Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.90.2019.2.WM
z 14 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.) uzupełnionym pismami z dnia 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.) i z dnia 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu 19 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania w formie karty podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania w formie karty podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 1 lutego 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą – salon fryzjerski, w budynku stanowiącym jej własność na podstawie umowy darowizny od swojej babci z dnia 8 grudnia 2008 r. Budynek w całości jest wykorzystywany do działalności gospodarczej, tj. w jednej części Wnioskodawczyni prowadzi salon fryzjerski, a w drugiej części wynajmuje pomieszczenie kosmetyczce na podstawie umowy najmu z lutego 2012 r. Od ww. umowy najmu Wnioskodawczyni odprowadza podatek ryczałtowy wg stawki 8,5%. W styczniu 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła informację o zmianie formy opodatkowania dotyczącą wyłącznie usług fryzjerskich na kartę podatkową, po czym została wezwana do wycofania tej zmiany formy opodatkowania, z uwagi na fakt, że najem lokalu (opodatkowany ryczałtem) dokonuje jako osoba prywatna, ale z przeznaczeniem na działalność gospodarczą oraz, że musi przejść na zasady ogólne i podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że

• budynek nigdy nie był wpisany do ewidencji środków trwałych firmy, ponieważ jest to majątek osobisty Wnioskodawczyni;
• amortyzacja nigdy nie była naliczona, ponieważ nie jest to środek trwały firmy;
• przed 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni była opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym i nie miała możliwości odpisu kosztów eksploatacyjnych.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawcy zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość opodatkowania działalności gospodarczej polegającej na usługach fryzjerskich na karcie podatkowej, w sytuacji opodatkowania przychodów z najmu części budynku zryczałtowanym podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeciwwskazań do opodatkowania usług fryzjerskich na karcie podatkowej, a najem lokalu na podatku zryczałtowanym, na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ponieważ budynek nigdy nie był w działalności gospodarczej ujmowany i amortyzowany, ani też nigdy nie był składnikiem majątku firmy, gdyż jest to Jej prywatna własność. W związku z powyższym część wynajmowana z przeznaczeniem na działalność gospodarczą nigdy nie była składnikiem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43), osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność usługową lub wytwórczo-usługową, określoną w części I tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy, zwanej dalej "tabelą", w zakresie wymienionym w załączniku nr 4 do ustawy - przy zatrudnieniu nieprzekraczającym stanu określonego w tabeli.

Ponadto, stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

1. złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie;
2. we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli;
3. przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne;
4. nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej;
5. małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie;
6. nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym;
7. pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przy czym, w Tabeli miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej, stanowiącej załącznik nr 3 do ww. ustawy, w części I – Działalność usługowa oraz wytwórczo-usługowa, zawarto w poz. 86 usługi fryzjerskie dla kobiet i dziewcząt, w poz. 87 usługi fryzjerskie dla mężczyzn i chłopców.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług fryzjerskich w budynku, który jest jej własnością jako osoby fizycznej. Budynek został nabyty przez darowiznę od babci w 2008 r. Do 1 stycznia 2019 r. działalność Wnioskodawcy była opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, a obecnie na zasadach ogólnych. Budynek składa się z 2 pomieszczeń. Od lutego 2012 r. jedno pomieszczenie jest wynajmowane kosmetyczce na cele jej działalności gospodarczej w ramach najmu prywatnego, a przychód z tego najmu opodatkowany jest zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wg stawki 8.5%. Ponadto we wniosku wskazano, że budynek nigdy nie był w działalności gospodarczej ujmowany i amortyzowany, ani też nigdy nie był składnikiem majątku firmy, gdyż jest to prywatna własność Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, budynek stanowi składnik majątku prywatnego Wnioskodawczyni, w którym część wykorzystywana jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a część wynajmowana - nigdy nie była składnikiem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Odnosząc się do powyższego, przy ocenie możliwości skorzystania z opodatkowania uzyskiwanych przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w formie karty podatkowej należy mieć na uwadze przede wszystkim ogólne przesłanki wskazane w cyt. art. 25 ust. 1 pkt 1-7 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ustęp 1 pkt 4 tego artykułu doprecyzowuje, że przy prowadzeniu działalności podatnik nie może prowadzić, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że prawa do karty nie mają podatnicy prowadzący – inną niż opodatkowana w formie karty podatkowej - działalność gospodarczą. Przesłanką negatywną wykluczającą możliwość opodatkowania działalności w zakresie usług fryzjerskich w formie karty podatkowej, jest zatem również najem nieruchomości wykonywany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach, tzn. że działalność winna być prowadzona:

• w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
• w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
• w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną – uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Przywołany powyżej przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

W przypadku, gdy najem jest przedmiotem działalności gospodarczej albo przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą – zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wynajmowanie takich nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z cyt. uprzednio przepisem art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, uzyskiwanie przychodów z wynajmu nieruchomości wykonywanego w ramach działalności gospodarczej skutkuje wyłączeniem z możliwości opodatkowania działalności gospodarczej - w innym zakresie niż najem - w formie karty podatkowej.

Natomiast osiąganie przychodów z najmu, dzierżawy itd. jako odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów - niezależnie od tego, w jakiej formie przychody zostaną opodatkowane - nie jest przeszkodą do opodatkowania działalności gospodarczej w formie karty podatkowej. Tak więc podatnik, który prowadzi prywatny najem, nie będzie wyłączony z opodatkowania w formie karty podatkowej, z tytułu działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli.

Na podstawie informacji przedstawionych we wniosku przyjąć należy, że Wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług fryzjerskich wykorzystuje część budynku stanowiącego jej własność prywatną. Drugą część budynku wynajmuje w ramach najmu prywatnego, a przychód z tego najmu opodatkowany jest zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Jak już ustalono, wynajem prywatnego składnika majątkowego – niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą nie powoduje, że zachodzi przesłanka negatywna o której mowa w art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, wykluczająca możliwość opodatkowania usług fryzjerskich w formie karty podatkowej.

Opierając się więc na oświadczeniu Wnioskodawczyni, że budynek jest jej prywatną własnością, nigdy nie był składnikiem majątku firmy oraz, że najem zaliczany jest do źródła przychodów o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że powyższy najem nie wyłącza możliwości opodatkowania usług fryzjerskich na karcie podatkowej, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przy spełnieniu pozostałych warunków o których mowa w cyt. art. 25 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.