęcia produktów energetycznych wykorzystywanych do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych/metalurgicznych/mineralogicznych w rozumieniu tiret drugie tego przepisu, skutkowałaby zerwaniem zamierzonego przez prawodawcę unijnego analogicznego traktowania produktów energetycznych i energii elektrycznej wykorzystywanych w ten sam sposób w celu określenia zakresu zastosowania tej dyrektywy.

Wykładnia taka skutkowałaby bowiem wyłączeniem energii elektrycznej z opodatkowania ustalonego przez dyrektywę 2003/96 ze szkodą dla produktu energetycznego wykorzystywanego w ten sam sposób, który z kolei podlegałby opodatkowaniu zgodnie z tą dyrektywą. Z uwagi na zamienność produktów energetycznych i energii elektrycznej taka wykładnia skutkowałaby korzystniejszym traktowaniem stosowania energii elektrycznej ze szkodą dla produktów energetycznych, co ostatecznie byłoby sprzeczne z podwójnym celem zamierzonym przez dyrektywę 2003/96/WE.

Wobec powyższych argumentów TSUE [badając zakres zwolnienia (wyłączenia) energii elektrycznej wykorzystywanej do napędu dmuchawy niezbędnej do wtłoczenia powietrza do celów redukcji chemicznej w wielkim piecu] stwierdził: „(…) jeżeliby przyjąć, że dmuchawa działałaby nie dzięki energii elektrycznej, lecz raczej dzięki produktowi energetycznemu, takiemu jak olej napędowy, to jednak olej ten nie należałby do pojęcia produktu energetycznego o „podwójnym zastosowaniu” w rozumieniu art. 2 ust. 4 lit. b tiret drugie zdanie pierwsze dyrektywy 2003/96, umożliwiającego mu korzystanie z wyłączenia z zakresu zastosowania tej dyrektywy, ponieważ wykorzystywanie danego produktu energetycznego służyłoby jedynie wytwarzaniu siły napędowej, co odpowiadałoby zatem wykorzystaniu jako paliwo. W ten sposób z powodów, o których mowa w pkt 26–28 niniejszego wyroku, tiret trzecie tego przepisu nie może być interpretowane w ten sposób, iż wyklucza ono z zakresu zastosowania wspomnianej dyrektywy energię elektryczną wykorzystywaną w tych samych celach co taki produkt energetyczny, bez zerwania z zamierzonym przez prawodawcę Unii analogicznym traktowaniem produktów energetycznych i energii elektrycznej w celu określenia zakresu zastosowania dyrektywy 2003/96.”

Wobec powyższego w świetle art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej wyłączeniu z zakresu dyrektywy nie będzie podlegać m.in. energia elektryczna która zostanie wykorzystana do wytwarzania siły napędowej urządzeń wykorzystywanych w procesach o których mowa ww. przepisie tj. m.in. w procesach mineralogicznych. W takim bowiem przypadku energia elektryczna (podobnie jak np. olej, czy wyroby gazowe) są wykorzystywane jako paliwo do napędu, które co do zasady podlega opodatkowaniu.

Warto zaznaczyć w tym miejscu, że z orzeczenia C-465/15 i opinii rzecznika generalnego w tej sprawie wynika także inny ważny wniosek, który dostrzegł m.in. WSA w Warszawie w prawomocnym orzeczeniu z 1 sierpnia 2018 r. sygn. akt V SA/Wa 79/18 (badającym zakres zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesie produkcji energii elektrycznej) mianowicie konieczność uwzględnienia w wykładni zasady ścisłej interpretacji oraz zasady „bezpośredniości” i „natychmiastowości” wykorzystania produktu energetycznego do określonego procesu podlegającemu zwolnieniu.

W orzeczeniu tym WSA wyraźnie wskazał: „(…) że na podstawie dyrektywy energetycznej 2003/96/WE w zakresie zwolnienia z opodatkowania wyrobów energetycznych (produktów energetycznych) i energii elektrycznej istnieją wskazówki wg których kierować się należy rozstrzygając „granice” stosowania zwolnień. Tymi wskazówkami są: zasada ścisłej interpretacji oraz zasada „bezpośredniości” i „natychmiastowości” wykorzystania produktu energetycznego do określonego procesu podlegającego zwolnieniu. Zwolnieniu podlegać może zatem wyrób, który zużywany jest bezpośrednio i natychmiastowo do określonego procesu (…)

W tym miejscu nie od rzeczy będzie przypomnienie, że orzeczenie TSUE w sprawie C-465/15 wyraźnie podkreśla, że produkty energetyczne (wyroby energetyczne) i energia elektryczna powinny być traktowane w ten sam sposób i tym samym rozstrzygając granice zwolnienia dla poszczególnych nośników energii należy przeanalizować czy poszczególne wyroby są wykorzystywane bezpośrednio do procesu podlegającemu zwolnieniu czy też służą jedynie jako paliwo do napędu poszczególnych urządzeń wykorzystywanych w określonych procesach, które co do zasady podlega opodatkowaniu.

(…) Zdaniem sądu w zakres tego zwolnienia natomiast nie będzie wchodzić zużycie energii elektrycznej do napędu poszczególnych urządzeń wykorzystywanych w trakcie tego procesu ani też zużycie przez urządzenia poprzedzające i podtrzymujące ten proces jak również wykorzystywane po zakończeniu tego procesu.”

Powyższe orzeczenie wskazuje także, że wyrok TSUE C-465/15 ma zastosowanie nie tylko do wyłączenia z zakresu dyrektywy energetycznej energii elektrycznej wykorzystywanej do celów redukcji chemicznej ale także innych zastosowań o których mowa w art. 2 ust. 4 lit. b tej dyrektywy.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej definicje, dokonując ich syntezy, biorąc pod uwagę zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe oraz w szczególności orzeczenie TSUE w sprawie C-465/15, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy podlega energia elektryczna (po spełnieniu warunku o którym mowa w art. 30 ust. 7b pkt 1 ustawy), która jest bezpośrednio i natychmiastowo zużyta w procesie mineralogicznym rozumianym jako ciągu przemian fizykochemicznych minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych).

W związku z powyższym, co do zasady zwolnieniu podlegać będzie energia elektryczna wykorzystana jedynie w ww. zakresie natomiast zwolnieniu nie będzie podlegać energia elektryczna służąca napędzaniu (wprawianiu w ruch) urządzeń wykorzystywanych w tym procesie metalurgicznym, a także zasilaniu innych urządzeń nie uczestniczących bezpośrednio i natychmiastowo w tym procesie, nawet jeśli zasilanie tych urządzeń jest konieczne aby ten proces mógł się odbyć.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że Organ nie podziela w całości stanowiska Wnioskodawcy, co do zakresu urządzeń mogących zostać objętych zwolnieniem od akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy.

Analizując bowiem zakres zwolnienia w świetle wyroku C-465/15 należy odróżnić wykorzystanie energii elektrycznej stricte do procesu mineralogicznego od wykorzystania energii elektrycznej do napędu urządzeń wykorzystywanych w tym procesie, a także innych czynności w trakcie których następuje również zużycie energii elektrycznej. Celem zwolnienia z akcyzy o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy jest wsparcie dla danego podmiotu w ściśle określonym zakresie. W art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy jest mowa wyłącznie o pewnym ściśle określonym wycinku produkcji, w którym dochodzi do przemiany fizykochemicznej minerałów. Energia elektryczna ma przyczyniać się w sposób bezpośredni i natychmiastowy do przeprowadzenia tej konkretnej czynności wyodrębnionej przez ustawodawcę z całego łańcucha produkcyjnego.

W sytuacji gdy na opisaną we wniosku produkcję włókien szklanych składają się różne czynności i procesy z różnych dziedzin, które warunkują uzyskanie finalnego produktu, nie ma dostatecznego uzasadnienia, by zakres zwolnienia o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy, wprowadzającego przywilej podatkowy, rozszerzać na inne jeszcze pojęcia mające swoje odrębne i czytelne znacznie (jak np. przygotowanie zestawu surowców, sprężanie powietrza, oczyszczanie spalin) podczas gdy proces mineralogiczny sprowadza się do pewnej przemiany fizykochemicznej minerałów (por. prawomocny wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 2477/10). Tym bardziej jeśli się weźmie pod uwagę wykładnię art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy, Organ podziela stanowisko Spółki, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy podlegać będzie energia elektryczna wykorzystywana na etapie nr 2 – wytapianie szkła z surowców w wannie szklarskiej (piecu szklarskim) przez: dogrzew elektryczny dla wanny szklarskiej, dogrzew elektryczny zasilacza i podgrzewanie elektryczne dysz platynowych. W tym bowiem zakresie zużycie energii elektrycznej następuje w procesie mineralogicznym o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy w związku z art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej.

Natomiast wykorzystanie energii elektrycznej w pozostałym zakresie tj.:

1. na etapie przygotowania zestawu surowców szklarskich do produkcji szkła przez: transportery, kruszarkę, elewatory kubełkowe, filtry workowe, rynny wibracyjne, podajniki ślimakowe, wagi tensometryczne, mieszarkę, sprężarki powietrza i pompy wirowe;
2. na etapie wytapiania szkła z surowców w wannie szklarskiej (piecu szklarskim) przez: rynnę wibracyjną, urządzenia zasypowe, poziomierz laserowy, pompy i wentylatory układu chłodzenia wody, stację zgazowania tlenu, wentylatory chłodzenia wanny, pompy i wentylatory układu wody chłodzącej, elektrofiltr, podajniki ślimakowe, wentylator wyciągowy spalin, sprężarki powietrza;
3. na etapie rozwłókniania strugi roztopionego szkła przez: rozwłókniarki, pompy i mieszalniki układu dozowania lepiszcza, sprężarki powietrza, dmuchawy powietrza, pompy i wentylatory układu chłodzenia wody, skraper i pompy wody układu fryty;
4. na etapie przygotowania lepiszcza i pokrycia nim powstałych włókien szklanych przez: pompy i mieszalniki układu dozowania lepiszcza, sprężarki powietrza, młynki i wentylatory transportu obrzeży.
5. na etapie formowania, hartowania i chłodzenia runa przez: szyb spadowy, wentylatory szybu spadowego, pompy i sita wody procesowej, prasę wyciskającą wodę z kłaczków wełny, pompy wody procesowej mokrego układu oczyszczania spalin, sprężarki powietrza, przenośniki taśmowe, napędy i wentylatory pieca hartowniczego, napędy i wentylator strefy chłodzenia, wentylator wyciągowy spalin, pompy mokrego układu oczyszczania spalin, sprężarki powietrza;
6. na etapie wytwarzania z runa wyrobów, ich obróbki wykończeniowej i pakowania przez: piły obrzeży, przenośniki taśmowe, napędy walca grzewczego i dociskowego, piły talerzowe i frezy, piłę taśmową, rentgenowski skaner wełny szklanej, sztapler, paczkarkę, rolowarkę, stację obkurczania rolek i płyt, sprężarki powietrza, multipak, paletyzator, owijarkę palet, pakowarkę palet, sprężarki powietrza, wentylator odpylania linii produkcyjnej, silosy odpylania linii i płatków, podajniki ślimakowe i taśmowe linii produkcji granulatu, maszynę pakująco-kompresującą oraz zgrzewarkę worków z granulatem.

-nie będzie mogło korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy w związku z art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej.

Wynika to z faktu, że energia elektryczna, która miałaby podlegać zwolnieniu posłuży jako „paliwo napędowe” – do napędu takich urządzeń jak m.in. transportery, kruszarki, zasypniki, podajniki, różnego rodzaju pompy, sprężarki, napędy i wentylatory pieca hartowniczego, piły, wentylatory wyciągowe, prasy, młynki – co w świetle wskazanego wyżej wyroku C-465/15 wyklucza możliwość zwolnienia z podatku akcyzowego.

Równocześnie cześć energii elektrycznej służy zasilaniu urządzeń odpowiedzialnych za sterowanie urządzeń napędowych. Jeśli zatem zakresem zwolnienia nie może być objęta energia elektryczna wykorzystywana jako energia napędowa to tym samym zwolnieniu nie podlega energia elektryczna odpowiedzialna za sterowanie pracą urządzeń będących poza zakresem zwolnienia.

Nadto cześć energii elektrycznej wykorzystywana jest przed właściwym procesem - do przygotowania części paliwa (stacja zagazowywania tlenu) wykorzystywanego następnie do topienia, a także wykorzystywana jest po zakończeniu procesu wytwarzania włókien szklanych tj. m.in. do pakowania gotowych wyrobów.

W przypadku natomiast energii elektrycznej wykorzystywanej przez elektrofiltr czy wentylatory wyciągowe spalin zauważyć należy, że zużycie energii elektrycznej nie jest związane bezpośrednio z procesem mineralogicznym lecz jest związane z oczyszczaniem spalin, a więc etapem mającym miejsce po procesie odbywającym się w piecu szklarskim.

Zwolnieniem nie może być objęte także wykorzystanie energii elektrycznej do oświetlenia. Energia wykorzystywana do oświetlenia nie służby bowiem bezpośrednio do zaistnienia procesu mineralogicznego. Dodatkowo w ocenie Organu, trudno jest uznać wykorzystanie energii elektrycznej do oświetlana jako proces energochłonny - proces mineralogiczny.

Fakt, że wszystkie przedstawione we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę etapy składają się na produkcję wyrobów z włókien szklanych tj. istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poszczególnymi etapami, nie może automatycznie oznaczać, że również wszystkie czynności wykonywane w tychże etapach produkcji winne być uznane za proces mineralogiczny w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy. Nie można bowiem całej tej działalności Wnioskodawcy dla celów zwolnienia traktować kompleksowo. Takie rozszerzenie zwolnienia wynikającego także z dyrektywy, jako wyjątku od powszechności opodatkowania jest sprzeczne ze ścisłą interpretacją przepisów wprowadzających przywileje podatkowe i może negatywnie wpływać konkurencyjność pomiędzy przedsiębiorstwami, również w wymiarze wspólnego europejskiego rynku.

Celem ustawodawcy unijnego było objęcie zwolnieniem ściśle określonych procesów, a nie określonych przedsiębiorstw, co wynika wprost z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE. Nadto energia elektryczna podlegająca zwolnieniu ma przyczyniać się w sposób bezpośredni do przeprowadzenia konkretnej czynności wyodrębnionej przez ustawodawcę z całego łańcucha produkcyjnego – procesu mineralogicznego.

Mając na uwadze powyższe Stanowisko Wnioskodawcy uznać należy całościowo za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej w stanowisku Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15). Zaznaczyć równocześnie należy, że powołana we własnym stanowisku Wnioskodawcy interpretacja indywidualna została wydana przed wyrokiem TSUE C-465/15 w świetle którego dokonano niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja została wydana w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.