Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.152.2019.1.AR
z 20 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanych transakcji sprzedaży samochodów za wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania planowanych transakcji sprzedaży samochodów za wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Centrum X spółka jawna (dalej również: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej i hurtowej paliw.

Przeważająca działalność to sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Spółka prowadzi także działalność gospodarczą w zakresie wynajmu posiadanych samochodów ciężarowych. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach sprzedaży hurtowej paliw, Spółka organizuje i zapewnia transport paliw do odbiorców. Wnioskodawca wykorzystuje w tym celu posiadane samochody ciężarowe. Spółka zatrudnia kierowców samochodów ciężarowych na umowę o pracę. Wnioskodawca zatrudnia (…) osób na umowę o pracę, w tym (…) osób, jako kierowców samochodów ciężarowych. Spółka posiada (…) autocystern, (…) ciągniki siodłowe, (…) naczepy, (…) przyczepy, (…) samochód ciężarowy pow. 5,5 tony, (…) samochody specjalne (HDS, zwyżka), (…) samochodów ciężarowych o masie mniej niż 3,5 tony. Z czego (…) pojazdy posiada w ramach leasingu operacyjnego. Pozostałe są własnością Wnioskodawcy.

Spółka planuje sprzedać część posiadanych samochodów ciężarowych do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością A (dalej również: Kupujący), tj.: (…) autocystern, (…) ciągniki siodłowe, (…) naczepy i (…) przyczepy. Pojazdy będące w leasingu, zostaną na podstawie cesji praw z umów leasingu przeniesione na Kupującego. Kupujący jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Poza wymienionymi pojazdami, żadne inne składniki przedsiębiorstwa Spółki, materialne czy niematerialne, nie zostaną sprzedane, ani w żaden inny sposób przekazane Kupującemu. Kupujący nie nabędzie jakichkolwiek innych aktywów należących do Wnioskodawcy.

Kupujący na moment nabycia ww. samochodów będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przeważającą działalność gospodarczą Kupującego będzie stanowił transport drogowy towarów. Po dokonaniu sprzedaży wymienionych samochodów, Wnioskodawca nie będzie już realizował własnym transportem dostaw paliw do odbiorców, lecz będzie zlecał usługę w tym zakresie Kupującemu. Wykonywanie transportu w zakresie dostaw paliw obarczone jest wieloma dodatkowymi rygorystycznymi obowiązkami administracyjnymi nałożonymi przez przepisy. Uchybienie tym przepisom naraża podmiot realizujący transport paliw na znaczące konsekwencje prawne i finansowe. Dlatego też Spółka chce zaprzestać realizować transport sprzedawanych paliw i zlecać jego wykonywanie podmiotom zewnętrznym. W związku z tym zamierzeniem, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży wymienionych samochodów ciężarowych. Kupujący będzie jednym z takich zleceniobiorców w zakresie transportu paliw.

Obecnie Spółka, aby móc realizować transport drogowy posiada licencje na transport drogowy, wydaną przez Starostę. Licencja nie zostanie przeniesiona na Kupującego. Kupujący w swoim zakresie uzyska licencję na transport drogowy. Wnioskodawca rozwiąże umowy o pracę z kierowcami tych pojazdów, które zostaną sprzedane. Niewykluczone, że część z tych osób lub wszystkie zostaną zatrudnione przez Kupującego, jako kierowcy na podstawie umowy o pracę. Część z nich może świadczyć usługi w tym zakresie (tzw. samozatrudnienie).

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży paliw i wynajmu samochodów. Transakcja sprzedaży wymienionych samochodów będzie miała charakter uzupełniający wobec podstawowej działalności Spółki.

Sprzedaż wymienionych samochodów odbędzie się w ramach kilku transakcji, dokonanych w krótkim odstępie czasu. Kupujący nie posiada obecnie miejsc parkingowych dla nabywanych samochodów, dlatego Wnioskodawca zapewni odpłatnie miejsca parkingowe dla sprzedawanych samochodów, do czasu gdy Kupujący nie będzie mógł we własnym zakresie zapewnić wystarczającą ilość miejsc parkingowych dla swoich samochodów.

Kupujący będzie prowadził usługi w zakresie transportu drogowego. Kupujący będzie podmiotem wyposażonym w niezbędne aktywa materialne i niematerialne niezbędne do prowadzenia działalności w tym zakresie. W związku z tym, Kupujący jest zainteresowany nabyciem wyłącznie wymienionych pojazdów. Kupujący będzie wykorzystywał nabyte samochody do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży nie jest wyodrębniony formalno-prawnie dział, pion, czy jednostka w strukturach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Spółka na poczet ww. transakcji sprzedaży nie zamierza dokonać takiego formalnego wyodrębnienia zespołu ww. środków transportu.

W zakresie wyodrębnienia finansowego Wnioskodawca poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych będzie w stanie przyporządkować tylko częściowo przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do samochodów ciężarowych, które zamierza sprzedać. Tabor samochodów ciężarowych Spółki nie posiada odrębnego budżetu, planu finansowego, ani rachunku bankowego, nie prowadzi również rozliczeń wewnętrznych z pozostałą częścią przedsiębiorstwa.

W aspekcie funkcjonalnym, wymienione samochody przeznaczone do sprzedaży, nie mają możliwości niezależnego samodzielnego działania, jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Kupujący nie przejmie zakładu pracy Wnioskodawcy, należności, środków pieniężnych. Nie nabędzie też żadnych praw czy zobowiązań wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną jest lub będzie na moment transakcji Spółka, z wyłączeniem wstąpienia w prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu. Kupujący nie nabędzie (nie przejmie) nazwy przedsiębiorstwa, tajemnicy przedsiębiorstwa, licencji na transport drogowy, ksiąg ani dokumentów (z wyłączeniem dokumentacji dotyczącej pojazdów).

Brak przejęcia zakładu pracy wraz kierowcami przez Kupującego, czy brak przeniesienia licencji na transport drogowy, wykluczają możliwość funkcjonowania tego taboru samochodów ciężarowych, jako przedsiębiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane transakcje sprzedaży samochodów nie będą stanowiły czynności wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane transakcje sprzedaży samochodów nie będą stanowiły czynności wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym, iż przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wymienione w opisie zdarzenia przyszłego samochody przeznaczone do sprzedaży nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a tym samym nie będzie możliwe skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 6 pkt 1 tejże ustawy. Wskazany zespół składników nie posiada ustawowych cech do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ani za przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 55(1) Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa):
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa:
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto art. 55(2) Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

O tym, czy nastąpi zbycie przedsiębiorstwa czy zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

W zdarzeniu przyszłym, przedmiotem transakcji będą wymienione samochody ciężarowe, które pozostają obecnie własnością Wnioskodawcy lub będące przedmiotem umów leasingu zawartych przez Spółkę. Transakcja nie będzie obejmować innych aktywów należących do Wnioskodawcy, w szczególności Kupujący nie przejmie zakładu pracy Spółki, należności, środków pieniężnych. Nie nabędzie też żadnych praw czy zobowiązań wynikających z jakichkolwiek umów, których stroną jest lub będzie na moment transakcji Wnioskodawca, z wyłączeniem wstąpienia w prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu. Kupujący nie nabędzie (nie przejmie) nazwy przedsiębiorstwa, tajemnicy przedsiębiorstwa, licencji na transport drogowy, ksiąg ani dokumentów (z wyłączeniem dokumentacji dotyczącej pojazdów).

Opisany przedmiot transakcji sprzedaży (samochody ciężarowe) nie będzie stanowił w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Kupujący nabędzie samochody wraz z dokumentami ich dotyczącymi, który to przedmiot transakcji nie stanowi masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki. Sprzedawane samochody stanowią zbiór aktywów Wnioskodawcy wykorzystywanych w obecnej działalności gospodarczej.

Podsumowując, planowana transakcja sprzedaży samochodów ciężarowych nie będzie stanowiła czynności wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z tym, że przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwo ani zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Sprzedaż ww. samochodów będzie stanowić, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki podatku właściwej dla tych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.